Μισή Πατρινή, μισή Ναυπάκτια, κινείται σε ένα δικό της καλλιτεχνικό «σύμπαν»
«Είμαι ακόμα ανήσυχη». Με αυτές τις τρεις λέξεις η εικαστικός Αναστασία Παπαλεωνίδα Πούντζα, περιγράφει τον εαυτό της. Και αυτό φαίνεται και στα έργα της.
Μισή Πατρινή, μισή Ναυπάκτια, κινείται καλλιτεχνικά ανάμεσα σε γραμμές και τελείες, σε ένα «σύμπαν» που περιλαμβάνει την γραφιστική, τη ζωγραφική, την γλυπτική και τις εγκαταστάσεις. Εμπνέεται από τη φύση και την οργανικότητά της.
Τις τελείες τις ζωγραφίζει και στο πρόσωπό της και είναι ο δικός της κώδικας, τον οποίο δεν αποκαλύπτει. Tα έργα της έχουν ταξιδέψει εκτός Ελλάδας, μέσω workshopς σε γκαλερί, ενώ έχει αφήσει το «στίγμα» της σε διαφορετικά σημεία του κόσμου με τις τοιχογραφίες που έχει δημιουργήσει, από τη Νέα Ζηλανδία, τις Φιλιππίνες και την Ταϊβάν, μέχρι τη Γαλλία, την Αυστρία και την Κύπρο.
Της Ελευθερίας Μακρυγένη
Λάτρης του Πατρινού Καρναβαλιού από τα «γεννοφάσκια» της, συστήνεται στο THE BESTMAGAZINE και μιλά για τη δική της φιλοσοφία ζωής και για όσα την εμπνέουν.
Τι σημαίνουν για σένα οι τελείες, τις οποίες ζωγραφίζεις παντού (σχεδόν), ακόμα και στο πρόσωπό σου; Και αντιστοίχως οι γραμμές;
«Οι γραμμές και οι τελείες είναι βασικά στοιχεία στη δουλειά μου, στοιχεία που χρησιμοποιώ για να δημιουργήσω ροή, κίνηση και ενέργεια. Η επαναληπτικότητα, η οποία λειτουργεί ως μοτίβο, που συνδέει τα πάντα. Στο πρόσωπό μου, οι τελείες παίρνουν τη μορφή προσωπικών κωδίκων, μικρών μυστικών που ενσωματώνουν δικές μου ιστορίες και νοήματα που δεν θα ήθελα να τις μοιραστώ. Για μένα, ο κύκλος ως σχήμα δεν είναι αυτοσκοπός. Η ουσία βρίσκεται στην αρμονική συνύπαρξη των καμπύλων και των γραμμικών στοιχείων. Η σύνθεσή τους είναι μια ζωντανή διαδικασία. Ξεκινά από εμένα, αλλά στη συνέχεια αποκτά τη δική της ζωή. Τα σχήματα, σχεδόν αυτόνομα, αρχίζουν να καθορίζουν το τελικό μοτίβο, σαν να έχουν τη δική τους φωνή».
Μιλώντας μεταφορικά, στη ζωή σου τις χρησιμοποιείς; Τις βάζεις εύκολα, δύσκολα και με ποια κριτήρια;
«Σε αντίθεση με τα έργα μου, όπου η χρήση της τελείας είναι επαναλαμβανόμενη και καθοριστική, στη ζωή μου η τελική τελεία σπάνια εμφανίζεται. Αν μιλήσουμε μεταφορικά, θα έλεγα πως προτιμώ την άνω τελεία μια μικρή παύση που αφήνει χώρο για δεύτερες ευκαιρίες. Είμαι αρκετά ανοιχτή στο να δώσω χρόνο και περιθώριο, επιλέγοντας να μην κλείνω εύκολα κεφάλαια. Ωστόσο, όταν έρθει η στιγμή που πρέπει να βάλω την τελεία, τότε είναι οριστική και αμετάκλητη».
Σπούδασες γραφιστική στη σχολή Βακαλό, εργάστηκες στον χώρο της διαφήμισης αλλά δεν συνέχισες σε αυτή. Ποιο είναι το background αυτής της στροφής; Νιώθεις δικαιωμένη σήμερα με τη μέχρι τώρα διαδρομή σου και με τα δύο εργαστήριά σου σε Ναύπακτο και Αθήνα;
«Δεν συνέχισα στον χώρο της διαφήμισης, αλλά εξακολουθώ να εργάζομαι ως γραφίστρια. Συνεργάζομαι με πελάτες που έχω από παλιά, ενώ παράλληλα αναλαμβάνω νέα project με καινούργιους συνεργάτες. Μου αρέσει η γραφιστική, γιατί πρέπει να λύσεις ένα πρόβλημα για το πώς να το επικοινωνήσεις ή να το κάνεις να λειτουργήσει αποτελεσματικά.
