Δεν μπορώ να φανταστώ την Πάτρα χωρίς το Newsstand της Ελευθερίας, της Γιώτας και της Νίκης

Είναι αυτές οι στιγμές που δυσκολεύεσαι να γράψεις για ένα θέμα όταν μάλιστα πρόκειται για φίλους. Γράφεις αυτές τις γραμμές όχι με την επαγγελματική ιδιότητα και ματιά του δημοσιογράφου αλλά περισσότερο ως λόγια από καρδιάς και ως φόρο τιμής σε μία επιχείρηση και μία πορεία περισσότερων από 15 χρόνων που σίγουρα της αξίζει να παραμείνει και όχι να τελειώσει άδοξα.

Αναφέρομαι συγκινησιακά φορτισμένος στην αγαπημένη γωνιά για πολλούς Πατρινούς και όχι μόνο, του καταστήματος ξένου Τύπου και μέχρι πρότινος και ελληνικού Τύπου, το γνώριμο μας Newsstand στην οδό Αγ. Ανδρέου μεταξύ της Ερμού και Αγ. Νικολάου στο κέντρο της Πάτρας, που διευθύνουν ενωμένες σαν μία «γροθιά» όλα αυτά τα χρόνια η Ελευθερία Αθανασοπούλου, η Νίκη Αθανασοπούλου και η Γιώτα Θεοδωροπούλου – Αθανασοπούλου.

Ένα μαγαζί όπου μπορεί να βρει κάποιος σχεδόν ότι ξένο περιοδικό κυκλοφορεί, Αγγλικό, Αμερικάνικο, Ρώσικο, γαλλικό, γερμανικό, ιταλικό και πάει λέγοντας. Είναι ένα μαγαζί όπου δεν νομίζω ότι απλά ενημερώνεσαι και ψυχαγωγείσαι ξεφυλλίζοντας μία προσεγμένη ξενόγλωσση περιοδική έκδοση αλλά και νιώθεις σαν να ταξιδεύεις!

Προσωπικά μιλώντας, είναι απερίγραπτη η χαρά όταν βλέπεις π.χ. το νέο τεύχος του ευρείας κυκλοφορίας στις ΗΠΑ περιοδικού Entertainment Weekly να φτάνει μπροστά στα μάτια σου μόλις ελάχιστες μέρες ή σχεδόν ταυτόχρονα με την Αμερική.

Οι τρεις κοπέλες με ομαδικό πνεύμα, άριστη συνεργασία μεταξύ τους (με την βοήθεια συχνά των παιδιών και των συζύγων τους), στηρίζοντας η μία την άλλη στις δυσκολίες και μοιραζόμενες φυσικά τις όποιες χαρές, έχουν κερδίσει την εκτίμηση και την αγάπη των Πατρινών και αν πράγματι ισχύσει το άσχημο νέο ότι το Newsstand μετά και τη νέα σοβαρή δυσκολία και εμπόδιο που προέκυψε και αφορά στην διάθεση και πώληση του ξένου Τύπου (μετά το πρόβλημα με τον ελληνικό) κατεβάζει ρολά και μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα μας αποχαιρετήσει για πάντα, αυτή η εκτίμηση θα μείνει για πάντα.

Θα μείνει όμως και μία θλίψη και μία μελαγχολία για ένα χώρο και μία «ζωντανή» επιχείρηση που κινδυνεύει να χαθεί εν μέσω αυτής της φοβερής, ανελέητης κρίσης που δεν λέει να κοπάσει και να αφήσει τις επιχειρήσεις και την κοινωνία να ορθοποδήσουν.

