Πάτρα: Η λαμπερή ιστορία του θεάτρου «Λυρικόν»- Τα μεγάλα αστέρια κι ο άγριος καυγάς Βεάκη-Μινωτή που συζητήθηκε- ΦΩΤΟ

Λειτούργησε στα Υψηλά Αλώνια από το 1930 μέχρι το 1978

Το ανοικτό θερινό θέατρο «Λυρικόν» της Πάτρας που λειτούργησε στα Ψηλαλώνια (σημερινή οδό Ν. Τεμπονέρα) για περίπου μισό αιώνα από το 1930 έως το 1978 έχει τη δική λαμπρή κι εν πολλοίς άγνωστη ιστορία. Τα διαθέσιμα στοιχεία για το Λυρικόν από όπου πέρασαν ιερά τέρατα του ελληνικού θεάτρου είναι λιγοστά, ωστόσο και από αυτά φαίνεται την σημασία που είχε για την πόλη αλλά και την φήμη που διατηρούσε σε πανελλαδικό επίπεδο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μόλις τρία καλοκαίρια, από το 1932 έως το 1935, είχε φιλοξενήσει 24 διαφορετικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου ανεβασμένες μόνο στο Λυρικόν. Ανάμεσά τους φυσικά αριστουργήματα της ελληνικής και παγκόσμιας δραματουργίας όπως: Ο Οθέλλος, ο Οιδίπους Τύραννος, ο Ποπολάρος, οι Βρυκόλακες, ο Αρχοτοχωριάτης, οι Γάμοι του Φίγκαρο, Η Θυσία του Αβραάμ κ.α. Φυσικά από την σκηνή του θεάτρου «Λυρικόν» πέρασα όλα τα μεγάλα ονόματα του θεάτρου μας όπως η Κατίνα Παξινού, η Ρίτα Μυράτ, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Αλέξης Μινωτής και νεώτεροι όπως, ο Βασίλης Αυλωνίτης, η Τζένη Καρέζη, ο Κώστας Καζάκος και πολλοί άλλοι.

Από την παράσταση "Γάμοι του Φίγκαρο". Διακρίνονται η Κατρίνα Παξινού, η Ρίτα Μυράτ και η Μιράντα

Ανήκε στον θεατράνθρωπο της πόλης Ανδρέα Λοβέρδο ο οποίος τα καλοκαίρια λειτουργούσε το Λυρικόν και την χειμερινή περίοδο νοίκιαζε το Θέατρο Απόλλων για να ανεβάζει παραστάσεις. Η ζωή του θεάτρου σταμάτησε άδοξα το 1978 οπότε και κατεδαφίστηκε για να πάρει τη θέση του μια άχαρη πολυκατοικία όπως αυτές που περικύκλωσαν την πλατεία των Υψηλών Αλωνίων.

Μεσουράνησε μεταπολεμικά τις δεκατείες του ’50 και του ’60 οπότε και φιλοξένησε δεκάδες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, του Άρματος Θέσπιδος και σημαντικών αθηναϊκών θιάσων που θεωρούσαν «υποχρέωσή» τους να συμπεριλάβουν το Λυρικόν στο πρόγραμμα των καλοκαιρινών τους περιοδειών ανά την Ελλάδα.

Το Λυρικόν δεν ήταν απλώς μια αυλή αλλά είχε μια πλήρως διαμορφωμένη σκηνή με βάθος ώστε οι θίασοι να μπορούν να αναπτύξουν τα σκηνικά τους. Μαρτυρία Πατρινού της εποχής λέει ότι από την μικρή είσοδο της οδού Βύρωνος, με την πόρτα ανοικτή λόγω ζέστης, μπορούσε κανείς να δει τους μεγάλους μας ηθοποιούς να κάνουν το τσιγάρο τους μέσα.

