Ο Βασίλης Λαδάς γράφει στο thebest περί Νομικής σχολής και άλλων δαιμονίων

Η πρώτη δήλωση της κ. Κεραμέως, ως Υπουργού, ήταν ότι θα καταργήσει τη Νομική Σχολή Πάτρας λόγω της μεγάλης ανεργίας των δικηγόρων. Σε λίγες ώρες δικηγόρος, συχνός σχολιαστής πολιτικών αποφάσεων στα κανάλια της Αθήνας, ισχυρίστηκε ότι σωστά καταργούν τη Νομική Πάτρας διότι δεν πρέπει να υποβαθμιστεί η Νομική Σχολή της Κομοτηνής. Έχω την εντύπωση ότι τα δύο επιχειρήματα είναι προσχήματα. Πιστεύω ότι ο  Δαίμονας που κυνηγά τη Νομική Σχολή Πάτρας είναι ο Νεοφιλελευθερισμός που θέλει λιγότερο κράτος, λιγότερες δαπάνες για το Δημόσιο. Απόδειξη τούτου είναι ότι η κ. Κεραμέως δεν έβγαλε άχνα για τις συγχωνεύσεις Α.Ε.Ι με τα Τ.Ε.Ι που σηκώνουν κριτική. Και τούτο διότι έγιναν  κατ' επιταγήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εξυπηρετούν το νεοφιλελεύθερο δόγμα του λιγότερου κράτους.

Η Νομική Σχολή Πάτρας είναι εύκολο θύμα για τον νεοφιλελευθερισμό γιατί υπολογίστηκε ότι δεν θα υπάρξουν λαϊκές αντιδράσεις.

Στα επιχειρήματα της κ. Υπουργού και των υποστηρικτών της αντιτάσσονται τα εξής: Οι λειτουργούσες Πανεπιστημιακές σχολές υποβαθμίζονται μόνο όταν πέφτει το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης κι όχι από την ίδρυση άλλων παρεμφερών σχολών. Η ανεργία των δικηγόρων οφείλεται στη γενικότερη πτώση της οικονομικής δύναμης των Ελλήνων. Ο ψυκτικός του Περιστερίου π.χ που είναι άνεργος δεν θα αγοράσει διαμέρισμα κι έτσι μένουν άνεργοι, οικοδόμοι, πολιτικοί μηχανικοί και δικηγόροι που ελέγχουν τους τίτλους.

Ύστερα, όταν πεις στους θιασώτες της κατάργησης της Νομικής ότι τα χρήματα που θα δαπανώνταν για τη λειτουργία της ισοσκελίζονται  και με το παραπάνω με τα χρήματα που φεύγουν από την Ελλάδα για σπουδές σε νομικές ανά την Ευρώπη θα σου πουν- όπως μου είπαν – ας γίνει ιδιωτική νομική σχολή για να μην φεύγουν τα χρήματα. Όμως έτσι καταστρέφουν οι ίδιοι το επιχείρημα της ανεργίας των δικηγόρων της κ. Κεραμέως.

Είναι πολλοί δυστυχώς εν Πάτραις της άποψης κατάργησης της Νομικής ακολουθώντας την γραμμή της κ. Υπουργού και του εντολέως της πρωθυπουργού. Στην καλύτερη περίπτωση σιωπούν στη χειρότερη μιλάνε με ήξεις -αφίξεις και επικαλούνται επιχειρήματα του τύπου ότι οι αντιδράσεις κατά της κατάργησης δεν έγιναν στο παρά πέντε αλλά στο και πέντε.

Οι νομικές σχολές είναι κολώνες αντιστήριξης των τριών εξουσιών των αστικών δημοκρατιών, της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής. Ακόμα κι αν όλες οι πανεπιστημιακές σχολές ιδιωτικοποιηθούν οι νομικές σχολές πρέπει να παραμείνουν απάτητα φρούρια του Δημοσίου. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ανταλλάξιμη αξία, έχει ανάγκη την ηθική του Δικαίου, το σύνταγμα των νόμων περισσότερο από τα συντάγματα του στρατού.

Δυστυχώς από τον νεοφιλελευθερισμό, ορντοφιλελευθερισμός κατά Φουκώ, αλώνονται σιγά-σιγά πάγιες διατάξεις νομικών κανόνων ηθικής.

Π.χ προβλέπονται πια διαπραγματεύσεις για την επιβολή ποινής χωρίς καθαρτήρια δίκη, δηλαδή χωρίς να ακουστεί η φωνή των θυμάτων. 

Προβλέπονται ακόμη να μένουν ατιμώρητες πράξεις οικονομικών αδικημάτων αν ο παραβάτης επιστρέψει τα υπεξαιρεθέντα.

Η κοινωνία μεταβάλλεται σιγά-σιγά σε κοινωνία economicus κι όχι ως συγκροτημένο σύνολο με ηθικούς και πολιτικούς κανόνες. Αν υπάρχει οικονομικό κέρδος υποχωρεί η ηθική. Η απαξία της ηθικής ανταλλάσσεται με την πίστη σε άγραφα θρησκευτικά ή εθνικιστικά ιδεολογήματα: Ο ψευτοπατριωτισμός, ο ρατσισμός γίνονται άλλοθι καλού πολίτη που κλέβει την εφορία, δεν κόβει αποδείξεις, καπνίζει στα νοσοκομεία. 

Μια ιδιωτική Νομική Σχολή θα έστρεφε το ενδιαφέρον των φοιτητών σε χειρισμό των υποθέσεων ως οικονομικές αξίες. Η φιλοσοφία του Δικαίου, το Συνταγματικό Δίκαιο, η Ηθική θα πηγαίνουν περίπατο. Ένας χαρισματικός νέος με κλίση στην νομική επιστήμη αν δεν έχει στην τσέπη του ο πατέρας του λεφτά δεν θα μπορούσε να σπουδάσει.

Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος υπέρ της λειτουργίας της Νομικής σχολής στην Πάτρα.

Η πόλη υπήρξε τουλάχιστον κατά τον δέκατο ένατο αιώνα και τον εικοστό κοιτίδα της νομικής σκέψης στην Ελλάδα. Διαπρεπείς νομικοί και νομοθέτες άφησαν μεγάλη παράδοση. Μεγάλοι ρήτορες όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου κι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωσταντίνος Στεφανόπουλος, αλλά κυρίως αφανείς νομοθέτες εργατικοί, όπως οι μέλισσες.

Ένας εξ αυτών, ο Ιωάννης Μουρίκης στις αρχές του εικοστού αιώνα συντάκτης των πρώτων φιλεργατικών νόμων, άλλος ο Δημήτρης  Ζηνόζης εκ των συντακτών νόμων για τα ταμεία αλληλοβοήθειας των δικηγόρων και  σύμβουλος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης επί κυβερνήσεως Σημίτη. Ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών επί δώδεκα έτη εξέδωσε και κυκλοφόρησε το μοναδικό επαρχιακό νομικό περιοδικό: Αχαϊκή Νομολογία με περιεχόμενο αποφάσεις των δικαστηρίων της πόλης των Πατρών.

Δηλαδή η Νομική Σχολή ιδρύθηκε με νόμο σε μια πόλη με παράδοση στις πολιτικές και νομικές επιστήμες.