Πάτρα: Αηδιάζω όταν το αυτονόητο γίνεται… "κατόπιν ενεργειών μου" (Με αφορμή την περιπέτεια του 15χρονου μαθητή)

Η περιπέτεια της υγείας του 15χρονου μαθητή από την Πάτρα και τα όσα χρειάστηκε να γίνουν μέχρι να οριστικοποιηθεί το ταξίδι του στη Γερμανία σίγουρα μας έδωσαν κάποια πολύ δυνατά μαθήματα, μαθήματα ζωής. Προσωπικά η όλη κινητοποίηση της τοπικής μας κοινωνίας απέναντι στον πόνο του μικρού και της οικογένειάς του με χαροποίησε ιδιαιτέρως, τελικά όμως, αν και η ιστορία αυτή, στην παρούσα της φάση έχει happy end, μου αφήνει μια μεγάλη οργή.

Κι εξηγούμαι:

-Γουστάρω τρελά που οι μικροί από το σχολείο των Δεμενίκων προσέφεραν τα χρήματα που είχαν συγκεντρώσει για την εκδρομή τους, για τη θεραπεία του 15χρονου.

-Γουστάρω που ένας ευαίσθητος επιχειρηματίας από την πόλη μας προθυμοποιήθηκε να τους επιστραφούν τα λεφτά και να βάλει εκείνος το ποσό.

-Γουστάρω που με το που ανακοινώθηκε ο αριθμός του λογαριασμού, δεκάδες συμπολίτες έσπευσαν να βάλουν, από το υστέρημά τους, όσα ευρώ μπορούσαν για να συνεισφέρουν.

- Θαυμάζω τους συγγενείς του παιδιού που θα έδιναν και τη ζωή τους ακόμα για να του προσφέρουν την ιατρική βοήθεια που χρειάζεται.

-Θαυμάζω επίσης τον ομογενή μας από τη Γερμανία που, όπως πληροφορούμαι,  έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση της οικογένειας κατά την παραμονή της στο Αννόβερο.

Όλες οι παραπάνω ενέργειες, και πολλές πολλές ακόμα για τις οποίες δεν ενημερώθηκαν τα τοπικά ΜΜΕ, δείχνουν πόση αγάπη, πόση διάθεση για ανιδιοτελή προσφορά κρύβουν μέσα τους οι Έλληνες.

Δείχνουν ότι, ακόμα και αν τα πάντα καταρρεύσουν στην χώρα μας, μπορούμε να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο. Δείχνουν ότι όσο υπάρχουν ακόμη Άνθρωποι δεν θα πρέπει να μας φοβίζει τίποτα.

Όμως, δεν σας κρύβω ότι σήμερα αηδίασα, στην κυριολεξία ανακατεύτηκα, με τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Υγείας, που ούτε λίγο ούτε πολύ, μας ενημέρωναν ότι το ταξίδι σωτηρίας του μικρού Μανώλη έγινε πραγματικότητα «κατόπιν ενεργειών» του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Έλεος πια! Έχει και η ξεφτίλα τα όριά της! Μας πείσατε ότι μόλις ο Αντωνάκης πληροφορήθηκε για την αγωνία του 15χρονου και των οικείων του δεν θα μπορούσε να φάει το χαβιάρι του. Του κόπηκε η όρεξη του ανθρώπου έτσι; Συγκινήθηκε και είπε να το παίξει σωτήρας και προστάτης των αδυνάτων.

Αυτός που καθημερινά υπογράφει την θανατική καταδίκη δεκάδων άλλων ασθενών.

Αυτός που αποφασίζει για τις περικοπές στις παροχές υγείας των Ελλήνων.

Αυτός που συμφώνησε π.χ. για την περικοπή κατά 13% του προϋπολογισμού του Νοσοκομείου Άγιος Ανδρέας.

Αυτός που ευθύνεται για τις ελλείψεις σε φάρμακα καρκινοπαθών.

Και για τόσα μα τόσα άλλα. Για όλους όσους βασανίζονται από τις δικές του αποφάσεις γιατί δεν ενδιαφέρθηκε; Όλους αυτούς γιατί τους έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι;

Επειδή απλά όλοι αυτοί είναι «ανώνυμοι». Επειδή ποτέ το θέμα τους, το καθένα προσωπικά, δεν πήρε δημοσιότητα. Επειδή δεν κινητοποιήθηκε μια ολόκληρη κοινωνία για να τους βοηθήσει. Επειδή δε θα μπορούσε να εμφανιστεί στο τέλος σαν «Αη Βασίλης» που προσφέρει το έλκηθρό του (βλ. αεροσκάφος) για την σωτηρία τους.

Αντί λοιπόν ορισμένοι να ντρέπονται για την κατάσταση που έχουν φθάσει την χώρα μας. Αντί να ντρέπονται που το αυτονόητο, η μεταφορά του 15χρονου στο εξωτερικό, έγινε ολόκληρο ζήτημα, βγαίνουν, με τον πιο χυδαίο τρόπο, να πανηγυρίσουν και να εμφανίζονται ως Άγιοι!

Υ.Γ.: Ο καθένας φυσικά μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του… το δικό μου πάντως είναι ότι το σύστημα δεν λειτουργεί σωστά, για να μπορούν ορισμένοι να το παίζουν «από μηχανής Θεοί» και με το «κατόπιν ενεργειών μου» να φτιάχνουν το πολιτικό τους προφίλ πάνω στον πόνο των συνανθρώπων μας!