Ανακάλυψη υποδηλώνει πως ένας κρυμμένος ωκεανός κρύβεται στο ηλιακό μας σύστημα

Η Αφροδίτη είναι ένας αφιλόξενος κόσμος, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών στην επιφάνειά της. Ο Πλανήτης Άρης είναι γνωστός για τους σκουριασμένους ορίζοντές του.

Ακόμα και τα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου είναι αφιλόξενα, όμως η Ευρώπη και ο Εγκέλαδος ίσως έχουν υπόγειους ωκεανούς. Τώρα όμως, με βάση πρόσφατες παρατηρήσεις από το James Webb, έχουμε ενδείξεις πως η Ariel, το φεγγάρι του Ουρανού, είναι υποψήφιο για υπόγειους ωκεανούς.

Πώς βγήκε αυτό το συμπέρασμα; Το καλά JWST έχει ανιχνεύσει πάγο διοξειδίου του άνθρακα στην επιφάνεια στο πίσω άκρο των χαρακτηριστικών που απομακρύνονται από την τροχιακή κατεύθυνση. Η πιθανή αιτία, ένας υπόγειος ωκεανός!

Ο Ουρανός είναι ο έβδομος πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος και έχει πέντε φεγγάρια. Η Ariel είναι ένα από αυτά τα φεγγάρια και παρουσιάζει αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά, με παγωμένη επιφάνεια και συναρπαστικές γεωλογικές ιδιότητες. Ανακαλύφθηκε το 1851 από τον William Lassel, που χρηματοδοτούσε την αγάπη του για την αστρονομία από την επιχείρηση ζυθοποιίας που κατείχε.

Η επιφάνεια της Άριελ, είναι ένα μείγμα φαραγγιών, κορυφογραμμών, ρηγμάτων και κοιλάδων, που οδηγούνται κυρίως από την τεκτονική δραστηριότητα. Ο κρυοηφαιστεισμός είναι μια εξέχουσα διαδικασία στην επιφάνεια, η οποία οδηγεί σε συνεχή επανεμφάνιση και έχει οδηγήσει στο Ariel να έχει τη φωτεινότερη επιφάνεια από όλα τα φεγγάρια του Ουρανού.

Μελετώντας κοντινές λήψεις της Άριελ, αποκαλύφθηκε πως η επιφάνεια είναι καλυμμένη με σημαντικές ποσότητες πάγου διοξειδίου του άνθρακα. Το πίσω ημισφαίριο όμως φαίνεται να είναι καλυμμένο από πάγο νερού, που έχει εκπλήξει την κοινότητα των επιστημόνων.

Στην απόσταση που βρίσκεται το σύστημα του Ουρανού από τον Ήλιο, κατά μέσο όρο 2.9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, το διοξείδιο του άνθρακα συνήθως μετατρέπεται απευθείας σε αέριο και χάνεται στο διάστημα και δεν αναμένεται να παγώσει. Μέχρι πρόσφατα, η πιο δημοφιλής θεωρία θέλει το διοξείδιο του άνθρακα στην επιφάνεια της Άριελ, μα δημιουργείται από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ της επιφάνειας του και των φορτισμένων σωματιδίων στην μαγνητόσφαιρα του Ουρανού. Η διαδικασία είναι γνωστή ως ραδιόλυση και διασπά τα μόρια μέσω ιονισμού.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Astrophysical Letters, προτείνει μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική, υποστηρίζοντας πως τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα αποβάλλονται από την Ariel, απευθείας από έναν υπόγειο ωκεανό με νερό.

Η ομάδα αστρονόμων χρησιμοποίησε το James Webb για να πάρει μια φασματική ανάλυση της Ariel. Στη συνέχεια συνέκρινε τα αποτελέσματα με εργαστηριακά ευρήματα. Η διαδικασία αποκάλυψε πως η Ariel έχει ορισμένα από τα πιο πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα κοιτάσματα, στο ηλιακό σύστημα.

Οι εναποθέσεις δεν είναι απλά ιχνοστοιχεία, αντιθέτως φτάνουν τα 10mm σε όλο το ύστερο ημισφαίριο. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν πως η Ariel παρουσιάζει σήματα από μονοξείδιο του άνθρακα, το οποίο δεδομένων των μέσων θερμοκρασιών δε θα έπρεπε να είναι εκεί.

Είναι επίσης πιθανό, η ραδιόλυση να είναι υπεύθυνη για τουλάχιστον μερικά από τα κοιτάσματα διοξειδίου του άνθρακα, αλλά η αναπλήρωσή τους από τον ωκεανό, θεωρείται πως είναι ο κύριος συντελεστής. Αυτή η υπόθεση υποστηρίχθηκε από την ανακάλυψη σημάτων από ανθρακικά ορυκτά, άλατα που μπορούν να υπάρχουν μόνο λόγω της αλληλεπίδρασης μεταξύ πετρώματος και νερού.

Βέβαια, ο μόνος τρόπος για να είμαστε σίγουροι για τα αποτελέσματα, είναι μια διαστημική αποστολή στον Ουρανό. Μια τέτοια αποστολή θα μπορούσε να εξερευνήσει τα φεγγάρια του πλανήτη, διαλύοντας όποιες αμφιβολίες.

Η Άριελ καλύπτεται από φαράγγια, ρωγμές και αυλάκια. Για αυτό υποπτεύεται πως πρόκειται για ανοίγματα στο από το εσωτερική της. Ένας ρομποτικός εξερευνητής στο σύστημα του Ουρανού, θα είναι σε θέση να αποκαλύψει την προέλευση των οξειδίων του άνθρακα στην Ariel.

Χωρίς μια τέτοια αποστολή, είμαστε ακόμα κάπως στο σκοτάδι, δεδομένου ότι το Voyager 2 απεικόνισε μόνο το 35% της επιφάνειας του φεγγαριού.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Astrophysical Journal Letters.

ΠΗΓΗ