Ελεονώρα Μελέτη στο thebest: Θα συνεχίσω να ασχολούμαι κι ας μην εκλεγώ, όπως έκανα πάντα- ΒΙΝΤΕΟ

Η Ελεονώρα Μελέτη πέρασε από την Πάτρα για την παρουσίαση του βιβλίου της και απάντησε στις ερωτήσεις του thebest, σχετικά με την νέα προσπάθεια της, αυτή τη φορά στον πολιτικό στίβο.

Είναι νέα, αυτοδημιούργητη, κοινωνικά ευαισθητοποιημένη, -απροσδόκητα- ευαίσθητη και “το όνειρο της ήταν πάντα ένα μοβ ποδήλατο”, όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου που έχει την υπογραφή της και μόλις κυκλοφόρησε.

Η Ελεονώρα Μελέτη, μπαίνει επιθετικά στον πολιτικό στίβο και έχει πολύ συγκεκριμένη ατζέντα.

Περνώντας από την Πάτρα για την παρουσίασή του βιβλίου της, μου χάρισε λίγο από τον χρόνο της και τις σκέψεις της για την πολιτική, η οποία όπως η ίδια λέει, δεν είναι μόνο η συμμετοχή σε κομματικές διαδικασίες, αλλά μια διαρκής συμπεριφορά.

Δείτε τη συνέντευξή της:

Ελεονώρα καλησπέρα!

Καλησπέρα Περικλή!

Καλώς ήρθες στην Πάτρα..

Καλώς σας βρήκα!

Και σε ευχαριστώ που δέχτηκες να απαντήσεις στις ερωτήσεις του thebest.

Εγώ χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ..

Ξεκινάμε;

Και δεν ξεκινάμε..

Πρώτη ερώτηση, γιατί Ευρωβουλή και γιατί, Νέα Δημοκρατία;

Λοιπόν, να ξεκινήσω με την Ευρωβουλή.. Γιατί η Ευρωβουλή είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό και για την καθημερινότητά μας, αν το αντιληφθεί κανείς και, θα πρέπει να το αντιληφθεί αυτό ο οποιοσδήποτε σκέφτεται για το εάν θα πάει να ψηφίσει ή όχι σε αυτές τις εκλογές. Αν αντιληφθεί κανείς ότι μέχρι και το 70% -πιθανότατα- των αποφάσεων που παίρνονται εγχώρια έχουν ξεκινήσει πρώτα και έχουν συζητηθεί και παρθεί για εμάς και από την Ευρώπη, αυτό καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικό είναι.. Γιατί έχω την αίσθηση ότι παρά το γεγονός ότι πολλοί αμφισβητούν τον θεσμό της Ευρώπης, οι Έλληνες θέλω να πιστεύω ότι θυμούνται λιγάκι περισσότερο για ποιο λόγο δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση και γι αυτό το λόγο θέλουν να συνεχίσουμε να είμαστε μέσα σε αυτήν.

Γιατί με τη Νέα Δημοκρατία; Γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια περάσαμε δύσκολα και το ξέρετε. Έχω την αίσθηση όμως ότι με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να μην έχουν γίνει -για κάποιους- οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές οι ριζικές που θα ήθελαν, αλλά, παρόλα αυτά έχει κατακτηθεί μια σταθερότητα η οποία ήταν πάρα πολύ δύσκολο να κατακτηθεί και, παρά τους κλυδωνισμούς που έχουμε δεχτεί τα τελευταία χρόνια, το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό αυτό, γιατί η ανάπτυξη έρχεται αφού πρώτα επέλθει μια ισορροπία και μια σταθερότητα. Θεωρώ ότι θα πρέπει να ψηφίσουμε για αυτά, να ψηφίσουμε τη σταθερότητα, να ψηφίσουμε την ανάγκη να είμαστε μέσα στην Ευρώπη, να είμαστε ένας φιλοευρωπαϊκός και πιο φιλελεύθερος λαός.

Αυτά είναι μερικές από τις σκέψεις που εγώ τουλάχιστον έκανα και αποφάσισα να πω το “ναι” και στην Ευρωβουλή, στην υποψηφιότητα τουλάχιστον, και με τη Νέα Δημοκρατία.

Αν 10 Ιουνίου, είσαι Ευρωβουλευτής: Ποια είναι η ατζέντα εκείνη που θέλεις να υπηρετήσεις; Ποια είναι δηλαδή τα ζητήματα αυτά, με τα οποία θες να ασχοληθείς;

Ήταν και ο λόγος για τον οποίο μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ την πρόταση, γιατί οι προτάσεις για να αναμειχθώ πιο επίσημα με τα κοινά είχα και στο παρελθόν. Παρόλα αυτά όμως, στο άκουσμα της πρότασης που δέχθηκα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, νομίζω ότι η απάντηση, παρόλο που είχα πολλά πρακτικά ζητήματα να σκεφτώ είχε μέσα μου δοθεί από την πρώτη στιγμή.

Ουσιαστικά προτού καν μπούμε στη διαδικασία να δούμε αν μπορεί να γίνει αποδεκτή αυτή η υποψηφιότητα, μου είχε γίνει παντελώς ξεκάθαρη η ατζέντα με την οποία θα ήθελε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αν καταφέρω κι εκλεγώ να ασχοληθώ με αυτήν. Είναι τα κοινωνικά ζητήματα. Κι όταν λέμε κοινωνικά ζητήματα, αναφέρομαι σε μια πληθώρα ζητημάτων τα οποία αφορούν στην καθημερινή ζωή όλων των Ελλήνων και τα οποία τα βιώνουμε και τα βλέπουμε, τα ακούμε και καθημερινά. Τα κοινωνικά ζητήματα, δυστυχώς, για πολλούς λόγους αυτή τη στιγμή είναι στο επίκεντρο και θα είναι στο επίκεντρο τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι μόνο εγχώριες ανησυχίες, είναι ευρωπαϊκές και αυτό που έχουν σαν ιδιαιτερότητα είναι ότι έχουν έναν κοινό παρονομαστή: είναι τα ίδια, τα βιώνουμε με τον ίδιο τρόπο όλες οι χώρες και για να τα αντιμετωπίσουμε θα χρειαστούμε και κοινές πολιτικές. Αυτό ουσιαστικά τα κάνει ολονών τα προβλήματα, δικά μας προβλήματα ακόμα κι αν δεν μας αφορούν παντελώς άμεσα.

Ποια είναι αυτά τώρα; Δημογραφικό, κοινωνικές ανισότητες, ευάλωτες ομάδες, η θέση της γυναίκας στον εργασιακό χώρο, στην κοινωνία γενικότερα, ψυχική ανθεκτικότητα, θέματα ψυχικής υγείας, βία, ενδοοικογενειακή, βία στα σχολεία, βία ανηλίκων. Είναι όλες αυτές οι ειδήσεις αν θέλεις που ακούς καθημερινά σαν πρώτα θέματα, σε όλα τα δελτία ειδήσεων, είτε τοπικά, είτε εθνικής εμβέλειας.

Αν δεν εκλεγείς, θα συνεχίσεις να ασχολείσαι με την πολιτική;

