Δείτε ΦΩΤΟ
Το διώροφο διατηρητέο νεοκλασσικό κτίριο στη συμβολή των Οδών Κορίνθου και Αράτου είναι από τα πιο εντυπωσιακά οικοδομήματα στο κέντρο της Πάτρας.
Όπως και άλλα νεοκλασικά κτίρια της Πάτρας αντανακλά την οικονομική και κοινωνική ευμάρεια της κυρίαρχης αστικής τάξης του 19ου αιώνα.
Το κτίριο αρχικά αποτελούσε την οικία της οικογένειας του σταφιδέμπορου Μανωλόπουλου και από τα τέλη του ίδιου αιώνα στέγασε το ιστορικό ιδιωτικό «Αρεθειο Εκπαιδευτήριο».
ο ιδιοκτήτης του σπιτιού Α. Μανωλόπουλος με την συζυγό του και τον εγγονό του Αλέξανδρο! (φωτο του 1956)/ φωτο από Μαίρη Μανωλοπούλου:facebook
ο ιδιοκτήτης του σπιτιού Α. Μανωλόπουλος με την συζυγό του και τον εγγονό του Αλέξανδρο! (φωτο του 1956)/ φωτο από Μαίρη Μανωλοπούλου:facebook
"Αρέθειον Εκπαιδευτήριον" ιδρύθηκε στις 23-7-1947 από τον καθηγητή θεολογίας Γ.Π.Μπούρα, ο οποίος ήταν γνωστός από τη μεγάλη του συμμετοχή στην πνευματική ζωή της Πάτρας, αρθρογραφώντας σε γνωστές τοπικές εφημερίδες της εποχής (π.χ. Εθνικός Κήρυξ). Σε άλλη εφημερίδα της εποχής (Νεολόγος Πατρών) διαβάζουμε μια πλήρη διαφήμιση του νεοσυσταθέντος σχολείου, η οποία δίνει και το καινοτόμο στίγμα του :
Αρέθειον - Πρότυπον Εκπαιδευτήριον
Νηπιαγωγείον - Δημοτικόν - Γυμνάσιον
Ο πλησιέστερος εκπαιδευτικός όμιλος
Εφαρμογή νεωτέρων εκπαιδευτικών συστημάτων
Αρτία και ελληνοπρεπής Αγωγή
Υποχρεωτική σπουδή της Αγγλικής δι' όλες τις τάξεις
Αίθουσαι διημερεύσεως εξωτερικών οικοτρόφων
Με αυτό τον τρόπο ο Ιδιοκτήτης και Διευθυντής του σχολείου, το παρουσίαζε σαν καινοτόμο εκπαιδευτικό ίδρυμα, με οράματα, προοπτικές και νέες ιδέες, μην ξεφεύγοντας όμως από την επίσημη γραμμή του κράτους που προωθούσε την Ελληνοπρεπή αγωγή. Όπως μπορούμε να δούμε, πέρα από τις διακηρύξεις, ακόμα και τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται στις σφραγίδες του σχολείου, ενισχύουν αυτό τον προσανατολισμό.
Οι σφραγίδες του σχολείου το έτος 1947-48 και το 1950
Το Αρέθειον λειτούργησε σαν τετραθέσιο, διαθέτοντας όμως και καθηγητές ειδικών μαθημάτων (Γυμναστική, Ωδική). Στεγαζόταν αρχικά σε οίκημα της οδού Αγ. Νικολάου 36, το 1951 μεταφέρθηκαν οι πιο πολλές τάξεις στο οίκημα της Ελληνογαλλικής Σχολής, ενώ για τελευταία φορά μεταφέρθηκε στο οίκημα της οδού Μαιζώνος 67, μέχρι που έκλεισε.
Από τα βιβλία υλικού φαίνεται ότι διέθετε πλήρη σειρά εποπτικών οργάνων και μια άρτια βιβλιοθήκη, που ακόμη και κρατικά σχολεία δεν διέθεταν τότε.
Η οργάνωση ήταν υποδειγματική για τα δεδομένα της εποχής.
Μάλιστα το 1967 διέθετε και σχολικό λεωφορείο για τη μεταφορά των μαθητών.
Όσον αφορά τον αριθμό των μαθητών που φοιτούσαν σ' αυτό, το πρώτο σχολικό έτος, 1951-52, φοιτούσαν 153 μαθητές, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός μαθητών παρουσιάστηκε το 1955 (160 μαθητές). Επίσης το 1968-69 που έκλεισε, φοιτούσαν σ' αυτό 93 μαθητές.
Από τα βιβλία Μαθητολογίου ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα επαγγέλματα των γονέων, τα οποία καλύπτουν όλες σχεδόν τις κοινωνικο-οικονομικές κατηγορίες: κουρεύς, σιδηροδρομικός, αστυνομικός, κτίστης, ηλεκτρολόγος, καθηγητής, γεωργός, χημικός, επιχειρηματίας κ.λ.π. Είναι εύλογο, λοιπόν, να υποθέσει κανείς ότι το σχολείο αυτό ιδρύθηκε από έναν άνθρωπο που είχε θέληση να προσφέρει εκπαιδευτικά αγαθά στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Η δραστηριότητα του σχολείου αυτού δεν περιορίστηκε στα στερεότυπα των σχολείων της εποχής. Το Αρέθειον ξεχώρισε σαν εκπαιδευτικό ίδρυμα που καλλιεργούσε το πνεύμα των μαθητών. Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί η έκδοση δελτίου (σχ. εφημερίδας), με την επωνυμία «Παλμός», με πλούσιο υλικό και ποικίλα θέματα, όπου οι μαθητές, ως εκκολαπτόμενοι δημοσιογράφοι και συγγραφείς, ξεδίπλωναν τις ικανότητές τους.
Το πρώτο φύλλο της σχ. εφημερίδας «Παλμός» - 1961
Η δραστηριότητα αυτή, η οργάνωση και το θερμό κλίμα που επικρατούσε μεταξύ δασκάλου - μαθητή ήταν το ζητούμενο από μαθητές και γονείς, γεγονός που καθιστούσε το σχολείο πρότυπο. Η συμμετοχή μαθητών από όλα τα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα, μαρτυρά την απήχηση που είχε στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο, αφού λειτουργούσε με πρότυπα που βρίσκονται σήμερα σε ισχύ, τόσα χρόνια μετά. Στη συμμετοχή αυτή, πέρα από τα επαγγέλματα, που μας οδηγούν προς την κατεύθυνση αυτή, συντείνει και το γεγονός ότι τα δίδακτρα ήταν προσιτά για έναν μέσο εργαζόμενο γονιό. Για παράδειγμα ο μέσος μισθός ενός υπαλλήλου, το 1968 κυμαινόταν στις 2.300 - 2.700 δρχ. , ενώ τα δίδακτρα κυμαίνονταν από 275 έως 300 δρχ., κάτι που σημαίνει ότι ένας μεσαίας κατηγορίας εργαζόμενος οικογενειάρχης μπορούσε να στείλει το παιδί του σ’ αυτό το σχολείο.
*τα περισσότερα στοιχεία για την ιστορία του Αρέθειου προέρχονται από τη διπλωματική εργασία της Ειρήνης Κουμπούρη που επισυνάφθηκε σε ανάρτηση του διαδικτυακού γκρουπ patrasmemories.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr