Διεθνή συγκίνηση προκάλεσε η είδηση του θανάτου του Ινδού μουσικού Ραβί Σανκάρ σε ηλικία 92 ετών

Έφυγε χθες Τρίτη 11/12 από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, ο διάσημος Ινδός μαέστρος, Ραβί Σανκάρ, ο άνθρωπος που σύστησε το μουσικό όργανο με την ονομασία «σιτάρ» στο μουσικό στερέωμα, ο καλλιτέχνης που έφερε κοντά την Ανατολή με τη Δύση όπως έγραψε η Indian Press.

Ο Σανκάρ άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο στο Σαν Ντιέγκο, όπως ανακοίνωσαν τα ινδικά ΜΜΕ. Ο Iνδός πρωθυπουργός Μαμόχαν Σινγκ εξέφρασε τη θλίψη του για το θάνατο του Ραβί Σανκάρ, αποκαλώντας τον, εθνικό θησαυρό και παγκόσμιο πρέσβη της ινδικής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ο Ραβί Σανκάρ γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1920 στην ιερή πόλη της Μπενάρες, σήμερα γνωστής ως Βαρανάσι και ήταν ο νεότερος από τους πέντε γιους της οικογένειά του. Το 1957 πραγματοποίησε την πρώτη του περιοδεία στις ΗΠΑ.

Δίδαξε το σιτάρ στον Τζορτζ Χάρισον του συγκροτήματος των Beatles, οι οποίοι και χρησιμοποίησαν το πρωτότυπο αυτό μουσικό όργανο στις ηχογραφήσεις τους. Από τότε, όπως σημειώνει το σάιτ της εφημερίδας «Έθνος», ο ήχος του σιτάρ χρησιμοποιήθηκε για μεγάλο διάστημα από τα ροκ συγκροτήματα.

Ο Ραβί Σανκάρ συνεργάστηκε και με άλλες διάσημες προσωπικότητες της μουσικής όπως ο Αμερικανός βιολονίστας Γεχούντι Μενουχίν. Ο Σανκάρ έδωσε την πρώτη του συναυλία το 1939 και στα μέσα της δεκαετίας του ‘40 δημιούργησε αίσθηση και έγραψε τη μουσική για δύο ινδικές ταινίας, την «Dharti ke Lal» (1946) και την «Neecha Nagar» (1946), ενώ συνέθεσε κομμάτια και για το ινδικό θέατρο. Κατά τα έτη 1946-1947 συνέθεσε μουσική για μπαλέτο, ενώ αργότερα ίδρυσε και έγινε διευθυντής της πρώτης Εθνικής Ορχήστρας του Ραδιοφώνου της Ινδίας, πραγματοποιώντας περιοδείες.

Στις αρχές του 1960 ήρθε σε επαφή με την τζαζ και την ινδική κλασική μουσική. Συνέχισε να διδάσκει ινδική μουσική στον σαξοφωνίστα, Τζον Κολτρέιν και τον θρυλικό τρομπετίστα, Ντον Ελις. Το 1966 συνάντησε τον Τζορτζ Χάρισον και τον Πολ Μακάρτνεϊ των Beatles σε φιλικό σπίτι στο Λονδίνο. Λίγες ημέρες αργότερα παρέδωσε στον Χάρισον το πρώτο μάθημα σιτάρ και την επόμενη χρονιά ο Χάρισον και η σύζυγός του, Πάτι, ταξίδεψαν στην Ινδία, όπου το θρυλικό «Σκαθάρι» έλαβε εντατικά μαθήματα σιτάρ. Από την συνεργασία αυτή προέκυψε το περίφημο «Shankar Family & Friends» (1974).

Ιστορικές έχουν μείνει και οι εμφανίσεις του σε μεγάλα φεστιβάλ της ποπ-ροκ τη δεκαετία του 60, όπως στο Μοντερέι και το Γούντστοκ. Μάλιστα εθεωρείτο μία αγαπημένη μορφή του κινήματος των χίπις. Ο Σανκάρ, όπως σημειώνει το «Έθνος» είχε πολλούς φίλους και θαυμαστές, αλλά και επικριτές. Ειδικότερα στην Ινδία, υπήρχαν κλασικοί μουσικοί, που ζήλευαν την διεθνή του επιτυχία και του άσκησαν κριτική για τις συνεργασίες του με διάσημα μουσικά είδωλα της Δύσης.

Αν και η τεχνική του ήταν αλάνθαστη, τον κατηγόρησαν επίσης για «ικανότητα επίδειξης». Ανάμεσα στα βραβεία με τα οποία έχει τιμηθεί είναι η ανώτατη τιμητική διάκριση «Bharat Ratna» («Θησαυρός της Ινδίας») από την Ινδική Δημοκρατία ενώ η Βρετανία τον έχρισε Ιππότη και στις ΗΠΑ είχε εκλεγεί μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Είχε παντρευτεί δύο φορές και ζούσε με τη δεύτερη σύζυγό του Σουκάνια και την κόρη τους Ανούσκα, η οποία ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα της, είναι επίσης διάσημη σολίστ του σιτάρ. Επίσης, κόρη του είναι και η διάσημη τραγουδίστρια της τζαζ Νόρα Τζόουνς, από προηγούμενη σχέση του με την παραγωγό, Σου Τζόουνς, ενώ έχει και έναν γιο από τον πρώτο του γάμο.

Η τελευταία του συναυλία ήταν στο Λονγκ Μπιτς στις 4 Νοεμβρίου, όπου εμφανίστηκε μαζί με την κόρη του Ανούσκα.

Ο Τζορτζ Χάρισον τον είχε αποκαλέσει «νονό της παγκόσμιας μουσικής» και πως ο Σανκάρ ήταν αυτός που «εμφύτευσε» τους ήχους της raga στην δυτική συνείδηση, γεφυρώνοντας για πρώτη φορά το χάσμα ανατολικής και δυτικής μουσικής.