Γαλλικές εκλογές: Δυό λεπτά χρειάζονται

Όταν η υποψηφιότητα Αμόν έμοιαζε- δημοσκοπικά τουλάχιστον- να έχει μια δυναμική με τον Μελανσόν να βρίσκεται λίγο πάνω από μονοψήφια ποσοστά, θεωρούσα ύψιστο και καταστροφικό πολιτικό  εγωισμό να μην παραιτηθεί ο τελευταίος υπέρ του πρώτου. Τώρα που η πραγματικότητα αντιστράφηκε, αντιστρέφεται και η σκέψη μου.

Το μόνο που παραμένει σταθερό, είναι η επιθυμία μου να προκύψει στη Γαλλία αριστερή προοδευτική προεδρία, κόντρα στις πολιτικές εξελίξεις τύπου Τράμπ και τουρκικού δημοψηφίσματος, που αφαίρεσαν οξυγόνο από τους λαούς όλου του κόσμου.

Υπερασπίστηκα χωρίς αστερίσκους τόσο τον Μπέρνι Σάντερς όσο και τους Ποδέμος έναν χρόνο πριν. Η επιτακτική και ιστορική αναγκαιότητα να μην προκύψει- όπως εν τέλει έγινε- μια ακροδεξιά προεδρία στην ηγέτιδα δύναμη του πλανήτη, οφείλουν να απομακρύνουν από κάθε αριστερό και προοδευτκό άνθρωπο το ανόητο και στενό πολιτικό αφήγημα αναβίωσης του σοσιαλφασιμού ''Τι Τραμπ, τι Χίλαρι, τι Σάντερς κανείς τους δεν αμφισβητεί τον καπιταλισμό''. Ο Τραμπ σήμερα ως πρόεδρος της Αμερικής, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά στην πράξη πόσο επικίνδυνο είναι εν τέλει αυτό το αφήγημα αμφισβητώντας μέρα με τη μέρα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

΄Σήμερα στη Γαλλία λίγες μέρες πριν τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών ένας μετριοπαθής κεντρώος και πρώην κεντρικός τραπεζίτης και μια ακροδεξιά με αντιμεταναστευτική ατζέντα μοιάζουν οι επικρατέστεροι νικητές του πρώτου γύρου.

Και αν θεωρητικά η κεντρώα μετριοπάθεια από την ακροδεξιά έχουν αρκετά χιλιόμετρα απόσταση, η συνέχιση της λιτότητας και των ''μεταρρυθμίσεων'' η μη αμφισβήτηση της σημερινής πολιτικής της ΕΕ που εκφράζει ο Μακρόν είναι αδιαμφισβήτητα ο σίγουρος δρόμος για να βγει κερδισμένη η Λεπέν ακόμα και αν χάσει τις εκλογές.

Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο υποψήφιος της Αριστεράς, κερδίζει έδαφος μέρα με τη μέρα. Οι δημοσκοπήσεις σήμερα δεν συνιστούν σοβαρό δείγμα, η δυναμική Μελανσόν ωστόσο μετριέται περισσότερο σε επίπεδο κοινωνίας και την πιστοποιούν οι εξαιρετικά μαζικές συγκεντρώσεις του.

Τώρα είναι η στιγμή που ο Αμόν οφείλει να μην πετάξει το ποσοστό του στο καλάθι του πολιτικού εγωισμού, που ο πάτος του είναι αναμφίβολα η Μαρίν Λεπέν. Αλλαγή στη Γαλλία σημαίνει αλλαγή στην Ευρώπη και ο Αμόν έχει μια ιστορική ευκαιρία να συμβάλει σε αυτήν δια της παραίτησης του υπέρ του Μελανσόν.

Τα βλέμματα όλων των ανθρώπων που επιθυμούν και αγωνίζονται για καλύτερες μέρες είναι στραμμένα στον Αμόν και τον Μελανσόν. Τα βλέμματα των Ελλήνων που εκβιάζονται κάθε τρεις μήνες να υπογράψουν νέα μέτρα, των προσφύγων που αναζητούν μια χώρα που θα τους σεβαστεί και θα τους επιτρέψει το αυτονόητο, να καταφέρουν δηλαδή να ξαναστήσουν τη ζωή τους και την καθημερινότητα τους. Τα βλέμματα όλων των αδύναμων και καταπιεσμένων σε όλη την Ευρώπη. Ο Αμόν και ο Μελανσόν θα κριθούν από όλους αυτούς για όσα κάνουν μα και για όσα δεν θα κάνουν.

Μπορεί να φανεί υπερβολικό αλλά πιθανόν το μέλλον μιας ολόκληρης Ευρώπης να κριθεί από μια απλή συνάντηση 2 λεπτών. Μια συνάντηση στην οποία θα προσέλθουν οι  δυο τους με βαθιά επίγνωση της ιστορικής αναγκαιότητας αλλά και της ιστορικής ευκαιρίας που αναδεικνύεται. Να κοιταχτούν και να πουν ''Πρέπει να αλλάξει η Γαλλία και η Ευρώπη'' . Οι εγωισμοί, τα ανταλλάγματα και τα επιμέρους αυτής της συμφωνίας είναι τόσο μικρά απέναντι σε ένα τόσο τεράστιο διακύβευμα. Γιαυτό λέω, δυο λεπτά χρειάζονται.