Μητροπολίτης Κανάγκα: Η «ψυχή» της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό μιλά στο thebest

Εκ βαθέων συνέντευξη του κ. Θεοδόσιου

Αν και η γνωριμία με απομακρυσμένους λαούς δεν ήταν κάτι που επεδίωκε, στην πορεία της ζωής του, η ανάγκη που ένιωθε να ανακαλύψει περισσότερα για τον κόσμο, να ταξιδέψει, να γνωρίσει ανθρώπους που ζουν κάτω από διαφορετικές συνθήκες, να «ψηλαφίσει» τα προβλήματά τους και να «αφουγκραστεί» τις ανησυχίες τους και τις αδικίες που υφίστανται, να διδάξει και να μαθητεύσει λαούς στο όνομα της «Αγ. Τριάδος», ήταν κάτι που στριφογύριζε στο μυαλό του. Το έναυσμα του δόθηκε από το διδάσκαλο-σχολάρχη του στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγ.Όρους, π.Νικηφόρο. Εχουν περάσει 3 χρόνια τώρα που ο πατ. Θεοδόσιος Τσιτσιβός, Μητροπολίτης, σήμερα, της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κανάγκα του Κονγκό, εγκατέλειψε το ιερό διακόνημά του στην Πάτρα για να αφιερωθεί στην ιεραποστολή, ξεκινώντας ένα δύσκολο δρόμο πνευματικής αναζήτησης και συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων του στα βάθη της Αφρικής.

Να διαδώσει το Θείο Λόγο και την Ορθοδοξία στη μακρινή «Μαύρη Ήπειρο». Παρά τα πολλά εμπόδια που συναντά, τις διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες, τις επιδημίες, τη δυστυχία, την πείνα, τις εξεγέρσεις, τους πολέμους μέχρι αφανισμού λαών, στοιχεία που σίγουρα χαρακτηρίζουν την αφρικανική πραγματικότητα, τους κινδύνους που συνδυάζονται με τον εξτρεμισμό, την τρομοκρατία και την πολιτική αστάθεια στο αλλοεθνές και αλλόθρησκο περιβάλλον της Κεντρικής Αφρικής, ο ίδιος αναλώνεται σε ένα πολύπλευρο ιεραποστολικό έργο καθώς διαπνέεται από ένθεο ιεραποστολικό ζήλο, φλόγα ψυχής και ζέση για να κηρύξει το Ευαγγέλιο της Αγάπης στους εκατοντάδες Αφρικανούς αδερφούς μας που αναμένουν με λαχτάρα να γνωρίσουν την αλήθεια του Χριστού.

Στόχος του δεν είναι άνεση και η πολυτέλεια, πράγματα ανύπαρκτα για τους ανθρώπους που ζουν πολλές δεκαετίες πίσω, αλλά προσπαθεί να «χορτάσει» την πνευματική πείνα τους με πνευματική ανάσταση, να μεταγγίσει σε αυτούς την ορθή πίστη και την ελπίδα πλάθοντας τις εύπλαστες ψυχές τους και απαλλάσσοντάς τους από τις πλάνες των άλλων ομολογιών.

Μία δύσκολη Αποστολή, χωρίς προϋποθέσεις και με πολλούς κινδύνους. Η αγάπη, όμως, για το καθήκον αψηφά τα πάντα. Συναντηθήκαμε πριν ενάμιση μήνα μέσα στα περιορισμένα χρονικά όρια της παραμονής του στην Πάτρα, σε ένα διάλλειμα από τα επίσημα ιερατικά του καθήκοντα, μιλήσαμε για το αληθινό νόημα του ιεραποστολικού διακονήματος και το πώς βιώνει ο ίδιος την ιεραποστολή διακηρύσσοντας, ταυτόχρονα, ότι «η Ιεραποστολή είναι ευθύνη όλων μας, όπως και η διάδοση της πίστης. Είναι η απάντηση στην αγάπη του Θεού. Είναι η έκφραση της αγάπης προς το Θεό και το συνάνθρωπο».

Συνέντευξη στην Ανθή Ροδοπούλου

Η «Μαύρη Ήπειρος» αποτελεί εύφορο έδαφος για την εξάπλωση και την εδραίωση του χριστιανισμού (π.Θεοδόσιος). Ποιος ο ρόλος της ιεραποστολικής διακονίας στην εποχή μας; Πώς βιώνετε εσείς αυτό το ιεραποστολικό έργο;

Πράγματι είναι εύφορο το έδαφος, διότι συνεχώς αυτοί οι λαοί βρίσκονται σε μια αναζήτηση του Θεού. Στις δικές τους παγανιστικές θρησκείες κυριαρχεί η εκδίκηση μέσω της μαγείας. Ετσι, όταν ακούσουν το Ευαγγέλιο, το κήρυγμα του Χριστού που μιλά για την αγάπη είναι πολύ εύκολο να ασπαστούν την ορθόδοξη πίστη. Αισθάνονται την πραγματική αγάπη μέσα από τον εσταυρωμένο Χριστό. Και καθώς είναι νεόφυτοι στην πίστη, την αποδέχονται με όλη τους την καρδιά. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση, είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος άθεος στο Κονγκό. Εξω από τις παράγκες και τα μικρομάγαζά τους, βάζουν επιγραφές, όπως: «Το σπίτι του Χριστού, το σπίτι της Παναγίας». Εχουν πολύ έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα.

Χαράξατε το δρόμο της αναζήτησης μέσω της ιεραποστολικής διακονίας. Υπάρχουν στιγμές αμφιβολίας σε αυτή την επιλογή;

Εχουμε δύσκολες στιγμές καθημερινά. Το έργο της εκκλησίας είναι πολύπλευρο. Είναι έργο ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό και συνεχίζεται παρόλες τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τους πειρασμούς που αντιμετωπίζουμε σε καθημερινή βάση. Οσο κι αν δε θέλουμε τέτοιες καταστάσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να τις αντιμετωπίσουμε διότι ο Χριστός τις παραχωρεί για πολλούς και διάφορους λόγους. Η λύση έρχεται πάντα μέσα από το Ευαγγέλιο. Στόχος μας, πάντα, είναι η εφαρμογή του Ευαγγελίου. Τα λόγια του Χριστού μας, χαραγμένα βαθιά μέσα μας, μας υπενθυμίζουν το ιερό χρέος μας. Όχι, δεν υπάρχουν στιγμές αμφιβολίας σε αυτή την επιλογή.

Τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε να αλλάξετε «πλεύση» και να ασχοληθείτε με το ιεραποστολικό έργο; Ποιο ήταν το κάλεσμα;

Κάνουμε πράξη τα λόγια του Χριστού: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντας αυτούς στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Είναι εντολή Θεού η ιεραποστολή σε χώρες που δεν έχει φτάσει ακόμη το Ευαγγέλιο, μέσα από την ανόθευτη πηγή της ορθόδοξης εκκλησίας. Ο τότε Πνευματικός, διδάσκαλος και σχολάρχης μου στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους, π.Νικηφόρος, βρέθηκε στο Κονγκό ως Μητροπολίτης και μου ζητούσε επισταμένως να κατέβω και να τον βοηθήσω. Εγώ ήδη ήμουν κληρικός και ιερομόναχος στην Πάτρα. Αυτό μου έδωσε και το έναυσμα να ασχοληθώ με το έργο της ιεραποστολής που κάτι τέτοιο παλαιότερα δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μου.

Τι πρεσβεύει το ιεραποστολικό διακόνημα στις μέρες μας; Σήμερα, τι διατηρούν οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι;

Όταν κάποιος μέσα του έχει τόλμη και πόθο για να προχωρήσει το έργο σε αυτές τις χώρες, ο Θεός δίνει τη δύναμη στο τέλος και όλα ξεπερνιούνται. Αυτό είναι και το νόημα της ιεραποστολής. Οι άνθρωποι αυτοί να αναστηθούν από την πλάνη, το σκοτάδι και τον ψεύτικο Θεό.

