Mr COCO-MAT, ο πιο εναλλακτικός Έλληνας επιχειρηματίας ήρθε στην Πάτρα με ...ορθοπεταλιές και έδωσε μια απολαυστική συνέντευξη στο thebest.gr

Η Πάτρα, οι ποδηλατόδρομοι και οι ποδηλάτες

«Με είχαν καλέσει πέρυσι στην Πάτρα (στο Patras IQ) να μιλήσω και έφαγα λούκι χοντρό… Έκανα 16,5 ώρες να έρθω.

Είχα ξυπνήσει 6 το πρωί, είχε πάρα πολύ αέρα και ταλαιπωρήθηκα πολύ. Με περίμεναν και μισή ώρα. Nύχτα έφτασα.

Είχα φέρει και κάτι Βέλγους και γύρισα μαζί τους πίσω… Τη θυμάμαι τη φάση. Κάναμε και μπανάκι στο δρόμο τρελαθήκαμε, περάσαμε τέλεια.

Η Πάτρα είναι ωραία πόλη και είναι κρίμα που δεν έχει περισσότερα ποδήλατα όπως η Καρδίτσα πχ… Εκτός από τα Ψηλαλώνια εκεί πάνω... Γιατί να μην έχει ποδήλατα; Δεν φταίει η έλλειψη ποδηλατοδρόμων. Ποδηλάτες δεν έχουμε.

Ποιος λέει ότι οι δρόμοι φτιάχτηκαν μόνο για τα αυτοκίνητα; Και ο οδηγός του αυτοκινήτου να πηγαίνει, και εγώ με το ποδήλατο. Γιατί το αυτοκίνητο να απαγορεύει σε μένα να κάνω ποδήλατο;

Αν δεν υπάρχουν ποδηλατοδρόμοι, δεν θα κάνουμε ποδήλατο; Κι αυτοί οι ποδηλατοδρόμοι που έφτιαξαν στην Κηφισιά είναι για γέλια. 30 πόντους υπερυψωμένα να κάνεις ποδήλατο;

Φοβάται να πέσει ο ποδηλάτης.

Είναι απλό. Χωρίζεις τον ποδηλατόδρομο με ξύλα. Το είδα στο Τελ Αβιβ, στο Ισραήλ και λέω: «Κοίτα πόσο εύκολο είναι, με κούτσουρα τα χωρίζεις». Είχα πάει στα Χανιά και το έλεγα στον δήμαρχο και ένας σύμβουλος του δημάρχου λέει: «Άν χτυπήσει ένα μηχανάκι στο ξύλο θα μας βάλουν φυλακή».

Κι αν ένα αυτοκίνητο μπει μέσα στον ποδηλατόδρομο, χτυπήσει και σκοτώσει έναν ποδηλάτη; Τι θα γίνει; Άρα τι είναι νόμιμο;»

Το «Άγιο πνεύμα» της COCO-MAΤ

«Εγώ δεν έχω καμία ευθύνη τα κάνει όλα ο αδελφός μου. Είναι παραμύθι, ψέμα. Εγώ την έφτιαξα, αλλά δεν κάνω τίποτα. Είμαι το «Άγιο πνεύμα» της εταιρίας. Είμαι παντού και πουθενά. Δεν κάνω τίποτα συγκεκριμένο.

Ποτέ δεν έκανα δηλαδή, από την αρχή. Δεν έχω γραφείο, δεν έχω τηλέφωνο, δεν έκανα ποτέ συγκεκριμένα πράγματα. Γυρίζω, πετάω πέτρες, ανακατεύω τα πράγματα, σηκώνω κύματα…

Κατάλαβες;

Δεν μπορεί να ηρεμήσει ο κόσμος, αλλά αυτή είναι η δουλειά μου. Δεν έχω ρουτίνα. «Κουνιστίρι» λέω τον εαυτό μου.

Είμαι αυτός που πάω και κουνάω τα δέντρα... Πέφτουν τα μήλα και τα μαζεύουμε. Έχουμε μηλιές και δέντρα στην COCO-MAT.

Όποιος αγοράζει ποδήλατο είναι υποχρεωμένος να φυτέψει ένα δέντρο αλλιώς το φυτεύουμε εμείς.

Εγώ κουνάω τα δέντρα …να ανάψουν τα αίματα.

Δεν έχω 24ωρο, δεν υπάρχει στάνταρ. Σήμερα το πρωί ξυπνήσαμε στο ξενοδοχείο στην Πάτρα. Ένας πιτσιρικάς κάπνιζε. «Μην καπνίζεις θα πάθεις καρκίνο. Δεν μπορείς να κάνεις μια κάμψη περισσότερη από εμένα» του λέω. Δεν μπορούσε, τελικά τον νίκησα. Έκοψε το κάπνισμα».

Ο Αυστραλός με το …ποδήλατο

«Έχουμε κατασκευάσει περίπου 1.500 με 2.000 ποδήλατα. Έξω πηγαίνουμε πολύ καλά. Πουλάμε κάργα στο εξωτερικό και στην Ελλάδα στα ξενοδοχεία. Θα τα συνηθίσουν σιγά σιγά και οι Έλληνες.

Ένας φίλος που ταξιδεύει μαζί μας ήρθε από την Αυστραλία. Του άρεσε η φιλοσοφία μας. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν στην Ευρώπη, ήρθαν και πήραν τα ποδήλατα.

Είναι κάτι καινούργιο είναι κάτι ωραίο. Το πιάνεις το καλοκαίρι και δεν καίγεσαι. Τον χειμώνα δεν κρυώνεις και δεν το φτιάχνουν οι μηχανές».

