Η επιτυχημένη παράσταση "Αγορομάνα" έρχεται στο θέατρο Act και οι πρωταγωνιστές μιλούν στο thebest.gr

Ακολουθεί η συνέντευξη στο thebest.gr της Αφροδίτης Μητσοπούλου που υπογράφει το κείμενο της παράστασης και του Ιάκωβου Μολυμπάκη που παίζει και σκηνοθετεί μαζί της.

Γιατί Αγορομάνα;

AM: Παλιότερα, σε παραδοσιακές κοινωνίες, η αγορομάνα ήταν η ανώτερη βαθμίδα κύρους για μια γυναίκα. Πλέον αυτό δεν ισχύει, αλλά πείτε μου ποια γυναίκα δεν έχει αναλάβει κάποια στιγμή τη φροντίδα κάποιου αρσενικού του ευρύτερου οικογενειακού κύκλου. Η φροντίδα (καθαριότητα, μαγείρεμα, οργάνωση και διεκπεραίωση καθημερινών εργασιών, συμβουλευτική, ψυχολογική στήριξη κ.λ.π.) είναι ευθύνη που οι γυναίκες έχουν μάθει να επωμίζονται και οι άντρες έχουν μάθει να την περιμένουν σαν αυτονόητη υπηρεσία προς αυτούς. Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες θα υπάρξουν για κάποιο διάστημα της ζωή τους «αγορομάνες».

ΙΜ: Είναι μια θέση κύρους, σαν τίτλος ευγενείας, σαν παράσημο. Επίσης, την σκέφτομαι σαν να είναι το όνομα μιας σούπερ ηρωίδας, μιας γυναίκας με υπερφυσικές δυνάμεις. Θα μπορούσε να είναι κόμικ και ταινία όπως ο Spiderman και ο Superman. Η Αγορομάνα και η κάθε μάνα βέβαια, μπορεί να μην κοιμάται για μέρες, μπορεί να σηκώνει περισσότερο βάρος από όσο νομίζεις, να αντέχει τον πόνο, να κάνει multitasking σε ακραίο βαθμό, να ολοκληρώνει δουλειές πιο γρήγορα από τη σκιά σου, να οργανώνει και να επηρεάζει πάρα πολλά άτομα.

Όμως, η μεγαλύτερή της δύναμη είναι να αγαπάει με έναν τρόπο που δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο στον κόσμο και να είναι εκεί όταν πραγματικά τη χρειάζεσαι. Θα μου πεις είναι όλες έτσι; Φυσικά και όχι και εννοείται σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό όλα αυτά γίνονται με λάθος τρόπο, εξαρτητικά και ως δικαιολογία για αποφυγή οποιασδήποτε ευθύνης όπως είναι αυτή των επιθυμιών τους! Αλλά και πάλι δεν αναιρεί το ένα το άλλο. Όλοι μας είμαστε όλα, συγχρόνως και μαζί, οι χειρότεροι και οι καλύτεροι, αξιοθαύμαστοι και ανίκανοι.

Τί θα δούμε στη σκηνή και με ποιο τρόπο δουλέψατε μαζί;

ΑΜ: Θα δούμε όλα αυτά που περνάνε οι γονείς μέσα στο σπίτι, αυτά που δεν βλέπουμε όταν συναντάμε ένα πανευτυχές ζευγάρι στο δρόμο, περήφανο για το γλυκύτατο μωρό του, αυτά που δεν θα ανέβουν ποτέ στο Instagram.

ΙΜ: Αρκετά γρήγορα καταλάβαμε ότι θα είναι πιο κοντά σε έναν μονόλογο βλέποντας την Αφροδίτη πάνω στη σκηνή όλη την ώρα. Οπότε για μια μεγάλη περίοδο στην προετοιμασία ήμουν το μάτι απέξω. Αφού δημιουργήθηκε ένας βασικός κορμός και είχαμε και τα βασικά μας εργαλεία (συνεντεύξεις, τραγούδια, σκηνογραφία\χωροταξία), σιγά σιγά άρχισα να υπάρχω και εγώ στη σκηνή ως βοηθητικός, περιφερειακός ρόλος. Έχουμε χρησιμοποιήσει διάφορα στοιχεία από διαφορετικά είδη θεάτρου, τα οποία αγαπάμε και οι δύο, όπως είναι το Standup, το μουσικό θέατρο και το θέατρο ντοκιμαντέρ.