Τα τελευταία λόγια του μακαριστού Αρχιμανδρίτη Χαρίτωνα Πνευματικάκη, όταν έφυγε για την αιωνιότητα ήταν: «Χριστός Ανέστη! Χτυπάτε τις καμπάνες της ορθοδοξίας σε όλη την Αφρική!» Πώς νιώθετε που συνεχίζετε από τα ίδια μετερίζια το έργο του δεύτερου σύγχρονου ορθόδοξου ιεραπόστολου να διαδώσει το Θείο Λόγο και την ορθοδοξία στην Αφρική και ειδικότερα στην Κανάνγκα του Κονγκό. Πώς επιλέξατε την Κανάνγκα;

Σπουδαίοι ιεραπόστολοι, όπως ο π. Ιγνάτιος, ο π. Χ.Πνευματικάκης και ο π. Χ. Παπασαραντόπουλος αψήφησαν ακόμη και την ίδια τους τη ζωή προκειμένου να κηρύξουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, ανάμεσα σε εμφυλίους πολέμους, δυστυχία, πείνα κι εκεί άφησαν και την τελευταία τους πνοή. Εγώ αισθάνομαι πολύ «μικρός» και πολύ «νέος» απέναντι σε αυτούς τους μεγάλους πατέρες αλλά με συγκινεί το έργο τους και τους παρακαλώ συνεχώς στην προσευχή μου να μου δίνουν και μένα δύναμη και με όποια ελάχιστα μέσα διαθέτω να συνεχίσω το ιεραποστολικό τους έργο.

Θεωρείτε τον εαυτό σας ήρωα; (όταν ξεπερνά τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις του για έναν ιερό σκοπό). Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια σε μια άλλη ήπειρο με διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες, επιδημίες, πείνα, δυστυχία, εξεγέρσεις, πολέμους μέχρι αφανισμού, πώς αντιμετωπίζετε όλα αυτά τα εμπόδια και τις δυσκολίες;

Όχι, ήρωας δεν αισθάνομαι καθόλου. Ηρωες είναι αυτοί που «ζυμώθηκαν» πολλά χρόνια μέσα στην ιεραποστολή. Είναι πολύ νωρίς να πω κάτι τέτοιο για τον εαυτό μου. Τις δυσκολίες, θέλουμε, δε θέλουμε, τις ξεπερνάμε. Το σχέδιο του Θεού είναι να δίνει δύναμη σε όλους εμάς να συνεχίσουμε το έργο Του. Και σήμερα ακόμη πρέπει να κουβαλάμε το νερό. Δεν έχουμε ρεύμα, δεν έχουμε δρόμους. Πολλοί διερωτώνται πώς μπορούμε να αντέχουμε τις τόσο μεγάλες οδοιπορίες μέσα σε βροχή ή σε καύσωνα, μέσα από ποτάμια ή αγέλες άγριων ζώων. Συνθήκες αντίξοες που για χρόνια για να «σπαρεί» και να «φυτρώσει» ο λόγος του Θεού, πρέπει, μια και επιλέξαμε το ραβδί του ιεραποστόλου, να ζούμε. Κι όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Με τη δική του δύναμη πορευόμαστε και περπατούμε. Μπροστά μας, το βλέπουμε νοερά. Περπατά Εκείνος και οι Άγιοι Απόστολοί Του και έντονα στα αυτιά μας ακούμε την εντολή: «Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…έως εσχάτου της γης».

Θα συνεχίσετε το δύσκολο αυτό δρόμο της ιεραποστολής;

Δεν πήγα για να φύγω. Πήγα για να μείνω.

