Με φόντο την πανδημία του κορωνοϊού και τη Θεσσαλονίκη, η συγγραφέας ξετυλίγει τον «μικρό αιώνα»
Η Τζένη Μανάκη έγραφε επαγγελματικά, πολύ πριν γίνει, συγγραφέας. Εξάλλου, έχει εργαστεί ως συντάκτρια και μεταφράστρια στην εφημερίδα «Μακεδονία».
Ο «μικρός αιώνας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Έναστρον» αποτελεί το πέμπτο μυθιστόρημά της, αλλά και την αφορμή για την κουβέντα μας.
H συγγραφέας επέλεξε ως χρόνο την περίοδο του κορωνοϊού και ως φόντο τη Θεσσαλονίκη, του παρόντος και του παρελθόντος. Μέσα από μια εσωτερική περισσότερο, δράση, οδηγεί τους ήρωές της σε περίπλοκες πολές φορές διαδρομές και σε σκληρές αλήθειες διατηρώντας την ίδια ώρα, την τρυφερή ματιά απέναντί τους.
Γιατί «μικρός αιώνας»; Μιλήστε μας για τον τίτλο και το νέο σας μυθιστόρημα. Σε ποια μονοπάτια, ως προς το περιεχόμενο και την πλοκή αλλά και τη γλώσσα, κινηθήκατε αυτή τη φορά;
«Πιστεύω ότι παγκόσμια η περίοδος της πανδημίας βιώθηκε με τον φόβο να παραμονεύει ύπουλα, τον εγκλεισμό να τον μεγεθύνει, τον χρόνο να κυλά αργά και βασανιστικά, τα μπαμπέσικα λεπτά που άλλοτε κατρακυλούσαν με φόρα, να χάνουν την ταχύτητά τους, οι μέρες να γίνονται βαρετές και οι νύχτες αβάσταχτες. Η επιβράδυνση του χρόνου λειτούργησε στο δικό μου μυαλό σαν ένας μικρός αιώνας.
Πρόθεσή μου ήταν να γράψω ένα σύγχρονο κοινωνικό και συγχρόνως ψυχογραφικό μυθιστόρημα, όπου οι ήρωες παγιδευμένοι στην κατάσταση που δημιούργησε η πανδημία ύφίστανται κάποιες ψυχικές μεταλλάξεις κάτω από την πίεση του διάσπαρτου συλλογικού φόβου. ΄Ετσι προέκυψε ο ''μικρός αιώνας'' με αφηγήσεις ατομικών ιστοριών αλλά και συλλογικών παθών, με προδοσίες αλλά και παραπλανήσεις που δημιουργούν μυστήριο, με στοχασμούς και προσπάθειες θεραπείας της ψυχής μέσα από την επιστήμη και την τέχνη, με το παρελθόν να παρεμβαίνει και να προσδιορίζει σε κάποιες περιπτώσεις το παρόν, σε άλλες δε να το ξεπερνά.΄Οσον αφορά τη γλώσσα, προσπάθησα να την απλοποιήσω, ίσως και ν΄αποφύγω τον μακροπερίοδο λόγο των προηγουμένων μυθιστορημάτων μου».
Σε ποιες αφορμές και καταστάσεις πατά, αν πατά, στην πραγματική σας ζωή, αυτό το μυθιστόρημα; Θα έλεγε κανείς ότι η Αθηνά έχει κάτι από εσάς, από τον ρεαλισμό αλλά και από την τρυφερότητα απέναντι στους ανθρώπους και στις δύσκολες πτυχές τους και καταστάσεις.
«Η Αθηνά, που είναι η κεντρική μου ηρωίδα έχει κάποια ελάχιστα στοιχεία του χαρακτήρα μου, που τα ''κατέκτησε'' χωρίς σχετική πρόθεση. Απλά προέκυψαν, όπως συνήθως απεικονίζονται στοιχεία της ζωής ή του χαρακτήρα κάθε συγγραφέα στους ήρωές του. Βασικά ήθελα να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα γυναίκας καταξιωμένης ηθικά, κοινωνικά και επαγγελματικά, παρά τα όχι ευχάριστα δεδομένα της παιδικής της ηλικίας, γιατί θαυμάζω τους ανθρώπους που υπερβαίνουν τις δυσκολίες της ζωής. Επειδή όμως δεν υπάρχουν άνθρωποι χωρίς κάποιες ατέλειες, που πολλές φορές τους κάνουν πιο ιδιαίτερους, της ''χάρισα'' την ιδιότητα να μη συγχωρεί σε βάθος ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό της, όπως και να της λείπει η ευθυκρισία όταν παρασύρεται συναισθηματικά. ΄Οσον αφορά την άποψή σας για μένα, σωστά κρίνατε, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα...».
