Οι αναμνήσεις μας από την χρονιά που πέρασε
Κωνσταντίνα Ανδριοπούλου: H δύναμη της γυναίκας, πήρε μορφή στο πρόσωπο της Ζιζέλ Πελικό
Η μητέρα και γιαγιά που αποφάσισε να καταθέσει δημόσια όσα βίωνε από τον σύζυγό της, Ντομινίκ Πελικό. Για δέκα χρόνια την νάρκωνε κρυφά και στη συνέχεια την παρέδιδε σε άνδρες για να χρησιμοποιήσουν το σώμα της σαν… κούκλα, ενώ στη συνέχεια την βίαζε και ο ίδιος.
Η υπόθεση της Ζιζέλ Πελικό συγκλόνισε τον κόσμο και έγινε γνωστή ως «οι βιασμοί της Μαζάν», από το όνομα του μικρού χωριού στη νότια Γαλλίας, το μέρος που βασανίστηκε, από περισσότερους από 50 άνδρες. Η αποκάλυψη της φρικτής υπόθεσης έγινε το 2020. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ο Πελικό είπε ότι «ενήργησε βάσει παρορμήσεων» τις οποίες «δεν μπόρεσε να ελέγξει».
Τέσσερα χρόνια μετά… H 72χρονη στη δικαστική αίθουσα, αντιμετωπίζει τους κακοποιητές της. Γεμάτη θάρρος και αποφασιστικότητα, καταθέτει για τα γεγονότα που την στιγμάτισαν και αναβιώνει το τραύμα που δεν γνώριζε ότι είχε.
Στην απολογία της, είπε ότι μιλάει για «κάθε γυναίκα που έχει ναρκωθεί χωρίς να το γνωρίζει… ώστε καμία γυναίκα να μην υποφέρει». Σε άλλο σημείο τόνισε: «Το προφίλ ενός βιαστή δεν είναι κάποιος που συναντάται σε ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων αργά το βράδυ. Ένας βιαστής μπορεί να βρίσκεται και μέσα στην οικογένεια, ανάμεσα στους φίλους μας».
«Ήθελα όλες οι γυναίκες θύματα βιασμού - όχι μόνο όταν έχουν ναρκωθεί, ο βιασμός υπάρχει σε όλα τα επίπεδα - θέλω αυτές οι γυναίκες να πουν: "Η Πελικό το έκανε, μπορούμε να το κάνουμε κι εμείς"».
Βάσια Βασιάδη: «Για να αλλάξει η ντροπή πλευρά»
Μου ζητήθηκε να γράψω για την είδηση που δε θα ξεχάσω τον χρόνο που τελειώνει σε μόλις λίγα εικοσιτετράωρα. Δυσκολεύτηκα λίγο να πω την αλήθεια γιατί η χρονιά αυτή ήταν γεμάτη δυσάρεστα γεγονότα, αλλά το μεγαλύτερο «σοκ» ήταν η γυναίκα αυτή. Η Ζιζέλ.
Η «Ζιζέλ» αλλά όχι το γνωστό μοντέλο! Γνωστή για τους πολλαπλούς βιασμούς από τον σύζυγό της, Ντομινίκ και παραπάνω από 50 άνδρες. Αυτή την Ζιζέλ δεν θα την ξεχάσω.
Η 72 χρονη που με συγκλόνισε με την ιστορία της και με την δύναμή της. «Για να αλλάξει η ντροπή πλευρά» κατάφερε και έγινε σύμβολο κατά της σεξουαλικής βίας.
Αντιγόνη Γεωργοπούλου: Δώρα, Γαρυφαλλιά, Γεωργία, Κυριακή, Ενκελέιντα... Δολοφονήθηκαν επειδή ήταν γυναίκες
Άλλη μια γυναικοκτονία... Ονόματα που προστέθηκαν στη μακρά λίστα των θυμάτων. Γυναίκες που κάποιοι άνδρες θεώρησαν κτήμα τους και που δεν τις αναγνώρισαν το δικαίωμα να είναι ελεύθερες.
Οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα διαδέχονται η μία την άλλη, ξεπερνώντας κάθε αρνητικό ρεκόρ. Γίνονται ειδήσεις που μας κόβουν την ανάσα και δεν βρίσκουμε λόγια να τις περιγράψουμε... Οργή, θυμό, αγανάκτηση, λύπη τα συναισθήματα περισσεύουν και ξανά τα ίδια, απλά αλλάζει το όνομα.
Η ενδοοικογενειακή βία έχει εξελιχθεί σε μάστιγα στη χώρα μας, με περισσότερες από 2.000 γυναίκες ζουν με το φόβο ότι μπορεί να χτυπήσουν την πόρτα τους οι κακοποιητές τους. Η αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας δεν είναι μόνο ζήτημα τιμωρίας των δραστών, αλλά απαιτεί συνολική αλλαγή στην κοινωνική και νομική προσέγγιση.
Καλαμαριά, Ζεφύρι, Ηράκλειο, Θεσσαλονίκη, Άγιοι Ανάργυροι, Μενίδι, Εξάρχεια, Πύργος, Αλεξανδρούπολη, Αμφιλοχία, Λαμία, Πάτρα, Αγρίνιο... Όλες τους η Κυριακή, η Ενκελέιντα, η Δώρα, η Μαρία, η Αρετή, η 11χρονη Βασιλική και όλες εκείνες που τα στοιχεία τους δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα, ήταν γυναίκες σαν κι εσένα, σαν κι εμάς... Μητέρες, αδελφές, κόρες φίλες μας. Αλλάξτε το!
Γιώτα Κοντογεωργοπούλου: Ο εκκωφαντικός ήχος στην Αρέθα και η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού
Η είδηση που σε συγκλονίζει πάντα, λίγο περισσότερο από τις άλλες, είναι αυτή που διαδραματίζεται δίπλα σου, ή λίγα μέτρα μακριά σου. Η είδηση που βλέπεις με τα μάτια του ή ακούς με τα αυτιά σου. Aυτή που μπαίνει στο δέρμα σου... Η είδηση που «συναντάς» για μήνες μετά, κάθε φορά στο ίδιο σημείο και μετατρέπεται από πληγή σε ελπίδα.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω σε κοινωνικό επίπεδο από το 2024 είναι εκείνος ο περίεργος εκκωφαντικός ήχος και οι φωνές που τον ακολούθησαν το βράδυ της 22ας Φεβρουαρίου, λίγα μέτρα από το σπίτι μου, στη διασταύρωση της ΝΕΟ Πατρών- Αθηνών με την Αρέθα.
Ήταν χειμώνας, οι πόρτες ήταν κλειστές και θεώρησα στην αρχή ότι επρόκειτο για συγκέντρωση νεαρών παιδιών που παίζουν και φωνασκούν στο δρόμο, καθώς συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο στην περιοχή.
Λίγα λεπτά αργότερα, ένας ρεπόρτερ του thebest.gr με ενημέρωνε ότι ο ήχος ήταν μια τραγωδία και οι φωνές αντηχούσαν το σοκ των αυτοπτών μαρτύρων. Δύο νέα παιδιά, ο 20χρονος Γιάννης Στεργίου και ο 18χρονος Γιώργος Παπαδόπουλος είχαν σκοτωθεί ακαριαία, όταν η μηχανή που οδηγούσε ο πρώτος κινούμενη στην εθνική οδό και με κατεύθυνση την Πάτρα συγκρούσθηκε με αυτοκίνητο που είχε παραβιάσει το σηματοδότη και κινείτο προς την Αρέθα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη διαδήλωση που γινόταν κάθε βράδυ επί μήνες, (ακόμη γίνεται πολλές φορές), με φίλους των δύο παιδιών γύρω από το φανάρι όπου κόπηκε το νήμα της ζωής τους. Ήταν εκεί κάθε βράδυ με κεριά, λουλούδια και μια ραγισμένη καρδιά, δεκάδες παιδιά, ακόμη και με βροχή. Κάθε πρωί έβλεπες το στύλο ντυμένο με λουλούδια. Κάθε βράδυ άκουγες μαρσαρίσματα σε ανάμνηση και μουσική. Οι δύο νεκροί δεν έμειναν ποτέ χωρίς παρέα.
