Η αρχή του τέλους
Η υπόθεση του αστυνομικού της Βουλής ξύπνησε φρικτές μνήμες στο μυαλό τριών παιδιών από την Αχαΐα, που από την τρυφερή, παιδική τους ηλικία των 6 μόλις ετών, έγιναν έρμαιο στις αρρωστημένες ορέξεις των γονιών τους.
Τότε παιδιά, σήμερα ενήλικες, θυμούνται.
Κι είναι ίσως οι μόνοι που μπορούν να καταλάβουν απόλυτα τα όσα αδιανόητα έχουν βιώσει, τα παιδιά της οικογένειας των αστυνομικών.
«Πολλές φορές, όταν σου συμβαίνει αυτό και ειδικά από οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς να ευθύνεται το παιδί, προκαλεί ενοχές στον εαυτό του. «Θα φταίω που θα μπει ο μπαμπάς και η μαμά φυλακή. Και μήπως δεν ήταν τόσο κακό αυτό που έγινε». Μεγάλωνα έτσι, ήξερα μέσα μου ότι ήταν λάθος, αλλά ένιωθα κι εγκλωβισμένη. Ότι δε μπορούσα να κάνω κάτι γι’ αυτό. Έλεγα «οκ», ξέρω ΄γω, «θα μιλήσω και θα μπουν φυλακή, μετά τι θα κάνουμε; Πού θα πάμε;» Εγώ δεν ήξερα καν ότι υπήρξαν ιδρύματα τότε, δηλαδή, έχεις και μια αμφιβολία το τι θα γίνει μετά», είπε η 28χρονη κόρη της οικογένειας.
Ξύλο και βιασμοί
Επί 11χρόνια, τα τρία από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας, ζούσαν τον απόλυτο εφιάλτη. Οι γονείς τους, τα χτυπούσαν και τα βίαζαν σχεδόν καθημερινά. Προσπαθούσαν να τους πείσουν ότι αυτό είναι το φυσιολογικό. Κάπως έτσι κυλούσε ο καιρός και τα παιδιά μεγάλωσαν και σύντομα συνειδητοποίησαν τη φρίκη.
«Εγώ, 16χρονών κοπέλα, έκανα μπάνιο στο σπίτι μου, μόνο όταν έλειπε ο πατέρας μου. Γιατί εγώ όταν έμπαινα για μπάνιο μέσα, ο άνθρωπος, ενώ είχαμε δύο μπάνια, μπορεί να έμπαινε κι αυτός με κοίταζε. Ένα βράδυ είχαμε τσακωθεί πάρα πολύ άσχημα και ορκίστηκε στα κόκαλα της γιαγιάς μου, στην πεθαμένη του τη μητέρα, ότι δε θα μας ξανά πείραζε. Συνέχιζε να κυκλοφορεί γυμνός στο σπίτι, δηλαδή κάποια πράγματα δεν κόπηκαν. Ήξερα ότι αυτό δε θα τελείωνε ποτέ», είπε η 28χρονη.
Το Πάσχα του 2013 η μεγαλύτερη αδελφή, βρήκε τη δύναμη να μιλήσει. Μπορεί να φοβόταν αλλά δε δείλιασε. Έπρεπε να σώσει τα μικρότερα αδέλφια της αλλά και τον εαυτό της.