Σε ποιο κοινό απευθύνεται η παράσταση;

ΙΜ: Η παράσταση απευθύνεται σε γονείς, γιατί θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους, θα νιώσουν λιγότερο μόνοι και θα ενδυναμωθούν, σε ανθρώπους που δεν έχουν παιδιά και δεν θέλουν να αποκτήσουν, για να επιβεβαιώσουν την απόφασή τους, σε ανθρώπους που θέλουν να κάνουν παιδιά για να δουν τί θα έχουν να αντιμετωπίσουν και να προετοιμαστούν κατάλληλα, σε πολύ νέους ανθρώπους για να προβληματιστούν σε σχέση με τους έμφυλους ρόλους και σε οποιαδήποτε ή οποιονδήποτε θέλει να παρακολουθήσει μια παράσταση που θα την/τον κάνει να γελάσει πάρα πολύ, αλλά όχι μόνο…

 Η παράσταση θίγει το θέμα της μαιευτικής βίας. Τί είναι η μαιευτική βία και με ποιόν τρόπο αποδίδεται σκηνικά;

ΑΜ: Η μαιευτική βία είναι η σωματική ή ψυχολογική βία που μπορεί να δεχτεί μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της λοχείας. Μπορεί να είναι μια ιατρική πράξη για την οποία δεν έχει συναινέσει, ή άσχημη και απαξιωτική συμπεριφορά, όπως τα πολύ συνηθισμένα «πώς κάνεις έτσι» , «δε σπρώχνεις καλά», «μην φωνάζεις», «κι άλλες γέννησαν και δεν έκαναν έτσι». Η μαιευτική βία στην παράσταση δεν παρουσιάζεται ως ένα μεμονωμένο περιστατικό στη ζωή μιας γυναίκας, αλλά ως το αποκορύφωμα της έμφυλης βίας την οποία υφίσταται η γυναίκα όλη της τη ζωή. Σε αυτό το πλαίσιο οι θεατές θα παρακολουθήσουν σκηνικά την περιγραφή ενός περιστατικού μαιευτικής βίας.

Διαβάζουμε στο δελτίο τύπου ότι σε κάθε παράσταση φιλοξενείτε μία διαφορετική καλεσμένη ή καλεσμένο που έχει σκηνικό χρόνο για να μιλήσει για ότι την/τον απασχολεί σε σχέση με τις θεματικές της παράστασης. Θα γίνει αυτό και στην Πάτρα;

ΑΜ: Φυσικά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό μέρος της παράστασης, είναι άλλη μια φωνή που ενώνεται με τις δικές μας και με τις φωνές των γυναικών που ακούγονται στην παράσταση. Αυτή η πολυφωνία, είτε είναι συμφωνία, είτε διαφωνία, έχει πολλά να δώσει στο δημόσιο διάλογο. Τρεις γυναίκες από την Πάτρα θα μας μιλήσουν για τη μητρότητα, τη μαιευτική βία και ότι άλλο αυθόρμητα πέσει στο τραπέζι τις ημέρες των παραστάσεων. 

ΙΜ: Αυτόματα λοιπόν η ομπρέλα των θεμάτων που έχουν ακουστεί και θα ακουστούν ανοίγει απίστευτα πολύ. Τι σημαίνει να τιμωρείσαι επαγγελματικά επειδή έγινες μητέρα; Τι σημαίνει από την άλλη να μην έχεις παιδιά; Πώς βιώνει ενας άντρας την πατρότητα; Τι σημαίνει να είσαι χωρισμένη με παιδιά; Τι σημαίνει να χάνεις τον εαυτό σου και τα όνειρά σου μέσα σε αυτό το ταξίδι της γονεικότητας; Πώς βιώνει ένας επαγγελματίας στον τομέα υγείας όλα αυτά τα στερεότυπα και τις τόσο παραβιαστικές συμπεριφορές; Υπάρχει άλλος δρόμος/τρόπος; Μπορούμε κάπως να προετοιμαστούμε; κ.ο.κ..

Η παράσταση «Αγορομάνα» λοιπόν καταπιάνεται με όλα αυτά τα θέματα θέλοντας όμως να ακουστεί κυρίως η πλευρά που δε συζητιέται. Ναι είναι τέλειο και έχει πολύ χαρά να έχεις παιδιά, και ναι είναι πάρα πολύ σπουδαίο, αλλά αλήθεια είναι και ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο και κάποιες στιγμές μπορεί να μην την παλεύεις, και όλα αυτά πάνε μαζί! Έχουμε μάθει σαν κοινωνία ότι τα πράγματα είναι μαύρα ή άσπρα, καλά ή κακά και συνεχώς έχουμε την ανάγκη να κατηγοριοποιούμε, αγαπώ- δεν αγαπώ, είναι φίλος-είναι εχθρός. Στην πραγματικότητα δεν ισχύει καθόλου αυτό και είναι όλα στη μέση, όλα συνυπάρχουν και πρέπει εμείς καθημερινά να βρίσκουμε τις ισορροπίες μας και με διάκριση να επαναπροσδιορίζουμε συνεχώς τα όριά μας. Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο.