''Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος'' - Tοίχοι στο κέντρο της Πάτρας, που μιλάνε...αναρχικά

Στη μεγάλη βιβλιοθήκη του σπιτιού ανάμεσα σε εκατοντάδες βιβλία ''σκάλωσα'' κατευθείαν σε ένα. Πιτσιρικάς ακόμα, γύρω στα 12, διάβασα τον τίτλο και με έψησε με την ασάφεια του.  ‘’Eμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος’’. Το άνοιξα, είδα τις τοιχογραφίες και τα συνθήματα αλλά προφανώς κατάλαβα ελάχιστα. Δεν έμαθα και ποιος ήταν ο τέτοιος.

Το βιβλιαράκι του Γιάννη Δημαρά κουβαλάει ιστορικό φορτίο. Πάντα οι τοίχοι μιλάνε τη γλώσσα της εποχής. Συνθήματα που κρύβουν άλλοτε οργή και αμφισβήτηση και  άλλοτε χαμόγελα. Είναι σίγουρα όμως ένας τρόπος να επικοινωνούν κάποιοι άνθρωποι- νέοι τις περισσότερες φορές, ίσως μαλλιάδες, μουσάτοι και λίγο ''περίεργοι'' - με την υπόλοιπη κοινωνία.

Ένα μίνι οδοιπορικό στο κέντρο της Πάτρας, σε 4-5 δρόμους, είναι αρκετό για να πέσεις πάνω... στους τοίχους που ''μιλάνε''. Συνθήματα και σχέδια έξυπνα, ειρωνικά ή οργισμένα και λίγο επιθετικά. Ίσως πολλές φορές είναι σκέψεις δικές μας που τις ζωγράφισε άλλος.

Ένας καλοστεκούμενος κύριος που με είδε εχθές να φωτογραφίζω με ρώτησε, εμφανώς οργισμένος, αν τα γράφω εγώ. Ήταν απλά ένα γκράφιτι του αντιεξουσιαστικού χώρου (όπως και τα περισσότερα) που άφηνε ένα μήνυμα για τον φασίστα που θα διαβεί το πεζοδρόμιο. Γιατί να οργιστεί κάποιος;

Σκέφτηκα ότι η εκκλησία ένα μέτρο δίπλα, μας κόστισε περισσότερα από μια αντι-γκράφιτι μπογιά . Έτσι έφυγα κι εγώ οργισμένος και συνέχισα να φωτογραφίζω ...