Φέτος συμμετέχει σε τρεις θεατρικές παραστάσεις
Ο Γιώργος Παπαπαύλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Οι σπουδές του στην Νομικής σχολή της Αθήνας τον οδήγησαν στην πρωτεύουσα. Εκεί όμως τον κράτησε τελικά η ενασχόληση του με την υποκριτική. Είναι αριστούχος απόφοιτος της Ανώτερη σχολής δραματικής τέχνης ''Ιάκωβος Καμπανέλλης'' και μέχρι σήμερα δεν σταματά να προσπαθεί να πραγματοποιήσει τα όνειρα και τους στόχους του.
Φέτος τον περιμένει ένας γεμάτος θεατρικός χειμώνας αφού θα παίξει σε τρείς παραστάσεις.
Έχει τον κεντρικό ρόλο στην παράσταση «Καγκουρώ» ενώ θα παίξει στο «Δαμάζοντας τα κύματα» και στο «Προς Δαμασκό».
Της Κωνσταντίνας Τσίχλα
Προσιτός, άνετος και προσγειωμένος μίλησε για όλα στο thebest.gr λίγο μετά την πρόβα του στο Εθνικό Θέατρο.
Ποια είναι η σχέση σου με την Πάτρα ;
Είναι αυτή που είχα πάντα. Έχω μια πολύ καλή και «δεμένη» σχέση με την Πάτρα και μάλιστα όσο περάνε τα χρόνια γίνεται ακόμα πιο στενή και έντονη. Παρόλο που λείπω έρχομαι εκεί συχνά λόγω της οικογένειας μου. Στην πάτρα έχω τα αδέλφια μου τα ανίψια μου, τους καλύτερους μου φίλους.
Πώς αισθάνεσαι όταν παίζεις για το κοινό της Πάτρας;
Καταπληκτικά. Κάθε φορά που παίζω μπροστά στο κοινό της Πάτρας νιώθω συγκινημένος. Κάθε φορά που παίζω ή στο Αρχαίο Ωδείο ή στο Επίκεντρο ή στον Απόλλωνα θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, τότε που σκεφτόμουν «Εγώ πότε θα παίξω εδώ;». Αισθάνομαι ένα ρίγος συγκίνησης γιατί θυμάμαι ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε.
Πώς σου φαίνεται το κοινό της Πάτρας και τα θεατρικά δρώμενα της πόλης ;
Η αλήθεια είναι πώς όταν έρχομαι στην Πάτρα δεν προλαβαίνω να πάω στο θέατρο. Χωρίς να έχω πλήρη εικόνα θα έλεγα ότι βλέπω να γίνεται καλή δουλειά από το ΔΗΠΕΘΕ. Ξέρω επίσης ότι και στην Πάτρα συμβαίνει αυτό που ισχύει για τις επαρχιακές πόλεις… ο κόσμος «διψάει» για παραστάσεις. Δεν υπάρχει πολιτιστική αποκέντρωση. Όλα δυστυχώς γίνονται στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Έχω παρατηρήσει ότι το Πατρινό κοινό είναι ένα κοινό με ένστικτο. Και είναι ευχάριστο αυτό.
Τι σου λείπει από αυτή την πόλη;
Μου λείπει η θάλασσα της, οι δικοί μου άνθρωποι, τα οικογενειακά τραπέζια. Καμιά φορά να τυχαίνει να είναι όλοι μαζεμένοι, να λείπω εγώ και να βρίσκομαι στην Αθήνα μπροστά στον υπολογιστή για να τους δω μέσω skype.
Όλα αυτά όμως γίνονται για καλό αφού φέτος θα παίξεις σε τρεις θεατρικές παραστάσεις…
Θα είμαι στο «Καγκουρώ» του Βασίλη Κατσινούρη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά στο Εθνικό θέατρο. Επίσης θα είμαι στο «Δαμάζοντας τα κύματα» του Λαρς φον Τρίερ,σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη που θα ανέβει επίσης στο Εθνικό και τον Μάιο θα είμαι στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε ένα έργο που δεν έχει ξανά ανέβει στην Ελλάδα. Είναι το έργο «Προς Δαμασκό» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.
Έχεις ήδη παίξει, παρά το νεαρό της ηλικίας σου, αρκετούς ρόλους. Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι που θέλεις να παίξεις στο μέλλον;
Ναι. Αν και όσο περνάνε τα χρόνια ονειρεύομαι περισσότερο συνεργασίες και ανθρώπους θέλω να κάνω τον Διόνυσο από τις «Βάκχες» του Ευριπίδη, τον Μπιγκ από την «Λυσσασμένη γάτα» του Tennessee Williams και τον Μαλβόλιο από την «Δέκατη νύχτα του Σαιξπηρ».
Τι είναι αυτό που ψάχνεις σε ένα ρόλο; Τι θα σε κάνει να πεις το «ναι» κάθε φορά;
Είναι αφενός τα στοιχεία του ρόλου που «ακουμπούν» σε δικές μου χορδές και με κινητοποιούν αφετέρου το τι επίπεδο έχει ο ρόλος; πόσο βαθύς και πλατύς είναι. Πόσο μπορείς να κολυμπήσεις μέσα σε αυτό και να ανακαλύψεις νέα πράγματα. Μέσα από τους ρόλους θεωρώ ότι μαθαίνεις και τον εαυτό σου.
