Σκέψεις και εκτιμήσεις για το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου

Μπορεί το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου να έλαβε χώρα στο προπονητικό κέντρο Σκαμνιές στην Πηγή Τρικάλων χωρίς βροχή  αλλά βλέποντας το αγωνιστικό μέρος των αγώνων, αυτό που σου ερχόταν στο μυαλό ήταν ο τίτλος από το γνωστό ρεμπέτικο  τραγούδι του αείμνηστου Βασίλη Τσιτσάνη που είχε καταγωγή από την περιοχή…

Το ετήσιο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου αποτελεί την βιτρίνα του βάθους και εύρους των δρομέων  αντοχής, καθότι συμμετέχουν σε αυτό όλοι οι δρομείς που αγωνίζονται στα δρομικά αγωνίσματα, από τα 800 μέτρα μέχρι το μαραθώνιο και αποτελεί την πρόγευση του τι μπορούμε να αναμένουμε από τους δρομείς του τομέα αντοχής την θερινή αγωνιστική περίοδο. Όμως ο Ανώμαλος δρόμος ενώ  θα έπρεπε να είναι μια δρομική γιορτή, έχει σαφώς χαμηλό αγωνιστικό επίπεδο. Από εδώ προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα. Μήπως να φταίει ο σχεδιασμός της Ομοσπονδίας που σε βάθος χρόνου το έχει υποβιβάσει; Μήπως να φταίει η επιλογή σε θεσμικές θέσεις ερασιτεχνών στην νοοτροπία και στον τρόπο λειτουργίας που αποδόμησε  και τις όποιες μοναχικές προσπάθειες; Μήπως έχει να κάνει με τις επιλογές των ημερομηνιών διεξαγωγής που δεν σχετίζονται με άλλους αγωνιστικούς στόχους, προκρίσεις για διοργανώσεις διεθνούς επιπέδου (βαλκανικό, ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα).

Η παλαιότερη διαδικασία πρόκρισης μέσα από την ποσοτική επιλογή των καλύτερων αθλητών στις κατά τόπους ΕΑΣ, αντικαταστάθηκε από την απλή συμμετοχή σε κάποιο διασυλλογικό αγώνα ανωμάλου δρόμου, για τους αθλητές που δεν είχαν τερματισμούς σε υψηλές θέσεις την προηγούμενη χρονιά, διευκολύνοντας έτσι την «απρόσκοπτη» συμμετοχή αθλητών, και διευρύνοντας την «δεξαμενή» επιλογής συμμετεχόντων.

Παρόλα αυτά οι συνολικοί τερματισμοί έφτασαν τον φτωχότατο αριθμό των 675 αθλητών/αθλητριών σε όλες τις κατηγορίες από τους οποίους οι 408  αξιολογήθηκαν, σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα.

Άξια σχολιασμού τα αποτελέσματα όλων  των κατηγοριών στα οποία θα προσπαθήσουμε να σταθούμε μόνο σε αυτά που κυριολεκτικά βγάζουν μάτι!

Νικητής στους άνδρες ο μοναδικός επαγγελματίας αθλητής των αγώνων, ένας τριαθλητής που το έχεις ξανακάνει στην κατηγορία εφήβων πριν κάποια χρόνια… Ο μόνος που κάνει  αυτό που πρέπει να κάνει ένας αθλητής αντοχής – ακόμα κι αν είναι τριαθλητής η προπόνηση παραμένει  στις βασικές της αρχές ίδια! – αφιερώνοντας χρόνο για προετοιμασία σε υψόμετρο μακριά από φίλους και γνωστούς, με προπονήσεις πολλών ωρών καθημερινά και ξένο προπονητή…

Αξιομνημόνευτη είναι η συνεισφορά του συναδέρφου προπονητή Σταύρου  Καρρέ στην προσπάθεια που καταβάλει ο αθλητής, η οποία όμως κρίνεται άνευ αντικειμένου για τον ΣΕΓΑΣ αφού δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε κανέναν από τους αγώνες στόχους της Ομοσπονδίας!

