Aπογοήτευσε ο Ξαβιέ Ντολάν με τη νέα του ταινία στις Κάννες όπου διεκδικεί τον Χρυσό Φοίνικα

Αντιμέτωπος με μάλλον κακές κριτικές για τη νέα του ταινία είναι ο 30χρονος Καναδός σκηνοθέτης & ηθοποιός Ξαβιέ Ντολάν στο 72ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών. Όπως αναφέρει στο άρθρο – ανταπόκριση του το flix.gr, συνεχίζοντας μια καριέρα που στηρίζεται στο hype και όχι τόσο σε καλές ταινίες, ο Ξαβιέ Ντολάν θάβει την τεράστια αποτυχία του «The Death and Life of John F. Donovan» με την χειρότερη ίσως ταινία του, που βρίσκεται - χωρίς καμία δικαιολογία και μόνο από κεκτημένη ταχύτητα - στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, το «Matthias et Maxime».

Μπορείς να θαυμάσεις τον Ξαβιέ Ντολάν για πολλά πράγματα. Την ταχύτητα με την οποία γυρίζει τις ταινίες του (8 ταινίες σε δέκα χρόνια είναι κάτι που το λες και μεγάλο κατόρθωμα), αναφέρει το flix.gr. Το θάρρος του να αναμετρηθεί όχι μόνο με «δύσκολες» θεματικές (οικογενειακές σχέσεις, θέματα φύλου, αυτοδιάθεσης, coming out), θεατρικά έργα και τους μεγαλύτερους σούπερ σταρ του (γαλλικού) σινεμά. Το θράσος του επίσης να μιλάει ελεύθερα χωρίς φόβο και πάθος εναντίον του Φεστιβάλ Καννών ή της πλατφόρμας του Netflix. Επίσης ο Ντολάν που κατάγεται από το Μόντρεαλ έχει καταφέρει να θεωρείται fashion icon και να περνιέται για αυτοσχέδιος κριτικός κινηματογράφου γράφοντας παιάνες για τους «ανταγωνιστές» του.

Οι ταινίες του ωστόσο, φτιαγμένες με την κεκτημένη ταχύτητα ενός hype που δεν υποστηρίχθηκε μόνο από το Φεστιβάλ Καννών αλλά και από ορδές εκστασιασμένων σινεφίλ που αντέδρασαν στο «ωστικό κύμα» του Ξαβιέ Ντολάν, λες και δεν είχαν ξαναδεί ποτέ τους πριν εφηβικές μέτριες ποπ ταινίες με ωραία αγόρια, φανταχτερά κορίτσια και μελό τραγούδια στη διαπασών, γράφει το flix.gr και ο Μανώλης Κρανάκης.

Κάποτε ίσως μιλήσει κανείς ειλικρινά για το χάος ανάμεσα στο εφηβικό ενδιαφέρον που είχε το ντεμπούτο του «Σκότωσα τη Μητέρα Μου» (είχε προβληθεί στην Πάτρα από την Κινηματογραφική Λέσχη) πίσω στο 2009 και τις διαστάσεις του «αριστουργήματος» που πήρε, όπως αντίστοιχα για τις φανταστικά άδειες «Φανταστικές Αγάπες», το όλο λάθος (συναισθηματικά κυρίως) «Laurence Anyways», το πιο υστερικά πεθαίνεις ψεύτικο «Μέχρι το Τέλος του Κόσμου».

Το «The Death and Life of John F. Donovan» παίχτηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο αλλά μετά εξαφανίστηκε από προσώπου γης κι ας ήταν το πολυαναμενόμενο αγγλόφωνο ντεμπούτο του με all-star cast (ακόμη και μετά το κόψιμο στο μοντάζ της Τζέσικα Τσαστέιν), αλλά το «Matthias et Maxime» που είναι μια ταινία - επιστροφή στον Καναδά, στο μεγάλο εφηβικό αυτοβιογραφικό ημερολόγιο, μια ταινία που θα έσωζε το χαμένο hype του δημιουργού της, τελικά απογοητεύει. Η νέα του δημιουργία φανερώνει έναν Ντολάν που κάνει ταινίες που ουρλιάζουν αλλά δεν λένε κάτι και αυτόν που προσπαθεί πολύ και με τόσο προφανή τρόπο να γεμίσει κινηματογραφικό χρόνο με σκηνές που θα μπορούν να σχολιαστούν στη συνέχεια στα social media ή να γίνουν wallpaper στα ipads των θαυμαστών του, σαν αυτές να ήταν και ο μόνος λόγος για τον οποίο κάνει ταινίες.

Αυτόν που κάνει μια ταινία για δύο φίλους που ανάμεσά τους υποβόσκει μια ερωτική επιθυμία, επιλέγοντας μια διαδρομή κενή από συναίσθημα, από κινηματογραφικό βάρος, ακόμη και απ’ αυτήν την ίδια την εξερεύνηση του «ανδρισμού» που μάταια ξύνει, στην επιφάνεια μιας ταινίας που αγγίζει μέχρι και τα όρια του προσβλητικού για τη θέση των γυναικών, για την ομοφυλοφιλική ταυτότητα, για το ίδιο το buddy movie ως genre που τελικά δεν... κάνει.

Το 72ο Φεστιβάλ Καννών διεξάγεται από τις 14 ως και τις 25 Μαΐου 2019.