Υπάρχει κάποιο όνειρο που δεν έχεις αγγίξει ακόμα;
Είμαι σε μια φάση που σκέφτομαι ότι θα ήθελα μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια να κάνω ένα παιδί. Μου αρέσει η οικογένεια. Ειδικά τώρα που έχω τέτοιες εικόνες από το περιβάλλον και βλέπω τα αδέλφια μου με τα παιδάκια τους αισθάνομαι ότι θέλω κι εγώ.
Πόσο σε επηρεάζουν όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα; Η τέχνη μπορεί να μην επηρεάζεται αλλά οι καλλιτέχνες μπορεί…
Η τέχνη δεν κινδυνεύει από κανέναν και τίποτα Αυτό είναι σίγουρο αι δεδομένο. Η τέχνη στην Ελλάδα γίνεται από την αυτοθυσία των καλλιτεχνών. Ειδικά στο θέατρο πιστεύω ότι έχουμε μια αρκετά καλή παραγωγή θεατρικών παραστάσεων αλλά γίνεται από το αίμα και την αυταπάρνηση των ανθρώπων που δουλεύουν γι αυτό. Αυτό ζω και το βιώνω καθημερινά. Αυτό πραγματικά με λυπεί. Ξέρω ότι οι δυσκολίες σε κινητοποιούν σε φέρνουν σε μια εγρήγορση αλλά που μπορεί να είναι δημιουργική αλλά κάποια στιγμή φτάνεις στα όρια σου. Η κούραση είναι μεγάλη όπως και η απογοήτευση. Αυτή ην στιγμή ανήκω στους προνομιούχες αλλά δεν μπορώ να ζω σε ένα άλλο σύμπαν ούτε σε ένα συννεφάκι ευτυχίας όταν βλέπω δίπλα μου ικανούς ανθρώπους να μην μπορούν να έχουν τα βασικά.
Τι χρειάζεται η Ελλάδα για να «ξεφύγει»;
Να το «πάμε» γενικά… Τι χρειάζεται ο πλανήτης για να ξεφύγει; Θεωρώ ότι όλα τα έθνη αυτή την στιγμή ζουν έναν μεσαίωνα γιατί ξαφνικά η θρησκεία μας είναι το χρήμα. Όταν έχεις τέτοια φανατισμένη πίστη για κάτι.. είτε είναι το υλικό αγαθό είτε σε έναν θεό είτε σε κάτι άλλο… οδηγείσαι συνήθως στην καταστροφή. Παιδεία χρειάζεται. Να επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας και τα «θέλω» μας. Το κύριο μέλημα μας πρέπει να είναι ο άνθρωπος. Από εκεί και πέρα η αποδοχή του διαφορετικού, ο σεβασμός για τον συνάνθρωπο ο πολιτισμός στην καθημερινότητα είναι στοιχεία που αν υιοθετήσουμε σίγουρα θα έχουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Λείπει κάτι σήμερα από το θέατρο;
Λείπουν τα χρήματα. Όταν δεν τα έχει δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο τον καλλιτέχνη από το κομμάτι της επιβίωσης για να παράξει ένα έργο. Από την στιγμή που δεν υπάρχουν τα χρήματα πρέπει να κάνεις 25 δουλειές ταυτόχρονα, να τρέχεις όλη μέρα, κυνηγάς ανθρώπους που δεν σου δίνουν τα δεδουλευμένα σου… δεν μπορείς να γίνεις δημιουργικός και παραγωγικός
Παρόλα αυτά αισθάνομαι ότι μέχρι σήμερα δεν έχεις κάνει εκπτώσεις..
Δεν έχω κάνει σε σχέση με αυτό που είχα θέσει από την αρχή σαν στόχο ως ανάγκη και ως επιθυμία Έχω κάποιους βασικούς άξονες που δεν τους διαπραγματεύομαι. Δεν με ενδιαφέρει η εφήμερη δόξα ούτε να παράξω ένα προϊόν που θα είναι αναλώσιμο. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα πρόχειρο.
Η τηλεόραση δεν μπορεί να σε αφήσει να κάνεις αυτό που μπορείς να κάνεις ως ηθοποιούς. Δεν λέω ότι είναι κατώτερη δουλειά αλλά έχει γρήγορους ρυθμούς. Έχει μια τεράστια δύναμη που είναι η εικόνα αλλά μπορείς να "καείς" αν δεν προσέξεις.
Κάτω από ιδανικές συνθήκες καλλιτεχνικά και ποιοτικά.. που θα έλεγες ότι αισθάνεσαι καλύτερα; Τηλεόραση, θέατρο ή σινεμά;
Τηλεόραση και σινεμά έχω κάνει λίγο. Επειδή οι περισσότερες δουλειές μου είναι στο θέατρο θα έλεγα ότι αισθάνομαι καλύτερα εκεί αλλά με ενδιαφέρει εξίσου και η τηλεόραση εάν πρόκειται για μια καλή δουλειά. Με ενδιαφέρει και το σινεμά το οποίο έχει έναν άλλο κώδικα υποκριτικής που θέλω να εξασκήσω.
Τι εύχεσαι στους αναγνώστες thebest.gr;
Να συνεχίσουν να διαβάζουν το thebest.gr και να εκτιμούν τους ανθρώπους που επενδύουν στην νοημοσύνη τους.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
