Δευτέρα βράδυ στη Στέγη Παλαμά: Ποια ήταν η Δούκισσα της Πλακεντίας;

Η Δούκισσα της Πλακεντίας, η αμερικανογαλλίδα Σοφί ντε Μαρμπουά- Λεμπρέν είχε ερωτευτεί στην Αθήνα του Οθωνα και της Αμαλίας, τον νεαρό Ιωάννη Μαυρομιχάλη αλλά η σχέση αυτή τη σημάδεψε μοιραία, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο. Ηταν μια γυναίκα που αναμίχθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας έχοντας εγκαταλείψει τον δούκα σύζυγό της και τα σαλόνια της Ιταλίας και της Γαλλίας. Στην Αθήνα αντιτάχθηκε στο παλάτι και απέκτησε την έπαυλη των Ιλισίων και μια κατοικία στην Πεντέλη. Η ζωή της ξεδιπλώνεται από το συγγραφέα Θάνο Κονδύλη μέσα από την έρευνα μιας δημοσιογράφου της εποχής της. Aκολουθεί η μικρή συνέντευξη που μας παραχώρησε:

-Ο σύγχρονος Έλληνας ίσως το μόνο που γνωρίζει για την Δούκισσα της Πλακεντίας είναι ο ομώνυμος σταθμός μετρό στην Αθήνα. Τι σας ώθησε, προσωπικά, να καταπιαστείτε με την ιστορία της, με τον χαρακτήρα της;

Ακριβώς αυτό. Ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει ποια πραγματικά ήταν αυτή η μεγάλη γυναίκα που ωφέλησε τόσο πολύ τη χώρα μας. Σκεφτείτε ότι αυτή η γυναίκα γεννήθηκε στην Αμερική, έζησε λίγα χρόνια στη Γαλλία, και μετά όλη της ζωή στην Αθήνα μετά την επανάσταση. Ήθελα να μάθω για αυτή τη γυναίκα. Τι ήταν αυτό που την ώθησε να παρατήσει τη χώρα της και την πολιτισμένη Ευρώπη, για να γυρίσει στην κατεστραμμένη Ελλάδα. 

-Κατά την δημιουργία του ελληνικού κράτους, κυρίως, αλλά και σε άλλες περιόδους στο παρελθόν συναντούμε φιλέλληνες, όπως η Δούκισσα της Πλακεντίας, που με πραγματική αγάπη για τη χώρα μας προσέφεραν ανιδιοτελώς. Που πιστεύετε ότι οφείλεται η έλλειψη τέτοιων περιπτώσεων στην πρόσφατη ιστορία μας;

Στο ότι πια ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός δεν λέει τίποτα στους ξένους. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει φιλελληνικό κίνημα στην Ευρώπη ή στον κόσμο. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν διαφέρει σε τίποτα από τον Ευρωπαίο. Η Ελλάδα έχει γίνει χώρος διακοπών των Ευρωπαίων και τίποτα περισσότερο. Για ποιον λόγο κάποιος να ευεργετήσει σήμερα την Ελλάδα; Τι είναι αυτό που έχει δώσει η σύγχρονη Ελλάδα στον παγκόσμιο πολιτισμό; Δεν μπορώ να σκεφτώ.

-Είστε ένας πολυγραφότατος συγγραφέας με μία ιδιαίτερη αγάπη στο ιστορικό μυθιστόρημα. Τι χρόνο, τι ποσοστό απ’ την ετοιμασία του αφιερώνετε στην έρευνα, στην μελέτη του ιστορικού πλαισίου του βιβλίου; Αισθάνεστε κάποιο ιδιαίτερο βάρος για την τήρηση της πραγματικότητας, για την ακρίβεια των ιστορικών δεδομένων;

-Το συγκεκριμένο βιβλίο μου πήρε περίπου 18 μήνες για να το τελειώσω. Σε αυτό το χρονικό διάστημα περιέλαβα και περίπου τους έξι μήνες έρευνας σε αρχεία και βιβλιοθήκες. Το να συντρέξει κανείς όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία και να τα εντάξει σε ένα μυθιστόρημα είναι πραγματικά άθλος. Το να μπορέσει να ανασυνθέσει την ιστορική πραγματικότητα με ακρίβεια είναι επίσης ένα εγχείρημα που δύσκολα επιτυγχάνεται. 

-Εδώ και πολλά χρόνια ασχολείστε με την δημιουργική γραφή. Έχω την αίσθηση ότι η διδασκαλία της δημιουργικής γραφής είναι σε άνθηση τα τελευταία χρόνια. Αγαπάει ο Έλληνας την συγγραφή;

Δεν πιστεύω ότι είναι σε άνθηση. Σε άνθηση είναι τα εργαστήρια που ξεφυτρώνουν αν μανιτάρια στην Ελλάδα. Αλλά αυτοί που διδάσκουν καθόλου ή λίγη σχέση έχουν με τη λογοτεχνία. Αν κάποιος αποφασίσει να ενταχτεί σε ένα τέτοιο σεμινάριο το πρώτο που θα πρέπει να κάνει είναι να εξετάσει ποιος διδάσκει τι. Έχει σχέση με τη λογοτεχνία; Είναι συγγραφέας; Είναι ποιητής ή απλά κάποιος τυχαίος καθηγητής που διδάσκει φιλολογικά μαθήματα σε ένα λύκειο; Από αυτά τα εργαστήρια πιστεύω ότι λείπει η ποιότητα. 

-Η Πάτρα είναι μια πόλη με ρίζες στα βάθη του χρόνου, με πλούσια ιστορία και πολλούς ιστορικούς χαρακτήρες. Ελπίζετε, την Δευτέρα που θα βρίσκεστε στην πόλη μας, να πάρετε έμπνευση για το επόμενο μυθιστόρημά σας; 

Η έμπνευση πότε δεν είναι κάτι το καθορισμένο, κάτι το ευδιάκριτο, κάτι που βρίσκεται εδώ ή εκεί. Μπορεί να σου έρθει ακόμα και στον ύπνο σου. Για παράδειγμα το πρώτο σημαντικό βιβλίο μου που είχε βγάλει με τις εκδόσεις Ψυχογιός, Ο «Πέμπτος Ιππότης» ήταν κατά βάση ένα όνειρο που είχε δει μια βραδιά και το ανέπτυξα ως ιδέα και το έκανα βιβλίο. Ευελπιστώ ότι στην όμορφη Πάτρα θα έχω μια αξέχαστη λογοτεχνική εμπειρία.