Αυτή την περίοδο νιώθω πολύ καλά που περνάω περισσότερο χρόνο στη Ναύπακτο και την Πάτρα. Η Αθήνα με έχει κουράσει λίγο, αν και προσπαθώ να μη χάνω όσα ενδιαφέροντα συμβαίνουν εκεί».
Πώς και πότε επέλεξες να εγκατασταθείς στη Ναύπακτο;
«Η μητέρα μου κατάγεται από τη Ναύπακτο. Λίγο πριν το πρώτο σκληρό lockdown, έχοντας φρικάρει στο διαμέρισμά μου στην Αθήνα, πήρα την απόφαση να φύγω και να μείνω σε ένα μικρό σπίτι που έχω, λίγο έξω από τη Ναύπακτο, σε ένα κτήμα με ελιές. Εκεί, βρήκα την ευκαιρία να αναθεωρήσω ορισμένα πράγματα για τη ζωή και το πώς θέλω να ζω. Δημιούργησα μια βάση, ένα σταθερό σημείο που ξέρω ότι, όπου κι αν βρίσκομαι, μπορώ να επιστρέφω. Αυτό ήταν κάτι που είχα πραγματικά ανάγκη, καθώς για χρόνια ήμουν σε συνεχή κίνηση. Η ζωή στην επαρχία, με τους πιο αργούς ρυθμούς της, σου δίνει τον χρόνο και τον χώρο να νιώσεις πραγματικά. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ζούσα στη Ναύπακτο, αλλά να που είμαι εδώ. Πάντα πίστευα πως ήμουν παιδί της πόλης».
Τι σε εμπνέει;
«Η φύση με την οργανικότητά της με εμπνέει βαθιά. Οι λεπτομέρειές της, η διαρκής μεταβλητότητα, η ροή, η οργανική κίνηση που την χαρακτηρίζει».
Πού βρίσκουμε έργα σου;
«Έχω πουλήσει έργα μου σε ιδιώτες και οργανισμούς σε διάφορες χώρες, ενώ παράλληλα έχω δημιουργήσει τοιχογραφίες σε διαφορετικά σημεία του κόσμου. Ορισμένες από αυτές τις χώρες είναι η Νέα Ζηλανδία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊβάν, η Γαλλία, η Εσθονία, η Αυστρία, η Πολωνία και η Κύπρος. Έχω επίσης συμμετάσχει σε εκθέσεις, workshops σε γκαλερί, μουσεία και σχολεία, μεταφέροντας τη δουλειά μου σε ποικίλα περιβάλλοντα».
Κατάγεσαι από την πλευρά του πατέρα σου από την Πάτρα στην οποία και μεγάλωσες. Μίλησέ μας για τη σχέση σου με αυτή στο χθες και στο σήμερα. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου, τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει στην πόλη;
«Μεγάλωσα στα Μποζαΐτικα της Πάτρας, σε ένα σπίτι που ήταν κάτι παραπάνω από μια κατοικία. Ήταν ένα σπίτι ανοιχτό και ένας χώρος, συνεύρεσης ανήσυχων μυαλών. Εκεί, ανάμεσα σε δημιουργικές συναντήσεις και έντονες συζητήσεις, διαμόρφωσα την αντίληψή μου για τον κόσμο. Η πόλη δεν είναι μόνο οι δρόμοι και τα κτίριά της, είναι οι αναμνήσεις, οι σχέσεις και οι εμπειρίες που με σημάδεψαν από παιδί. Η Πάτρα έχει έναν μοναδικό χαρακτήρα. Λατρεύω τη γεωγραφική της ιδιαιτερότητα: το πώς βουνό και θάλασσα βρίσκονται τόσο κοντά. Σε μόλις 20 λεπτά μπορείς να μετακινηθείς από την παραλία στα ορεινά, κάτι που με εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα. Αυτή η άμεση σύνδεση με τη φύση είναι ανεκτίμητη. Ωστόσο, ενώ η πόλη διαθέτει ένα εκτεταμένο παραθαλάσσιο μέτωπο, η πρόσβαση στη θάλασσα παραμένει περιορισμένη. Είναι κάτι που πάντα με προβλημάτιζε, γιατί η θάλασσα, αν και τόσο κοντά, μοιάζει συχνά μακρινή. Παρ’ όλα αυτά, η δυνατότητα για συχνές εξορμήσεις στη φύση, είτε στο βουνό είτε στη θάλασσα, είναι ένας από τους θησαυρούς αυτής της πόλης».
Αν σου ζητούσαν να φτιάξεις ένα έργο για την Πάτρα, τι θα ήταν;
«Νομίζω πως θα ήταν μια εγκατάσταση… Κάτι με κομφετί και χρώμα».
