Τι απέγινε το μαγικό ραβδί του Αλέξη Τσίπρα;

Καθ' όλη τη διάρκεια της εξαετούς κρίσης, οι ραγδαίες οικονομικές εξελίξεις και οι συνεχείς ανατροπές, είχαν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση ενός ιδιαίτερα ρευστού σκηνικού στην πολιτική ζωή της χώρας. Όμως, το τελευταίο διάστημα, ακόμα κι εάν συγκριθεί με αντίστοιχες περιόδους άλλων ετών, μπορεί με άνεση να πάρει τα πρωτεία.

Τρανή απόδειξη περί τούτου αποτελεί το γεγονός πως ο μέχρι προ ολίγων μηνών, απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού Αλέξης Τσίπρας, βρίσκει εαυτόν πανταχόθεν πολιορκούμενο. Μοιάζει λες και έχει χάσει την αστερόσκονη που τον περιέβαλε και πορεύεται πελαγωμένος δεχόμενος πυρά από κάθε πιθανή κατεύθυνση.

Στο εξωτερικό μέτωπο, η αξιολόγηση της εφαρμογής του προγράμματος, αποδεικνύεται πολύ πιο χρονοβόρα απ' ότι ο ίδιος και οι επιτελείς του Μαξίμου υπολόγιζαν -και γι' αυτό φέρουν αποκλειστικά την ευθύνη. Ο Πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία, μετά το νέο του εκλογικό θρίαμβο του Σεπτεμβρίου, να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς την εφαρμογή των συμφωνημένων, κάτι για το οποίο άλλωστε πήρε και την ανανέωση της εντολής του λαού.

Δυστυχώς, ο ίδιος και η κυβέρνησή του, επέλεξαν για πολλοστή φορά το αγαπημένο τους παιχνίδι των καθυστερήσεων, κάνοντας προσπάθεια να πατούν ταυτόχρονα σε δύο βάρκες -από τη μία να περνούν μέρος των επιταγών του προγράμματος (ιδιωτικοποίηση αεροδρομίων, ασφαλιστικό), από την άλλη να πολιτεύονται με τη σημαία του λαϊκισμού και χαϊδεύοντας τα αυτιά του πολιτικού τους ακροατηρίου (Σκουριές, διορισμοί ημετέρων, κλπ.).

Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό έχει να αντιμετωπίσει μία κοσμογονία εξελίξεων. Η κοινωνική πλειοψηφία που τον είχε ακολουθήσει, βλέποντας τώρα στην τσέπη της, τις συνέπειες της εφαρμογής του νέου προγράμματος, αντιδρά έντονα, με πλήθος μετώπων να παραμένουν ανοιχτά και μεγάλο γύρο αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων να επέρχεται.

Ταυτόχρονα, μία άλλη μερίδα πολιτών που είχε κατορθώσει να αντισταθεί στην "μαγεία" του Πρωθυπουργού, μετά την πρώτη της αντίδραση και το 39% του δημοψηφίσματος, ενεργοποιήθηκε για μία ακόμα φορά, εκλέγοντας στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Κυριάκο Μητσοτάκη -ένα μεταρρυθμιστή πολιτικό που το αντιλαϊκίστικο προφίλ του εχει ήδη προκαλέσει σφοδρούς κραδασμούς σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Τα προαναφερθέντα και αρκετά άλλα στοιχεία που συνθέτουν ένα σκηνικό συμπληγάδων για την κυβέρνηση, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν απόδειξη πως ο Αλέξης Τσίπρας απώλεσε το πολιτικό του χάρισμα ή τη δυνατότητα να ελίσσεται και να ξεπερνά δυσκολίες και εμπόδια.

Αυτό που σηματοδοτούν είναι την αναγκαιότητα να κατανοήσει επιτέλους ο ίδιος και οι συν αυτώ, το γεγονός πως η πολιτική δεν είναι απλά και μόνο ένα παιχνίδι επικοινωνιακής διαχείρισης. Κάποια στιγμή, πρέπει να προχωρήσει και σε πράξεις. Διαφορετικά, ο εγκλωβισμός, τόσο του ίδιου οσο και της χώρας, θα είναι οριστικός.