Κάμαλα Χάρις, ποιο είναι το όραμά σου; - Απόψεις

Βλέπουμε μία υποψήφια άχρωμη και άοσμη, μονίμως μαγκωμένη, σχεδόν διεκπεραιωτική, η οποία δυσκολεύεται να σχηματίσει μία διακριτή ταυτότητα

Όταν μετά από αρκετό διάστημα δισταγμών και παλινωδίας, ο Πρόεδρος Μπάιντεν αποφάσισε να θέσει εαυτόν εκτός της διαδικασίας των προεδρικών εκλογών, σύσσωμο το στρατόπεδο Δημοκρατικών και συμπαθούντων αναστέναξε με ανακούφιση. Μάλιστα, η κούρσα της Κάμαλα Χάρις από εκείνη την στιγμή μέχρι την αποδοχή του χρίσματος στο καλοκαιρινό συνέδριο του κόμματος και η συνεχής άνοδος της δημοφιλίας και των δημοσκοπικών ποσοστών της, έκανε τους πάντες να αισιοδοξούν πως το σενάριο επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στον προεδρικό θώκο θα αποδεικνυόταν επιστημονικής φαντασίας.

Φευ, είναι γνωστό πως ένας-δυο μήνες στην πολιτική, ιδιαίτερα σε μία τόσο κρίσιμη εκλογή, μπορεί να αποδειχθούν αιώνες.

Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, ακολούθησε μια περίοδος «παγωμάρας» και στασιμότητας όπως την περιγράφουν τα εγκυρότερα αμερικανικά ΜΜΕ. Όχι, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει καταφέρει να κερδίσει μομέντουμ, ούτε έχει επιδοθεί σε κάποιου είδους εντυπωσιακή καμπάνια που αναπτέρωσε τις ελπίδες του για εκλογή. Ίσα-ίσα που δεν σταματά να κάνει διάφορα «δωράκια» στην Χάρις, επιδιδόμενος στις συνηθισμένες του ακρότητες –είναι φανερό ότι ούτε μπορεί αλλά ούτε και θέλει να τις περιορίσει.

Κι όμως, η Χάρις όχι μόνο δε δείχνει να επωφελείται απ’ όλα αυτά, αλλά μόλις τρεις εβδομάδες πριν την 5η Νοεμβρίου, οποιαδήποτε πρόβλεψη για το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται απόλυτα επισφαλής. Ίσως δε το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με κάποια ασφάλεια είναι το εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο να χρειαστούμε μέρες ολόκληρες για να μάθουμε τον τελικό νικητή, εξαιτίας του ότι κάποιες Πολιτείες αργούν να καταμετρήσουν την επιστολική ψήφο. Χαρακτηριστικό της οριακής κατάστασης είναι το γεγονός ότι και στις επτά Πολιτείες που θεωρούνται αυτή την στιγμή ως αμφιλεγόμενες (toss-up states) η δημοσκοπική διαφορά μεταξύ των δύο διεκδικητών βρίσκεται στα όρια του στατιστικού σφάλματος.

Ο σημερινός εκλογικός χάρτης με βάση τον μέσο όρο των δημοσκοπήσεων του τελευταίου μήνα από το realclearpolitics.com

Με το προαναφερθέν σκηνικό να παραμένει αμετάβλητο εδώ και αρκετές εβδομάδες, οι αιτίες των αρχικών δισταγμών για την εξασφάλιση του χρίσματος από την Χάρις, επανέρχονται στην επιφάνεια. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που στις αρχές του καλοκαιριού σημείωναν πως η Κάμαλα, ενώ έχει να επιδείξει ένα λαμπρό βιογραφικό και αντίστοιχη καριέρα, ως υποψήφια δεν θα μπορέσει να προκαλέσει τον απαιτούμενο ενθουσιασμό για να συσπειρώσει ικανή μερίδα ψηφοφόρων ώστε να νικήσει τον Τραμπ.

Πολλοί τότε είχαν σπεύσει να χαρακτηρίσουν τέτοιες αναλύσεις ως υπερβολικά πεσιμιστικές, ως αχρείαστες Κασσάνδρες. Κι όμως, εάν ο παρατηρητής αναλύσει την παρούσα κατάσταση ψύχραιμα και αντικειμενικά, ακριβώς αυτό είναι που «απολαμβάνουμε» στην προεκλογική κούρσα τους τελευταίους δύο μήνες. Βλέπουμε μία υποψήφια άχρωμη και άοσμη, μονίμως μαγκωμένη, σχεδόν διεκπεραιωτική, η οποία δυσκολεύεται να σχηματίσει μία διακριτή ταυτότητα, αλλά και την όποια ταυτότητά της, αδυνατεί να την προβάλει με πυγμή. Οι πολίτες δεν έχουν έναν ξεκάθαρο λόγο για να ψηφίσουν την Κάμαλα Χάρις –πέραν του πολυφορεμένου «να μην βγει ο Τραμπ» που έχει αρχίσει να κουράζει και ξεκάθαρα, δεν αρκεί.

Ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της κατάστασης παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια συνέντευξης που έδωσε στα δημοφιλή «60 minutes», όπου, όταν ο δημοσιογράφος την ρώτησε τι διαφορετικό θα κάνει, ως μελλοντική Πρόεδρος, από τον Τζο Μπάιντεν, η απάντησή της ήταν αληθινά απογοητευτική. Κατάφερε να αρθρώσει μονάχα γενικολογίες, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις, στοχεύσεις και φυσικά χωρίς βασικό, δομημένο αφήγημα.

Δεν είναι τυχαίο πως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως δημογραφικές ομάδες που είναι παραδοσιακά υπέρ των Δημοκρατικών, όπως οι αφροαμερικανοί, δεν έχουν καταφέρει ακόμα να ταυτιστούν μαζί της, με αποτέλεσμα τα νούμερα αποδοχής και υποστήριξής της να είναι χαμηλότερα από τα αντίστοιχα προεκλογικά του προέδρου Μπάιντεν. Ο Τζο Μπάιντεν είναι πλέον ένας από τους λιγότερο δημοφιλής Προέδρους στην ιστορία της χώρας.

Πού θα οδηγήσει όλο αυτό;

Σε εκλογικό θρίλερ –αυτή είναι η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί με βεβαιότητα.

Προσωπικά, δυσκολεύομαι να θυμηθώ προεδρική εκλογή στις ΗΠΑ όπου και οι δύο υποψήφιοι να είναι τόσο αδύναμοι στην εκτέλεση των προεκλογικών τους καθηκόντων. Αυτήν την στιγμή, κανείς δεν μοιάζει ικανός να ανοίξει τα «δώρα» που του χαρίζει ο άλλος, κανείς δεν μοιάζει να «έχει» μέσα του μια εντυπωσιακή κίνηση που θα του χαρίσει το πολυπόθητο μομέντουμ στην τελική ευθεία.

Κάπως έτσι, οδηγούμαστε σε μία από τις σημαντικότερες εκλογικές διαδικασίες στην σύγχρονη παγκόσμια ιστορία, σχεδόν υπνωτισμένοι. Ελπίζοντας να μην «τιναχθούμε» από το τελικό αποτέλεσμα.