Αχαΐα- Πάτρα: Τι συμβαίνει και το ΠΑΣΟΚ κόλλησε στο «κάστρο»; Οι ευθύνες βρίσκονται στον καθρέφτη των «υψηλών» στελεχών

Στην Ηλεία, ήταν δεύτερο κόμμα με ευρεία διαφορά από το τρίτο. Στην Αιτωλοακαρνανία ήταν τρίτο με διαφορά μόλις 1% από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ, με τα ποσοστά να παίζουν σε λίγες δεκάδες ψήφων και να εναλλάσσονται μέχρι αργά το βράδυ.

Αυτά για το ΠΑΣΟΚ εκτός του «κάστρου». Εντός αυτού, η τρίτη θέση είναι «κολλημένη» και αμετακίνητη στον εκλογικό  χάρτη κατά τρόπο που εγείρει πολλά ερωτηματικά και που επιδέχεται πολλών αναγνώσεων.

Δεν ήταν ωστόσο το αλλοτινό «κάστρο» της Αχαΐας και η αδυναμία όρθωσης «πύργων» η είδηση των ευρωεκλογών, αλλά η παρολίγον πανωλεθρία της Πάτρας, της πρωτεύουσας του «κάστρου», εκεί όπου το ΠΑΣΟΚ κατάφερε ασθμαίνοντας με μόλις 152 ψηφοδέλτια διαφορά  να λάβει την τρίτη θέση αποφεύγοντας στο παρά ένα τον εκλογικό εφιάλτη του να το προσπεράσει το ΚΚΕ με το οποίο όλο το βράδυ παιζόταν ένα μικρό θρίλερ επικράτησης.

Μια προφανής και εύκολη ανάγνωση θα αναζητούσε τα αίτια των χαμηλών πτήσεων στις κακές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ στα αστικά κέντρα. Ναι, αλλά εδώ μιλάμε για «κάστρο» και μάλιστα της περιφέρειας, όπου το κόμμα εξακολουθεί να διατηρεί τις μεγαλύτερες δυνάμεις του.  Άλλωστε και το Ηράκλειο αστικό κέντρο είναι.

Μια άλλη εύκολη ανάγνωση ίσως είναι το ότι ο Δήμαρχος της Πάτρας είναι κόκκινος και εξ΄αυτού  «κοκκίνισε» και η πόλη, αλλά είπαμε είναι μια εύκολη απάντηση.

Η δύσκολη οδός είναι και η πιο επώδυνη. Το να κοιτάξει το τοπικό ΠΑΣΟΚ στον καθρέφτη.

Εκεί θα εντοπίσει πολλές παθογένειες με τις οποίες πορεύεται το τελευταίο χρονικό διάστημα ανακυκλώνοντας εν πολλοίς νόσους τους παρελθόντος τις οποίες η κοινωνία έχει πολλάκις καταδικάσει.

Νόσος νούμερο 1: Η υπεροψία με την οποία κινούνται υψηλά στελέχη και μάλιστα στο όνομα του Νίκου Ανδρουλάκη στην περιοχή, μετατρέποντας το μηχανισμό σε προσωπικό φέουδο επικράτησης της ομάδας τους, με τρόπο απροκάλυπτο.

Νόσος νούμερο 2: Η ωφελιμιστική τακτική των ιδίων στελεχών. Στις τελευταίες αναμετρήσεις είδαμε ενασχόληση μόνο με τα οίκου τους, χρήση του κομματικού μηχανισμού μόνο για τις προσωπικές επιδιώξεις τους και καμία ευαισθησία για την προώθηση των ιδεών και των θέσεων  του κόμματος.

Νόσος νούμερο 3. Οι «υπόγειες» συμμαχίες με τη Νέα Δημοκρατία στελεχών φίλα προσκείμενων στον Νίκο Ανδρουλάκη που μόνο «υπόγειες» δεν έμειναν. Συμμαχίες οι οποίες έγιναν μάλιστα στο πλαίσιο της λογικής της κατά τόπους ανταλλαγής υποστήριξης και είχαν σαν αποτέλεσμα την κραυγαλέα υπονόμευση των επίσημων επιλογών του κόμματος σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις. Η περιοχή βοά άλλωστε για το συγκεκριμένο μηχανισμό δράσης.

Νόσος νούμερο 4: Η καταφανής προσπάθεια χειραγώγησης της ψήφου στις ευρωεκλογές υπέρ του υποψηφίου Γραμματέα του κόμματος η οποία και προκάλεσε αντιδράσεις μιας και η προσπάθεια επιβολής έγινε με τρόπο άγαρμπο και ενώ υπήρχε ηθικό ζήτημα λόγω του γεγονότος ότι παρέμενε εν ενεργεία Γραμματέας χωρίς να έχει παραιτηθεί.

Νόσος νούμερο 5: Η ρεβανσιστική αντίληψη. "θα σου κάνω ό,τι μου έκανες και κάτι παραπάνω".

Για όλα τούτα, τα οποία θυμίζουν εν πολλοίς τακτικές του «χρονοντούλαπου» οι πολίτες έχουν τοποθετηθεί  σε μια σειρά αναμετρήσεων. Έχουν στείλει το μήνυμα. Είναι κουσούρια που στοίχισαν στο ΠΑΣΟΚ και εξακολουθούν να στοιχίζουν καθώς διχάζουν και εδραιώνουν την αντίληψη ότι ο Μανωλιός φοράει απλώς το ρούχο αλλιώς.

Και αυτό είναι άδικο και για τον Νίκο Ανδρουλάκη.