Σοκάρουν τα στοιχεία: 30% αύξηση στα παιδοψυχιατρικά περιστατικά του Καραμανδανείου - Οι κακοποιήσεις, ο 12χρονος που εκπορνευόταν και οι ήρωες

"Όταν τελειώνει η συνεδρία τα παιδιά δεν θέλουν να φύγουν" - Τραγικές οι ελλείψεις προσωπικού

Το κτίριο που ήταν η οικία του Ιωάννη Καραμανδάνη και στη συνέχεια επί δεκαετίες στέγαζε το Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων της Πάτρας, από το 2012 είναι ένα ζεστό και υποστηρικτικό «σπίτι» για πολλά παιδιά και τις οικογένειές τους, που κάτω υπό ποικίλες συνθήκες, χρειάζονται ψυχολογική και ψυχιατρική βοήθεια. Το Παιδοψυχιατρικό Τμήμα – Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο του Καραμανδανείου προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες , σε κατοίκους όχι μόνο της Πάτρας και της Αχαΐας, αλλά ευρύτερα της Νοτιοδυτικής Ελλάδας.

Μάλιστα πριν από λίγες ημέρες εξαγγέλθηκε η λειτουργία, εντός του 2018, Παιδοψυχιατρικής Κλινικής στο Καραμανδάνειο, που αποτελεί μια άκρως απαραίτητη δομή, για τη σωστή και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση παιδιών και εφήβων.

Το Κέντρο έχει πολλές ελλείψεις σε προσωπικό, αλλά και εθελοντές που στηρίζουν το έργο του. Παραδείγματος χάριν οι ζωγραφιές που κοσμούν κάποιους τοίχους είναι προϊόν εθελοντικής εργασίας, ενώ και ειδικοί επαγγελματίες υγείας, βοηθούν εθελοντικά. Τα παιχνίδια που υπάρχουν στον χώρο αναμονής για να απασχολούνται τα παιδιά, τα έχουν φέρει από το σπίτι τους η ψυχολόγος και οι παιδιοψυχίατροι, που εργάζονται εκεί.

Όπως αναφέρει στο thebest.gr η ψυχολόγος Κωνσταντίνα Κοτσή, που βρίσκεται εκεί με απόσπαση, τα περιστατικά που αντιμετωπίζει το Παιδοψυχιατρικό Τμήμα, από το 2010 και μετά παρουσιάζουν αριθμητική αύξηση, της τάξης άνω του 30% σε σχέση, με την προ κρίσης εποχή, ενώ παρατηρείται από την έρευνά τους πως τα περιστατικά γίνονται βαρύτερα.

Οι περιπτώσεις με τις οποίες καλούνται να ασχοληθούν καλύπτουν μεγάλο φάσμα. Ξεκινάμε από το πιο απλό που έχει να κάνει π.χ., με τη ζήλια μεταξύ των αδελφών και φτάνουμε μέχρι τη βαριά ψυχοπαθολογία, όπως η ψύχωση, η βαριά κατάθλιψη, η νευρική ανορεξία και η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση.

Σχολιάζοντας την αύξηση των περιστατικών και την πιο βαριά μορφή τους η κ Κοτσή αναφέρει πως από την έρευνα που έκαναν, διαπίστωσαν ότι η οικονομική κρίση έπαιξε τον δικό της ρόλο στο «ξέσπασμα» αυτής της κατάστασης.

Το Παιδοψυχιατρικό Τμήμα του Καραμανδανείου δεν περιορίζεται στην απλή διάγνωση. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει όσο το δυνατόν περισσότερες περιπτώσεις και να βοηθήσει με ψυχοθεραπείες τα παιδιά και τους γονείς. Αν ωστόσο το προσωπικό ήταν επαρκές θα μπορούσε να παρασχεθεί βοήθεια σε περισσότερους, εξηγεί η κ. Κοτσή, επισημαίνοντας πως πια, το Κέντρο βοηθά περισσότερο τους άπορους, στο κομμάτι της ψυχοθεραπείας.

H ψυχολόγος Κωνσταντίνα Κοτσή

Περιστατικά κακοποίησης

Το Παιδοψυχιατρικό Τμήμα του Καραμανδανείου καλείται να αντιμετωπίσει και περιστατικά κακοποίησης παιδιών (ξυλοδαρμοί, σεξουαλική κακοποίηση), τα οποία επίσης εμφανίζουν αυξητική τάση στην περιοχή της Νοτιοδυτικής Ελλάδας από το 2010 και μετά, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του.

