Όταν ο ένας ανασαίνει για δύο… πρέπει να πεις "καληνύχτα ομορφιά μου" και να χαθείς στη μοναξιά σου!

Η αγάπη είναι το πιο δυνατό συναίσθημα. Όταν έρχεται στη ζωή σου έχει τη δύναμη να σε αλλάξει με μιας.

Σε κάνει τα πιστεύεις ότι τα έχεις όλα. Όλα όσα έψαχνες μέχρι τότε.

Σε κάνει να βγάζεις στην επιφάνεια εκείνα που έκρυβες βαθειά μέσα σου. Σου ξεκλειδώνει το μυαλό.

Σε κάνει ξανά αισιόδοξο. Σου προσφέρει απλόχερα θετική ενέργεια και τίποτα δεν μπορεί να σου χαλάσει τη διάθεση.

Σε κάνει ν’ ανοίγεσαι. Να μιλάς για πράγματα που σ΄ ελάχιστους ανθρώπους είχες μιλήσει.

Σε κάνει να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή. Σου δίνει  έμπνευση. Κάνει το μυαλό σου να τρέχει σε μελλοντικές ευτυχισμένες στιγμές.

Σε κάνει να ξεπερνάς το σκοτεινό σου παρελθόν. Να ξεφυλλίζεις άλμπουμ με φωτογραφίες που ακόμα δεν έχουν τραβηχτεί.

Όταν εκείνη κοιμάται στην αγκαλιά σου νιώθεις ότι την προστατεύεις, ότι την προφυλάσσεις, από όλα όσα την είχαν πληγώσει στη ζωή της...

Και τότε δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να διαπιστώνεις ότι εσύ ανασαίνεις και για τους δύο. Ότι η δική της σκέψη βρίσκεται αλλού. Ότι τα μάτια της, εκείνα τα υπέροχα μάτια, είναι θολά και μελαγχολικά.

Αυτό σε πληγώνει αφόρητα. Σε σκοτώνει καθημερινά.

Όσο κι αν γνωρίζεις ότι κι εκείνη σ’ αγαπάει.

Όσο κι αν ξέρεις ότι αναγνωρίζει όσα κάνεις για αυτήν.

Όσο κι αν αντιλαμβάνεσαι ότι η ηρεμία που της προσφέρει η αγκαλιά σου είναι σημαντική.

Ξέρεις ότι κάτι, βαθειά μέσα της, δεν την αφήνει να δει τον ήλιο που της δείχνεις. Αντί για την ελευθερία που της προσφέρεις προτιμά τη φυλακή της.

Δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν της. Δεν θέλει ν’ αφεθεί και να ζήσει την στιγμή.

Τότε τι κάνεις; Επιμένεις, βάζοντας την περηφάνια σου και την δική σου ευτυχία πάνω από όλα;

Όχι. Χίλιες φορές όχι. Η αγάπη είναι θυσία.

Όσο και να γνωρίζεις ότι αυτή η κοπέλα είναι η μια… αν πραγματικά την αγαπάς πρέπει να της δείξεις το δρόμο. Το δρόμο της φυγής.

Και ας της πεις ψέματα. Κι ας είσαι τρελός για εκείνην.

Ακόμα και αν θέλεις να είσαι μαζί της για μια ζωή. Ακόμα και αν ξέρεις ότι δε θα την ξεπεράσεις ποτέ. Ακόμα κι αν ξέρεις ότι, όσο μακριά κι αν βρίσκεται, εσύ θα κοιμάσαι και θα ξυπνάς με την ανάμνησή της.

Όσο προδομένος και να αισθάνεσαι. Όσο κι αν νιώθεις ότι οι μήνες που περάσατε μαζί ήταν ιδιαίτεροι και για εκείνη.

Έστω κι αν ξέρεις ότι η επιστροφή στο παρελθόν θα είναι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής της. Δεν πρέπει να της το πεις.

Οφείλεις να την προτρέψεις να το δοκιμάσει και πάλι. Να της πεις πόσο ταιριάζουν και πόσο ο ένας είναι φτιαγμένος για τον άλλο.

Πρέπει να πεις «καληνύχτα ομορφιά μου»… και να χαθείς στη μοναξιά σου.

Αυτό είναι θυσία αγαπητοί μου φίλοι.

Κι ας το μετανιώνεις μετά κάθε λεπτό. Κι ας βρίζεις τον εαυτό σου… ξέρεις ότι έκανες το σωστό. Το σωστό για εκείνην.

Κι όταν μαθαίνεις νέα της από τους κοινούς σας φίλους, για το πόσο ευτυχισμένη είναι πλέον δίπλα του, θα πρέπει να χαίρεσαι ή τουλάχιστον έτσι να δείχνεις… έστω κι αν μέσα σου λαχταράς, όσο τίποτε άλλο στον κόσμο, να νιώσεις και πάλι τα υγρά της χείλη.

Όσο κι αν ζεις για τη στιγμή που οι δρόμοι σας θα συναντηθούν ξανά...

Πρέπει να αντέξεις μέχρι το τέλος και που ξέρεις… μπορεί κάποια στιγμή να πάψεις να πονάς. Είπαμε η αγάπη είναι θυσία! Πρέπει να μείνεις πιστός μέχρι το τέλος, στο: «καληνύχτα ομορφιά μου» και να χαθείς στη μοναξιά σου!