Έξι πράγματα που δεν ξέρετε για τη Μέρκελ

Η Μέρκελ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν ένα παρελθόν που δεν μπορείτε να το σκεφτείτε. Αυτός ήταν πράκτορας της KGB στην Ανατολική Γερμανία όταν έπεσε το Τείχος και σίγουρα δεν ήταν χαρούμενος γι' αυτό. Ίσως η αντιπαλότητα έχει τις ρίζες της στον ψυχρό πόλεμο.

Η Μέρκελ πήρε μια γεύση από την «εκφοβιστική» του πολιτική από πολύ νωρίς. Όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Κρεμλίνο ως καγκελάριος, ο Πούτιν της έδωσε για παιχνίδι ένα σκυλάκι ως δώρο. Η Μέρκελ φοβάται πάρα πολύ τους σκύλους ύστερα από ένα δάγκωμα που της επεφύλαξε ένας σκύλος στα μέσα της δεκαετίας του '90.

Αλλά ο Πούτιν δε σταμάτησε εκεί. Στην επόμενη συνάντησή τους, στη θερινή κατοικία του στη Μαύρη Θάλασσα, άφησε ελεύθερο το μαύρο Λαμπραντόρ του. Η Μέρκελ κάθισε παγωμένη ενώ οι εικόνες έδειχναν τον Πούτιν με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στο πρόσωπό του, με τα πόδια του διάπλατα ανοιχτά.

Ιστορίες των Ίνκας

Μετά από μια συνάντηση με τη Μέρκελ, ο πρωθυπουργός μικρής νοτιο-ανατολικής Ευρωπαϊκής χώρας δήλωσε στους έκπληκτους εκπροσώπων των μέσων ενημέρωσης, πως η καγκελάριος διακρίνει ομοιότητες μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αρχαίων Ίνκας, υπό την έννοια ότι το ευρωπαϊκό σύστημα αξιών δεν θα πρέπει να εξαφανιστεί ξαφνικά χωρίς να αφήσει πίσω του ίχνη.

Η Μέρκελ αρκετά συχνά χρησιμοποιεί την ιστορία των Ίνκας για να σοκάρει καθώς πράγματι ανησυχεί για την ανθεκτικότητα του δυτικού συστήματος. Η δημοκρατία, η απελευθέρωση της οικονομίας και το δυτικό νομικό σύστημα μάχονται τη μοντέρνα έκδοση του ψυχρού πολέμου ενάντια στα αυταρχικά, μη δημοκρατικά αλλά ισχυρά οικονομικά συστήματα.

Η Μέρκελ έχει δει την κατάσταση να καταρρέει κατά τη διάρκεια της ζωής της και θέλει να αποφύγει αυτή τη μοίρα στην αγαπημένη της Δύση. Αυτός είναι και ο λόγος για την έκκλησή της για ανταγωνιστικότητα και ανάκαμψη στην Ευρώπη – και φοβάται πως η Ευρώπη δε θα το καταφέρει.

Ηπίως αντιβρετανίδα

Ο Ντέιβιντ Κάμερον βλέπει τον εαυτό του ως στενό σύμμαχο της Μέρκελ. Αυτό όμως δεν είναι αμοιβαίο. Ο Κάμερον δε θα είναι ο πρώτος άνδρας που παρερμηνεύει την καγκελάριο- ένα επικίνδυνο λάθος.

Η πορεία της Μέρκελ σηματοδοτείται από τα «πτώματα» των ανδρών που την έχουν παρερμηνεύσει. Και ο Κάμερον είναι ο τρίτος πρωθυπουργός με τον οποίο πρέπει να ασχοληθεί η Μέρκελ κατά τη διάρκεια της θητείας της.

Προς διευκρίνιση: Ναι, της αρέσει η πολιτική του, το παγκόσμιο όραμά του, η θέση του σχετικά με την ανταγωνιστικότητα και η ασιατική πρόκληση. Θαυμάζει ακόμη τις ικανότητές του στα debate όπως αγαπά και το Βρετανικό πολιτικό σύστημα.

Είναι όμως πρόθυμη να αλλάξει τις συνθήκες, μόνο όμως αν υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Διαλύοντας ολόκληρο το Ευρωπαϊκό σύστημα σε ένα από τα πολυάριθμα δημοψηφίσματα στον απόηχο μιας αλλαγής συμφώνου, θα μπορούσε να αποβεί επικίνδυνο.

Έτσι η Μέρκελ είναι οπαδός του νέου συστήματος διακυβερνητικότητας- συμφώνου ανάμεσα στα κράτη μέλη αντί μιας ενοποίησης που θα ευνοήσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο Κάμερον πήρε μια γεύση όταν του ζητήθηκε να ενταχθεί στο δημοσιονομικό σύμφωνο στο απόγειο της κρίσης του ευρώ. Αποφάσισε να πει όχι. Και η Βρετανία βρέθηκε εκτός. Και η Μέρκελ δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου.

Κρυψίνους στα σχέδιά της

Επομένως, πως θέλει η Μέρκελ να βγούμε πραγματικά από το χάος του ευρώ; Θα χρειαστεί η Γερμανία να πληρώσει γι' αυτό; Αν απαλλαγεί από την Ελλάδα; Να πιέσει περισσότερο τις Βρυξέλλες; Σίγουρα όχι. Η Μέρκελ είναι διάσημη για τις τακτικές της βήμα-προς-βήμα.

Ποτέ δε θα την ακούσει κανείς σε ομιλία να μιλά για ένα Ευρωπαϊκό όραμα ή τουλάχιστον για ένα διετές πρόγραμμα. Αυτή η γυναίκα δεν είναι για συγκριτική αξιολόγηση. Δε θέλει να διαρρεύσει κανένα ίχνος των πολιτικών της σχεδίων γιατί αυτό θα βοηθήσει μόνο τους αντιπάλους της.

Έχει όμως ένα σχέδιο, που γράφτηκε από τους συμβούλους της το καλοκαίρι του 2011, ένα σκαρίφημα ουσιαστικά σε μια κόλλα χαρτί. Σε αυτό το σχέδιο, δέχεται πως οι βασικές πολιτικές εντός των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να παρακολουθούνται, να διοικούνται και να ελέγχονται πιο αυστηρά και από κοινού, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανό το ενιαίο νόμισμα: ο προϋπολογισμός, οι δαπάνες, η εκπαίδευση και η έρευνα, η συνταξιοδότηση και οι κοινωνικές παροχές. Μετά από όλα αυτά το κοινό νόμισμα δε θα λειτουργήσει χωρίς μια κοινή δημοσιονομική και οικονομική πολιτική. Αυτό θα σημαίνει περισσότερη Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Η αλήθεια είναι το αντίθετο.

Η Μέρκελ γνωρίζει καλά πόσο κουρασμένοι είναι οι Ευρωπαίοι πολίτες από την Επιτροπή. Έτσι προς το παρόν, προτιμά οι εθνικές κυβερνήσεις να γράφουν τους νόμους και να τους επιβάλουν. Αν κάποιος θέλει περισσότερο Ευρώπη, θα πρέπει να έχει μια καλή ιδέα. Η Μέρκελ θα ήταν πρόθυμη να συζητήσει για μια νέα στρατηγική σε όλο αυτό το συντονιστικό πρόγραμμα, αλλά σίγουρα όχι πριν τις γερμανικές εκλογές. Και πιθανότατα όχι πριν τις ευρωπαϊκές εκλογές τον ερχόμενο Μάιο.