Τι είναι πολυτέλεια για τον Mr COCO-MAΤ

«Πολυτέλεια ξέρεις τι είναι για μένα; Που έφτασα στην Αμφιλοχία, είχε θάλασσα μπροστά κι έκανα ένα μπανάκι. Με τη μια βούτηξα, έβγαλα το σώβρακο… Γιατί ένα σώβρακο έχουμε πάρει μαζί μας…

Δεν έχουμε πολλά. Δεν ήταν κανείς εκεί γύρω. Γατί αν ήμουν ας πούμε στο Σίδνεϋ από όπου είναι ο φίλος μας δεν θα μπορούσα να βγάλω το σώβρακο, θα με πήγαιναν μέσα.

Εδώ έκανα ένα μπανάκι. Αυτό είναι πολυτέλεια για μένα. Να πάω στις πισίνες με σάουνες δεν είναι για μένα πολυτέλεια.

Αφού δεν είμαι συμβατικός, δεν θεωρώ πολυτέλειες τις συμβατικές πολυτέλειες. Πολυτέλεια είναι που βρήκα κάτι μανταρινιές στο δρόμο. Πηδήξαμε σε ένα σπίτι και τα πήραμε. Δεν τα κλέψαμε, είχαν πέσει κάτω. Και πέρυσι όπως ερχόμαστε στην Πάτρα βρήκαμε κάτι μούσμουλα.

Θα γυρίσουμε στην Ελλάδα τον Αύγουστο, 3,5 μήνες θα διαρκέσει το ταξίδι με τα ποδήλατα.

Ναι, είναι πολύ μεγάλη πολυτέλεια. Άλλος το θεωρεί έναν Σισυφισμό. Μία αέναη ταλαιπωρία, όπως ο Σίσυφος που ανέβαζε τον βράχο και  μετά του έπεφτε.

Εγώ το θεωρώ πολυτέλεια».

Όλα ξεκίνησαν τυχαία

«Είχα μια κοπέλα φιλενάδα, πήγαμε στο πατρικό μου και δεν με άφησε η μάνα μου να μείνουμε εκεί. Οπότε πήγαμε στην παραλία, βρήκαμε ένα στρώμα με φύκια και την πέσαμε… Ήταν ο καλύτερος ύπνος που είχα κάνει. Μετά είπα γιατί να μην φτιάξουμε ένα τέτοιο στρώμα; Έτσι έγινε, βάλαμε κι αλλά υλικά. Ένα τυχαίο γεγονός ήταν».

Η πολιτική και η απλότητα στην σκέψη

«Άμα ασχοληθώ με την πολιτική δεν θα βγάλω άκρη.

Οι φίλοι μου λένε να γίνω δήμαρχος της Σπάρτης γιατί είναι μικρή η πόλη και θα τα βγάλω βόλτα.

Αν γινόμουν δήμαρχος στην Σπάρτη, ας πούμε ένα μικρό project... Έχουμε τους 300 του Λεωνίδα. Ήταν η μοναδική κουλτούρα παγκοσμίως της ελευθερίας. Ήταν άνθρωποι που έλεγαν «μολών λαβέ» ότι θέλεις από εμάς, αν μπορείς έλα να το πάρεις. Δεν είχαν κλειδαριές, δεν είχαν τείχη, γυμνάζονταν νυχθημερόν και κατ’ εμέ οι Σπαρτάτιες ήταν οι πιο ελεύθεροι άνθρωποι του κόσμου.

Αυτό έχει χαθεί, δεν μπορεί να το δει κανείς. Θα πήγαινα στον Ευρώτα και θα έλεγα σε μια εταιρία να είναι σπόνσορας και να αναβιώσει ο τρόπος άσκησης των Σπαρτιατών. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν βάρη. Θα δείχναμε πώς γυμνάζονταν.

Ένα υπαίθριο μουσείο όπου θα ερχόταν ένας Αμερικάνος, ένας Γιαπωνέζος να δει πώς ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος.

Να πιει νερό από μία βρύση στον δρόμο. Γιατί είναι υπέρτατο αγαθό και το χάνουμε στην Ελλάδα. Παίρνουν και ρουφάνε από ένα πλαστικό όλες τις βρωμιές.

Όταν τα έλεγα δεν με πίστευαν, μια μελέτη που έγινε τώρα το αποδεικνύει.

Μια πόλη, ένα κράτος, ή τέλος πάντων η δημόσια διοίκηση χρειάζεται απλότητα στην σκέψη. Την οποία δυστυχώς δεν έχουμε.

Για μένα η κρίση είναι το καλύτερο δώρο που συνέβη στην Ελλάδα. Σιγά σιγά αλλάζει η νοοτροπία.

Δεν θέλω να έρθει ο Τσίπρας ή ο Σαμαράς και να μου πει θα σε κάνω πλουσιότερο.

Ή εν πάση περιπτώση, αν θέλω, θα γίνω μόνος μου πλούσιος, αν έχω το πάθος και την ικανότητα.

Θέλω να με κάνει πιο ευτυχισμένο.

Να πάει μια γυναικούλα στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσει και να μην χρειάζεται αυτοκίνητο, ή αν έχει ένα καρότσι να μπορεί να το μετακινήσει.

Από το γραφείο στην Κηφισιά δεν μπορεί κανείς με τα πόδια να πάει στο τρένο, δεν υπάρχει πεζοδρόμιο. Τατοΐου 165 είναι τα γραφεία.

Δεν μπορείς να περπατήσεις, να κάνεις απλά πράγματα.

Οπότε αν έβαζα υποψηφιότητα δεν θα έβγαινα γιατί θα τους έλεγα τα απλά πράγματα και θα με περνούσαν για ηλίθιο. Το απλό είναι το πιο δύσκολο.

Μου λένε όλοι μην μπλέξεις».