Ποιες ήταν οι πρώτες εντυπώσεις σας, όταν φτάσατε για πρώτη φορά στην Αφρική;

Όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο, έπαθα ένα πολιτισμικό σοκ. Εκεί, είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, πόσο μάλιστα, όταν τα βιώνεις εσύ ο ίδιος. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν στο «πουθενά». Βλέπεις καθημερινά μικρά παιδιά να πεθαίνουν λόγω της έλλειψης φαρμάκων, λόγω ης ασιτίας, λόγω της έλλειψης νερού. Πρωταρχικός σκοπός της δική μας ιεραποστολής είναι η κήρυξη του Ευαγγελίου. Προσπαθούμε αυτούς τους ανθρώπους να τους ενσωματώσουμε μέσα στην ορθόδοξη πίστη. Δεν μπορούμε, όμως, να μιλάμε για ένα Θεό της Αγάπης, χωρίς να δείχνουμε την αγάπη εμπράκτως. Είναι πολλές οι φορές που αδειάζουμε κι εμείς οι ίδιοι τις τσέπες μας από χρήματα για να αγοράσουμε φάρμακα, τρόφιμα, ρούχα. Γι΄ αυτό και στέλνουμε εκατοντάδες επιστολές στην επίσημη εκκλησία της Ελλάδος, έτσι ώστε να ανταποκριθούν σε αυτές τις ανάγκες και τους παρακαλάμε να στείλουν γρήγορα χρήματα.

Πώς έχει η θρησκευτική κατάσταση στην Αφρική; Εχω ακούσει ότι πολλοί προτιμούν την ορθοδοξία διότι τους απελευθερώνει από τα λεγόμενα μάγια (από τις μετεμψυχώσεις, δηλαδή το ότι είναι καταδικασμένοι να γυρνούν σε έναν αιώνιο τροχό επαναφορών κι από τα φαντάσματα που υποστηρίζουν ότι τους κυνηγούν), κάτι που δεν γίνεται από άλλες ομολογίες. Αληθεύει αυτό;

Οι άνθρωποι που βρίσκονται στα βάθη του Κονγκό και δεν έχει φτάσει εκεί η ορθόδοξη αποστολή, ζουν το δικό τους δράμα μέσα από αυτές τις λεγόμενες θρησκείες. Ο ένας προσπαθεί να εκδικηθεί τον άλλον μέσα από τα μάγια, γι’ αυτό στο άκουσμα του Ευαγγελίου, εύκολα το αποδέχονται. Παρακολουθούν τη δική μας λατρεία, τα κηρύγματα, γενικότερα τη στάση των ορθοδόξων. Θεωρούν ότι η ορθόδοξη εκκλησία και παράδοση είναι η αρχαιότερη των θρησκειών και κατανοούν ότι εμείς δεν κατεβήκαμε όπως οι Δυτικοί προκειμένου να υφαρπάξουν τον πλούσιο ορυκτό πλούτο του Κονγκό. Εδώ, μην παρεξηγηθώ. Θέλω να πω πως μαζί με τους ξένους λαθροθήρες, έρχονταν και καθολικοί ιεραπόστολοι για να διδάξουν τον καθολικισμό. Εμείς, πριν 45 χρόνια, κατεβήκαμε για διδαχή και δεν αναμιγνυόμαστε, ούτε στην πολιτική τους, ούτε στα εσωτερικά τους ζητήματα, κάτι που βαραίνει τις υπόλοιπες ομολογίες.

Υπάρχει αντιπαλότητα με καθολικούς, προτεστάντες;

Αντιπαλότητα δεν έχουμε. Το πρόβλημα που έχουμε με κάποιες άλλες καθολικές θρησκείες είναι ότι όποιος έχει λεφτά, θα πάει στο σχολείο, όποιος δεν έχει, δεν πάει. Στα δικά μας ορθόδοξα σχολεία, αντίθετα, ποτέ δεν απαιτούμε από τα παιδιά να είναι μόνο ορθόδοξα και ποτέ δε τους λέμε να ασπαστούν τη δική μας θρησκεία. Τα δεχόμαστε με χαρά σε όποια ομολογία κι αν πιστεύουν, ενώ στον αντίποδα, σε καθολικά ή προτεσταντικά σχολεία, δεν δέχονται παιδιά ορθόδοξα, ακόμα κι αν πληρώνουν. Τους λένε πως για να φοιτήσετε στα δικά μας σχολεία, πρέπει να ασπαστείτε τη δική μας ομολογία. Όπως επίσης, δεν προσλαμβάνουν ως εκπαιδευτικούς τους δικούς μας δασκάλους ή καθηγητές, προκειμένου να κατηχήσουν αυτά τα παιδιά και να τα μορφώσουν. Γι’ αυτό κι είναι απαραίτητο σε κάθε ορθόδοξη ενορία της Αφρικής, να υπάρχει κι ένα ορθόδοξο σχολείο.

