Ντοκιμαντέρ για τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο στο παλαιό Αρσάκειο
Απόψε στις 9.30 ο προαύλιος χώρος του παλαιού Αρσακείου Πατρών μετατρέπεται σε θερινό σινεμά και φιλοξενεί στο πλαίσιο της ενότητας του κινητού κινηματογράφου το ντοκιμαντέρ «Ο Άλλος Άνθρωπος». Παράλληλα θα γίνει και επετειακή μαγειρική για τη συμπλήρωση ενός χρόνου παρουσίας στην Πάτρα, της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος».
Ποιος είναι όμως αυτός; Αν δεν έχετε την τύχη να γνωρίζετε τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο και την ομάδα της Κοινωνικής Κουζίνας - Ο «Άλλος Άνθρωπος», το ντοκιμαντέρ των Λουκά Αγέλαστου και Σπυριδούλας Γκούσκου θα φροντίσει για αυτό. Να σημειωθεί πως η προβολή θα γίνει παρουσία των σκηνοθετών Λουκά Αγέλαστου και Σπυριδούλας Γκούσκου.
Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος όπως έχει παρουσιάσει ήδη το thebest.gr είναι ο μάνατζερ που μετέτρεψε τις ανατροπές που έφερε και στη δική του ζωή, η οικονομική κρίση, σε κοινωνική δράση και αλληλεγγύη.
Όταν έχασε τη δουλειά του, όλα ανατράπηκαν. Επί 25 χρόνια εργαζόμενος στον τομέα του marketing , είχε μάθει να περνά το μήνυμα και αυτό θα έκανε, όταν αποφάσισε να γλιτώσει από την παραίτηση και την κατάθλιψη που αυτή προκαλεί. Τώρα όμως δεν θα επικεντρωνόταν στη δημιουργία αναγκών όπως συνήθως κάνει το marketing, αλλά στην κάλυψη κάποιων απ΄αυτών, μέσω της συλλογικότητας. Και θα το κατάφερνε. Θα έβρισκε έναν τρόπο να περάσει, μέσω της περιέργειας, το μήνυμα για τον «Άλλο άνθρωπο» και την κοινωνική κουζίνα που μόλις έστηνε.
Μια κουζίνα αλληλεγγύης που έχει συμπληρώσει στην Πάτρα ένα χρόνο ζωής και δεν στοχεύει απλά στη διανομή φαγητού εν είδη συσσιτίου, αλλά σε μια συμμετοχική διαδικασία, που περιλαμβάνει το μαγείρεμα και στο στήσιμο τραπεζιού, όπου όλοι μαζί τρώνε.
«Ξεκίνησα εγωιστικά στην αρχή για μένα, για να αποδείξω δηλαδή στους άλλους που μου έλεγαν ότι είμαι 45 χρονών και δεν μπορώ να βρω δουλειά, ότι μπορώ και το κάνω. Τον πρώτο χρόνο δεν ήταν όλα ρόδινα. Είχα πέντε προσαγωγές για κατάληψη χώρου»,έχει πει στο thebest.gr
Στην ερώτηση αν αισθάνεται τυχερός που η απώλεια της δουλειάς του έφερε ένα άλλου είδους κέρδος, απαντά ναι και με το παραπάνω.
«Το πιο ωραίο είναι ότι έχουν βάλει πλάτη οι άστεγοι. Μαγειρεύουν και τρώνε μαζί μας, έχουν βρει δουλειές , έχουν παντρευτεί, έχουν κάνει μωρά. Υπάρχει περίπτωση όπου δύο άστεγοι γνωρίστηκαν στην «κουζίνα» παντρεύτηκαν, έκαναν ένα μωρό και θα το βαφτίσουμε εμείς κι ετοιμάζονται να πάρουν ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ και ν΄ανοίξουν μαγαζί».