Ο ΚΑΥΓΑ ΒΕΑΚΗ-ΜΙΝΩΤΗ

Η παρουσία φυσικά των σπουδαίων ηθοποιών του θεάτρου δεν περνούσε απαρατήρητη καθώς σχεδόν κάθε βράδυ μετά το τέλος των παραστάσεων μαζεύονταν στο κοσμικό εστιατόριο «Βιταμίνες» που λειτουργούσε στο πάνω μέρος της πλατείας ο «Ζήκος». Εκεί μάλιστα είχε καταγραφεί και ένας καυγάς μεταξύ του Αιμίλιου Βεάκη και του Αλέξη Μινωτή ο οποίος συζητήθηκε έντονα στην πόλη και τους καλλιτεχνικούς κύκλους της χώρας και ακόμα προκαλεί το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με το ελληνικό θέατρο.

Ο Αλέξης Μινωτής και ο Αιμίλιος Βεάκης από την παράσταση "Άμλετ"

Όπως γράφει mixanitouxronou.gr οι δύο άνδρες είχαν μια «μονομαχία» κατά την κοινή τους περιοδεία στην Πάτρα. Κανείς δεν φανταζόταν πως οι δύο «γίγαντες» του ελληνικού θεάτρου, ο Αιμίλιος Βεάκης και Αλέξης Μινωτής θα αντάλλασσαν τέτοιες και τόσες βρισιές, θα πετούσαν πράγματα ο ένας στον άλλον και θα πιάνονταν στα χέρια. Αυτά συνέβησαν στην Πάτρα τον Ιούνιο του 1933!

Λίγο η ζέστη, λίγο το κρασάκι, ακόμη περισσότερο η υποβόσκουσα αντιζηλία μεταξύ των δύο ανδρών, κατόρθωσαν να προσφέρουν στους Πατρινούς ένα ανεπανάληπτο θέαμα. Όλα συνέβησαν στο περιθώριο της παράστασης «Ο Ποπολάρος» του Γρ. Ξενόπουλου που είχε ανεβάσει το Εθνικό Θέατρο στην Αθήνα και στη συνέχεια ανέβασε στο θέατρο «Λυρικόν» των Πατρών, το οποίο κατακλυζόταν κάθε βράδυ από κόσμο. Προς τιμήν των πρωταγωνιστών και των ανθρώπων του Εθνικού Θεάτρου δόθηκαν πολλές δεξιώσεις και γεύματα.

Σε μία από τις συγκεντρώσεις αυτές συνέβη το απίστευτο επεισόδιο. Από την κριτική μιας πατρινής εφημερίδας παρελήφθη το όνομα του Ν. Δενδραμή που είχε τον ρόλο του Ζέππου Πεμπονάρη. «Αν ήμουν στη θέση του Δενδραμή θα έστελνα στο διάολο τις πατρινές εφημερίδες», είπε ο Μινωτής στον Βεάκη. Λόγο στον λόγο, ο τελευταίος αποκάλεσε τον συνάδελφό του αριβίστα, οπότε και ξέσπασε χαμός.

Στο κοσμικό εστιατόριο που βρισκόταν στα Ψηλά Αλώνια και ήταν γεμάτο από καλλιτέχνες, οικονομικούς παράγοντες, εκπροσώπους της Εκκλησίας και πλήθος της κοινωνίας των Πατρών, δινόταν μία και μοναδική παράσταση. Στην αρχή οι δύο άνδρες αντάλλαξαν ύβρεις ελαφρές σχετικά με την καλλιτεχνική αξία ενός εκάστου.

Ακολούθησαν όμως βαριές βρισιές, οι οποίες εξελίχθηκαν σε ελληνικότατη συμπλοκή. Πρώτος ο Μινωτής πέταξε μια καρέκλα στον Βεάκη, ο οποίος με τη σειρά του εκσφενδόνισε ένα ποτήρι γεμάτο κρασί. Τότε, για να αποφευχθούν τα χειρότερα, αναγκάστηκαν να επέμβουν οι ψυχραιμότεροι. Ευτυχώς, δεν ολοκληρώθηκε η εκ του συστάδην μάχη και έλαβε τέλος η αψιμαχία.

*Ευχαριστούμε για την πολύτιμη βοήθεια τον συμπολίτη Βαγγέλη Μιχάλη.