Βέφα Αλεξιάδου: Η ζωή της «εθνικής μαγείρισσας» - Τα δύσκολα παιδικά χρόνια και οι θάνατοι που την «λύγισαν»

Την τελευταία της πνοή άφησε σήμερα, Δευτέρα (25/11), η Βέφα Αλεξιάδου, σε ηλικία 91 ετών.

Η αγαπημένη μαγείρισσα πέθανε στο νοσοκομείο «Παπανικολάου», έπειτα από προβλήματα που αντιμετώπιζε με την υγεία της.

Το τελευταίο διάστημα η Βέφα Αλεξιάδου ζούσε στο ησυχαστήριό της, στη Χαλκιδική, το σπίτι που κατάφερε να σώσει, ύστερα από μεγάλες δυσκολίες αντιμετώπισε.

 Πριν από τρεις μήνες μάλιστα, η μαγείρισσα είχε κάνει μια δημόσια έκκληση στον λογαριασμό της στο Facebook, αναζητώντας γυναίκα που φροντίζει ηλικιωμένους για 24ωρη βοήθεια στο σπίτι.

Ο θάνατος του συζύγου και των δύο κορών της
Αξίζει να αναφερθεί, πως η εθνική μαγείρισσα – όπως πολλοί την χαρακτηρίζουν – είχε ζήσει απανωτά χτυπήματα από τη μοίρα, καθώς αρχικά έφυγε από τη ζωή ο σύζυγος της και στη συνέχεια οι δύο κόρες της.

Ο λόγος για την Αλεξία, η οποία πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 29 Οκτωβρίου 2014, και την Άντζελα, η οποία έφυγε από τη ζωή στις 10 Φεβρουαρίου 2015.

Έκτοτε, η Βέφα Αλεξιάδου παρά το τεράστιο πένθος για την απώλεια των παιδιών της, επικεντρώθηκε στην ανατροφή των εγγονιών της. Η ίδια μάλιστα είχε αποκαλύψει στο περιοδικό «Λοιπόν», πως το σπίτι της στην Χαλκιδική το είχε γράψει στις εγγονές της: «Ναι, είναι στο όνομά τους εδώ και χρόνια. Είναι δικό τους, εγώ απλά μένω σε αυτό. Οι εγγονές μου είναι στην Αγγλία. Η μία είναι καθηγήτρια αγγλικών και η άλλη σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων. Τις συμβουλεύω πάντα».

Η ακλόνητη πίστη της στον Θεό
Παρά τα αλλεπάλληλα χτυπήματα, η θρυλική μαγείρισσα συνέχισε με αξιοπρέπεια τη ζωή της και όπως είχε σημειώσει σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Τηλέραμα» δεν έχασε ποτέ την πίστη της στον Θεό.

«Θα σας πω κάτι πολύ παράξενο, που οι περισσότεροι, ακόμα και οι φίλοι, δεν το πιστεύουν. Κουβαλάω πολύ πόνο, γιατί έχω χάσει και τα δυο μου κορίτσια – νωρίτερα είχα χάσει τον άνδρα μου και τώρα έχω μόνο τις εγγονές και τις ανιψιές μου. Κι όμως, αγαπώ τη ζωή! Πιστεύω τόσο στον Θεό, ξέρω πως με βοηθά, επομένως δεν μου έχει λείψει η χαρά.

Μπορεί κάθε μέρα να συμβαίνουν πράγματα στενάχωρα, παρ’ όλα αυτά κάθε πρωί που ξυπνώ είμαι χαρούμενη ό,τι και να έχει συμβεί την προηγούμενη. Ευγνωμονώ τον Θεό για τη νέα μέρα που μου χαρίζει κάθε πρωί και προχωράω. Αυτό κάνω μια ζωή… Αν και είναι τόσο παράξενο, που ακόμα κι εγώ απορώ με αυτό, παρ’ όλα αυτά, μια ζωή η χαρά είναι ριζωμένη μέσα μου».

«Με ρωτάνε… ”Κυρία Βέφα, ο Θεός σάς πήρε δύο κορίτσια. Πώς είναι δυνατόν ακόμα να πιστεύετε σε αυτόν;” Κι απαντάω… ”Αντιθέτως, πώς είναι δυνατόν να πάψω να πιστεύω;”. Ο Θεός δεν είναι κακός και ούτε είναι αυτός που μου πήρε τα κορίτσια.

Δεν αποφασίζει πότε θα πεθάνεις εσύ και πότε εγώ. Ο Θεός δεν ανακατεύεται με τέτοιον τρόπο στη ζωή μας. Τα παιδιά μου έφυγαν μόνα τους – δεν άκουγαν το σώμα τους και τις συστάσεις και όταν πήγαμε στον γιατρό, ήταν πια πολύ αργά.

Αν και υπάρχουν ώρες που κοιτώ φωτογραφίες και βάζω τα κλάματα, δεν φοράω μαύρα και κάνω με δύναμη και πίστη πολύ κουράγιο, γιατί νιώθω πως εκείνος μου κρατά το χέρι και με στηρίζει στον μεγάλο πόνο. Αντιμετωπίζω τη ζωή όπως έρχεται», είχε πει χαρακτηριστικά η Βέφα Αλεξιάδου.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, το διαζύγιο των γονέων και ο αλκοολικός πατέρας
Φαίνεται, πως η Βέφα είχε γεννηθεί για τα δύσκολα, αφού και τα παιδικά της χρόνια έκρυβαν πόνο και σκηνές βίας από τον πατέρα προς τη μητέρα της. Η ίδια είχε εξομολογηθεί στην εκπομπή της ΕΡΤ, «Στούντιο 4»: «Ο πατέρας μου, ο Οδυσσέας, ήταν πρώτος στο μπουζούκι, αλλά είχε ένα ελάττωμα. Έπινε. Και όταν ερχόταν στο σπίτι και το μεθύσι του ήταν κακό, έδερνε τη μητέρα μου και είχα μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία.

Τα θυμάμαι και τα περιγράφω. Με ρωτάνε γιατί έγραψα αυτά για τον πατέρα μου, τα έγραψα γιατί ήξερα ότι ο πατέρας μου ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά έφταιγε το ελάττωμα που είχε.

Πέθανε από το κρασί στην ταβέρνα. Πέθανε την ημέρα που βγήκε το διαζύγιο από τη μητέρα μου. Εμείς φεύγαμε από το σπίτι τότε, μας έπαιρνε η μητέρα μου και πηγαίναμε και μέναμε στη θεία μου και ο πατέρας μου, έπεφτε στα γόνατα της μητέρας μου και έλεγε, ”σας αγαπώ, γυρίστε σπίτι, σας θέλω”. Και γυρίζαμε.

Την τρίτη φορά, η μητέρα μου είπε ”τέλος, παίρνω διαζύγιο”. Και βγήκε το διαζύγιο. Τη μέρα που βγήκε το διαζύγιο, πήγε σε μια ταβέρνα και ήπιε πάρα πολύ κρασί, έπεσε και πέθανε. Δυο μέρες μετά, κηρύχτηκε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος… Ήμουν Α΄ Δημοτικού».