Η συνοικία της Αγίας Αικατερίνης στην Πάτρα, βγαλμένη από άλλη εποχή

Και το περίφημο μαγαζί του Κόττα

«Νά σουνα φιλάρα, στον καφενέ του Κόττα, τη δεκαετία του ογδόντα, να δεις μεγαλεία», ξεκινά τη συζήτηση ένας παλιός θαμώνας του μαγαζιού. «Να βλεπες λιμουζίνες, κούρσες εξάπορτες, να στριμώχνονται μέσα στα "Γύφτικα', ανάμεσα στα χαμόσπιτα.

Να ‘βλεπες τον Ιόλα με το γουνάκι του, να καθαρίζει το χώμα του δαπέδου για να χορέψει ο Τσαρούχης ζεϊμπέκικο.

Κι όταν έβρεχε, το έδαφος λάσπωνε, και ρίχναμε πριονίδι… οι χορευτές, τα παντζάκια τους γέμιζαν πριονίδι… οπόταν αν πηγαίναν μετά από δω, σ’ άλλα κέντρα, το πριονίδι τους πρόδιδε… είχαν περάσει από του Κόττα».

Στη φτωχότερη γειτονιά, στο συνοικισμό της Αγίας Αικατερίνης, έναν μαχαλάς που θυμίζει την Καισαριανή του 1960.

Η συνοικία ακόμη και σήμερα αδιαφορεί για το πέρασμα του κοσμου. Χαμηλά σπίτια, στενά σοκάκια, πλαστικές καρέκλες, κρεμασμένες μπουγάδες και νάυλον κατασκευές ακόμη και κουρελούδες στο ρόλο του τοίχου εκεί που δεν υπάρχει.

- Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Χριστοδουλόπουλου

Η συνοικία ακόμη και σήμερα διατηρει την επωνυμία τα Γύφτικα κι αυτό έχει ιστορική αναφορά. Τον 13ο αιώνα όταν οι Βενετοί εγκατέστησαν εκεί τσιγγάνους που είχαν έρθει στην Ελλάδα από την Ινδία ή την Αίγυπτο.

Η κύρια ασχολία τους ήταν η κατεργασία σιδήρου και η κατασκευή σομπών, το εμπόριο των οποίων γνώρισε μεγάλη άνθηση τον 17ο αιώνα κατά τον οποίο η συνοικία πήρε το όνομα «Γύφτικα» και δεν το αποχωρίστηκε ποτέ.

Οι τσιγγάνοι αυτοί μέχρι τα νεότερα χρόνια εξέλεγαν τον αρχηγό τους, ενώ πιο παλιά εξέλεγαν και έναν καπετάνιο ο οποίος ήταν πάντα λαϊκός και όχι τσιγγάνος.

Το 1924 δίπλα στην συνοικία χτίστηκε ο πρώτος προσφυγικός καταυλισμός για τους ξεσπιτωμένους της Μικράς Ασίας.

Σταθμός στην νυχτερινή ζωή της Πάτρας ο καφενές του Κόττα. Το βραδάκι ο καφενές ανοίγει για κάνα δίωρο, ένα ουϊσκάκι, μιά βότκα, ένα τσίπουρο για παρέα, μόνο για φίλους. Το Σάββατο γεμίζει το μαγαζί και διασκεδάζει ο κόσμος.