«Έκανα παρέα τότε, με μια κοπέλα, της ανοίχτηκα κάποια στιγμή, μίλησα και με την αδελφή της τη μεγάλη τότε, είχε πάρει η αδελφή της κι είχε κάνει ανώνυμη καταγγελία στο «Χαμόγελο του Παιδιού» και τέλος πάντων, κάποια στιγμή πήρα κι εγώ κι έκανα καταγγελία σαν μεγάλη κόρη κι είχαν πει ότι θα μας ειδοποιήσουν. Περνάει λίγο χρονικό διάστημα από την καταγγελία που είχαμε κάνει, επειδή έβλεπα ότι δεν γινόταν κάτι, έρχεται η Μ. Τετάρτη τότε, το 2013, είχαν φύγει οι δικοί μου να ψωνίσουν για το Πάσχα και παίρνω τηλέφωνο την αστυνομία. Τους λέω το περιστατικό, μου λένε, τους λέω θέλω να κάνω μια καταγγελία για ξυλοδαρμό και σεξουαλική κακοποίηση, μου λένε ότι «είσαι ανήλικη, πρέπει να δηλώσουν την αίτηση η γονείς σου». Και γυρίζω και τους λέω «τους γονείς μου θέλω να καταγγείλω».
Η αρχή του τέλους
Τα όσα ακολούθησαν θυμίζουν ταινία θρίλερ, με την αγωνία για την τύχη των παιδιών να παραμένει, ως το τελευταίο δευτερόλεπτο.
«Ανοίγω την πόρτα και ήταν τρεις ασφαλίτες έξω. Τους λέω «εγώ σας κάλεσα», μου δείχνουν σε φωτοτυπίες, από ταυτότητα, τους γονείς μου, μου λένε «αυτοί είναι οι γονείς σου;» τους λέω «ναι». «Μαζέψτε τα πράγματά σας και πάμε να φύγουμε. Κλειδώστε τα τζάμια, όχι τα εξώφυλλα, μη φανεί ότι το σπίτι είναι κλειστό, να φαίνεται ότι είστε μέσα και πάμε να φύγουμε. Παίρνω το μικρότερο αγκαλιά και πάω να φύγω και μου φωνάζει η αδελφή μου από μέσα και ο αδελφός μου ο άλλος ότι «ήρθανε, ήρθανε». Και λέω στον έναν (αστυνομικό) «μη μας αφήσετε, γιατί αν μας αφήσετε τώρα, καταστραφήκαμε». Και μου λένε «μην αγχώνεσαι, μπες μέσα, όλα τελείωσαν». Πιάνουν λίγο τους δικούς μου, μόνους τους στο σαλόνι να μιλήσουν και έρχονται και μας λένε «ετοιμαστείτε, φεύγουμε», είπε η 28χρονη.
Μόλις 9 χρόνια στη φυλακή
Από εκείνη τη στιγμή, τα παιδιά είδαν ξανά τους κακοποιητές γονείς τους μόνο στο δικαστήριο. Άκουσαν την ποινή. 123 χρόνια φυλακή για τον πατέρα, 103 αρχικά και τελικά στο εφετείο 74 στη μητέρα. 9 χρόνια μετά την αρχική καταγγελία από την ίδια τους την κόρη, οι δύο αυτοί άνθρωποι είναι ελεύθεροι και ζουν στην ίδια πόλη με τα παιδιά τους.
«Ήταν ο φόβος, μας είχε προκαλέσει υπερβολικό φόβο. Διάφορα μας έλεγε ότι «και να μπω φυλακή κάποια στιγμή θα ξαναβγώ. Θα ξαναϊδωθούμε, θα σας ξαναβρώ». Ταράχτηκα. Αγχώθηκα. Πιέστηκα πάρα πολύ. Είχα την απορία και ήθελα να τους δω. Ήθελα να δω το πώς κατέληξαν, το πώς σκέφτονται. Το μόνο που μου λέγανε ήταν συγγνώμη και ότι το έχουν μετανιώσει και κατάλαβαν το λάθος μου. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να σας πω ότι αντιλήφθηκα όντως ότι μετάνιωσαν», είπε ο 23χρονος, που είχε πέσει θύμα κακοποίησης των γονιών του.
Αυτά τα παιδιά δε ξέχασαν ποτέ. Δεν επέτρεψαν όμως, στον εφιάλτη που έζησαν να διαλύσει τη ζωή τους. Πάλεψαν και τα κατάφεραν. Βγήκαν νικητές. Στάθηκαν γερά στα πόδια τους και πλέον μπορούν να κοιτούν με αισιοδοξία το μέλλον.