Παραδείγματος χάριν, αναφέρει η κ. Κοτσή, αν παλιότερα (πριν το 2010) υπήρχε ένα περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης στα τρία χρόνια, τώρα δεν υπάρχει χρονιά που να μην έχουμε τουλάχιστον δύο. Σαφής αύξηση υπάρχει και στα περιστατικά βαριάς σωματικής κακοποίησης. «Αυτά τα περιστατικά δεν βγαίνουν εύκολα προς τα έξω. Μια σεξουαλική κακοποίηση θα τη μάθουμε, μέσω της Αστυνομίας, του Χαμόγελου του Παιδιού κ.α. Η σωματική κακοποίηση δεν αποκαλύπτεται το ίδιο εύκολα γιατί συνήθως την καλύπτουν οι ίδιοι οι γονείς. Λένε δηλαδή ότι η σωματική βλάβη του παιδιού προήλθε από ατύχημα. Ωστόσο έχουμε αντιληφθεί περιστατικά. Γιατί και οι γιατροί του Καραμανδανείου το ψάχνουν πολύ και έχει κληθεί η Εισαγγελία», περιγράφει η κ. Κοτσή.

Παιδική πορνεία

Το φαινόμενο δυστυχώς το έχουμε δει να εκτυλίσσεται ακόμα και σε κεντρικές πλατείες της Πάτρας, αλλά και στα περίχωρά της. Ηλικιωμένοι πολλές φορές κύριοι να αναζητούν την «παρέα» ανηλίκων ακόμα και κάτω των 15 ετών.

Η Κωνσταντίνα Κοτσή μιλά για ένα περιστατικό που έχει φτάσει στο Κέντρο και αφορούσε ένα αγόρι ηλικίας 12 ετών, το οποίο «ήταν επί της ουσίας ένα παρατημένο παιδί. Δεν γίνεται οι γονείς να μην ήξεραν τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Και υπήρχε ένας κύριος που σταθερά το έψαχνε και το εκμεταλλευόταν, ο οποίος δεν ήταν από το στενό περιβάλλον του.

Η αντιμετώπιση τόσο δύσκολων και τόσο τραυματικών καταστάσεων, δεν είναι εύκολη παραδέχεται η ψυχολόγος. «Κάνεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις αυτό το παιδί ψυχοθεραπευτικά, αλλά κυρίως να του δώσεις αγάπη. Μια αγάπη που δεν του ζητάει αντάλλαγμα. Αυτό του έχει λείψει. Γιατί αν το έχεις αυτό δεν μπαίνεις ποτέ σε μια τέτοια διαδικασία. Να εκδίδεσαι. Τα παιδιά που έρχονται εδώ και είναι κακοποιημένα με οποιοδήποτε τρόπο, δεν θέλουν να σταματήσουν να έρχονται. Δεν είναι τυχαίο ότι τελειώνει η συνεδρία και σου λέει το παιδί πως δεν θέλει να φύγει. Παίρνουν αγάπη και προσοχή. Έχουν έναν ενήλικα επί μια ολόκληρη ώρα μαζί τους, να δίνει σημασία, τρυφερότητα και αγάπη».

Η αγάπη των παιδιών όμως τροφοδοτεί και τους ψυχοθεραπευτές. Οι οποίοι καλούνται να αναπτύξουν τις δικές τους «εφεδρείες» όταν έχουν να αντιμετωπίσουν σκληρά και βαριά περιστατικά. Λειτουργούμε ομαδικά, λέει η κ. Κοτσή, όχι μόνο για την αντιμετώπιση των παιδιών αλλά και για να βγάλουμε το δικό μας συναίσθημα σε έναν χώρο «προστατευμένο».

Περιπτώσεις κακοποίησης που σοκάρουν

«Έχουμε δει περίπτωση γονέων από την Αχαΐα, που κακοποιούσαν σεξουαλικά όλα τα παιδιά τους, όπως και περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης εγγονιού από τον παππού (εκτός Αχαΐας).

Ένα περιστατικό που με προβλημάτισε πάρα πολύ ωστόσο ήταν αυτό όπου καταγγέλθηκε από τη μητέρα ότι ο πατέρας κακοποιεί σεξουαλικά το τετράχρονο αγόρι τους και αποδείχτηκε ότι αυτό δεν ίσχυε και πως η μητέρα είχε ψύχωση! Ήταν συγκλονιστικό!

Επίσης, υπήρχε παιδί που είχε στοιχεία αυτισμού, κάτι ελαφρύ, το οποίο ερχόταν εδώ. Το έβλεπα σποραδικά γιατί ερχόταν από μακριά. Μετά από δύο χρόνια οι γονείς αποφασίζουν να πάνε σε έναν άλλο συνάδελφο. Μιλάμε και μου αποκαλύπτει ότι οι γονείς δεν είχαν πει τίποτα δυο χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στο σπίτι. Τσακώνονταν, αντάλλασαν ύβρεις, εβριζαν και χτυπούσαν το παιδί. Τους είχα παραπέμψει χωρίς να γνωρίζω όλα αυτά, σε ψυχολόγο για ψυχοθεραπεία».

Με τη «ματιά» της παιδοψυχιάτρου Αφροδίτης Τούρκα

Η κ. Τούρκα μαζί με την Κατερίνα Κατάτση είναι οι παιδοψυχίατροι που πραγματοποιούν και εφημερίες. Έχει χρειαστεί να μεταβούν βράδυ στην Ασφάλεια για σοβαρό περιστατικό ενώ και ο όγκος των περιπτώσεων που έχουν να διαχειριστούν τα πρωινά είναι μεγάλος.

«Δεν βλέπουμε μόνο το παιδί, χρειάζεται να δούμε και τους γονείς και αυτό απαιτεί χρόνο. Μετά έρχονται καινούργια περιστατικά και δεν μπορούμε να κρατήσουμε όλο αυτό το βάρος. Παρόλα αυτά είναι μια δουλειά που κάνω με την καρδιά μου και αυτό με γεμίζει».

Η έλλειψη προσωπικού

Το Παιδοψυχιατρικό Κέντρο θα μπορούσε να προσφέρει υπηρεσίες σε μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού αν υπήρχε το απαραίτητο προσωπικό. Εξάλλου για να ανταπεξέλθουν οι εργαζόμενοι εκεί, καταστρατηγούν ωράρια.

«Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να εξυπηρετούμε ψυχοθεραπευτικά μόνο τους απόρους γιατί δεν μας φτάνει ο χρόνος και το προσωπικό για να εξυπηρετήσουμε όλους. Είναι δύο επικουρικοί παιδοψυχίατροι, και όταν λήξει η σύμβασή τους σε περίπου ένα χρόνο, δεν θα υπάρχει παιδοψυχίατρος. Θα είναι μόνο η Διευθύντρια του Κέντρου, η κ. Βιολέτα Σιγάλα. Εγώ είμαι με απόσπαση εδώ. Αν γίνει κάτι μπορεί να χρειαστεί να φύγω. Οπότε μένει ένα Κέντρο με τους δύο νοσηλευτές που είναι στη γραμματεία και τη Διευθύντρια για να καλύψει τη Νοτιοδυτική Ελλάδα. Εκκλήσεις έχουμε κάνει άπειρες. Αυτή η έλλειψη για μας στην πράξη σημαίνει επιπλέον ότι εργαζόμαστε εκτός του προβλεπόμενου. Για παράδειγμα αν προκύψει ένα σοβαρό περιστατικό μετά από καταγγελία, οποιοσδήποτε συνάδελφος, είτε εφημερεύει είτε όχι θα πρέπει να φύγει απ΄όπου βρίσκεται και να παραστεί στην Ασφάλεια για να γίνει η κατάθεση του παιδιού».

Αριστερά ο νοσηλευτής Σπύρος Ρηγάτος

«Εφημερία στο Καραμανδάνειο χωρίς ακόμα να υπάρχει η κλινική»

Η δημιουργία της Παιδοψυχιατρικής κλινικής στο Καραμανδάνειο εξαγγέλθηκε προ ημερών από τον Υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό, εντός του έτους, που όπως τονίζει η κ. Κοτσή είναι πάγιο αίτημα. Μέχρι τότε όπως μας περιγράφει, δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν κατάλληλα τα παιδιά και οι έφηβοι της περιοχής, που χρειάζονται νοσηλεία.