Το «παράδοξο» της Ακτής Δυμαίων: Η μπάρα τρένου που ο χρόνος ξέχασε...

Την παρακάτω επιστολή έλαβε το thebest.gr από πολίτη, που υπογράφει ως «απελπισμένος πολίτης της Πάτρας».

Συγκεκριμένα, αναφέρει: "Η Ακτή Δυμαίων, οδική αρτηρία κομβικής σημασίας για την Πάτρα, έχει κάτι το σουρεαλιστικό, σχεδόν βγαλμένο από κινηματογραφικό σκηνικό άλλης εποχής: μια μπάρα τρένου που μοιάζει να έχει ξεχαστεί από τον χρόνο. Σε έναν κόσμο που όλα εξελίσσονται και οι υποδομές αναβαθμίζονται, η μπάρα αυτή (έναντι του ιερού ναού του Αγίου Ανδρέα), αντιστέκεται πεισματικά στη ροή του εκσυγχρονισμού. Σαν το τελευταίο φρούριο του παρελθόντος, παραμένει εκεί να υπενθυμίζει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η... αναβλητικότητα της ανθρώπινης φαντασίας.

Ο άνθρωπος και η σφυρίχτρα

Η μπάρα της Ακτής Δυμαίων, αντί για σύγχρονη ηχητική σήμανση, έχει κάτι πολύ πιο ρομαντικό: έναν άνθρωπο με σφυρίχτρα, που φυλάει σκοπιά σε ρυθμούς… καθήκοντος εθνοφύλακα. Όταν περνάει το τρένο, ακούγεται αυτό το διαπεραστικό σφύριγμα, ένα σήμα που μας γυρίζει χρόνια πίσω, όταν οι σιδηροδρομικές γραμμές κόβονταν μόνο από έναν φύλακα με κουράγιο και… την ανάλογη φωνή. Στην εποχή των ψηφιακών εφαρμογών και του Wi-Fi, τι πιο παράδοξο από το να βασιζόμαστε ακόμα στο χειροκίνητο συντονισμό, μια σφυρίχτρα που σκίζει την ησυχία σαν μια πρωτόγονη μορφή "σύγχρονης" τεχνολογίας.

Φώτα LED, σπασμένα και στραβά – σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο του Lidl

Φυσικά, για να μην μείνει πίσω στον “εκσυγχρονισμό”, κάποιος αποφάσισε κάποτε να προικίσει την μπάρα με φώτα LED, τα οποία όμως περισσότερο θυμίζουν φθηνά λαμπάκια για εποχιακό στολισμό παρά αξιόπιστη φωτεινή σήμανση. Ο δρόμος παραμένει πιο φωτεινός από το ίδιο το τρένο, ενώ τα LED τρεμοπαίζουν σε ένα μονότονο παλμό, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε αν μπροστά μας περνάει τρένο ή απλά... η κακογουστιά της δεκαετίας του ’80.

Στραβωμένο σίδερο 

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μπάρα της Ακτής Δυμαίων πρόσφατα πήρε και μια πιο «καλλιτεχνική» στροφή: έχει στραβώσει τόσο από τον χρόνο, τις παρεμβάσεις, και τους ανέμους, που μοιάζει να ανήκει σε έκθεση σουρεαλισμού. Κάποιοι λένε πως θυμίζει την «Ανάπαυση του τρένου» ή το «Μπάρα που κοιτάει προς τα πέρα». Είναι τόσο στραβή που δύσκολα κανείς καταλαβαίνει αν προσπαθεί να εμποδίσει τα αυτοκίνητα ή να τους προσφέρει μια διαγώνια διέξοδο προς το άγνωστο.

Και όμως, η μπάρα αυτή έχει πλέον γίνει κομμάτι της τοπικής κουλτούρας, ένας περίεργος τουριστικός προορισμός για όσους έρχονται για πρώτη φορά στην Πάτρα. Είναι ίσως το μοναδικό σημείο στην Ελλάδα όπου ο χρόνος σταματάει, το ψηφιακό ρολόι γυρίζει ανάποδα, και ο ήχος της σφυρίχτρας ξυπνά μνήμες περασμένων εποχών.

Άραγε θα επισκευαστεί ποτέ αυτή η μπάρα; Θα πάρει ποτέ την αίγλη που της αξίζει, ή μήπως καλύτερα να την κρατήσουμε έτσι, στραβωμένη και χειροκίνητη, σαν αστείο αλλά και αγνό μνημείο της αναρχίας της καθημερινότητάς μας; Όπως και να έχει, το παράδοξο της Ακτής Δυμαίων παραμένει. Και εμείς συνεχίζουμε να περνάμε βιαστικά, με ένα βλέμμα στην ταπεινή, παράδοξη μπάρα και ένα χαμόγελο γεμάτο απορία.