Θα συνεχίσω.. Κοίτα, θέλω να ξεκαθαρίσω λιγάκι πως αντιλαμβάνομαι εγώ την πολιτική. Γιατί κάποιος την αντιλαμβάνεται, την έχει στο μυαλό του, ξέρεις πως πρέπει να είσαι εμπλεκόμενος, σε κομματικές διαδικασίες, κάποιοι δεν έχουν πολύ θετικό πρόσημο εν πάσει περιπτώσει στο πώς αντιλαμβάνονται την πολιτική. Για ‘μένα η πολιτική είναι κάτι το οποίο οφείλουμε να κάνουμε όλοι, μέσα από τον τρόπο που ζούμε, μέσα από τον τρόπο που αντιδρούμε σε όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν στην κοινωνία, μέσα από τον τρόπο που συμμετέχουμε στα κοινά. Πολιτική πράξη κάνει κι ένας δημοσιογράφος από την τοποθέτηση που θα κάνει σε ένα ζήτημα, από τον τρόπου που θα το αναδείξει. Ο πολίτης από τον τρόπο που θα αντιδράσει ή θα επαναπαυθεί σχετικά με το ζήτημα αυτό.

Επομένως ναι, με αυτόν τον τρόπο θα συνεχίσω να ασχολούμαι γιατί ούτως ή άλλως υπήρχε μια δράση αρκετά πλούσια και στο παρελθόν που θεωρώ ότι αποτέλεσε και τον λόγο για τον οποίο κάποιοι με σκέφτηκαν για το ευρωψηφοδέλτιο. Υπήρχε μια εμπλοκή στα κοινά, πάντα εθελοντική, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος και μόνο ορμώμενη από δικές μου προσωπικές ανησυχίες. Και μέσα από τη δουλειά μου βεβαίως, γιατί είχε αρκετά έντονο κοινωνικό αποτύπωμα. Εγώ χρησιμοποίησα πολλές φορές τη δουλειά μου για να αναδείξω κοινωνικά ζητήματα, ή κοινωνικές ανισότητες που αφορούσαν σε ομάδες που ένιωθαν ή ήτανε περιθωριοποιημένες.

Επομένως ναι, θα συνεχίσω. Θα συνεχίσω ακριβώς όπως το έκανα μέχρι και σήμερα.

Η ευαισθητοποίησή σου σχετικά με τα κοινωνικά ζητήματα, έχει κάποια σχέση με προσωπικά σου βιώματα; Δηλαδή στον εργασιακό σου χώρο έχεις υποστεί σεξισμό; Στην πολιτική σου σταδιοδρομία, τώρα στο ξεκίνημά της;

Και ναι και όχι. Δηλαδή έχω εκφράσει ανησυχίες και ευαισθησίες και για θέματα τα οποία άμεσα μπορεί να μην τα βιώνω. Δηλαδή η αγάπη μου και το ενδιαφέρον μου για ευάλωτες ομάδες ή για παιδιά με ειδικές ανάγκες, δεν είναι κάτι το οποίο το έχω βιώσει προσωπικά, ούτε στο περιβάλλον μου το οικογενειακό, παρόλα αυτά όμως είναι κάτι το οποίο μου προκαλεί μεγάλη ευαισθησία και ανάγκη για φροντίδα. Επομένως, υπάρχουν θέματα για τα οποία το ενδιαφέρον δεν έχει γεννηθεί από κάποιο προσωπικό βίωμα, υπάρχουν όμως και άλλα τα οποία ναι, εχουνε έχω κινητοποιηθεί ακριβώς επειδή τα έχω αντιμετωπίσει. Ανέφερες και εσύ μερικά.

Είμαι γυναίκα 45 ολόκληρα χρόνια, οπότε καταλαβαίνεις.. Είμαι αυτοδημιούργητη σε ένα χώρο εξαιρετικά ανταγωνιστικό.

Ανδροκρατούμενο σε μεγάλο βαθμό δε.

Ανδροκρατούμενο, ακριβώς, με πολλή αμφισβήτηση, ξέρεις, και έχω βιώσει στο πετσί μου και τι πάει να πει και κοινωνική ανισότητα για τις γυναίκες, και τι πάει να πει και σεξιστικές συμπεριφορές, κακοποιητικές συμπεριφορές μέσα στο εργασιακό περιβάλλον. Επομένως, υπάρχει αρκετά έντονο βίωμα γύρω από όλα αυτά, τα οποία ούτως ή άλλως υπάρχουν και μέσα στην ατζέντα που κατά πολύ μεγάλο ποσοστό ήδη απασχολεί το ευρωπαϊκό τραπέζι.

