Η άγνωστη ιστορία ενός θρυλικού τραγουδιού του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου

Στις 30 Οκτωβρίου του 2019, έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Σπανός. Είχε γεννηθεί στις 25 Ιουλίου του 1934 στο Κιάτο της Κορινθίας…

Το 1969 κυκλοφόρησε από την Columbia ο δίσκος «Μια Κυριακή» σε μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχους σε επτά τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, δυο του Κώστα Κωτούλα, ενώ από ένα υπέγραφαν στιχουργικά ο Μάνος Ελευθερίου, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και ο Γιώργος Παπαστεφάνου.

Τραγούδησαν τρία από τα πιο δυνατά «χαρτιά» της Columbia εκείνης της εποχής, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Βίκυ Μοσχολιού και ο Σταμάτης Κόκοτας και συμμετείχε ο Χρήστος Εμμανουήλ, ένας τραγουδιστής με αξιόλογη φωνή, αλλά μικρή δισκογραφική καριέρα. Η ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας έγιναν από τον Γιάννη Σπανό, μπουζούκια έπαιξαν ο Κώστας Παπαδόπουλος με τον Λάκη Καρνέζη, η ηχογράφηση έγινε από τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και το εξώφυλλο του δίσκου κοσμούσε η «Καρέκλα» του Σπύρου Βασιλείου.

Αρκετά από τα τραγούδια της «Κυριακής» γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Ανάμεσά τους το χασάπικο «Πες πως μ’ αντάμωσες» με τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και τη φωνή του Σταμάτη Κόκοτα, που κυκλοφόρησε παράλληλα σε δίσκο 45 στροφών, έχοντας στην άλλη πλευρά ένα από τα τραγούδια του δίσκου «Μια Κυριακή», το «Γειτονάκι μου» του Γιάννη Σπανού, επίσης σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, επίσης με τη φωνή του Σταμάτη Κόκοτα. Το «Πες πως μ’ αντάμωσες» κυκλοφόρησε την ίδια εποχή από τον μικρότερης «εμβέλειας» τραγουδιστή Λάκη Ευαγγελάτο σε «τουριστικούς» δίσκους 45 στροφών Odeon και Minos, αλλά και από τη Δούκισσα με τα σεγόντα του Μάριου Κώστογλου. Μπουζούκι έπαιξε ο Στέλιος Ζαφειρίου και πιάνο ο Χάρης Καλέας.

Η εκτέλεση με τη Δούκισσα και τον Μάριο κυκλοφόρησε το 1970 σε δίσκο 45 στροφών Fidelity (FIN-24), έχοντας στην άλλη όψη ένα άλλο, γνωστότερο «Γειτονάκι» της εποχής. Αναφέρομαι στη μεγάλη επιτυχία του Λίνου Κόκοτου και του Άκου Δασκαλόπουλο στην επανεκτέλεση του από τον Δημήτρη Μητροπάνο. Το «Πες πως μ’ αντάμωσες» με τη Δούκισσα και τον Μάριο συμπεριλήφθηκε επίσης στη συλλογή «Λαϊκή παρέλασις», που περιλάμβανε κυρίως επανεκτελέσεις, αλλά και μεγάλες επιτυχίες της εποχής σε πρώτη εκτέλεση, από το ρεπερτόριο της εταιρείας Philips.

O κυριότερος λόγος που επανέρχομαι σήμερα στο «Πες πως μ’ αντάμωσες» και ιδιαίτερα στην εκτέλεση της Δούκισσας και του Μάριου, είναι γιατί διαβάζοντας πριν από λίγες μέρες τη δεύτερη, επαυξημένη έκδοση του ξεχωριστού βιβλίου του Παναγιώτη Ξανθόπουλου για τον «θρυλικό» κιθαρίστα, ερμηνευτή και συνθέτη Μάριο Κώστογλου (που εκδόθηκε στη Λευκωσία από το Οινομαγειρείο «Η καρδιά του μάγκα», στο πλαίσιο της σειράς «Ανθολόγιο Λαϊκών Κιθαριστών»), έμαθα μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που νομίζω πως αξίζει να μεταφέρω αυτούσια.

Λέει λοιπόν ο Μάριος:

Αυτό ήταν ένα τραγούδι το οποίο, όταν συνεργαζόμουνα σε μαγαζί με τη Μαρινέλλα, το είχαμε επιλέξει για να το κάνουμε τριφωνία. Δηλαδή έκανε πρώτη φωνή η Μαρινέλλα, δεύτερη φωνή ο Νταλάρας και έκανα εγώ κάποιες άλλες φωνές, φωνή κόντρα κάντο και λοιπά, για να ολοκληρωθεί το άκουσμα. Το κάναμε για το μαγαζί και ο Σπανός είχε τρελαθεί με αυτή την ιστορία, του άρεσε πάρα πολύ, δεν το είχε φανταστεί έτσι ο άνθρωπος, ο σπουδαίος ο Γιάννης ο Σπανός και κάποια στιγμή είπε η εταιρεία η PHILIPS τότε, ήμασταν τότε σε εκείνη την εταιρεία και εγώ και η Μαρινέλλα και η Δούκισσα, να το κάνουμε δίσκο με τη Μαρινέλλα. Η Μαρινέλλα δεν… για κάποιο λόγο δεν ήθελε να το κάνει έτσι και το πήρε η εταιρεία και λέει: «Να το κάνουμε το τραγούδι και αντί για τη Μαρινέλλα να το πει η Δούκισσα». Κάπως έτσι έγινε. Δεν είχε τη λάμψη που είχε με τη Μαρινέλλα, όχι γιατί η Δούκισσα δεν ήταν σπουδαία, απλά γιατί αυτό το χτίσιμο του συγκεκριμένου τραγουδιού έγινε με βάση τις φωνές αυτές τις συγκεκριμένες που σου είπα. Κάθε φωνή που άλλαζε θα έπρεπε να έχει, να πούμε, το ηχόχρωμα αυτών των ανθρώπων που είχαμε πει. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχαν αυτές οι τρεις φωνές, ήταν μόνο η φωνή αυτή που χρειάστηκε, που μπορούσε να πάει και να συμπληρώσει, ήμουν εγώ και αντί της Μαρινέλλας ήταν η Δούκισσα και αντί για τον Νταλάρα ήμουν εγώ πάλι δεύτερη φωνή. Εγώ έκανα δεύτερη και τρίτη φωνή μαζί, όπου υπάρχει δεύτερη φωνή είμαι πάλι εγώ, ενώ για να βγει εκείνο το αποτέλεσμα έπρεπε να είναι Μαρινέλλα – Νταλάρας – Μάριος, ενώ εδώ ήταν Δούκισσα – Μάριος – Μάριος, καμία σχέση. Απλά έγινε επειδή το ήθελε η εταιρεία, είναι ορισμένα πράγματα που τα επιβάλει και σου λέει: «Εγώ θέλω να το κάνεις έτσι», αφού η εταιρεία θα το πουλήσει και η εταιρεία θα το εκμεταλλευτεί…

ΠΗΓΗ