Μια ζωή ψέματα - Μια ζωή προσδοκίες που διαψεύδονται

Μια ζωή αναπάντητα ερωτήματα. Μια ζωή διλλήματα.

Μια ζωή ψέματα. Μια ζωή προσδοκίες που διαψεύδονται. Μια ζωή εγωισμοί και φιλοδοξίες. Μια ζωή παρασκήνιο και πισώπλατα μαχαιρώματα.

Και κάπου στη μέση ένας καθημερινός άνθρωπος όπως όλοι μας, που νιώθει σαν το μπαλάκι του τένις. Που δεν ξέρει πραγματικά τί να πιστέψει. Δεν ξέρει ποιόν να εμπιστευτεί. Δεν ξέρει ποιός πράγματι αξίζει και ποιός «παίζει» μαζί του για ίδιον όφελος. Δεν ξέρει εάν πράγματι υπάρχει λόγος να ασχολείται. Εάν υπάρχει λόγος να προσπαθεί.

Γιατί να προσπαθεί; Γιατί να επιμένει; Γιατί να μην το βάζει κάτω; Γιατί να ελπίζει; Γιατί; Γιατί;

Είχα γράψει κάποτε ότι τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν. Ίσως να είναι κι έτσι, όμως αυτή η ομορφιά, τελικά είναι χωρίς αντίκρισμα, όταν δεν έχεις μια δουλειά για να ζήσεις την οικογένειά σου.

Όταν δεν έχεις χρήματα για την επέμβαση που χρειάζεται το παιδί σου.

Όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια, επειδή σε «πνίγουν» τα χρέη.

Όταν η αφραγκία σου… ρίχνει την ψυχολογία.

Μπορεί αλήθεια κάτι ν’ αλλάξει;

Μπορεί κάποια στιγμή να βγει το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα;

Μπορεί να φανεί επιτέλους το Φως στην άκρη του τούνελ;

Ποιός άραγε μπορεί να δώσει μια πειστική απάντηση;

Ποιός μπορεί να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας πει, έστω και για μια φορά, όλη την αλήθεια;

Κι ας πονέσει, γιατί η αλήθεια πάντα πονάει. Αυτό είναι άλλωστε το στοιχείο της που μας κάνει να την αναζητούμε. Αυτός ο πόνος είναι λυτρωτικός και σίγουρα θα μας βοηθήσει αφάνταστα.

Και τότε θα μπορούμε, ενσυνείδητα πλέον, να πάρουμε τις αποφάσεις μας.

Είτε με βάση τη λογική, είτε με βάση το συναίσθημα, είτε συνδυάζοντας και τα δύο.

Έχουμε το δικαίωμα να ξέρουμε. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κρίνουμε.

Όμως δυστυχώς, προσωπικά, δεν ξέρω ποιός είναι διατεθειμένος να παίξει αυτό το ρόλο.

Ακούω όλες αυτές τις ημέρες τόσο αντιφατικές προσεγγίσεις, τόσες μισές αλήθειες, που έχω σαστίσει.

Ελπίζω, στον περίπου ένα μήνα που απομένει μέχρι τις εκλογές, να καταφέρουμε να βγάλουμε άκρη.

Σε διαφορετική περίπτωση θα πάμε όλοι μαζί στο... άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, κι όσο «ερεθιστικό» κι αν είναι το άγνωστο, κάποιες φορές, είναι και άλλο τόσο επικίνδυνο!