Και κάπως έτσι τα 25 χρόνια της επαγγελματικής ενασχόλησης με το marketing φάνηκαν χρήσιμα. «Και πάλι marketing κάνω. Επικοινωνώ με σένα για να μάθω ποια είναι η ανάγκη σου και να στην καλύψω από άλλους ανθρώπους. Το ίδιο είναι. Απλά δεν δημιουργώ ανάγκες και δεν έχω κέρδος στην τσέπη, αλλά στην καρδιά».
ΦΩΤΟ ΑΠΟ FACEBOOK
ΦΩΤΟ ΑΠΟ FACEBOOK
ΦΩΤΟ ΑΠΟ FACEBOOK
ΦΩΤΟ ΑΠΟ FACEBOOK
Πώς ξεκίνησαν όλα
Σίγουρα δεν ήταν συνηθισμένο, σε μια κοινωνία που έβγαινε από την επίπλαστη εν πολλοίς ευμάρεια , να βλέπεις κάποιον να μαγειρεύει στο πεζοδρόμιο και να στήνει επί τόπου «οικογενειακό τραπέζι». Την πρώτη φορά αποφάσισε να στήσει γκαζιέρα και να βάλει επάνω μια μεγάλη κατσαρόλα, σε μια λαϊκή αγορά, στην Αθήνα . Εκεί όπου άνθρωποι έψαχναν στα σκουπίδια να βρουν φαγητό. Ήθελε ,κι έτσι έκανε, να μαγειρέψει επί τόπου, για εκείνους που περνούσαν από εκεί, με στόχο όσους το είχαν πραγματικά ανάγκη. Όμως έφτιαξε ένα γεύμα, χωρίς διαχωρισμούς, σε ένα κλίμα ουσιαστικής και αξιοπρεπούς αλληλεγγύης και όχι ελεημοσύνης και λύπησης . Έφαγαν όλοι μαζί. «Κι έφαγα κι εγώ , που δεν είχα ανάγκη το φαγητό» έχει πει σε εκδήλωση την Πάτρα ο Κώστας Πολυχρονόπουλος.
Στο «παιχνίδι» όλοι
Για να φτιάξει το φαγητό έβαλε το «παιχνίδι» παραγωγούς της λαϊκής αγοράς. Πήγε σε έναν και ζήτησε μια πατάτα. Να την αγοράσει και όχι να του την προσφέρει. Η ερώτηση γιατί θέλεις να αγοράσεις μια πατάτα και τι θα την κάνεις ήταν αναμενόμενη και του είπε τον σκοπό του . Ο παραγωγός του πρόσφερε όχι μια πατάτα, αλλά ένα τσουβάλι πατάτες. Ακολούθησαν κι άλλοι και η κατσαρόλα γέμισε.
Το ζήτημα ήταν μαγειρευτεί το φαγητό εκείνη την ώρα, ώστε να φάνε όλοι μαζί και για να σπάσει την όποια ντροπή νιώθει κάποιος, όταν του προσφέρουν μαγειρεμένο φαγητό.