«Για το κακό που προκάλεσα στα παιδιά μου τους ζητάω χίλια συγγνώμη, δεν φτάνουν. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι», είπε.
Ο πατέρας που βρέθηκε στη φυλακή για τον βιασμό των τριών παιδιών του από κοινού με την γυναίκα του, μιλάει για πρώτη φορά στο Live News και την Ελένη Ασημακοπούλου μετά την αποφυλάκισή του.
Τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε μέσα στο ίδιο του το σπίτι, τον έστειλαν στην φυλακή μόλις για 9 χρόνια. Δυο χρόνια δηλαδή λιγότερο από τον εφιάλτη των 11 ετών που έζησε η μεγάλη κόρη του στα χέρια του. Πλέον δηλώνει βαθιά μετανιωμένος για τις πράξεις του. «Είμαι ένα τέρας», ομολογεί.
«Είμαι ένα τέρας. Και το τέρας, αυτό που έκανα, δεν πιστεύω να το έκανε. Τέτοιο κακό που έκανα δεν πληρώνεται με τίποτα».
Το 2013, ο 51 ετών σήμερα άνδρας, μαζί με τη σύζυγό του καταδικάστηκε για βιασμό, αιμομιξία και κακοποίηση των κοριτσιών τους και του γιού τους. Οι δύο γονείς παραδέχτηκαν τις πράξεις τους, με τα παιδιά τους να εξιστορούν στο δικαστήριο ότι ο εφιάλτης τους άρχισε από το 2002. Η μεγάλη τους κόρη τότε ήταν μόλις 6 ετών.
«Κάποιες φορές τα παιδιά παρακολουθούσαν τις ασέλγειες που γίνονταν και το αντίθετο. Ασελγούσε και η γυναίκα μου στον γιο μου και παρακολουθούσαμε εμείς οι υπόλοιποι».
Τα όσα μαρτυρικά περνούσαν τα τρία παιδιά, είναι αδιανόητα. Ο αποφυλακισμένος παιδοβιαστής επιχειρεί σήμερα να αιτιολογήσει τις πράξεις του, αποδίδοντάς τες στο αλκοόλ που κατανάλωνε.
«Έπινα πάρα πολύ αλκοόλ και ουσίες. Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Ότι κι αν έκανα, μου φαινόταν φυσιολογικό, γιατί ήμουν καμένος από το αλκοόλ και τις ουσίες»
«Δεν εξανάγκασα τη γυναίκα μου να βιάσει τον γιο μου»
Η πρώην σύζυγός του τον κατηγορεί ότι την εξανάγκαζε να βιάζει τον ανήλικο γιο τους από την ηλικία των 6 ετών, ωστόσο ο ίδιος υποστηρίζει ότι η γυναίκα θα μπορούσε να το είχε αποτρέψει.
Από την καταδίκη τους πάντως και μετά οι δυο τους έχουν πάρει ξεχωριστούς δρόμους.
Το τέταρτο παιδί της οικογένειας που ήταν πολύ μικρό και έτσι κατάφερε να γλιτώσει από τον οικογενειακό εφιάλτη, όταν η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, στα 17 της χρόνια βρήκε τη δύναμη να καταγγείλει τους βασανιστές γονείς της.
«Μακάρι να μπορούσαν να είχαν ζητήσει από συγγενείς ή γείτονες βοήθεια. Θα είχαν γλιτώσει τα χειρότερα, κι εμείς θα είχαμε τιμωρηθεί όπως μας άξιζε».
Αν και ο ίδιος αποφυλακίστηκε πριν από δύο χρόνια, δεν έχει καμία επαφή με τα 4 παιδιά του και δεν επικοινωνεί μαζί τους, όπως λέει, για να μην τους κάνει μεγαλύτερο κακό.