Μια τραγωδία που ανέδειξε και ακόμη αναδεικνύει την τρυφερότητα των νέων παιδιών και την ζεστασιά που κρύβει η καρδιά τους. Μερικές φορές νιώθω σαν να βλέπω σε αυτό το φανάρι την ίδια την ελπίδα.
Στο πολιτικό κομμάτι, αυτό που δεν θα ξεχάσω από το 2024 ήταν η απίστευτη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού σε επίπεδο αντιπολίτευσης, η αδιανόητη, για τα πολιτικά δεδομένα της μεταπολίτευσης, κατακρήμνιση του ΣΥΡΙΖΑ και η αλλαγή στην σκοπιά της αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς εκλογές, με το ΠΑΣΟΚ να περνάει το νήμα και δημοσκοπικά. Πιστεύω ότι θα περάσουν πολλές δεκαετίες για να ξαναζήσουμε ένα τέτοιο πολιτικό ασανσέρ με τόσο μεγάλες ταχύτητες στις… διαδρομές του.
Ελευθερία Μακρυγέννη: Από «τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα» στο σκληρό σήμερα
Το παράδοξο με αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι ό,τι θα ήθελα να το ξεχάσω.
Ακριβέστερα, δεν θα ήθελα να έχει συμβεί. Μιλάμε για την νεανική παραβατικότητα. Για περιστατικά και στην Πάτρα και την Αχαΐα που αποκαλύπτουν ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά και όχι μόνο με τους ανήλικους.
Ξύλο, απειλές, μαχαίρια σε σχολεία, καταγγελίες για φρικαλεότητες σε πενταήμερη σχολείου της Πάτρας.
Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Ο σχολικός εκφοβισμός πάντα υπήρχε αλλά οι πτυχές του προβλήματος που πια ευτυχώς, σε πολλές περιπτώσεις δεν κουκουλώνεται, ξεπερνά αυτή τη διάσταση με άγριο τρόπο και τις πτυχές του, μόνο οι ειδικοί μπορούν να αναλύσουν αξιόπιστα.
Από «τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα» στο σκληρό σήμερα. Ας φροντίσουμε η επόμενη μέρα να είναι πιο φωτεινή.
Τάκης Μαρτάτος: Η επιβλητική και γεμάτη συναίσθημα live εμφάνιση της Σελίν Ντιόν στον Πύργο του Άιφελ
Αυτό που περισσότερο μου έμεινε από τη χρονιά 2024 που μας αποχαιρετά και σε γενικές γραμμές δεν ήταν καλή, θα έλεγα πως ήταν η επιβλητική όσο και συναισθηματική live εμφάνιση της Γαλλοκαναδής ερμηνεύτριας Σελίν Ντιόν – Celine Dion προς το τέλος της πρωτότυπης πλην άνισης τελετής έναρξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού στις 26 Ιουλίου 2024. Η 56χρονη πολυβραβευμένη τραγουδίστρια στην 1η της live καλλιτεχνική εμφάνιση από το 2022 που έγινε γνωστό το πρόβλημα υγείας της, ήταν απίθανη, εξαιρετική και συγκινητική τραγουδώντας στον εμβληματικό Πύργο του Άιφελ, τον «Ύμνο στην αγάπη - Hymne à l'amour» συνοδεία πιάνου, που είχε πει κατά το παρελθόν η Εντίθ Πιάφ.
Υπέροχη στιγμή που έφερε και γούρι στην Σελίν Ντιόν, μία καλλιτέχνιδα που όλοι ξέρουμε μέσα από ασυναγώνιστες μπαλάντες όπως το «My heart will go on» από τον «Τιτανικό» και το «Because you loved me» από την «Υπόθεση πολύ Προσωπική».
Η Σελίν Ντιόν δήλωσε ξανά παρούσα καλλιτεχνικά και όπως διαβάσαμε πριν λίγες μέρες είναι έτοιμη να ανοίξει & πάλι τα φτερά της και να μας σαγηνεύσει μέσα από live κονσέρτα της. Tην χρονιά 2024 που φεύγει η Ντιόν ήταν και το κεντρικό πρόσωπο ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο «I Am: Celine Dion» σε σκηνοθεσία Irene Taylor που επίσης έδειξε τη δύναμη αυτής της μοναδικής καλλιτέχνιδας και τη θέληση της να ξεπεράσει το εμπόδιο της ασθένειας της (πάσχει από μία σπάνια αυτοάνοση νευρολογική ασθένεια που προκαλεί ακαμψία στους μύες - Stiff Person Syndrome στα αγγλικά) και να επιστρέψει δριμύτερη και να επανακάμψει!
Άντυ Μπακοπούλου: Οι τρεις ψηλές γυναίκες
Όπως κάθε χρόνο, ο απολογισμός του «γέρου χρόνου» αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση. Λόγω της πιο εστιασμένης θεματικής της δουλειάς μου, ο χώρος της τέχνης σε διεθνή κλίμακα αλλά και των κοινωνικών γεγονότων, είχε ισχυρό αποτύπωμα. Η επιδραστικότητα των αναγνωρίσιμων προσωπικοτήτων βασιλεύει και εμπνέει, χωρίς όμως να εκτοπίζει τους ήρωες της καθημερινότητας. Υψώνουν ανάστημα από την αφάνεια όταν συμβαίνει κάτι πραγματικά μεγάλο…
Για μένα το 2024 «λούζεται» από το σαγηνευτικό γαλάζιο βλέμμα του Αλέν Ντελόν και τον ερωτικό μαγνητισμό των ινδαλμάτων του ευρωπαικού σινεμά. Τη γλύκα των μελωδιών του Μίμη Πλέσσα και τις μνήμες από Αννα Παναγιωτοπούλου, Γιάννη Φέρτη, Δάνη Κατρανίδη. Τους διαξιφισμούς για τη «γιουροβιζιονική» Μαρίνα Σάττι και την έκπληξη της παρουσίας της χολιγουντιανής υπερδύναμης Αντζελινα Τζολί στην Ηλεία. Τη φαντασμαγορία των Coldplay… Την τελετή λήξης των Ολυμπιακών του Παρισιού όπου ο αμφιλεγόμενος χρυσός εξερευνητής υποκλίθηκε στην Ελλάδα. Πάνω από όλα όμως θα αναφερθώ στις «Τρεις Ψηλές Γυναίκες» της χρονιάς. (Ο τίτλος δανεικός από την ξεχωριστή θεατρική παράσταση του Μπομπ Γουίλσον- την πλημμυρισμένη από τεατράλε σαρκασμό- που είχα την τύχη να δω στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά).
-Eμμα Στόουν. «Εσυρε» το χορό για το θρίαμβο του Ελληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου με τη συγκομιδή των 4 Οσκαρ για την γεμάτη συμβολισμούς ταινία φαντασίας «Poor Things». Η απόλυτα φεμινιστική ηρωίδα της με τη μοναδική αισθητική έκανε το παράλογο λογικό και εξελίχθηκε σε «περσόνα» αναγνωρίσιμη σε όλο τον κόσμο.
-Κέιτ Μίντλετον. Υψωσε τη σημαία των καρκινοπαθών στα 42 της ξεδιαλύνοντας μόνη της το μυστήριο που ταρακούνησε τα tabloids. Πιο «σάρκινη» από ποτέ, απέδειξε πως ο πόνος δεν σε επιλέγει με ταξικά κριτήρια.
-Ζιζέλ Πελικό. Αναμφίβολα το σύνθημα των καιρών: Shame Changes Sides Η γενναιότητα του ξεσκεπάσματος των χρόνιων βιασμών της, με τέρας τον ίδιο της τον σύζυγο, την έκανε διεθνές σύμβολο κατά των εγκλημάτων με θύματα γυναικες.
Ναι, ξαναλέμε πως μέσα από τη συντριβή μαθαίνουμε. Δυστυχώς και ευτυχώς.
Γωγώ Παπαδάκου: Η Μαιζώνος και η καθημερινότητά μας, αλλιώς
Η οδός Μαιζώνος της Πάτρας μετά από αιώνες αλλάζει χρήση και η φυσιογνωμία του εμπορικού κέντρου της πόλης μεταμορφώνεται. Η πεζοδρόμηση της οδού Μαιζώνος, πέρα από τα κυκλοφοριακά προβλήματα που επέφεραν οι εργασίες, αλλάζει τον χαρακτήρα της πόλης και γίνεται πλέον πιο… ευρωπαϊκή τουλάχιστον στο κομμάτι που αφορά την προσβασιμότητα των πεζών.
Σε κοινωνικό και καθαρά προσωπικό επίπεδο λοιπόν θεωρώ ότι με αφορμή την αλλαγή του συγκεκριμένου δρόμου, έρχεται ο καιρός να δούμε την πόλη μας, την ζωή και την καθημερινότητά μας αλλιώς…
Γιάννης Πομώνης: Το πόσιμο νερό έγινε πρώτο θέμα στις ειδήσεις το 2024
Ασυνήθιστα υψηλές ήταν οι θερμοκρασίες στον πλανήτη και ειδικότερα στη χώρα μας αυτό το καλοκαίρι. Σε σημείο που συνδυαστικά με την ανομβρία μέσα στο 2024, “ήχησε συναγερμός” για το κατά τα άλλα άφθονο νερό, που μέχρι πρότινος καταναλώναμε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Ο Ιούνιος του 2024 καταγράφεται ως ο θερμότερος Ιούνιος από το 1860 στην Αθήνα, ενώ ο υδράργυρος άγγιξε πολύ υψηλές θερμοκρασίες.
Η Κυριακή 21 Ιουλίου ήταν η πιο ζεστή μέρα που έχει καταγραφεί στα χρονικά παγκοσμίως, σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία της Υπηρεσίας της Ε.Ε. για την Κλιματική Αλλαγή «Κοπέρνικος» (Copernicus).
Η λειψυδρία χτύπησε ανελέητα και την Ελλάδα με τις προβλέψεις για το μέλλον να είναι δυσοίωνες, ελέω κλιματικής κρίσης. Σε πολλές περιοχές της χώρας, σήμανε συναγερμός καθώς λίμνες και φράγματα στέγνωναν.
Το φάσμα της λειψυδρίας που τρομοκράτησε τους Ελληνες στα τέλη της δεκαετίας του 1980 με αρχές αυτής του 1990 επέστρεψε με δριμύτητα.
Ο μεγαλύτερος φόβος για ελλείψεις στο πόσιμο νερό γεννιέται στα νησιά. Η Λέρος και η Σίφνος με απόφαση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας κηρύχθηκαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για έναν μήνα. Και στην Αττική όμως των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων η ΕΥΔΑΠ πήρε τα μέτρα της προκειμένου να μην πει η πρωτεύουσα το νερό νεράκι.
Στο Φράγμα Πείρου – Παραπείρου, μετά το ιστορικά ζεστό καλοκαίρι του 2024, οι στάθμες του νερού έπεσαν δραματικά, αποκαλύπτοντας το εκκλησάκι που κάποτε ήταν βυθισμένο κάτω από τα νερά του φράγματος.
Η λειψυδρία της τελευταία περιόδου και η πτώση της στάθμης των νερών στον Μόρνο έφεραν και πάλι στην επιφάνεια το Κάλλιο. Το βυθισμένο χωριό στη Δωρίδα της Φωκίδας, που «πνίγηκε» για να λυθεί το πρόβλημα με την ύδρευση στην Αθήνα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η διαχείριση του νερού πλέον έχει μπει για τα καλά στο κάδρο και ενώ πριν λίγα μόλις χρόνια ακούγαμε σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας ότι μπορεί να μας λείψει και σε παγκόσμια κλίμακα να ξεσπάσουν ακόμη και εχθροπραξίες για την εξασφάλισή του, στο εξής βλέπουμε πιο ρεαλιστικό ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Μένει να μας διαψεύσει το κλίμα και ο κύκλος της φύσης που τείνει σε μια ισορροπία. Αν όχι, θα πρέπει να λάβουμε έγκαιρα τα μέτρα μας.
Τάσσος Σταθόπουλος: Η υποδειγματική συνέπεια του Προμηθέα
Αθροιστικά, ΔΕΝ ήταν καλή η χρονιά για τον Πατραϊκό Αθλητισμό.