Θεωρώ ότι το κοσμικό στοιχείο έχει εισχωρήσει και στην εκκλησία. Δεν αρέσκομαι να βλέπω ιερείς να αναλώνονται σε κοσμικές εξουσίες. Και εξηγούμαι, όχι όλοι, μέρος αυτών. Ο Χριστός κατέβηκε με ένα απλό μανδύα στη γη και ήταν κοντά σε ανθρώπους ανήμπορους, πεινασμένους, αρρώστους, φτωχούς και συνέτρωγε μαζί τους. Σκοπός της εκκλησίας είναι να βρίσκεται κοντά στον πάσχοντα συνάνθρωπο και να αφουγκράζεται τις ανάγκες του. Συγχωρήστε με, ίσως με αυτά που λέω να εξεγείρω το αξιόμαχο αίσθημα της ιεροσύνης, αλλά και αυτό έχει αντίκτυπο στην κοινωνία.

Εσείς εκεί κάτω, σηκώνετε τα μανίκια, μπαίνετε μέσα σε λασπόνερα, ζείτε δίπλα σε παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία, μένετε σε αυτοσχέδιες σκηνές που τις αποκαλείτε σχολεία, νοσοκομεία, εκκλησίες, δουλεύετε με «όπλα» την διδαχή και την κατήχηση προκειμένου να εκχριστιανίσετε και να τους κάνετε να ασπαστούν τον ορθόδοξο Τριαδικό Θεό, άνθρωποι που βρίσκονται μέσα σε δοξασίες, δεισιδαιμονίες…Εσείς κάνετε πραγματικό έργο. Πώς είναι η καθημερινότητα εκεί;

Η ζωή στο Κονγκό είναι δύσκολη. Στην Κανάνγκα, βέβαια, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Μην ξεχνάμε ότι είναι μια ταλαιπωρημένη επαρχιακή πόλη, λόγω του εμφυλίου πολέμου που έληξε πριν ενάμιση χρόνο. Εδώ και 35 χρόνια, δεν έχει γίνει κανένα έργο υποδομής. Σε εξορμήσεις μας στα χωριά, έχουμε μείνει και σε καλύβες φτιαγμένες από χόρτα και ξύλα, ιδιαιτέρως την περίοδο με τις καταρρακτώδεις βροχές που πλημμυρίζουν τα πάντα και πολλές περιοχές γίνονται απέραντες λίμνες, ο ταπεινός ιεραπόστολος φτάνει έως και τις πιο απομακρυσμένες καλύβες και καθισμένος κάτω στο χώμα, εξηγεί το Ιερό Ευαγγέλιο, ώστε να τους προσεγγίσουμε και να τους κάνουμε να ασπαστούν την πίστη μας. Στόχος του δεν είναι η άνεση και η πολυτέλεια. Προσπαθούμε, όμως, να χορτάσουμε την πνευματική «πείνα» αυτών των ανθρώπων. Ωρες ολόκληρες τους μιλάμε για το μυστήριο της Σωτηρίας του ανθρώπου και ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό κατά χάρη. Το θεωρώ, όμως, τιμή μου που κηρύσσω το Ευαγγέλιο στο «Όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

Μιλάτε για επικίνδυνες καταστάσεις. Φοβάστε για τη ζωή σας; Μοιραστείτε μια εμπειρία σας που εκεί νιώσατε πραγματικό φόβο.

Πριν ενάμιση χρόνο μπήκαμε σε ένα τζιπ για να επιβλέψουμε την ανακαίνιση ενός ναού σε μια μακρινή περιοχή και πέσαμε σε μπλόκο στρατιωτών που ήθελαν να μας αποσπάσουν χρήματα. Επί 2 ώρες με τα όπλα στραμμένα πάνω μας, αναλογίζονταν για το αν έπρεπε να μας σκοτώσουν, έτσι ώστε να μην υπάρχουν αποδείξεις και τους προδώσουμε. Αρκεί να σας πω πως ότι είχαμε πάνω μας σε χρήματα, κάποια λιγοστά δολάρια δηλαδή, τους τα δώσαμε και μας άφησαν να φύγουμε. Ηταν, όμως, ένα κρίσιμο δίωρο που έπαιζαν κορώνα-γράμματα τις ζωές μας. Να σας πω, βέβαια, δεν φοβήθηκα αν θα πεθάνω, γιατί όλα αυτά μου δίνουν περισσότερο δύναμη να συνεχίσω και ίσως μπορεί να είναι και οι λεγόμενοι «πειρασμοί» για να μην προχωρήσει το έργο του Θεού.

Εχοντας γνώση της Αφρικανικής πραγματικότητας που βιώνει η ορθόδοξη ιεραποστολή, τι προτείνετε για την ενίσχυση του σημαντικού αυτού σκοπού;

Εχουμε ανάγκη τις προσευχές των ανθρώπων. Ο Θεός κάνει θαύματα μέσω της προσευχής. Το βλέπουμε μπροστά μας. Μέσα από το πουθενά και σε δύσκολες στιγμές, ο Θεός παρεμβαίνει και παίρνουμε δύναμη θυμίζοντάς μας ότι δεν είμαστε μόνοι. Εχουμε ανάγκη την αγάπη όλων που μπορεί να μετατραπεί και σε υλική βοήθεια (ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης, χρήματα), γιατί, εδώ, δεν έχουμε ούτε ένα δολάριο έσοδα. Απεναντίας, τα έξοδα είναι πολλά, όπως μετακινήσεις, μισθοί των υπαλλήλων, τρόφιμα, φάρμακα. Αρκεί να σας πω, πως ένα ιερέας για να έρθει στη Μητρόπολή μου, που είναι 25 φορές η Ελλάδα σε έκταση, είτε με μηχανάκι είτε μα αυτοκίνητο και με τα προσωπικά πράγματά του, θέλει πολλά χρήματα. Δεν μπορεί να σταθεί μια ιεραποστολή χωρίς χρήματα.

Μήπως χρειάζεται μια μεθοδευμένη προσπάθεια από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας και την Εκκλησία της Ελλάδος για να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά αυτά ζητήματα της ορθόδοξης ζωής;

Το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας είναι φτωχό. Άλλωστε, εκεί, είναι ελάχιστοι Έλληνες. Βρίσκεται στην Αίγυπτο σε μια μουσουλμανική χώρα, οπότε δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Ο Πατριάρχης, όμως, είναι ένας άνθρωπος με πολλή αγάπη και ίσως είναι και ο μοναδικός που τις τελευταίες δεκαετίες, έχει δώσει μια ώθηση στην ιεραποστολή και ιδιαίτερα στην Κεντρική Αφρική. Πολλές φορές, όταν βρεθούμε σε μια δύσκολη στιγμή και του ζητήσουμε βοήθεια είναι ο ίδιος που χτυπά τις πόρτες κάποιων ανθρώπων να μας στηρίξουν οικονομικά.

Η ελληνική παροικία, πόσο βοηθά;

Οι Έλληνες στην Αφρική βοηθούν την εκκλησία. Στην Κινσάσα (πρωτεύουσα) υπάρχουν αρκετοί. Στην Κανάγκα, όμως, δεν υπάρχουν Έλληνες. Βλέπω, όμως, ότι ο Θεός δε μας αφήνει. Εξάλλου έχω την αμέριστη συμπαράσταση και του Μητροπολίτη Πατρών, κκ Χρυσόστομου που ενδιαφέρεται πάντοτε να μάθει τι κάνω, πού βρίσκομαι και μέσω των ενοριών της Μητρόπολης Πατρών, μας βοηθά και οικονομικά.

