Πύργος Ηλείας: Η οικογενειακή τραγωδία με τον 14χρονο που βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του από τον πατέρα του

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τη συντριβή που βίωσε χθες το βράδυ μια οικογένεια στην κοινότητα Πρασίνου του Πύργου.

Ο χρόνος πάγωσε, η καρδιά σταμάτησε, και το σκοτάδι τύλιξε ένα σπίτι που μόλις λίγο νωρίτερα ήταν γεμάτο ζωή. Ένα αγόρι, μόλις 14 ετών, βρήκε τραγικό και ξαφνικό τέλος, αφήνοντας πίσω του μια οικογένεια να σπαράζει από τον πόνο.

Ο 14χρονος, ένα παιδί που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας από πολύ μικρή ηλικία, εντοπίστηκε από τον ίδιο του τον πατέρα στο δωμάτιό του, χωρίς τις αισθήσεις του.

Ο πατέρας του, άνθρωπος απλός, εργατικός, που με αγώνα και θυσίες προσπαθούσε να χαρίσει στο παιδί του μια όσο το δυνατόν καλύτερη ζωή, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη χειρότερη στιγμή που μπορεί να ζήσει ένας γονιός.

Πήγε να του δώσει τα φάρμακά του, όπως έκανε κάθε μέρα, μα αυτή τη φορά η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Το παιδί του, που λίγη ώρα πριν γελούσε και μιλούσε με την οικογένεια, κείτονταν πια ακίνητο, σιωπηλό.

Το ΕΚΑΒ έφτασε άμεσα, αλλά οι ελπίδες έσβησαν γρήγορα. Το αγόρι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Πύργου, όπου οι γιατροί απλώς επιβεβαίωσαν τον θάνατό του.

Εκεί, στα ψυχρά δωμάτια του νοσοκομείου, εκτυλίχθηκαν σκηνές αρχαίας τραγωδίας. Οι γονείς κατέρρευσαν, η οικογένεια σπαραχτικά αποχαιρετούσε το αγγελούδι της.

Στο στόχαστρο της μοίρας…
Μα η τραγωδία δεν σταματά εδώ. Η μοίρα φαίνεται να έχει βάλει στο στόχαστρο αυτή την οικογένεια. Πριν από λίγους μήνες, ένας θείος του 14χρονου έχασε τη ζωή του σε τροχαίο, ενώ πριν από λίγα χρόνια η ίδια συμφορά είχε στερήσει από την οικογένεια κι άλλον έναν θείο του παιδιού. Μέσα σε λίγα χρόνια, η οικογένεια αυτή έχει θρηνήσει απώλειες που θα γονάτιζαν και τους πιο δυνατούς.

Μαχητές…
Το χωριό ολόκληρο έχει βυθιστεί στο πένθος. Γείτονες, συγγενείς, φίλοι βρίσκονται στο πλευρό της οικογένειας, προσπαθώντας να δώσουν κουράγιο. Μα πως να βρεις λόγια; Πως να γεμίσεις το κενό που αφήνει ένας τέτοιος χαμός; Ήταν ένα παιδί γεμάτο ζωή, με χαμόγελο που, όπως λένε όσοι το γνώριζαν, γέμιζε το δωμάτιο.

Ένα παιδί – μαθητής του ΕΕΕΕΚ Πύργου – που πάλευε από την πρώτη του στιγμή στη ζωή, ένα παιδί από μια οικογένεια τίμια και περήφανη, που, παρά τις δυσκολίες, στεκόταν με αξιοπρέπεια. Σε έναν κόσμο που φαίνεται τόσο συχνά άδικος, οι απώλειες σαν αυτήν μας υπενθυμίζουν την ευθραυστότητα της ζωής.

Πώς μπορεί να κατανοήσει κανείς την ανελέητη μοίρα που χτυπά ξανά και ξανά την ίδια οικογένεια, παίρνοντας μακριά όχι μόνο έναν, αλλά τρεις αγαπημένους ανθρώπους μέσα σε λίγα χρόνια;

Πώς να δεχθείς ότι ένας πατέρας, που δίνει καθημερινά τον δικό του αγώνα, θα αντικρίσει το παιδί του χωρίς ζωή, αβοήθητος μπροστά στη μεγαλύτερη τραγωδία που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος;

Βουβός πόνος…
Το χωριό είναι παγωμένο. Τα σπίτια βουβά, οι δρόμοι άδειοι. Ο πόνος δεν ανήκει πια μόνο στην οικογένεια, αλλά έχει μοιραστεί σε όλη την κοινότητα. Το βλέμμα όλων στραμμένο προς εκείνους που καλούνται να σηκώσουν το αβάσταχτο φορτίο της απώλειας.

Η μητέρα του παιδιού, παραμένει απαρηγόρητη για την απώλεια του δικού της παιδιού που κίνησε για ένα ταξίδι…άλλο. Ο πατέρας, βουβός από τον πόνο, με το κεφάλι σκυμμένο, στέκεται δίπλα της. Δεν έχει πια δάκρυα. Το μόνο που μένει είναι μια σιωπή που μοιάζει να βαραίνει σαν ολόκληρος ο κόσμος να έχει πέσει στους ώμους του. Και οι δυο πρέπει να σταθούν βράχοι για τα υπόλοιπα παιδιά τους. Η απώλεια του 14χρονου είναι μια πληγή που δεν πρόκειται ποτέ να επουλωθεί.

*Εφημερίδα "Πατρις"