Και πώς να είναι όταν τα «brand name», η Παναχαϊκή, ο Απόλλων κι η ΕΑΠ είναι για μια ακόμα χρονιά σε αθλητική απαξία. Η ποδοσφαιρική Παναχαϊκή βολοδέρνει μεταξύ της δύσκολης και πάρα πολύ δύσκολης παραμονής στις εσχατιές της Β’ Εθνικής, η βολεϊκή ΕΑΠ απαντάται πια μόνο σε ισοτικά αφιερώματα, ο δε Απόλλων δήλωσε με εκκωφαντικό τρόπο πως δεν του πρέπει η Α1, μήτε η Α2 μπάσκετ και προτίμησε να πάει να παίξει στην τρίτη εθνική κατηγορία, παρέα με τον Γλαύκο και τα δεύτερα του Προμηθέα…
Απέμεινε να σώζει τα προσχήματα, με περίσσια αξιοπρέπεια για μια ακόμα φορά, ο Προμηθέας. Τον οποίο καμαρώνουμε, γιατί δεν είναι μικρό πράγμα ούτε αυτονόητο αυτό που κάνει! Θυμίζουμε πως για 9η συνεχή χρονιά μετέχει στο πρωτάθλημα Ελλάδας (έχει φτάσει μέχρι τη 2η θέση!), για 8η στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (έχει συμμετοχή στα προημιτελικά τρεις φορές), παίζει και διακρίνεται στο Κύπελλο Ελλάδας (δύο φορές φιναλίστ), ακόμα και στο Σούπερ καπ, όπου έχει κατακτήσει το τρόπαιο μια φορά.
Είδαμε μεγάλους αθλητές να φορούν τη φανέλα του, είδαμε μεγάλα παιχνίδια κι όλα αυτά από το 2017, αδιαλείπτως!
Άντε, καλή χρονιά σε όλους!
Βασίλης Τσελίκης: Ο γαλανόλευκος θρίαμβος του Γουέμπλεϊ
Ήταν 9 Οκτωβρίου 2024, όταν το ελληνικό ποδόσφαιρο θρηνούσε τον άδικο χαμό του Τζορτζ Μπάλντοκ ο οποίος βρέθηκε νεκρός στην πισίνα του σπιτιού του.
Μία μέρα αργότερα (10/10/2024) η Εθνική Ελλάδας αντιμετώπιζε την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ σε ένα πάρα πολύ δύσκολο και απαιτητικό παιχνίδι στο οποίο οι διεθνείς είχαν να διαχειριστούν και την απώλεια του συμπαίκτη τους.
Η Εθνική πραγματοποίησε μία από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις της και αυτό έγινε στο «ναό του ποδοσφαίρου» το Γουέμπλεϊ.
Ήταν σαν να έπαιζε με 12 και ο Μπάλντοκ το μόνο σίγουρο είναι ότι θα καμάρωνε από εκεί ψηλά για αυτή τη μεγάλη βραδιά της αγαπημένης του Ελλάδας.
Ένας ΑΓΩΝΑΣ, μία ΝΙΚΗ, ένας ΘΡΙΑΜΒΟΣ, μία ΕΠΙΤΥΧΙΑ αφιερωμένη στον Τζορτζ Μπάλντοκ.
Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος: O πύρινος εφιάλτης στο Γηροκομειό
Κάθε Χρονιά που φεύγει αφήνει πάντα καλές και δυσάρεστες στιγμές. Μέρος της δουλειάς του φωτογράφου – φωτορεπόρτερ είναι να τις καταγράψει με το φακό του και να μεταφέρει στον αναγνώστη τις εικόνες αλλά και το συναίσθημα που έζησε τη δεδομένη στιγμή.
Ιούλιος μήνας, μεγάλη φωτιά εντός του αστικού ιστού και πλησίον του δάσους του Γηροκομειού. Δύσκολη μέρα, που μου έχει μείνει ως δυσάρεστη ανάμνηση αφού από τη μια το καθήκον είναι να αποτυπωθεί και μεταφερθεί η είδηση σε εξαιρετικά δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, και από την άλλη να βλέπεις μπροστά στα μάτια σου ανθρώπους και περιουσίες να κινδυνεύουν από το μένος του πύρινου αυτού εφιάλτη.
Ευτυχώς χωρίς ανθρώπινη απώλεια, παρά μόνο υλικές ζημιές.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr