Ο Πατρινός που περπατάει 10 ώρες την ημέρα, ψάχνοντας τρούφα στα βουνά- Από τους υπολογιστές στην αναζήτηση και την καλλιέργεια του υπόγειου μανιταριού

Όλα ξεκίνησαν από ένα ένθετο σε μια εφημερίδα όπου ο Δημήτρης διάβασε για αυτό τον περίεργο μύκητα, το σπάνιο είδος μανιταριού, που ανιχνεύεται δύσκολα και στοιχίζει μια μικρή...περιουσία όντας μια εύγευστη υπερτοφή που κοσμεί την εκλεπτυσμένη κουζίνα και  ιντριγκάρει τους σεφ ανά τη υφήλιο.

Η τρούφα της ...εφημερίδας, έκανε τον απόφοιτο του τμήματος ηλεκτρονικών υπολογιστών να επιχειρήσει την στροφή σε μια ζωή με βάση τις επιλογές τις στηριγμένες αποκλειστικά στα πράγματα που αγαπάει. Στη φύση, τα ζώα και τα ταξίδια.

Και κάπως έτσι, άρχισε η εξερεύνηση και η αναζήτηση της γνώσης γύρω από τον δυσεύρετο αυτό μήκυτα, το... κυνήγι του οποίου μοιάζει με το κυνήγι ενός κρυμμένου θησαυρού στο χώμα, με τις ανασκαφές ενός αρχαιολόγου της φύσης.

Το ένθετο της εφημερίδας αναφερόταν στην ελεύθερη συλλογή τρούφας στο βουνό, στην διαδικασία της εξερεύνησης και τα εξειδικευμένα σκυλιά που σκάβουν και φέρνουν στο φως το υπόγειο μανιτάρι.

«Εγώ τα αγαπούσα όλα αυτά. Και  τα σκυλιά και την φύση και τις διαδρομές στα βουνά. Αυτή η δραστηριότητα, τα συνδύαζε όλα. Είπα λοιπόν να το ψάξω και κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια» μου λέει ο Δημήτρης.

«Πήγα αρχικά στην Βόρεια Ελλάδα, εκεί όπου υπάρχει εμπειρία για το θέμα και μετά στην Ιταλία, η οποία θεωρείται αυθεντία  στην συλλογή και καλλιέργεια τρούφας και στην οποία βέβαια υπάρχει γνώση και εξειδίκευση, κάτι που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα όπου η ενασχόληση με την τρούφα βρίσκεται σε πολύ αρχικό στάδιο.

Όταν ξεκίνησα, αγοράζοντας τον πρώτο μου σκύλο, στην Ελλάδα ασχολούνταν περίπου 7 άτομα, μετά άρχισαν να αγοράζουν πολλοί σκυλιά για μάζεμα τρούφας, και έφτασαν  περίπου τα 300 σκυλιά στην χώρα, αλλά αφορούν κυρίως ερασιτέχνες. Ο λόγος είναι ότι όσοι αποφασίζουν να μαζέψουν τρούφα, νομίζουν ότι πρόκειται για κάτι εύκολο με αποτέλεσμα όταν βλέπουν τα δύσκολα, όταν ανακαλύπτουν ότι απαιτείτεια μεγάλη προσπάθεια, επιμονή και υπομονή, να εγκαταλείπουν και να  καταλήγουν να το έχουν ως χόμπυ».

Ο Δημήτρης Δημόπουλος αγόρασε το πρώτο του σκυλί πριν από 6 χρόνια έναντι 5.000 ευρώ,- «ήμουν  τελείως αδαής τότε και τον χρυσοπλήρωσα» λέει- και τα τελεταία τρία χρόνια, η τρούφα έχει γίνει το κυρίως επάγγελμά του. Το δεύτερο σκυλί του το αγόρασε έναντι 2.000 ευρώ. Είχε μάθει τα κόλπα της αγοράς και ήξερε που και πως να ψάξει χωρίς να χαλάσει μια μικρή ...περιουσία.

«Άρχισα σιγά να κάνω δειλά βήμαστα στην Ελλάδα σε φάση εξερεύνησης. Ο πρώτος μου  σκύλος με έμαθε ουσιαστικά να κυνηγάω, παρακολουθώντας τον να ψάχνει και παράλληλα διαβάζοντας πολύ, άρχισα να καταλαβαίνω τι γίνεται» λέει ο Δημήτρης.

Mαζί με  την τρούφα ήρθε και η αποκέντρωση. Πήρε την απόφαση να μετακομίσει μόνιμα στην Χαλανδρίτσα, τόπο καταγωγής της μητέρας του, να φτιάξει το πατρικό της σπίτι και να αρχίσει τα ταξίδια του στα βουνά, διατηρώντας παράλληλα και μια καλλιέργεια τρούφας σε ειδικό φυτώριο η οποία βρίσκεται στον έκτο χρόνο της και δεν έχει ακόμη αποδώσει καρπούς.

Στα 39 του χρόνια σήμερα ο φοιτητής των ηλεκρονικών υπολογιστών  που έγινε εξερευνητής τρούφας, ζει μια ζωή σκέτη εμπειρία. Πάρτε μια γεύση της καθημερινότητάς του.