Η συγκλονιστική εξομολόγηση 23χρονου που κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τους γονείς του
«Από μικρή ηλικία, προσωπικά εγώ κατάλαβα ότι ‘ξέρεις τι, από εδώ και πέρα είσαι μόνος σου. Ελεύθερος με ευθύνη του εαυτού σου και έχεις έναν μικρό αδελφό που θα έπρεπε να τον βοηθήσεις όσο μπορείς’».
Ένιωθε ελεύθερος μακριά από το σπίτι «κολαστήριο», όπου οι ίδιοι οι γονείς του βίαζαν εκείνον και τις δύο αδελφές του από όταν ήταν 6 ετών.
«Από όσο θυμάμαι γύρω στα 6. Δηλαδή από εκεί θυμάμαι… έχω ανάμνηση. Χαρακτηριστικά μπορώ να θυμηθώ μια δύσκολη μέρα μετά από την πρώτη δημοτικού περίπου. Έχει γίνει και τα δύο, να ασελγούσαν και οι δυο πάνω μου».
Οι περιγραφές των παιδιών που σήμερα είναι 28, 26 και 23 ετών συγκλονίζουν. Στην αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε το αγόρι στο Live News και τη Ρία Τσοχαντάρη αποκαλύπτεται η φρίκη, που βίωναν για χρόνια αυτά τα τρία αδέλφια μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
«Δυστυχώς, γινόταν σχεδόν σε καθημερινή βάση. Θυμάμαι πολλές φορές βράδια πριν πέσω για ύπνο να με φωνάζουν οι γονείς μου και να πηγαίνω στο δωμάτιο και να κλειδώνουν την πόρτα. Αντίστοιχα μεσημέρια, μπορεί την επόμενη μέρα να γινόταν μεσημέρι. Μέσα στην εβδομάδα μπορούσε να γινόταν και πέντε φορές. Είχε καταλήξει να είναι ρουτίνα δυστυχώς», είπε ο 23χρονος.
«Αυτό το… δηλαδή να μου το έβαζε και για τιμωρία. ”Έκανες αυτό, να ξέρεις, κάθε βράδυ στο δωμάτιό μου”. Όσο ήμουν πολύ μικρή, έβλεπα, δηλαδή θυμάμαι καταστάσεις που έπαιρνε και εμένα και την αδελφή μου μαζί. Στην πορεία, μεγαλώνοντας, πήγαινε ο καθένας ξεχωριστά. Ο άλλος μου αδελφός, δυστυχώς, είχαν, ναι, υπήρχε με τη μάνα μου κυρίως συμμετοχή», είπε η 28χρονη που έπεσε θύμα κακοποίησης.
Η φρίκη που έζησαν τρία αδέλφια στα χέρια των γονιών τους
Η ιστορία των παιδιών αυτών που είχε σοκάρει το πανελλήνιο το 2013 εξιστορείται σήμερα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Τα μοναδικά θύματα αυτής της υπόθεσης.
«Όλα ξεκίνησαν όταν εκείνο το διάστημα είχε αρχίσει να πέφτει η κρίση, κι είχαν αρχίσει να χάνουν τον έλεγχο οι γονείς μου. Δηλαδή να υπάρχει πολύ βία. Βρισιές, υπήρχε ξυλοδαρμός κι εκεί ήταν όταν μας αποκόψανε την ελευθερία. Όταν μας κόψανε στο να βγαίνουμε έξω στη γειτονιά να παίζουμε μπάλα. Να παίξουμε ένα κρυφτό με τα παιδιά. Εκεί είναι που αγανακτήσαμε και αρχίσαμε να λέμε ότι κάτι πρέπει να γίνει», είπε ο 23χρονος.
Είναι αδιανόητο όμως πως ο λόγος που τους απαγόρευαν τότε να βγαίνουν έστω στην αυλή ήταν γιατί τα παιδιά είχαν μεγαλώσει, αγανακτούσαν με τους βιασμούς και το ξύλο και υπήρχε κίνδυνος να μιλήσουν.
