Πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη

Χρόνια μετά το φευγιό του, ο Στέλιος Καζαντζίδης ήρθε στο προσκήνιο με την βιογραφική ταινία του Τσεμπερόπουλου «Υπάρχω».

Τη λέξη «ήρθε» εντός πολλών εισαγωγικών, γιατί ουδέποτε έφυγε από το προσκήνιο κι ούτε θα φύγει όσο υπάρχουν ράδια και αναπαραραγωγή τραγουδιών.

Η ταινία σεβάστηκε νεκρούς και ζωντανούς, προσπέρασε ανθρώπινα πάθη και έριδες, υπηρέτησε τον ελληνικό κινηματογράφο και ανέδειξε τον εξαιρετικό Χρήστο Μάστορα.

Δοθείσης της ευκαιρίας ας θυμηθούμε πως δύο τραγούδια της Αυτού Τραγουδιστικής Εξοχότητας, του Στέλιου, έγιναν τραγούδι. Υμνήθηκαν κι αυτό δεν έχει προηγούμενο. Ο λόγος για το «Αυτή η νύχτα» του Σταμάτη Κραουνάκη, που ερμήνευσε έξοχα η Δήμητρα Παπίου. Εμπνευσμένο από το «Αυτή η νύχτα μένει που θα ‘μαστε μαζί», κάνει λόγο για «Πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη», προφανώς ο Κραουνάκης είχε στην άκρη του μυαλού του το «Πέλαγο είναι βαθύ».

Εδώ έχουμε τη μεγαλύτερη στιγμή της ελληνικής μουσικής. Κι ας με συγχωρέσει ο Μίκης κι ο Τσιτσάνης, ο Ρίτσος και τόσοι ακόμα.

Δεν υπάρχει ελληνικό τραγούδι στο οποίο συνυπάρχουν τόσο αρμονικά και σε τόσο υψηλό επίπεδο, η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, το μπουζούκι του Μανώλη Χιώτη, η δεύτερη φωνή της Μαρινέλας και πάν' απ' όλα η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Όπως το «πε» ο Κραουνάκης: Πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη. Πέλαγο, φαράγγια και βουνά θα συμπληρώναμε εμείς.

Ακούστε το: https://www.youtube.com/watch?v=vTSW4zOvUGQ