Απολογείται αύριο στο δικαστήριο της Πάτρας
Με την απολογία του κατηγορούμενου θα ξεκινήσει αύριο, Παρασκευή , η τελευταία μέρα της πολύκροτης δίκης του πατροκτόνου της Ζακύνθου, στα δικαστήρια της Πάτρας. Ο 26χρονος Αλέξης θα εξηγήσει ενώπιον του δικαστηρίου, πώς και γιατί σκότωσε τον πατέρα του, διαπράττοντας ένα έγκλημα το οποίο συγκλόνισε την Ελλάδα, τον Ιούνιο του 2018.
Κατά την ακροαματική διαδικασία ακούστηκαν λεπτομέρειες για τη ζωή της οικογένειας του κατηγορούμενου που όπως είπε στις αρχές μετά τη δολοφονία, «ήθελε να λυτρώσει τα αδέλφια του από τον εφιάλτη που ζούσαν στα χέρια του πατέρα τους».
Ο αδελφός του 26χρονου Αλέξη, λίγο πριν ολοκληρωθεί η δίκη, μίλησε στο thebest.gr για όσα βίωσε εκείνος και η οικογένεια του αυτές τις μέρες στην πάτρα αλλά και για τη χαρμόσυνη είδηση που περιμένει ακούσει αύριο από το δικαστήριο.
Βρεθήκατε στην Πάτρα λόγω της δίκης του αδελφού σας. Πώς ήταν αυτές οι μέρες;
Ήταν δύσκολες. Μία χρονοβόρα και επίπονη ψυχικά διαδικασία, που περιμένουμε να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τον Αλέξη.
Όλες τις μέρες της ακροαματικής διαδικασίας περιμένατε τον αδελφό σας έξω από το δικαστήριο. Ειδικά την πρώτη μέρα, βλέποντας τον να κατεβαίνει από την κλούβα ξέσπασατε σε λυγμούς. Πως νιώθατε;
Σκεφτόμουν πόσο άδικο είναι να φοράει χειροπέδες. Αυτή η εικόνα ήταν πολύ «σκληρή» για εμένα. Με τον Αλέξη, μια ζωή, ήμασταν «ένα»…. Γι΄ αυτό την άνθρωπο, όχι επειδή είναι αδελφός μου, έχω να πω μόνο τα καλύτερα για το ήθος του.
Για όλους μας, ηθικά είναι αθώος. Ξέρουμε ότι έχει κάνει ένα έγκλημα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί και δεν θέλει να το παραβλέψει κανένας. Τον δικαιολογώ, αλλά δεν τον επικροτώ. Αναγνωρίζουμε όμως όλοι και τι είχε βιώσει αυτό το παιδί.
Μπαίνοντας στο δικαστήριο, σας είπε…. «μην στεναχωριέστε». Είναι μία έννοια του αυτό;
Φυσικά. Το γεγονός ότι βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο στη φυλακή, δε σημαίνει δεν έχει κι αυτός τη δική μας έννοια, όπως κι εμείς τη δική του. Αντί να του δίνουμε εμείς κουράγιο, μας έδινε αυτός… μέσα από τη φυλακή και έξω από την κλούβα.
Τι λέει και τι σκέφτεται εκείνος όλο αυτό το διάστημα;
Έχει μετανιώσει για το έγκλημα που έκανε. Σίγουρα δεν ήθελε να σκοτώσει τον πατέρα του, που τον έφερε στη ζωή. Συσσωρεύτηκε μέσα του όλο αυτό που βίωσε και έγινε θυμός . Δεν είχε καμία βοήθεια από την Πολιτεία και αντέδρασε.
Έχει αλλάξει αυτό το διάστημα;
Έχει γίνει πιο ήρεμος. Τα μάτια του «λάμπουν» και είναι καθαρός μέσα του. Όλα αυτά τα χρόνια τον βάραινε αυτό που βίωνε σε όλη του τη ζωή. Και δεν μιλούσε σε κανέναν. Αν μιλούσε, θα τον είχαμε προλάβει.
Ποια απόφαση του δικαστηρίου θα τον ικανοποίησε; Τι περιμένει από αυτή τη δίκη;
Από μία κουβέντα που κάναμε, μετά το τέλος της δίκης, μας είπε πως ελπίζει η ποινή που θα του επιβληθεί από τη Δικαιοσύνη, να είναι με αναστολή. Αυτό ευχόμαστε κι εμείς, όπως και να αναγνωρίσει το δικαστήριο όπως έκανε ό, τι έκανε εν βρασμώ ψυχής.
Αυτό που ισχυρίζεται η πολιτική αγωγή πώς σκότωσε τον πατέρα του σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, δεν ισχύει. Ήταν οργή, θυμός και καταπίεση που ξεχείλισαν όταν έμαθε τι συνέβαινε με τη μικρή του αδελφή. Έχω κι εγώ πολλά άσχημα πράγματα να θυμάμαι από την παιδική μας ηλικία, δε θα ήθελε όμως να τα μοιραστώ αυτή τη στιγμή γιατί αύριο, που θα απολογηθεί ο Αλέξης, θα ήθελα να είναι ήρεμος.
Έχετε μιλήσει;
Πριν λίγες μέρες… περιμένει με αγωνία την αυριανή μέρα, για να τελειώσει αυτό το μαρτύριο, όπως μου είπε.
Η υποστήριξη απλού κόσμου προς τον Αλέξη, προκάλεσε αίσθηση. Δεν συνηθίζεται να βλέπουμε κόσμο έξω από ένα δικαστήριο, να χειροκροτάει έναν άνθρωπο που έχει διαπράξει φόνο. Το περιμένατε;
Πράγματι κάτι τέτοιο ήταν ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, έγινε γιατί ο κόσμος ξέρει ότι ο Αλέξης είναι ένας καλός 'ανθρωπος και γιατί ένιωσε υπόλογος που δεν μίλησε και δεν κατάφερε να βοηθήσει την οικογένεια μας. Όταν μία κοινωνία γνώριζε για τις καταγγελίες στο «Χαμόγελο του παιδιού, στη Πρόνοια, στην αστυνομία και δεν έπραξαν όπως έπρεπε, έχει μερίδιο ευθύνης. Ο Αλέξης όπως είπα δεν μιλούσε, όμως η κοινωνία ήξερε και δεν έκανε κάτι. Όταν μετά από ξυλοδαρμούς μέσα στο σπίτι, βγαίναμε στο δρόμο να ζητήσουμε βοήθεια… βρίσκαμε κλειστές πόρτες και μία στάση «μη με ανακατεύετε».
Γι΄αυτό υπήρξε αυτό το κύμα συμπαράστασης. Και πραγματικά ευχαριστώ τον κόσμο που βρέθηκε κοντά μας, και τότε στη Ζάκυνθο και αυτές τις μέρες στην Πάτρα… ελπίζω να είναι και αύριο μαζί μας και να ακούσουμε και μία χαρμόσυνη είδηση.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