«Μέχρι τότε πίστευα ότι ήταν κάτι φυσιολογικό»
Οι δύο κόρες φοιτούσαν ήδη στο Γυμνάσιο και ο γιος μόλις είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως κάτι πολύ νοσηρό συνέβαινε στο σπίτι του.
«Στην αρχή δεν ήξερα, νόμιζα ότι ήταν κάτι φυσιολογικό, που μπορεί να το περνάνε όλες οι οικογένειες. Όταν κάποια στιγμή στο δημοτικό κατά λάθος γύρισα και το είπα σε ένα συμμαθητή μου, εκεί πέρα κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται σε άλλα σπίτια. Αυτό κατάλαβα όταν μου είπε «όχι οι γονείς μου δεν έχουν κάνει κάτι τέτοιο σε μένα ή στα αδέλφια μου». Αλλά επειδή υπερίσχυσε ο φόβος των γονιών μου, δεν μπορούσα από εκεί και πέρα να ανοίξω τον στόμα μου», συμπλήρωσε ο 23χρονος.
Το μαρτύριο συνεχιζόταν. Οι παιδοβιαστές είχαν κάνει κόλαση τη ζωή των παιδιών τους τα οποία πάσχιζαν με κάθε τρόπο να ξεφύγουν από αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση.
«Δηλαδή προτιμούσα να κάτσω σχολείο όλη μέρα. Πραγματικά όλη μέρα. Μην βγω έξω από το σχολείο. Να μην κάνω την κίνηση να πάω σπίτι μου. Για παράδειγμα όταν έφευγε εκτός σπιτιού ο πατέρας μας για να πάει για έναν καφέ, χαιρόμασταν. Χοροπηδάγαμε από την χαρά μας που δεν θα είχαμε έναν «μπαμπούλα» στο σπίτι».
«Τις περισσότερες φορές ήταν μπροστά η μητέρα, συμμετείχε κανονικά»
Οι ομοιότητες με την υπόθεση του αστυνομικού είναι ανατριχιαστικές. Η μάνα γνώριζε, έβλεπε, συμμετείχε στους βιασμούς και προτάσσοντας πάντα τη δικαιολογία του φόβου σιωπούσε.
«Σίγουρα γινόταν σε περίοδο διακοπών που δεν είχαμε σχολεία, Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρια, δε θυμάμαι καν σε ποια ηλικία, δηλαδή ήμουν τόσο μικρή. Εμένα δεν μ’ αρέσουν τα Χριστούγεννα. Το έχω βάλει στο μυαλό μου με άσχημο τρόπο. Τις περισσότερες φορές μπροστά η μητέρα ήταν μπροστά. Στο ίδιο δωμάτιο ήταν και η μάνα μου, συμμετείχε κι η μάνα μου κανονικά, τα ήξερε, τα πάντα. Τα πάντα», είπε η 28χρονη.
«Υπήρχαν όμως σίγουρα στιγμές που θα μπορούσε να βρει τρόπο να επικοινωνήσει. Θα μπορούσε να μας πάρει ένα πρωί όταν θα δούλευε και να μας πάει στην Ασφάλεια. Δεν αντιλέγω υπερίσχυσε ο φόβος αλλά και πάλι όσο και να φοβάσαι δεν αφήνεις τα παιδιά σου να στα ακουμπήσει κανείς»,. είπε ο 23χρονος.
Αντί η μάνα να προστατέψει τα παιδιά της, αυτόν τον ρόλο ανέλαβε η μεγαλύτερη κόρη. Μια Παρασκευή αντί να πάει στο σχολείο το 17χρονο κορίτσι βρήκε το θάρρος να καταγγείλει τα όσα έκαναν σε εκείνην και τα αδέλφια της οι παιδοβιαστές. Η στιγμή της λύτρωσης είχε φτάσει.