Ο «Άλλος άνθρωπος» όπως ονομάζεται η κοινωνική κουζίνα έχει μια φιλοσοφία πίσω της. «Άλλος άνθρωπος είναι αυτός που έχει εργασία, άλλος άνθρωπος είναι ένας μαγαζάτορας που βγάζει το μεροκάματό του, άλλος άνθρωπος είναι ένας επιχειρηματίας, γενικά όλοι είμαστε ένας άλλος άνθρωπος παρανομαστής όμως είναι ίδιος .Άνθρωπος. Δεν υπάρχει όπως έλεγε ο μακαρίτης ο Ραφαηλίδης αίμα ελληνικό, ούτε πακιστανικό, ούτε χριστιανικό, ούτε μουσουλμανικό. Υπάρχει ένα και είναι βαθύ κατακόκκινο. Αυτός είναι ο άλλος άνθρωπος. Αφού είμαστε όλοι άνθρωποι αποφάσισα κι εγώ μια περίοδο , το 2009.,όπου έχασα τη δουλειά μου, και γύρισα στο σπίτι της μητέρας μου , στα 45 μου για να μη μείνω στο δρόμο, να κάνω κάτι. Αφορμή ήταν ένα περιστατικό. Είναι σε μια λαϊκή αγορά δυο πιτσιρίκια και τσακώνονται σε έναν κάδο σκουπιδιών, για πράγματα που πετούσαν άνθρωποι της λαϊκής. Καθόμουν στο απέναντι πεζοδρόμια και κοίταζα μια τα παιδιά που τσακώνονταν και μια τους ανθρώπους που ήταν στη λαϊκή, μέσα σε αυτούς κι εγώ, οι οποίοι δεν τα κοιτούσαν. Και είπα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα. Μια ωραία χώρα. Είμαστε πολύ καλοί άνθρωποι όλοι μας. Κι εγώ μαζί. Κάτι έπρεπε να κάνουμε γι αυτό. Μέσα στην τρέλα μου , με 4 ευρώ στην τσέπη αποφάσισα να δραστηριοποιηθώ και προσπαθούσα να βρω τρόπο να προσεγγίσω και να ενώσω τους ανθρώπους και αποφάσισα να κάνω το τραπέζι στους δρόμους. Πήγα σε διάφορες περιοχές που ήξερα ότι υπήρχαν άνθρωποι αλλά και άλλοι που δεν ήταν. Το πρώτο τραπέζι το έστησα ανάμεσα σε δύο πάγκους λαϊκής , βλέποντας ανθρώπους να με κοιτούν παράξενα .Εκεί ποντάρισα όμως, στην περιέργεια» περιέγραψε. Οι περαστικοί τον κοιτούσαν παράξενα να καθαρίζει πατάτες στη μέση του δρόμου αλλά κάποιοι τον ρωτούσαν κιόλας να ήθελε να τον βοηθήσου. Κι ο Κωνσταντίνος έλεγε ναι. . «Τελικά φάγαμε όλοι μαζί δέκα άνθρωποι που δεν είχαμε στην ουσία ανάγκη το φαγητό κι άλλοι πενήντα που έψαχναν φαΐ στα σκουπίδια. Την ώρα που τρώγαμε όλοι μαζί δεν καταλάβαινες ποιος είναι ο άστεγος, ο άνεργος, ο επιχειρηματίας. Έτσι ξεκίνησε η κοινωνική κουζίνα».
ΦΩΤΟ ΑΠΟ FACEBOOK
ΦΩΤΟ ΑΠΟ FACEBOOK
Ο «Άλλος Άνθρωπος» δεν είναι φιλανθρωπικό σωματείο, ούτε καν συσσίτιο.
«Το φαγητό μας δεν είναι μόνο για Έλληνες, μόνο για άστεγους, μόνο για πρόσφυγες. Είναι για όλους τους ανθρώπους». Και συμπλήρωσε. « Δεν είμαστε ΜΚΟ με την κακή έννοια. Δεν θέλουμε να πάρουμε ούτε ένα σεντ από κανέναν κρατικό προϋπολογισμό, από κανένα ΕΣΠΑ. Θέλουμε να αποδείξουμε στον κόσμο ότι την αλληλεγγύη δεν τη ζητάς. Την προσφέρεις με την καρδιά σου. Οι άνθρωποι μεταξύ μας μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, αν σκεφτείτε ότι εγώ ένας τύπος άνεργος εδώ κι 7 χρόνια , χωρίς δυνάμεις, χωρίς να έχουμε ζητήσει ποτέ τίποτα, μπορέσαμε σε 4,5 χρόνια καθημερινής λειτουργίας να κάνουμε 12 κοινωνικές κουζίνες σε όλη την Ελλάδα και να τρώμε μαζί 4,500 με 5.000 άνθρωποι μαζί κάθε μέρα».
Περισσότερα στο blog http://oallosanthropos.blogspot.gr/
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