Οι δυσκολίες στο newsstand της Πάτρας είχαν αρχίσει εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο όταν προέκυψε το ζήτημα του λουκέτου και της αλλαγής ιδιοκτησίας του πρακτορείου ξένου Τύπου στη χώρα μας. Ευτυχώς ξεπεράστηκε κι όλα έδειχναν να ισορροπούν μέσα σε ένα τοπίο αγοράς που όμως δεν ήταν πια το ίδιο με πριν από τρία ή πέντε χρόνια. Κακά τα ψέματα πολλοί πελάτες δυσκολεύονταν πια να αγοράσουν ξένα περιοδικά, ορισμένα εκ των οποίων λόγω και του κόστους εισαγωγής, είναι ακριβότερα εδώ απ’ ότι στη χώρα τους. Υπήρξαν σταθεροί πελάτες που πλέον αναγκάζονταν απλώς να ξεφυλλίζουν τα αγαπημένα τους περιοδικά είτε μόδας, είτε πολιτικά, είτε καλλιτεχνικά καθώς αδυνατούσαν να τα αγοράσουν.

Η Ελευθερία, η Νίκη και η Γιώτα και το λέω μετά προσωπικής γνώσης καθ’ ότι κι εγώ ουκ ολίγες φορές υπήρξα «λαθραναγνώστης», δεν παρατήρησαν ποτέ κάποιον που έστω κοιτούσε ή ψιλοξεφύλλιζε ένα περιοδικό. Ευγενικές και πάντα εξυπηρετικές ήξεραν για το κάθε περιοδικό που διαθέτει το μαγαζί τους. Ακούραστες φρόντιζαν πάντα και την «βιτρίνα», όλα τα περιοδικά να είναι στην εντέλεια, σωστά τοποθετημένα στα ράφια τους.

Είχαν μάλιστα εισπράξει πρόσφατα και τα εύσημα για την εξαιρετική λειτουργία του καταστήματος και την άψογη κατανομή των περιοδικών, από τη νέα εταιρεία Κυπριακών συμφερόντων, που έχει αναλάβει την πανελλαδική προώθηση και διανομή του ξένου Τύπου στην χώρα μας.

Ένα επίσης συν του μαγαζιού ήταν πως σε αρκετούς τίτλους περιοδικών συναντούσες και τρία και τέσσερα αντίτυπα του ίδιου τεύχους κι έτσι ήταν σχεδόν σπάνιο να μην μπορέσεις να πάρεις ένα περιοδικό που θα ήθελες. Κι αν ακόμα γινόταν κάτι και το έχανες τότε οι κοπέλες προσπαθούσαν επικοινωνώντας με τις αποθήκες να το βρουν και να στο φέρουν.

Το Newsstand είχε μετατραπεί και σε σημείο συνάντησης και επικοινωνίας φίλων. Πήγαινες για ένα περιοδικό και αποκλείεται να μην συναντούσες κάποιον γνωστό.

Η Ελευθερία, η πιο δυνατή της παρέας αλλά και συνάμα ευαίσθητη δεν κρύβει την απογοήτευση της για την εξέλιξη αλλά συνάμα κάνοντας έναν απολογισμό λέει πως ένας κύκλος ολοκληρώνεται (οι κοπέλες πριν το μαγαζί είχαν και το περίπτερο στο κάτω μέρος της Τριών Συμμάχων κι εκεί με ξένο Τύπο, οπότε μιλάμε για συνολικά για πάνω από 20 χρόνια δουλειάς και σημαντικής επαγγελματικής πορείας στο συγκεκριμένο αντικείμενο).

Δεν θα γράψω περισσότερα. Με το κείμενο αυτό μεταφέρω την ελπίδα για ένα θαύμα, ώστε να μην ισχύσει το δυσάρεστο νέο και το μαγαζί έστω με τις δυσκολίες του να το παλέψει και να παραμείνει εκεί στις επάλξεις.

Να είναι εκεί και την άλλη εβδομάδα το νέο Εntertainment Weekly, το νέο People, το νέο Paris Match, το νέο Stern, το νέο Time, το New Yorker, κ.α. Και θα είναι!

Η φωτ. είναι αρχείου.

Διαβάστε επίσης - Ήρθε η Charlie Hebdo στην Πάτρα και έχει γίνει ανάρπαστη