Να γράψω για τη Χρυσή Αυγή ή θα τις "φάω";

Από την εκλογή τους και μετά δεν ασχολήθηκα, συνειδητά, με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής και τον πρόεδρό τους. Γράφτηκαν άλλωστε τόσα πολλά.

Τόσα πολλά επικριτικά σχόλια που στην τελική μόνο καλό τους έκαναν. Όσο περισσότερο τα ΜΜΕ τους χτυπούσαν, τόσο καλύτερα ένιωθαν οι Χρυσαυγίτες. Ήταν κάτι, που όσο και αν δεν το παραδέχονταν δημοσίως, κατά βάθος το γούσταραν.

Όλα όσα λέγονταν και γράφονταν εναντίον τους, τους έκαναν να νιώθουν, επιτέλους, παράγοντες της πολιτικής ζωής του τόπου. Με τις πράξεις τους επιζητούσαν αυτή την προβολή, επειδή θεωρούν ότι όσους χτυπούν τα «κυρίαρχα» και «υποταγμένα» ΜΜΕ, βγαίνουν κερδισμένοι. Ίσως και να έχουν δίκιο.

Σήμερα όμως το πρωί τα δεδομένα άλλαξαν. Ο Κασιδιάρης και η παρέα του απογυμνώθηκαν. Δεν μπορούν πλέον να μιλήσουν για διαστρέβλωση και παραπληροφόρηση, γιατί πολύ απλά το βίντεο με τα όσα συνέβησαν στο στούντιο της εκπομπής του Γιώργου Παπαδάκη, είναι στη διάθεση των πάντων. Ο κάθε Έλληνας, Αριστερός ή Δεξιός, μπορεί να το δει και να το ξαναδεί και φυσικά να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Να κρίνει και ν’ αποφασίσει:

-Εάν αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν την ψήφο του.

-Εάν αυτοί οι «παλικαράδες» που, εκτός από μετανάστες, τώρα χτυπούν και βουλευτίνες, έχουν θέση στα έδρανα της Βουλής.

-Εάν αυτοί οι τραμπούκοι (συγχωρέστε μου τον χαρακτηρισμό), μπορούν να λύσουν το υπαρκτό πρόβλημα της  μετανάστευσης που αντιμετωπίζει η χώρα.

Η σημερινή ενέργεια του Κασιδιάρη (λυπάμαι αλλά δεν μπορώ ν’ αποκαλώ κύριο κάποιον που σηκώνει χέρι σε γυναίκες), ήταν μια πράξη πολιτική. Μια πολιτική πράξη που έδειχνε ποια τύχη περιμένει όποιον έχει αντίθετη άποψη με την Χρυσή Αυγή. Η τύχη του είναι ο ξυλοδαρμός. Όχι η λεκτική αντιπαράθεση, αλλά οι γροθιές.

Το μήνυμα σαφές: Όποιος τολμήσει να πει ή να γράψει κάτι εναντίον τους θα τις «φάει»! Έτσι λύνουν τις διαφορές τους σαν τα παιδιά του Δημοτικού… κι σ’ όποιον αρέσει.

Ε, λοιπόν εμένα δεν μου αρέσει.

Μπορεί να βιδώνομαι όταν μου βάζουν όρια στο πώς να συμπεριφέρομαι… όμως πρακτικές σαν αυτές του Κασιδιάρη δεν μπορώ να τις ανεχτώ! Γι’ αυτό γράφω για την Χρυσή Αυγή κι… ας τις «φάω»!