Και τώρα θέλω να σου πω ότι -μην κρυβόμαστε- και η πολιτική είναι ένας τέτοιος χώρος.

Αυτό ακριβώς θα σου έλεγα τώρα, ότι πέρασες από έναν ανδροκρατούμενο χώρο σε έναν επίσης ανδροκρατούμενο χώρο.

Δεν με τρομάζει εμένα αυτό, δεν με τρομάζουν οι άντρες, δεν τους φοβάμαι τους άντρες. Ίσα ίσα που εγώ ανήκω και σε μια κατηγορία γυναικών που θεωρώ ότι το ένα δίπολο δεν πρέπει, δεν πρέπει να υπάρχουν δίπολα. Το ένα άκρο δεν πρέπει να σε πάει στο άλλο, το να διεκδικούμε οι γυναίκες την κοινωνική ισότητα δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να περάσουμε στην κοινωνική ανισότητα απέναντι στους άντρες. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία.

Είμαι ένας άνθρωπος που πραγματικά αγαπάει και σέβεται τους άντρες. Παρόλα αυτά όμως δεν μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου και σε κάποιες κοινωνικές ανισότητες που αφορούν σε εμάς τις γυναίκες.

Είναι αυταπόδεικτες, υπάρχουν, λειτουργούν αρνητικά και για μας, αλλά και για την κοινωνία. Δηλαδή το δημογραφικό ας πούμε, το ότι για τις γυναίκες πολλές φορές δεν είναι η πρόσβαση τους τόσο εύκολη, δεν αγκαλιάζεται με αποδοχή τόσο πολύ στο χώρο εργασίας εντείνει το πρόβλημα του δημογραφικού γιατί κρατάει πίσω ένα τεράστιο εργατικό δυναμικό, το οποίο αν θα μπορούσε να δουλέψει και να προσφέρει ισότιμα σε σχέση και με τους άντρες, θα μπορούσε να εξισορροπήσει κάποια προβλήματα στην κοινωνία. Αυτό όμως που εγώ θέλω να τονίσω είναι ότι θα πρέπει να συζητήσουμε πάρα πολύ και τον τρόπο που θα πρέπει και οι άντρες να μάθουν να αποδέχονται τις γυναίκες στο εργασιακό περιβάλλον.

Δηλαδή δεν είναι μόνο οι κοινωνικές ανισότητες στις οποίες εμείς είμαστε οι πρωταγωνίστριες. Είναι και οι συμπεριφορές, και οι συμπεριφορές είναι ατομικές τις περισσότερες φορές. Παρόλα αυτά όμως καθοδηγούνται, γεννιούνται, συντηρούνται, αναπαράγονται μέσα από κοινωνικά στερεότυπα, δηλαδή το να αντιμετωπίζεις σεξιστικά ή να αμφισβητείς τις ικανότητές μιας γυναίκας μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα αυτό καταλαβαίνεις ότι είναι βαθύ πρόβλημα.

Βέβαια. Αυτό είναι θέμα παιδείας, έτσι;

Είναι θέμα παιδείας, αλλά η παιδεία αφορά σε όλους, δηλαδή δεν είναι μόνο ατομικό.

Ποιες είναι οι κύριες πρωτοβουλίες, οι οποίες ενδεχομένως να λύσουν πρακτικά το πρόβλημα; Γιατί σε επίπεδο θεσμικής θωράκισης έχουν γίνει βήματα και απλά, όντως, δεν δουλεύουν.

Να εφαρμοστούν ουσιαστικά. Πρέπει σιγά σιγά μέσα από την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση, την καλλιέργεια, την προσωπική ατομική ευθύνη, την παιδεία παράλληλα να αρχίσουμε σιγά σιγά να βλέπουμε ότι τόσο καιρό ήμασταν λάθος και ότι θα πρέπει λιγάκι να δούμε το σωστό. Δεν είναι ότι ερχόμαστε να κάνουμε λοβοτομή στον κόσμο και να πούμε: “Κοιτάξτε να δείτε κάποτε ίσχυε αυτό, όχι, τώρα θέλουμε να ισχύει εκείνο.” Όχι, πρέπει να γίνει ένα πέρασμα συνειδητό. Δεν μπορείς να επιβάλεις στον άλλον να καταλάβει ότι τα στερεότυπα λειτουργούν αρνητικά εις βάρος της κοινωνίας. Θέλει μια μεθοδευμένη, ας πούμε, δράση, πολυσύνθετη, πολυπαραγοντική που θα βοηθήσει όλους μας να δούμε λιγάκι πιο φιλελεύθερο τα πράγματα της κοινωνίας.

Έκανες λόγο για πολιτικά όντα. Είμαστε πολιτικά όντα ή θα έπρεπε να είμαστε. Ωστόσο ο κόσμος απομακρύνεται συνεχώς από την πολιτική. Αυτό πώς μπορεί να αναστραφεί; Πώς μπορούμε να ξαναδημιουργήσουμε μια σχέση πολιτικού και πολίτη, που θα τον ξαναφέρει στην κάλπη. Οι προβλέψεις τώρα ας πούμε για τις ευρωεκλογές δείχνουν ότι η αποχή μπορεί να αγγίξει και το 60%. Πως αλλάζει αυτό;

Εγώ την καταλαβαίνω αυτή την επιφυλακτικότητα που μπορεί να παρουσιάζουν και κυρίως περισσότερο οι νέοι ψηφοφόροι. Το θυμάμαι και από τότε που κι εγώ ήμουν πιο νέα που ξέρεις, θυμάμαι την περίοδο που προσπαθούσα και εγώ να αντιληφθώ τι συμβαίνει για να αποκτήσω μια άποψη. Να ξέρω τι θα ψηφίσω και όλα τα σχετικά.

Ένιωθα ότι υπήρχε μια απόσταση ανάμεσα στους νέους ανθρώπους και στους πολιτικούς, μια ξύλινη γλώσσα, μια αποστασιοποίηση. Νιώθω δηλαδή ότι και οι νέοι μπορεί να νιώθουν ότι δεν μπορούν να εκφραστούν, να βρουν κάποιον οποίος θα αφουγκραστεί, θα ταυτιστεί με τα προβλήματά τους και όλα τα σχετικά. Παρόλα αυτά όμως εγώ πιστεύω πάρα πολύ στη νέα γενιά. Είναι πολύ πιο καλά εκπαιδευμένη, πιο μορφωμένη, με περισσότερα ερεθίσματα από ότι ήταν η δικιά μου γενιά. Δεν τους θεωρώ απολιτίκ όπως ακούω και διαβάζω από πολλούς, δεν είναι καθόλου απολιτίκ οι νέοι, έχουν άποψη και το μόνο που χρειάζεται να βρουν το πρόσφορο έδαφος για να μπορέσουν να εκφράσουν αυτές τις πεποιθήσεις που μπορεί να έχουν.

Όλοι οι ψηφοφόροι πρέπει να καταλάβουνε ότι η εξουσία δεν βρίσκεται στους πολιτικούς, η εξουσία -και αυτό είναι ιδίωμα του πολιτεύματός μας- βρίσκεται στα χέρια των ψηφοφόρων, επομένως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι ίδιοι είναι οι διαμορφωτές ουσιαστικά της πραγματικότητας στην οποία θα κληθούν αργότερα να ζήσουν και αυτό μπορούν να το εκφράσουν μέσα από την ψήφο τους.

Πρέπει να ψηφίζουμε, πρέπει να έχουμε γνώση του τι πάμε να ψηφίσουμε. Υπάρχει και ένα μεγάλο μέρος το οποίο εγώ το αποκαλώ ατομική ευθύνη. Είναι πλέον και ατομική ευθύνη του καθενός να αποκτήσει άποψη για τα πράγματα και να την εκφράσει μέσα από την ψήφο του.

Ως δημόσιο πρόσωπο έχεις πάρα πολύ μεγάλη δύναμη στα social media, ωστόσο δεν βλέπω να τα χρησιμοποιήσεις προς όφελος της προεκλογικής του καμπάνιας. Γιατί αυτό;

Γιατί τα social media γενικώς τα έχω στο μυαλό μου, όχι μόνο ως ένα να προβάλλω τον εαυτό μου, αλλά και ως ένα μέσο του να επικοινωνώ με τον κόσμο. Η επικοινωνία δεν έχει σταματήσει, υπάρχει διάδραση με τον κόσμο. Από κει και έπειτα όμως δεν ένιωσα, ξέρεις, ότι η φιλοσοφία η δικιά μου είναι ότι δεν θα εργαλειοποιήσω περισσότερο τα social media για να πείσω τους 520.000 followers που έχω ότι πρέπει να με ψηφίσουν. Δηλαδή θεωρώ ότι αυτοί που με ακολουθούν έχουν ήδη πάρει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τη σχέση που έχουμε στα social media, μια πολύ μεγάλη δόση δράσης κοινωνικής στάσης, ζωής, πεποιθήσεων δικών μου που θα τους βοηθήσει να αποφασίσουν και να καταλάβουν αν θα έπρεπε να με ψηφίσουν ή όχι.

Δεν είναι ότι τους θυμήθηκα τώρα. Ούτε θυμήθηκα τώρα να κάνω κάποιες δράσεις για να αποδείξω ότι πρέπει να με ψηφίσει ο κόσμος, οπότε θεωρώ ότι έτσι όπως το είχα ξεκινήσει έτσι πρέπει να το συνεχίσω κιόλας, χωρίς να διαταράξω τη σχέση που έχω με τον κόσμο βομβαρδίζοντας το με πράγματα ντε και καλά στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας.

Ενδιαφέρουσα σκέψη….

Μπορεί και λάθος.

Θα δείξει..

Πήρα στα χέρια μου το βιβλίο σου χθες, δεν πρόλαβα να το διαβάσω για να είμαι ειλικρινής. Το πήρες τελικά το μοβ ποδήλατο;

Μου το έκανε δώρο ο μπαμπάς μου, στην παρουσίαση τώρα.

Γιατί κι εκείνος όταν διάβασε το βιβλίο, ένιωσε ότι θέλει να μου εκπληρώσει αυτό το ποδήλατο, αυτό το όνειρο. Ο τίτλος είναι συμβολικός και πολύ ουσιαστικός. Δηλαδή δεν θέλω να δώσω πάρα πολλά στοιχεία γύρω από τον τίτλο για να κρατήσω και το στοιχείο της αναμονής στον κόσμο. Γιατί διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο κάπου εκεί στα μέσα θα καταλάβει τι είναι αυτή η πρόταση και θα καταλάβει και το πολύ δυνατό μήνυμα που κρύβει πίσω της η φράση αυτή και πιστεύω ότι αυτό μπορώ να πω ότι αν κάποιος διαβάσει το βιβλίο μπορεί να ανακαλύψει και ο ίδιος ότι μπορεί να είχε και αυτός ένα αντίστοιχο μωβ ποδήλατο σαν όνειρο, το οποίο δεν το απέκτησε ποτέ.

Καλοτάξιδο.

Σε ευχαριστώ παρα πολυ να εισαι καλα.

Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την ωραία συζήτηση.

Εγώ σ'ευχαριστώ πολύ.

Καλή επιτυχία σου εύχομαι.

Να είσαι καλά, χάρηκα που σε γνώρισα.

Αυτά!

Τέλεια!