Το μπακάλικο του κυρ-Αχιλλέα – Αναμνήσεις από μια άλλη Πάτρα

Ο Θανάσης Κούστας έκανε ένα ακόμα σύντομο ταξίδι στο χρόνο και στο παρελθόν της Πάτρας, με υλικό που ανήρτησε στο facebook και το οποίο προέρχεται από το βιβλίο του «Αγκινάρες με αλάτι». Σειρά είχε το μπακάλικο του κυρ – Αχιλλέα, οποίο βρισκόταν στην οδό Καραϊσκάκη, μεταξύ Μιαούλη και Κανάρη, πίσω από τον Βοσινάκη.

Γράφει ο κ. Κούστας:

...Ο κυρ Αχιλλέας ο μπακάλης, συνήθως στεκόταν στην πόρτα με την πεντακάθαρη ποδιά του. Καλαβρυτινός, κοκκινοπρόσωπος με αραιά μαλλιά και βαρεία ορεσίβια προφορά. Είχε στην πρόσοψη κρεμασμένα τα σαρώματα και μετά την είσοδο δεξιά είχε σε λινάτσες τους ξερούς μπακαλέους και τα ξύλινα κιβώτια με τους σκουράντζους. Και σωρό τα κουτιά με σαρδούνια παστωμένα σε χοντρό αλάτι. 
Μπροστά στο πεζοδρόμιο είχε δυό-τρείς μεγάλες νταμιτζάνες ντυμένες με πλεκτό καλάμι. Πάνω στο πάγκο, μαζί με τα κουτιά με τον χαλβά, τον ταραμά και τις θρούμπες Καλαμάτας, είχε και μπλε κόλλες χαρτί με τις οποίες τύλιγε τα μακαρόνια χύμα. 
Τότε η ΜΙΣΚΟ πρωτόβγαλε τα συσκευασμένα μακαρόνια πάλι σε μπλε χαρτί. Παραδίπλα είχε μια μικρή διπλή ζυγαριά με τα μπρούτζινα πέζα και από κάτω το τετράδιο με τα βερεσέδια. Και πίσω τα ράφια ήταν γεμάτα με σαπούνια, τρινάλ και κουτιά με τοματοπελτέ αλλά και σακουλάκια με ΚΛΙΝ. 
Εκείνο το καλοκαίρι στο μπακάλικο ήλθε η σκόνη καθαρισμού ΚΛΙΝ σε σακουλάκι, με σύνθημα πάνω στην συσκευασία «άνοιξέ με, κάτι θα βρεις και θα χαρείς». Το ΚΛΙΝ ήταν σαπούνι σε σκόνη. 
Μέχρι τότε όλη λάτρα του σπιτιού μέχρι λούσιμο και μπανιάρισμα, γινόταν με το πράσινο σαπούνι της ΒΕΣΟ. Το ΚΛΙΝ ήταν διαθέσιμο στα μπακάλικα και στα ψιλικατζίδικα, σε νάϋλον σακουλάκια έχοντας πάντα μέσα ένα δωράκι. Έβαζε διάφορα δώρα στην συσκευασία η εταιρεία, από μανταλάκια μέχρι μικροπαιχνιδάκια για τα παιδιά, όπως στρατιωτάκια κ.λ.π.
Υπήρχαν και τα πειράγματα με αφορμή αυτά τα δωράκια, καθώς όταν κάποιος αγόραζε κάτι που δεν άξιζε, του έλεγαν : «…πού το βρήκες αυτό… στο ΚΛΙΝ;»
Δωράκι έδινε και το ROL στην γιορταστική Χριστουγεννιάτικη συσκευασία που διαφήμιζε πως μαζί με την χαρούμενη όψη στο σπίτι έδινε και ένα μικρό δώρο έκπληξη.
Στην συνέχεια το έδαφος ήταν πρόσφορο για την επικράτηση του TIDE και πολύ γρήγορα του ΟΜΟ.

Στο βάθος του μπακάλικου, ήταν ένα μεγάλο ξύλινο ψυγείο του πάγου με δύο μεγάλες πόρτες πάνω – κάτω. 
Κάθε πρωί ο Φώντας ο παγοπώλης με ένα καρότσι με δύο σιδερένιες ρόδες έκανε διανομή τον πάγο παραγωγής είτε του Κακούρη είτε του Μπουκουβάλα.
Ο Φώντας είχε για σύνεργα ένα σιδερένιο πριόνι με μεγάλα δόντια για να κόβει τις κολώνες του πάγου. Με την βοήθεια μιας σφήνας και ενός σφυριού τις έκοβε σε μισές και τέταρτό. Είχε και μια δαγκάνα για να τις πιάνει και μια μεγάλη λινάτσα για την μεταφορά με τα χέρια. 
Η συντήρηση των τροφίμων στα σπίτια γινόταν με τα ψυγεία του πάγου η και με τις κλούβες που κρέμαγαν ψηλά στις κουζίνες. Πολύ λίγα σπίτια είχαν την πολυτέλεια ενός ηλεκτρικού ψυγείου ΙΖΟΛΑ η ΕΣΚΙΜΟ. Οι ρεκλάμες στις εφημερίδες έλεγαν, ότι τα ηλεκτρικά ψυγεία «χαρίζουν ευτυχία στο σπίτι».
Το ψυγείο μας του πάγου, πάντως, είχε και βρυσούλα για δροσερό νερό πάντα τυλιγμένη με λευκό τούλι σαν φίλτρο, Από κάτω δε μονίμως τρέχανε νερά από το λιώσιμο του πάγου, καθώς γέμιζε γρήγορα το ταψί που τα συγκέντρωνε με υποχρεωτικό το συνεχές σφουγγάρισμα. 
Για να μην λειώνει όμως γρήγορα, τυλίγαμε τον πάγο με λινάτσα και πολλές φορές ρίχναμε και αλάτι.

(η φωτογραφία είναι από το μπακάλικο του Σπυρόπουλου στο Μαρκάτο).

Πηγή φωτό από το "Αγκινάρες με αλάτι".