Ποιες οι δράσεις της ιεραποστολικής εκκλησίας και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε;

Η κατήχηση των λαών αυτών. Για να φτάσεις και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, μπορεί να κάνεις κάποιες ημέρες σε χωματόδρομους είτε με αυτοκίνητα είτε με μηχανάκια που αν χαλάσουν, κατεβαίνουμε και πηγαίνουμε με τα πόδια. Μπορεί να μπούμε ακόμη και σε ένα κανό ή σε ένα ποταμόπλοιο, ιδιαίτερα οι Κονγκολέζοι ορθόδοξοι ιερείς αφήνουν τις οικογένειές τους πίσω για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Μάλιστα, μπορεί να αρρωστήσεις στο δρόμο, να κινδυνεύσεις-είχαμε ιερείς που φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, διότι στην κάθε σύναξη που έκαναν, η αφρικανική στρατιωτική κυβέρνηση, την θεωρούσε επικίνδυνη με αποτέλεσμα να συμβαίνει η σύλληψή τους. Κι όμως, παρόλες αυτές τις δυσκολίες, τα καταφέρνουμε. Και όταν φτάνουμε κατάκοποι στον προορισμό μας, μαζεύονται όλοι οι χωριανοί για να μας ακούσουν κι έτσι σιγά σιγά, ιδρύονται κι άλλες ενορίες. Με αυτόν τον τρόπο, κατηχούμε πλήθος ανθρώπων και μετά από ένα χρόνο, ξεκινούν οι ομαδικές βαπτίσεις και οι γάμοι. Οι βαπτίσεις γίνονται είτε στο ποτάμι είτε μέσα σε ένα βαρέλι με νερό και τις περισσότερες φορές, η Θεία Λειτουργία γίνεται στην ύπαιθρο.

Από τις 200 ενορίες που έχουμε, στις 30, είναι χτισμένοι ορθόδοξοι ναοί. Εχουμε φτιάξει ένα πολύ ωραίο ναό στο όνομα του Πρωτοκλήτου Ανδρέου όπου εκεί εκκλησιάζονται εκατοντάδες ορθόδοξοι Κονγκολέζοι. Το πρόβλημά μας είναι, όμως, ότι οι περισσότεροι ναοί είναι μικροί (χωρούν μόνο 100 άτομα), χτισμένοι από λάσπη και χόρτα κι ενώ έχουμε χίλιους ανθρώπους που θέλουν να εκκλησιαστούν, με μια βροχή, σκορπίζονται και φεύγουν.

Ποια η ανταπόκριση αυτών των αφρικανικών λαών απέναντί σας;

Η υποδοχή τους είναι πολύ συγκινητική. Μας υποδέχονται, όπως υποδέχτηκαν το Χριστό στα Ιεροσόλυμα κρατώντας κλαδιά στα χέρια, τραγουδώντας και ψάλλοντας. Αυτό δε μας αξίζει, αλλά γι’ αυτούς είναι μεγάλη τιμή, όχι μόνο αν πάω εγώ ως λευκός, αλλά αν πάει ακόμη κι ένα Κονγκολέζος παπάς. Μας περιμένουν ακόμη και 2 χρόνια για να φτάσουμε στα χωριά τους, αλλά και όταν δεν υπάρχει ιερέας, πηγαίνουν από μόνοι τους στις αυτοσχέδιες καλύβες που αποκαλούν ναούς, να ψάλλουν, να διαβάσουν τον Απόστολο, το Ευαγγέλιο, να αισθανθούν ότι είναι Κυριακή, και μετά πάνε σπίτια τους.

Σε λίγες μέρες που φεύγετε για την Αφρική, τι παρακαταθήκη λόγων, μας αφήνετε;

Να ζητήσω από όλους τους ανθρώπους την προσευχή τους, την αγάπη τους και τη στήριξή τους. Αυτό ζητώ κάθε φορά που έρχομαι στην Πάτρα και να τους υπενθυμίσω ότι η ιεραποστολή δεν είναι κάτι που ανήκει σε εμάς. Η ιεραποστολή είναι ευθύνη όλων μας. Είναι η έκφραση της αγάπης προς το Θεό και το συνάνθρωπό μας.