Στις γυναίκες μια αθλήτρια που μας συστήθηκε σαν αθλήτρια των 1500 μέτρων αλλά τρέχει ικανοποιητικά και στα 5.000 και που ποτέ δεν απειλήθηκε από κάποια άλλη αθλήτρια στον αγώνα. Το μεγάλο όνομα απουσίαζε αλλά από αυτές που έτρεξαν δύσκολα θα διακρινόταν σε κάποιο  επόμενο πρωτάθλημα…

Στη  κατηγορία νέων στους  άνδρες ο πρώτος αθλητής κέρδισε με μικρή διαφορά αλλά γνωρίζοντας  ότι έκανε το βήμα να πάει να γυμναστεί στην γειτονική Ιταλία με ένα γκρουπ που περιλαμβάνει υψηλού επιπέδου αθλητές οι απαιτήσεις μας αυξάνονται. Αυτά τα έκανε μέχρι τώρα χωρίς ιδιαίτερη στήριξη. Στις νέες γυναίκες εκτός από 1-2 από τις πρωταθλήτριες στην ηλικιακή κατηγορία που απουσίαζαν μόνο άλλες 4-5  μπορούμε να διακρίνουμε και είναι αυτές που πρέπει να καλύψουν όλα τα δρομικά αγωνίσματα τώρα αλλά και να αντικαταστήσουν τις παρούσες πρωταθλήτριες από τα 800 μέτρα μέχρι τον μαραθώνιο! Πολύ λίγες για πολλές θέσεις και υποχρεώσεις!

Στην κατηγορία Κ20, ή Εφήβων - Νεανίδων όπως την ξέρουμε οι παλιότεροι, είναι αυτή που πρέπει ίσως να μας προβληματίσει περισσότερο, μιας και στην καθεμία από αυτές είναι ζήτημα αν υπάρχουν περισσότεροι από 1-2 αθλητές-τριες που δείχνουν να μπορούν να  συνεχίσουν και να μπορέσουν να διακριθούν στις μεγαλύτερες κατηγορίες μακροπρόθεσμα…

Στις κατηγορίες παίδων και παμπαίδων, που είναι και οι πολυπληθέστερες από άποψη συμμετεχόντων, θα σταθώ στην διεθνή μελέτη που αναφέρει ότι το 96% στην κατηγορία παμπαίδων και το 92% στην κατηγορία παίδων που διακρίνεται σε αυτές τις κατηγορίες δεν πετυχαίνει τίποτα το αξιόλογο στην κατηγορία των αντρών!

Σε καθαρά στατιστική ανάλυση τώρα  από τους 675 συμμετέχοντες οι 233 είναι στις κατηγορίες Κ16 δηλαδή περίπου το 35% ενώ είναι 190 στην κατηγορία των Κ18 δηλαδή κάτι λιγότερο από άλλο ένα 30%! Όμως αφού οι 233 των Κ16 γίνονται 190 στην κατηγορία Κ18 σημαίνει ότι μειώνονται κατά 25% ενώ οι 81 συμμετοχές στην κατηγορία Κ20 σε αγόρια και κορίτσια δείχνει άλλη μία μείωση της τάξης του 50%! Και ενώ στην κατηγορία Κ23 με 50 συμμετοχές έχουμε άλλη μια μείωση του 40%  παρατηρούμε το παράδοξο να έχουμε μια αύξηση στην κατηγορία ανδρών γυναικών άνω του  150%! Οι ερασιτέχνες δρομείς είναι αυτοί που συνεισφέρουν σαφώς σε αυτό!  

Από όλα αυτά δεν χρειάζεται να είναι κάποιος εξειδικευμένος για να καταλάβει ότι ο τομέας αντοχής   χρειάζεται να κάνει άμεσα  έγκαιρες και εύστοχες ενέργειες για την αναβάθμιση του συγκεκριμένου αγωνίσματος που όπως συζητείται, θα συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Και όλα αυτά πρέπει να συμπεριληφθούν σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναθεώρησης του ετήσιου αγωνιστικού προγράμματος αλλά και των προπονητικών καμπ και των αγωνιστικών στόχων  που ειδικά για τους δρομείς αντοχής είναι ιδιαίτερο σε σχεδιασμό και εκτέλεση.

Ο ανώμαλος δρόμος αποτελεί το πεδίο καλλιέργειας των επόμενων  δρομέων αντοχής αφού  τα ψυχικά χαρακτηριστικά (επιμονή, υπομονή, ανοχή στις κακουχίες που οφείλονται στην δυσκολίες της διαδρομής) μαζί με τις  φυσιολογικές ικανότητες που αναπτύσσει βάζει τις βάσεις για την σωστή και σταθερή τους ανάπτυξη. 

Η θέληση του ΣΕΓΑΣ να γίνει η συγκεκριμένη διαδρομή κατάλληλη για να φιλοξενήσει διεθνείς  διοργανώσεις (βαλκανικά, ευρωπαϊκά),  αν και παραμένει ακόμα πολύ soft είναι στην σωστή κατεύθυνση, φτάνει να μην είμαστε  απλοί ξενοδόχοι…

* Γράφει ο πατρινός ΚΦΑ, Γιάννης Δαγκόγλου, προπονητής στίβου στον ΑΣ Ακρος