«Για να βρεις τρούφα ξεκινάς και περπατάς παρατηρώντας το τοπίο. Υπάρχουν και γεωλογικοί χάρτες αναφορικά με τη σύσταση του χώματος, καθώς κάθε είδος τρούφας θελει και  διαφορετικό χώμα. Προσέχεις  τους συνδυασμούς των δέντρων και των φυτών, το κλίμα, αποκλείεις με βάση αυτά μερικά σημεία ή δείχνεις μεγαλύτερη επιμονή σε άλλα που φαίνεται ότι έχουν όλες τις πρϋποθέσεις για να δώσουν τρούφα και συνεχίζεις. Η τρούφα θέλει πολύ χρόνο και πολύ περπάτημα στα βουνά. Κάνω συνεχώς ταξίδια για να βρω τρούφα. Στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ιταλία.

Και μαζι με τα ταξιδια κάνω και ενδιαφέρουσες γνωριμίες. Στην Ιταλία, η οποία όπως είπα είναι προχωρημένη με την καλλιέργεια και την εμπορία της τρούφας έχω μεγάλη βοήθεια από έναν καθηγητή στο πανεπιστήμιο ο οποίος  μας πιστοποιεί το είδος της τρούφας που έχουμε βγάλει.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει δυνατότητα πιστοποίησης. Ο καθηγητής αυτός με βάση μια μελέτη που έχει κάνει υποστηρίζει ότι η τρούφα ξεκίνησε από την Ελλάδα και μετά πήγε στην Μεσόγειο, ενώ στην χώρα μας έχουν γίνει 3 μ 4 παγκόσμιες καταγραφές νέων ειδών τρούφας.

Τώρα σε ό,τι αφορά το ψάξιμο, πολλοί απογοητεύονται. Νομίζουν ότι με το που θα  πάρουν έναν σκύλο θα βγουν βόλτα και θα βγάλουν τρούφα. Δεν είναι έτσι. Εγώ πάντως υπήρξα τυχερός καθώς έβγαλα τρούφα στην πρώτη βόλτα που έκανα με τον σκύλο μου στην Αρκαδία.”

H τρούφα  έχει τις εποχές της. Για την Πελοπόννησο οι περίοδοι της αφθονίας είναι η άνοιξη και το καλοκαίρι. Μετά το κλίμα σε οδηγεί στη Βόρεια Ελλάδα.

Η σοδειά, έχει να κάνει με το κλίμα, την εποχή και τη χρονιά.

«Παίζει μεγάλο ρόλο πώς θα σε πάει ο καιρός. Σε αυτό το σημείο είμαστε όπως οι αγρότες» λέει ο Δημήτρης.

Ο Δημήτρης διαθέτει την τρούφα του στην Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

"Η φρέσκια τρούφα δεν συντηρείται πάνω από 15 ημέρες μέσα σε ψυγείο. Για το φρέσκο προϊόν έχω σταθερούς πελάτες εστιατόρια της περιοχής, σε εβδομαδιαία βάση.

Όταν υπάρχει μεγάλη ποσότητα όπως π.χ. το καλοκαίρι, που μπορεί να βγάζεις και 3 και 5 κιλά την ημέρα, έρχεσαι σε συμφωνία με τους εμπόρους οι οποίοι διαθέτουν σε ευρύτερη κλίμακα το προιόν.»

Η τρούφα, διατίθεται έναντι 350 ευρώ το κιλό, θεωρείται υπερτροφή και δεν μαγειρεύεται. Χρησιμοποιείται ως καρίκευμα  σαν το μπαχάρι.

Όπως όλα, έζησε και αυτή τις συνέπειες τις κρίσης. Πρώτα η αγορά είχε ανοίξει διάπλατα. Στη συνέχεια οι τιμές έπεσαν όπως και η ζήτηση. Σιγά σιγά όμως με τη διαφήμιση που γίνεται και από τους σεφ ο κόσμος αρχίζει να την γνωρίζει και να την δοκιμάζει.

Το φυτώριο  του Δημήτρη στην Χαλανδρίτσα, η εγκατάσταση του οποίου έγινε με τεχνογνωσία εξ Ιταλίας, δεν έχει ακόμη δώσει τρούφα. «Είναι της υπομονής. Το βάζεις και το...ξεχνάς. Ανάλογα με τις ποικιλίες μπορεί να σου αποδώσει μετά από 7 ή 8 χρόνια».

Όσο για τις τιμές; Εδώ μιλάμε για κανονικό... χρηματιστήριο.

Οι τιμή της τρούφας καθορίζεται κάθε Δευτέρα και ισχύει για όλη την εβδομάδα, Καθορίζεται ανάλογα με τις συνθήκες, την επάρκεια κλπ.

«Για μένα όλη αυτή η ενασχόληση είναι η ψυχοθεραπεία μου. Μου αρέσει αυτή η ζωή, μου αρέσει το χώμα, η φύση, για αυτό και έχω φυτέψει και ροδιές εδώ στην Χαλανδρίτσα, μου αρέσει η πεζοπορία στα βουνά και αγαπώ πολύ τους σκύλους μου. Όχι δε το αλλάζω με τίποτα» λέει ο Δημήτρης, ο οποίος ετοιμάζεται πάλι να οργώσει τα βουνά για τις τρούφες του παρέα με τους δύο καλύτερούς του φίλους.

Αυτούς που σκάβουν στα 20 εκατοστά και μερικές φορές στο ένα μέτρο για να του επιστρέψουν την αγάπη που τους δίνει, δείχνοντας με το μουσούδι τους τι κάνει η γη όταν έχει κέφια.