Βασικός τόπος διεξαγωγής του μύθου είναι η Θεσσαλονίκη, η πόλη σας. Περιγράψτε τή μας μέσα από τα δικά σας μάτια, στο χθες και στο σήμερα. Είναι εξάλλου μια πόλη πολιτισμική και πολλοί τη χαρακτηρίζουν «μαγική».
«Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που γεννήθηκα και έζησα, με μικρά διαστήματα απουσίας, τα χρόνια της ζωής μου. Την αγαπώ για την πολυδαίδαλη ιστορία της, με ιδιαίτερη στάση στον μεσοπόλεμο, αλλά και κάποια από τα χρόνια της νιότης μου.Πιστεύω ότι της άξιζε μια καλύτερη τύχη από πλευράς του κράτους που επιμελώς την παραμελεί. Παρ΄όλα αυτά όταν περιδιαβαίνει κανείς τους ιστορικούς της τόπους, όταν περνάει από τα καφέ που σφίζουν από τις φωνές της νέας γενιάς, όταν ανάβουν τα φώτα και λαμπυρίζουν στα νερά του Θερμαϊκού από τα περιπλανώμενα καραβάκια γίνεται πραγματικά μαγική!»
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι στη συγγραφή;
«Έγραφα σχεδόν πάντα, επαγγελματικά. Το ταξίδι της συγγραφής ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία, όταν πια είχα απαλλαγεί από το άγχος και τον φόβο της δημόσιας έκθεσης. Είχα και έχω στο νου μου πολλές ιστορίες που θα μπορούσα να αφηγηθώ. Δεν μου λείπει η φαντασία, σκέφτομαι συχνά, μακάρι να το είχα ξεκινήσει νωρίτερα, θα είχα αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία».
Mιλήστε μας για τα χρόνια του Τύπου όπως τα ζήσατε εσείς στο παρελθόν στην εφημερίδα «Μακεδονία». Τι σας γοήτευσε σε αυτόν; Mετανιώσατε που κάνατε στροφή επαγγελματική και εισήλθατε στον δημόσιο τομέα;
«Εργάστηκα στην εφημερίδα τα χρόνια της μεγάλης ακμής της. Με γοήτευσε η αμεσότητα με την οποία μεταδιδόταν η είδηση, οι ρυθμοί που δουλεύαμε, ακόμη και το ξενύχτι και η αγωνία μέχρι να κλείσει η τελευταία σελίδα. Γνώριζα τότε όλα τα πρόσωπα της πολιτικής επικαιρότητας. Σε κάποια φάση μάλιστα έγραφα κάποια μονόστηλα κριτικής θεάτρου, που πολύ με γοήτευε, έξω από το κυρίως αντικείμενό μου.
Πολλές φορές είχα μετανιώσει, ιδίως τον πρώτο καιρό που δούλευα ακόμη part-time στην εφημερίδα και έβλεπα την τόσο έντονη διαφορά στους ρυθμούς εργασίας, αλλά και το ενδιαφέρον... ΄Ομως τότε στην εφημερίδα δουλεύαμε μέχρι τις τρεις και τέσσερις τη νύχτα και ήταν δύσκολο να έχεις οικογένεια και ένα μωρό».
Πόσο ελεύθερους αφήνετε τους ήρωές σας; Σας οδηγούν ή τους καθοδηγείτε;
«Πολλές φορές τους καθοδηγώ και κάποιες αφήνω τις ιστορίες τους να εξελίσσονται σχεδόν με δική τους πρωτοβουλία.΄Οταν το παρακάνουν, εννοείται επεμβαίνω».
Είστε εξαιρετική μαγείρισσα. Ποιους συγγραφείς θα καλούσατε σε δείπνο και τη γεύση θα είχατε για τον καθένα;
«Ευχαριστώ, κάτι καταφέρνω στη μαγειρική, όχι πάντα. ΄Ενα καλό δείπνο πρέπει να συνδυάζει γεύσεις που δεν προκαλούν βαρυστομαχιά... Θα προτιμούσα ψαρικά γενικώς, και θα απέφευγα εκείνο το χταπόδι στιφάδο που σας πρόσφερα. Δεν θα απέφευγα την ποικιλία για να ευχαριστήσω όλα τα γούστα.
