Κάποιοι "τρελοί" με τον σιδηρόδρομο, κρατάνε ζωντανό το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου.

Τα τρένα στην Πελοπόννησο σταμάτησαν να σφυρίζουν. Παρότι υπήρξαν το κύριο συγκοινωνιακό μέσο για πάνω από 100 χρόνια δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν την πορεία της εξέλιξης, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν από τους επιβάτες τους. Παρ' όλα αυτά και λίγο πριν αποφασισθεί το σταμάτημα των δρομολογίων, ολοκληρώθηκε η ριζική ανακατασκευή των σιδηροδρομικών γραμμών από την Κόρινθο μέχρι την Καλαμάτα. Με το σταμάτημα των δρομολογίων, άρχισε το «πλιάτσικο» από τους γνωστούς - άγνωστους τόσο στα κτίρια όσο και στη γραμμή.

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, κάποιοι «τρελοί» με τον σιδηρόδρομο αποφάσισαν να αναλάβουν δράση με σκοπό να κρατήσουν ζωντανό το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου.

Κατασκεύασαν ένα πρωτότυπο τρενάκι με μηχανή και βαγόνια και κάθε Σαββατοκύριακο επιδίδονται στα αγαπημένα τους ταξίδια.

Τους συναντήσαμε σε μία από τις τελευταίες τους εξόδους στους Χράνους Αρκαδίας, ένα πανέμορφο χωριό που κάποτε του έδινε ζωή το τρένο.

Μίλησαν για το εγχείρημά τους και ταξιδέψαμε μαζί με το τρένο τους μέχρι τον σταθμό του Λεύκτρου, έναν σταθμό κόμβο με μεγάλη εμπορευματική και επιβατική κίνηση κατά το παρελθόν.

Ψυχή της ομάδας ο επιχειρηματίας Σπύρος Νικολόπουλος, ο μηχανοδηγός του τρένου και από κοντά οι συνεργάτες και βοηθοί του, Ισαάκ Αρχαντόπουλος και Αμπέρτος Μπεκ.

«Αγαπάμε τον σιδηρόδρομο. Τώρα που οι γραμμές της Πελοποννήσου άδειασαν από τρένα, θεωρήσαμε καλό έστω και ακτιβιστικά να κάνουμε τις διαδρομές μας, να βλέπουμε τυχόν φθορές και να ενημερώνουμε τον Οργανισμό. Να σας πω ότι στις δύο τελευταίες εξόδους μας εντοπίσαμε κλέφτες σιδηροδρομικού υλικού, τους φωτογραφήσαμε, τους πήραμε τα στοιχεία και ενημερώσαμε τόσο την αστυνομία όσο και τον ΟΣΕ» μας λέει ο Σπύρος Νικολόπουλος.

Τι είναι όμως το τρένο των φίλων του Σιδηρόδρομου;

Ο Σπύρος Νικολόπουλος μας το περιγράφει:«Είναι ένα μίνι σιδηροδρομικό όχημα, μεταβλητού εύρους, μπορεί δηλαδή να κυκλοφορήσει και στην κεντρική γραμμή αλλά και στη γραμμή του οδοντωτού σιδηρόδρομου από το Διακοφτό έως τα Καλάβρυτα.

Είναι ένα πρωτότυπο όχημα που έχει κατασκευαστεί στην Ελλάδα με τροχούς από πολυαμίδιο, αφού οι μεταλλικοί έχουν τεράστιο κόστος.

Το όχημα εξελίσσεται βάσει των αναγκών που αντιμετωπίζουμε στις βόλτες μας. Επίσης εξελίσσουμε και τα μηχανολογικά του μέρη για να έχει μεγαλύτερη αξιοπιστία. Το μοτέρ του είναι από παπί «Χόντα» 100 κυβικών, αερόψυκτο, με 4 ημιαυτόματες ταχύτητες. Η πέδησή του επιτυγχάνεται με δισκόφρενο πάνω στον κεντρικό άξονα, ενώ διαθέτει και φρένο ανάγκης.

Ελάχιστη κατανάλωση

Η κατανάλωσή του σε καύσιμο είναι ελάχιστη, αφού με ένα λίτρο βενζίνη κάνουμε 50-60 χιλιόμετρα». Ρωτάμε τον Σπύρο αν σε όλη αυτή την προσπάθεια υπάρχει κάποια προοπτική.«Κοίταξε», λέει, «δυστυχώς στα κέντρα αποφάσεων υπάρχουν άνθρωποι χωρίς φαντασία και ανενημέρωτοι για το τι συμβαίνει γύρω τους.Στην Ευρώπη όλες οι εγκαταλειμμένες γραμμές είναι πηγή πλούτου.

Κλασικό παράδειγμα το Βιβαρέ, μια πόλη της Νότιας Γαλλίας, όπου ο σιδηρόδρομος έκλεισε και η περιοχή άρχισε να ερημώνει όπως και εδώ. Πήραν εκεί οι άνθρωποι 30 δρεζίνες, τις δρομολόγησαν στις γραμμές και η περιοχή αναστήθηκε, ο τουρισμός επέστρεψε και δεκάδες γκρουπ πάνε στην περιοχή για σιδηροδρομικό τουρισμό.

Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και εδώ, η περιοχή ενδείκνυται. Οι διαδρομές από τους Χράνους Αρκαδίας μέχρι το Δεσύλα της Μεσσηνίας και από το Ελαιοχώρι μέχρι τον Αχλαδόκαμπο είναι ιδανικές για ποδηλατοδρεζίνες».

Με τους υπευθύνους του ΟΣΕ η ομάδα δεν έχει καταφέρει ν' αποκτήσει διαύλους επικοινωνίας. «Ισως να έχουμε και προβλήματα, αλλά εμείς δεν το βάζουμε κάτω, ήδη ετοιμάζουμε δύο ακόμη οχήματα και ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας καταλάβουν».