Σοφία Λόρεν: Ηρθε η ώρα να μιλήσω εγώ για τη ζωή μου

Η Σοφία Λόρεν είναι η πιο διάσημη προσωπικότητα της Ιταλίας. Ενώ είχε πατήσει τα 70, ψηφίστηκε ως η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου. Είναι η πρώτη μη αγγλόφωνη γυναίκα ηθοποιός που απέσπασε Οσκαρ Α' γυναικείου ρόλου. Απέρριψε την πρόταση γάμου του Κάρι Γκραντ για να παντρευτεί - ύστερα από πολλές περιπέτειες και αφού κινδύνευσε να αφοριστεί - με τον κατά 22 χρόνια μεγαλύτερό της Κάρλο Πόντι.

Και χθες, δέκα ημέρες πριν από τα 80ά της γενέθλια, η Σοφία Λόρεν αποφάσισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Να διαλύσει μύθους και να διαψεύσει αναλήθειες που έχουν γραφεί για τη ζωή της. Και να εκθέσει «χωρίς φίλτρα» - όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η ίδια - τα γεγονότα που τη σημάδεψαν σε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Χθες, σήμερα, αύριο», ίδιο δηλαδή με εκείνον της βραβευμένης με Οσκαρ ταινίας του Βιτόριο ντε Σίκα στην οποία πρωταγωνιστούσε με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι (με τον οποίο διευκρινίζει ότι είχε κινηματογραφική χημεία, αλλά τίποτε περισσότερο) και περιλαμβάνει τη διάσημη σκηνή του στριπτίζ. «Επιτέλους θα μιλήσω εγώ για τη ζωή μου σε πρώτο πρόσωπο» λέει η βραβευμένη με δύο Οσκαρ ηθοποιός.

Μια διαδρομή που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα κινηματογραφικό σενάριο. Και η ιδέα για να την ξετυλίξει στο χαρτί ξεκίνησε όταν τυχαία βρήκε στο σπίτι της ένα κουτί με παλιές, ξεθωριασμένες φωτογραφίες κι ένα γράμμα που της θύμισε τα δύσκολα παιδικά της χρόνια. Τότε που ώς τα πέντε της θεωρούσε ότι μπαμπάς της ήταν ο παππούς της (από την πλευρά της μητέρας της) και μητέρα της η γιαγιά της, καθώς ήταν νόθο και ο πατέρας της τής έδωσε μεν το επίθετό του - Σικολόνε -, δεν παντρεύτηκε όμως την εντυπωσιακή και νεαρή μητέρα της, που η μικρή Σοφία αποκαλούσε μανούλα.

Το γεγονός ότι στο σχολείο φώναζαν το λεπτοκαμωμένο φτωχοκόριτσο «οδοντογλυφίδα» δεν ήταν αρκετό για να εμποδίσει τη μητέρα του να το σπρώξει προς τη βιομηχανία του θεάματος και να πετύχει όσα δεν κατάφερε εκείνη. Στα 15 τη στέλνει στα καλλιστεία και στα 16 της τη συνοδεύει στην Σινετσιτά για να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στην ταινία «Quo vadis». O σκηνοθέτης Μέρβιν Λιρόι γρήγορα καταλαβαίνει ότι η Σοφία μόνο «ναι» ξέρει να λέει στα αγγλικά. Αντί να τη διώξει όμως, της προσέφερε έναν ρόλο χωρίς ατάκες. Οι 50.000 λιρέτες που εισέπραξε ήταν αρκετά χρήματα για να ταΐσει την οικογένειά της για δύο εβδομάδες.

Η σχέση της με το φαγητό ακόμη κι όταν απέκτησε χρήματα ήταν έντονη. Θυμάται πως όταν ήταν υποψήφια για το Οσκαρ, δεν είχε το κουράγιο να ακούσει το αποτέλεσμα κι είχε κλειστεί στην κουζίνα. «Εκοβα κρεμμύδια για να κρύψω τα δάκρυά μου, στην κουζίνα ένιωθα ασφαλής» γράφει.

Το Οσκαρ ήρθε και μαζί η πρόταση γάμου από τον Κάρι Γκραντ, εκείνη όμως προτίμησε τον κατά 22 χρόνια μεγαλύτερό της Κάρλο Πόντι - ήδη παντρεμένο - επειδή δεν τον έβλεπε μόνο ως σύντροφο, αλλά και ως τον πατέρα που δεν γνώρισε. Και δεν κρύβει ότι έπρεπε να βάζει φρένο στον Μάρλον Μπράντο που την παρενοχλούσε. «Τον κοιτούσα ήρεμα, πολύ ήρεμα και του έλεγα: Να με φοβάσαι».