Πατρινό Καρναβάλι. Τι σημαίνει για σένα;
«Αχ, το Πατρινό Καρναβάλι! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαι μέσα σε αυτό. Για μένα, το καρναβάλι είναι η απόλυτη μορφή δημιουργίας και έκφρασης, μια μοναδική ευκαιρία να φέρουμε στην επιφάνεια τον «άλλο» μας εαυτό. Λατρεύω τον διονυσιακό χαρακτήρα που κατακλύζει την πόλη εκείνη την περίοδο. Οι δρόμοι μετατρέπονται σε ένα ανοιχτό θέατρο, όπου ο καθένας γίνεται πρωταγωνιστής, εκφράζοντας τον εαυτό του με όποιον τρόπο επιθυμεί. Η αλληλεπίδραση με τον κόσμο, οι γειτονιές που ζωντανεύουν, οι αυθόρμητες παραστάσεις και τα δρώμενα, όλα αυτά συνθέτουν μια ατμόσφαιρα μαγική. Το Καρναβάλι της Πάτρας δεν είναι απλώς μια γιορτή, είναι μια κουλτούρα βαθιά ριζωμένη που εύχομαι να μείνει ζωντανή και να μην χαθεί ποτέ. Ανυπομονώ κάθε χρόνο για εκείνη τη στιγμή που η πόλη βυθίζεται στη δική της καρναβαλική έκσταση.
Μεγάλωσα μέσα σε μια παρέα γεμάτη πάθος και φαντασία, που κάθε χρόνο δημιουργούσε με αστείρευτη όρεξη. Αυτή η εμπειρία έχει διαμορφώσει και τη δική μου δημιουργικότητα. Θυμάμαι το γκρουπ «Κλαυσίγελως 74» ή αλλιώς «άσπρο - μαύρο», ένα λίγο αναρχικό, απρόβλεπτο σχήμα, γεμάτο με ευτράπελα και ανεπανάληπτες ιστορίες. Νιώθω απίστευτα τυχερή που έζησα και ζω τόσο έντονα αυτή τη μοναδική παράδοση με αυτούς τους ανθρώπους».
Ξεχωρίζεις κάποιο έργο σου και γιατί;
«Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω ένα έργο, καθώς κάθε ένα συμβάλλει με τον δικό του τρόπο στην εξέλιξή μου. Ωστόσο, αν έπρεπε να επιλέξω μία ιδιαίτερη εμπειρία, θα ήταν μια έκθεση που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο ενός περιπετειώδους ταξιδιού. Το ταξίδι αυτό ξεκίνησε από την Ταϊβάν, πέρασε από τις Φιλιππίνες και κατέληξε στη Νέα Ζηλανδία. Μέσα σε έναν μήνα, στη Νέα Ζηλανδία, δημιουργήθηκε μια σειρά έργων εμπνευσμένη από τις εμπειρίες, τα τοπία και τις πολιτισμικές επιρροές που συνέλεξα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Κάθε έργο κουβαλάει κάτι από αυτό το μακρινό και συναρπαστικό ταξίδι, συνθέτοντας μια αφήγηση γεμάτη ενέργεια, περιπέτεια και μεταμόρφωση».
Πώς θα σε περιέγραφες με 3 λέξεις;
«Είμαι ακόμα ανήσυχη».
Ποια τα επόμενα σχέδιά σου
«Δουλεύω εδώ και κάποιο καιρό για μια ατομική έκθεση που θα ήθελα να κάνω, αλλά το πού και το πότε μου είναι ακόμα άγνωστο».
Info
Η Αναστασία Παπαλεωνίδα Πούντζα γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε Οπτική Επικοινωνία στη σχολή Βακαλό στην Αθήνα. Το έργο της επικεντρώνεται στην επανάληψη στοιχείων και μοτίβων, τα οποία εξελίσσει σε ποικίλες οργανικές φόρμες. Χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα μέσων, όπως ζωγραφική, γλυπτική και installations, αξιοποιώντας υλικά όπως γύψο, χαρτί, μελάνι, ύφασμα, ξύλο, γυαλί και πηλό. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με συμμετοχές σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ταϊβάν και η Νέα Ζηλανδία. Παράλληλα, έχει συνεργαστεί με διεθνώς αναγνωρισμένους οργανισμούς και εταιρείες, όπως οι Sancal (Ισπανία), Leslie Ezelle Design (Ντάλας, ΗΠΑ), η Ευρωπαϊκή Ένωση (Εσθονία), το Song Shan Cultural Park (Ταϊπέι, Ταϊβάν), το Club Agutaya Hotel (Παλαουάν, Φιλιππίνες) και το Four Seasons Astir Palace Hotel (Αθήνα).
https://papaleonida.com/about/
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr