Με αφορμή τον καταυλισμό του Ριγανοκάμπου

Μία από τις συγκλονιστικότερες ειδήσεις την προηγούμενων ημερών, ήταν αυτή που αφορούσε στις επισημάνσεις του καθηγητή Παιδιατρικής Γιώργου Χρούσου και της συντονίστριας του προγράμματος «Υγεία για Όλους» Ελένης Σωτηροπούλου, για τον καταυλισμό του Ριγανοκάμπου ότι είναι ο χειρότερος στην Ελλάδα. 

Πέραν των συνθηκών διαβίωσης, το πιο μελανό σημείο, είναι η εκμετάλλευση των παιδιών μέσω της επαιτείας και της πορνείας. Οι δύο επικεφαλής του προγράμματος, όπως έγραψε η «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ», είχαν θέσει το θέμα και στο παρελθόν επισημαίνοντας την ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας των παιδιών.

Ωστόσο ανταπόκριση από την πόλη και τους αρμόδιους φορείς δεν υπήρξε. Δυστυχώς με μεγάλη μου λύπη παρατηρώ ότι και στην πρόσφατη κρούση που έγινε δεν υπήρξε ανταπόκριση. Αντιθέτως διαβάσαμε ότι ο Δήμος Πατρέων διώχνει την ευθύνη από πάνω του επισημαίνοντας ότι είναι ζήτημα κεντρικής πολιτικής. 

Πέραν όμως του Δήμου δεν υπήρξε καμία άλλη αντίδραση, εκτός από τους Συλλόγους της περιοχής Εγλυκάδας και Περιβόλας οι οποίοι επίσης θέτουν το θέμα εδώ και χρόνια.

Η σοβαρότητα του συγκεκριμένου θέματος απαιτούσε την επομένη κιόλας ημέρα του δημοσιεύματος την ενεργοποίηση όλων των φορέων της πόλης. Θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο έκτακτης σύσκεψης.

Αυτή τη στιγμή τι κάνουμε με την παθητική μας στάση; Απλά επιτρέπουμε να διαιωνίζεται αυτή η θλιβερή εκμετάλλευση των παιδιών. Οι επισημάνσεις του κ. Χρούσου και της κ. Σωτηροπούλου δεν μας αποκάλυψαν κάτι που δεν γνωρίζαμε. Διότι όλοι έχουμε γίνει θεατές συμβάντων της παιδικής επαιτείες και εκμετάλλευσης.

Οσοι μένουμε πέριξ της πλατείας Υψηλών Αλωνίων το έχουμε δει και το έχουμε καταγγείλει αλλά μέτρα δεν ελήφθησαν. Αμέτρητα περιστατικά καταγράφουμε στο κέντρο της πόλης, σε φανάρια, σε καταστήματα εστίασης και αναψυχής. Η πόλη γνωρίζει το θέμα αλλά δεν μεριμνά για την αντιμετώπισή του. 

Κι αυτή προϋποθέτει τη σύμπραξη όλων των φορέων αιρετών, πολιτικών, διωκτικών και κοινωνικών. Από κοινού πρέπει να υπάρξει μέριμνα για την προστασία των παιδιών του καταυλισμού. Κι αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει κατά προτεραιότητα, την επομένη της ορκωμοσίας της, να απασχολήσει τη Δημοτική Αρχή. Να αναλάβει πρωτοβουλία και να κινητοποιήσει όλους τους εμπλεκόμενους.   

Σε αντίθετη περίπτωση με τη σιωπή μας και κυρίως με την απραξία μας, γινόμαστε συνένοχοι στη βάρβαρη εκμετάλλευση των παιδιών.  

* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και πολιτευτής της Ν.Δ.