Θα προσκαλούσα τον Μπάνβιλ, που λατρεύω για την υπέροχη γλώσσα γραφής του, κι ας είναι κάπως “αντικοινωνικός”, τον Μακ Γιούαν για την οξύτητα του πνεύματός του, τον Δημήτρη Στεφανάκη γιατί είναι ο αγαπημένος μου Ελληνας συγγραφέας με ευρύτητα γνώσης γύρω από τη λογοτεχνία και αδελφικός φίλος, και βέβαια αν είχα τη δυνατότητα από τη χώρα των νεκρών δυστυχώς, τον Χαβιέρ Μαρίας για το βάθος της φιλοσοφικής του σκέψης αλλά και για τον κυνισμό του, τόσο κοντά στην πραγματικότητα!».
Eπόμενα βήματα;
«Το βιβλίο μου ''μικρός αιώνας'', όπως ξέρετε παρουσιάστηκε στην Κεντρική Δημοτική βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης και στο ΕΝΑΣΤΡΟΝ βιβλιοκαφέ των εκδοτών μου, στην Αθήνα. Επόμενη παρουσίασή του θα γίνει στη Διεθνή΄Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης τον Μάιο και στο μεταξύ αλλά και μετά, θα οργανώσουμε κάποιες παρουσιάσεις στην πόλη μου, αλλά και σε γειτονικές πόλεις.
Ναι, δουλεύω ήδη ένα νέο βιβλίο που βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο».
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
«Από την αρχή της γνωριμίας με τον Λούκα, η Κάτια φαινόταν αγιάτρευτα ερωτευμένη μαζί του...»
Ο έρωτας που βασανίζει μια νεαρή γυναίκα εν μέσω μιας σύγχρονης δυστοπίας θα γίνει αφορμή για να ανοίξουν ξανά μία μία μικρές ιστορίες ανθρώπων. Ο καθένας από αυτούς θα παίξει υποδειγματικά τον ρόλο του πρωταγωνιστώντας σε επεισόδια και εξομολογήσεις που θα δημιουργήσουν μα και θα λύσουν ένα σωρό μυστήρια. Στον "μικρό αιώνα" αυτού του μυθιστορήματος θα χωρέσουν τα πάντα: η αγάπη της μητέρας, η συζυγική απιστία, τα ένοχα μυστικά, οι χαμένες προσδοκίες αλλά και η αναζήτηση της αγάπης, της τρυφερότητας και της φιλίας.
Τα μυθιστορήματα, όπως και η πραγματικότητα, τρέφονται από τους ανθρώπους, από τους έρωτες, τα πάθη, τα μυστικά και τις μικρές ατιμίες τους κι η αφήγηση της Τζένης Μανάκη το αποδεικνύει με τον πιο συναρπαστικό τρόπο.
Who is who
Η Τζένη Μανάκη γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε ως συντάκτρια και μεταφράστρια, από την αγγλική και τη γαλλική γλώσσα, σε έγκριτη ημερήσια εφημερίδα και στο Δημόσιο. Ασχολήθηκε με πολιτιστικά θέματα και είχε την αποκλειστική ευθύνη έκδοσης μηνιαίας συνδικαλιστικής εφημερίδας.
Είναι τακτική συνεργάτιδα του λογοτεχνικού περιοδικού Fractal, στο οποίο έχουν δημοσιευθεί πολλά διηγήματά της, συνεντεύξεις συγγραφέων και μεγάλος αριθμός κριτικής παρουσίασης βιβλίων. Βιβλιοκριτικές και διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί και στα περιοδικά Literature, Staxtes, Diastixo, Ψυχογραφήματα. Συντονίζει από εξαετίας τη Λέσχη Ανάγνωσης του Συνδέσμου Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης.
Αγαπάει τη ζωγραφική και έχει πάρει μέρος με έργα της σε συλλογικές ερασιτεχνικές εκθέσεις.
Έχουν εκδοθεί ήδη τέσσερα μυθιστορήματά της, Μικρές και Μεγάλες Προδοσίες, Η σκιά της αμφιβολίας, Για την Ελίζα, Με το χέρι στο στήθος. Το βιβλίο της Με το χέρι στο στήθος μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στη Γαλλία από τις εκδόσεις Spinelle.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr