Καντριάνικα Πάτρας… Η «συνοικία το όνειρο», σε ένα μοναδικό νοσταλγικό ταξίδι, με την υπογραφή του Νίκου Αντωνόπουλου

 Η γειτονιά του δεν είχε κάτι το θρυλικό, ή σημαντικό, όπως έναν εθνικό ήρωα, ένα σπουδαίο μνημείο, ένα αξιοθέατο, μια ξακουστή γενιά…

Η γειτονιά του όμως, ήταν η γειτονιά των θαυμάτων…

Μια γειτονιά με κήπους και περιβόλια, δρόμους στρωμένους με χώμα, πλανόδιους εμπόρους, πραματευτές και αμέριμνα παιδιά που έπαιζαν δίχως τάμπλετ και κινητά, ρουφώντας την ζωή με όλα τα χρώματα και αρώματά της από το ποτήρι του χρόνου.

Αυτή η γειτονιά που ακόμη και σήμερα μοιάζει βγαλμένη από άλλη εποχή, με σπίτια χαμηλά δίπλα, με πολύχρωμα πορτόνια και ασβεστωμένες μάντρες, ξεφτισμένους τοίχους και λουλούδια στα περβάζια, με χαμόσπιτα και ανηφοριές... είναι η έμπνευση που οδήγησε τον πολυπράγμονα Νίκο Αντωνόπουλο, επί σειρά ετών αντιδήμαρχο του Δήμου Πατρέων, να βάλει ένα κομμάτι της ψυχής του στο χαρτί.

Κάπως έτσι προέκυψε μια μαγική μικροϊστορία από τις εκδόσεις Επίμετρο με τίτλο «Καντριάνικα Πάτρας», από την οποία αναδύεται αβίαστα και γλαφυρά, η Πάτρα μιας άλλης εποχής, μαζί με τις ιστορικές και ανθρώπινες μνήμες της, με επίκεντρο τη «συνοικία το όνειρο», τη γειτονιά του συγγραφέα που μεγάλωσε ακούγοντας τους παλμούς της καρδιάς της, μυρίζοντας τον αέρα της νιότης της.

Ο Νίκος Αντωνόπουλος  αναβιώνει εικόνες, πρόσωπα και πράγματα ακολουθώντας σε πρώτο πλάνο την πορεία της περιοχής Καντριάνικα και σε δεύτερο πλάνο την πορεία της πόλης η οποία  γεμίζει τον καμβά με γενικότερο ενδιαφέρον, καθιστώντας το βιβλίο του ένα εργαλείο γνωριμίας της νέας γενιάς με την πόλη της Πάτρας και την ρομαντική της νεότητα.

Η γραφή του νευρώδης και ουσιαστική, έξυπνη και ακριβής, την οποία είχαμε γνωρίσει από την στοχευμένη αρθρογραφία του στον Τύπο, εδώ απαλλάσσεται από τους όποιους περιορισμούς  απαιτεί η δημόσια παρέμβαση και μας δίνει μια απολαυστική εκδοχή της η οποία κινείται μεταξύ καταγραφής ιστορικής πραγματικότητας, προσωπικής εμπειρίας και μυθιστορηματικής φόρμας.

Πρόσωπα γνωστά, σε κάποιους δε ιδιαίτερα οικεία, τόποι αγαπημένοι (το Παναχαϊκό, το Κάστρο, οι εξοχές της Εγλυκάδας), δουλειές σκληρές και απλήρωτες, μετανάστευση, ιστορίες της Κατοχής, και του εμφυλίου, το ονειρικό ταξίδι προς μια αριστερή ουτοπία και η ματαίωσή της, οδύνες και απώλειες σκιαγραφούν μια κοινωνία σε μετεξέλιξη η οποία καθόρισε εν πολλοίς το σημερινό προφίλ της Πάτρας.

Ο συγγραφέας μιλάει σε πρώτο πρόσωπο, άμεσα και ζεστά, ξεκινώντας από τις εικόνες και τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας και φτάνοντας στην φοιτητική του ζωή και τη δύσκολη στρατιωτική του θητεία την περίοδο πριν και μετά τη Χούντα.

«Θέλησα να τονίσω την ανάγκη της κοινότητας, της τοπικής ταυτότητας και την ιδιαίτερη αξία της μικρϊστορίας» αναφέρει ο Νίκος Ανωτνόπουλος στο εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου και ενημερώνει ότι το ταξίδι θα έχει συνέχεια:  «Φιλοδοξώ να γράψω ένα άλλο βιβλίο για την πορεία της πόλης την περίοδο 1970- 2020.Υλικό υπάρχει πλούσιο, μεγάλο ενδιαφέρον αλλά τα περιθώρια στενεύουν. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο  όνειρο, αλλά  μερικές φορές γίνονται θαύματα»

Το πρώτο «θαύμα», πάντως το πέτυχε ο συγγραφέας καθώς ο στόχος του βρίσκει τον αναγνώστη στην καρδιά…  

Ο Νίκος Αντωνόπουλος

Ο Νίκος Κ. Αντωνόπουλος γεννημένος στη Πάτρα ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Είναι παντρεμένος και έχει δυο γιους. Μεγάλωσε στην Πάτρα, σπούδασε νομικά και οικονομικά στη Θεσσαλονίκη. Κατά την περίοδο της δικτατορίας διώχθηκε επανειλημμένα και φυλακίστηκε για τις ιδέες του. Παραμένει έντονα πολιτικοποιημένος, αλλά κομματικά ανένταχτος. Δραστηριοποιήθηκε σαν δικηγόρος και νομικός σύμβουλος 45 χρόνια. Αφοσιώθηκε στα κοινά της πόλης για τριάντα χρόνια. Εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος, υπηρέτησε 12 χρόνια ως αντιδήμαρχος του Δήμου Πατρέων όπου ασχολήθηκε με την επίλυση ζωτικών προβλημάτων της πόλης.

Πάλεψε για κρίσιμα, τοπικά, πολεοδομικά και περιβαλλοντικά θέματα. Έλαβε μέρος σε πολλά εθνικά και διεθνή συνέδρια περιφερειακής ανάπτυξης.

Συμμετέχει σε ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες και μάχεται για τη προστασία του περιβάλλοντος, με δράσεις για δάση, οικοσυστήματα, ύδατα, απορρίμματα. Ασχολείται εντατικά με την αειφόρο καλλιέργεια. Διαβάζει λογοτεχνία, κλασσικούς στοχαστές, ερευνά επίκαιρα και ιστορικά θέματα. Ενδιαφέρεται για τις νέες τεχνολογίες και την τεχνητή νοημοσύνη. Ανησυχεί έντονα για την εφιαλτική κλιματική αλλαγή, τη δημογραφική κατάρρευση της χώρας, την κολοβή δημοκρατία, την πολιτιστική παρακμή, τον αφελληνισμό. Ταξιδεύει, πεζοπορεί, διαλέγεται, αμφισβητεί στερεότυπα και μύθους. Αρθρογραφεί συχνά και δοκιμάζει όψιμα το συναρπαστικό συγγραφικό πεδίο.