«Ακόμα το θυμάμαι, ήταν Παρασκευή που έκλειναν τα σχολεία για Πάσχα. Μέσα στη Μεγάλη Τετάρτη είχαν έρθει ασφαλίτες στο σπίτι μου και μας πήραν για να μας πάνε στο τμήμα», είπε ο 23χρονος.
Και η ζωή μετά; Ο 23χρονος δεν τα ωραιοποιεί. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια ψυχοθεραπείας να σταθεί στα πόδια του και να αφήσει πίσω του τις κακές μνήμες.
«Δεν μπορείς να το ξεχάσεις. Να το ξεπεράσεις, ναι. Δυστυχώς το πρώτο διάστημα μέχρι ηλικίας 15-16 χρονών, είχα κάποιες εικόνες στο κεφάλι μου. Δηλαδή πάνω στην εφηβεία. Είχα πολλά νευρά, γιατί δυστυχώς, το μόνο που είχα δει στη ζωή μου ήταν μόνο η βία. Εκείνο το διάστημα έκανα αρκετή ψυχοθεραπεία. Είπα ότι θέλω να περάσω γνώση και παιδεία στον εαυτό μου. Δεν θέλω να παραμείνω ένας άνθρωπος που θα επιβάλλεται με τη βία».
Τα αδέλφια μοιράστηκαν σε δομές αρρένων και θηλέων, αλλά στην ουσία δεν χωρίστηκαν ποτέ. Παρέμειναν και παραμένουν ενωμένα, χωρίς καμία επικοινωνία με τους παιδοβιαστές γονείς τους.
«Να πάρουν θάρρος κι άλλα άτομα, γιατί η ζωή δεν τελειώνει εκεί»
Ο 23χρονος μιλώντας ζωντανά στο Live News για τα όσα έζησε θέλησε να μεταδώσει το δικό του μήνυμα δηλώνοντας «να πάρουν θάρρος κι άλλα άτομα, να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, γιατί η ζωή δεν τελειώνει εκεί».
«Στην αρχή πίστευα ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία μέρα έτυχε να μιλήσω με έναν συμμαθητή μου σε ένα διάλλειμα και τον ρώτησα πώς είναι η συμπεριφορά της οικογένειάς του απέναντι σε αυτόν και στα αδέρφια του. Όταν μου εξήγησε, εκείνη τη στιγμή σοκαρίστηκα πολύ άσχημα. Είχα πάθει ταχυκαρδία και ένιωθα το στήθος μου ότι θα βγει απ’ έξω από τον φόβο και το άγχος».
Αναφορικά με τους γονείς του δήλωσε ο ίδιος: «Πλέον δεν νιώθω τίποτα γι΄αυτούς τους ανθρώπους. Είναι σαν ένας αδιάφορος άνθρωπος που βλέπω απλά στο δρόμο και δεν τον γνωρίζω. Έτυχε να έρθω σε επαφή μόνο και μόνο για να δω εάν έτυχε να έχει αλλάξει κάτι και τι τους έκανε να κάνουν κάτι τέτοιο. Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι τέτοια άτομα έχουν μια αρρώστια μέσα στο κεφάλι τους».
Σχετικά με την απόφαση της δικαιοσύνης ο νεαρός σημείωσε ότι η απόφαση του πρώτου δικαστηρίου τον έκανε να νιώσει δικαίωση, που καταδίκασε τους γονείς σε 123 χρόνια κάθειρξη.
«Με την πάροδο του χρόνου όταν έμαθα ότι στα 9 χρόνια θα βγουν έξω, ένιωσα λίγο άσχημα. Δεν πρέπει ένας άνθρωπος από τη στιγμή που έχει κακοποιήσει παιδιά, να εκτίσει μία τόση μικρή ποινή».
Καταλήγοντας ο νεαρός ευχαρίστησε τα αδέλφια του και τους φίλους του που στάθηκαν δίπλα του και υπογράμμισε ότι σήμερα η ζωή του είναι σε πορεία εξέλιξης.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr