Με τη νέα ταινία σκηνοθέτιδας από τη Σαουδική Αραβία ρίχνει αυλαία το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Από το πρόσφατο 76ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας και με τα εύσημα της υποψηφιότητας της Σαουδικής  Αραβίας για την κατηγορία του ξενόγλωσσου Όσκαρ του 2020, έρχεται η ταινία της Haifaa Al Mansour με τίτλο “The Perfect Candidate”, με την οποία και θα ρίξει αυλαία το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, μία ιδιαίτερα σινεφίλ διοργάνωση με επικεφαλής καλλιτεχνικό διευθυντή τον γνωστό κριτικό Νίνο Φένεκ Μικελίδη, το βράδυ της Τετάρτης 4/12/2019, στις 20.30 το βράδυ, στον κινηματογράφο Τριανόν στην οδό Κοδριγκτώνος και Πατησίων στην Αθήνα.

Το ίδιο βράδυ, πριν την προβολή της ταινίας, θα απονεμηθούν και τα βραβεία των επιτροπών FIPRESCI, ΠΕΚΚ, Πανοράματος και Αναγνωστών του περιοδικού Αθηνόραμα καθώς και τα τιμητικά βραβεία του φετινού Φεστιβάλ, στους Μίμη Πλέσσα, Ερρίκο Ανδρέου, στην Αιγιώτισσα ηθοποιό Μαρία Καλλιμάνη και στους Βασίλη Μαζωμένο και Χρίστο Σιοπαχά.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Η Μάριαμ είναι μια φιλόδοξη νεαρή γιατρός, που εργάζεται σε μια κλινική μιας μικρής πόλης στη Σαουδική Αραβία. Παρά τα προσόντα της, χρειάζεται να διεκδικεί καθημερινά το σεβασμό των ανδρών συναδέλφων της και την αποδοχή  των ασθενών της.

Όταν της απαγορεύουν να ταξιδέψει στο Ντουμπάι σε αναζήτηση μιας καλύτερης δουλειάς, ένα γραφειοκρατικό μπέρδεμα τη φέρνει μπροστά στο έντυπο της αίτησης για συμμετοχή στις τοπικές εκλογές, οπότε και αποφασίζει να είναι υποψήφια. Αυτή η τόλμη της Μάριαμ ταράζει τα νερά και προκαλεί την συντηρητική ντόπια κοινότητα στην οποία ανήκει, αλλά στο πλευρό της έχει την οικογένειά της, που τη στηρίζει με αποφασιστικότητα και επινοητικότητα, προκειμένου να καταφέρουν να πάνε την παραδοσιακή τους κοινωνία μερικά βήματα μπροστά…

Η Haifaa Al Mansour έχει σπουδάσει Λογοτεχνία στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Κάιρο και αργότερα πήρε το Master της στη Σκηνοθεσία και τις Σπουδές Κινηματογράφου από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Είναι η 1η γυναίκα σκηνοθέτης στη Σαουδική Αραβία και η μεγάλου μήκους ταινία της “Wadjda” (2012) ήταν η 1η διεθνής παραγωγή στην ιστορία που γυρίστηκε στη Σαουδική Αραβία.

Με συμμετοχές σε περισσότερα από 40 φεστιβάλ διεθνώς, η ταινία “Wadjda” κέρδισε πλήθος βραβείων – στη Βενετία, το Ρόττερνταμ, το Ντουμπάι και αλλού.

Το πρώτο της φιλμ ήταν το 2005, το «Women Without Shadows» που ήταν μικρού μήκους.

Η διοργάνωση του 32ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Το thebest.gr είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου την Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019 και παρακολούθησε την ταινία «Οι Δύο Ληστές – Butch Cassidy & the Sundance Kid» σε σκηνοθεσία του αείμνηστου Αμερικανού δημιουργού Τζορτζ Ρόι Χιλ, ο οποίος είχε τιμηθεί με Όσκαρ για «Το Κεντρί» στην απονομή του 1974. Η ταινία «Οι Δύο Ληστές» συμπεριλαμβάνεται στο αφιέρωμα του 32ου Πανοράματος Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στο Woodstock και στη χρονιά 1969 που άλλαξε το Hollywood. Ήταν πραγματικά μία σινεφίλ ευχαρίστηση να ξαναβλέπεις μία ταινία που γνώριζες και εκτιμούσες, αυτή τη φορά όχι στην μικρή οθόνη αλλά στην μεγάλη οθόνη όπως τότε που την πρωτοαπόλαυσαν οι θεατές το φθινόπωρο του 1969, πριν από 50 ολόκληρα χρόνια.

Η επέτειος αυτή του μισού αιώνα της αριστουργηματικής αυτής ταινίας γουέστερν έδωσε την αφορμή και για πολλά άρθρα στον διεθνή Τύπο όπως στην εφημερίδα The Guardian, στο Life αλλά και στο τεύχος Νοεμβρίου του Βρετανικού περιοδικού Total Film. Μπορεί βλέποντας ξανά τους «Δύο Ληστές» με το υπέροχο πρωταγωνιστικό δίδυμο των Πολ Νιούμαν ως Μπουτς και Ρόμπερτ Ρέντφορντ ως Σάντανς, ρόλος που τον εκτόξευσε στην Χολυγουντιανή δόξα στα 33 του χρόνια, να ένιωθες λίγο την «ηλικία» της ταινίας μιας και ουσιαστικά πρόκειται για το παλιό Χόλυγουντ, ωστόσο πραγματικά είναι μία ταινία που κουβαλούσε κάτι το τόσο φρέσκο και ανανεωτικό τη σημαδιακή χρονιά του ’69 που έκανε πρεμιέρα στις αίθουσες. Το φιλμ που περιέχει και μία υπέροχη σκηνή με τον Πολ Νιούμαν και την Κάθριν Ρος να κάνουν ποδήλατο υπό τους ήχους του «Raindrops keep fallin on my head» που πήρε και Όσκαρ (το φιλμ πήρε συνολικά 4) είχε κάνει την απόλυτη έκπληξη τότε με την άλλη πιο «light» ματιά του στους διάσημους παράνομους της Άγριας Δύσης και αποτέλεσε μία τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία και έμεινε ως ένα από τα εμβληματικά γουέστερν του Αμερικανικού σινεμά και ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών σύμφωνα με το Αμερικανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο.

Ο Ρέντφορντ ως λακωνικός Σάντανς, άσος στο σημάδι που δεν ξέρει να κολυμπά (κλασική η σκηνή που μαζί με τον Μπουτς πηδούν από το βράχο στο ποτάμι να σωθούν καθώς τους καταδιώκουν) είναι πραγματικά απόλυτα ταιριαστός στο ρόλο και οι κριτικοί το αναγνώρισαν και το κοινό ξετρελάθηκε μαζί του. Μάλιστα την ίδια περίοδο στα Αμερικανικά σινεμά κυκλοφόρησαν με αφορμή το σουξέ και τις ουρές στα ταμεία που έφεραν οι «Δύο Ληστές», δύο άλλα φιλμ που είχε γυρίσει ο Ρέντφορντ λίγο καιρό πριν, ο «Δραπέτης – Tell them Willie Boy is here» του Άμπραχαμ Πολόνσκι, ο οποίος για σχεδόν 20 χρόνια δεν είχε γυρίσει ταινία καθώς ήταν στην λίστα του Μακάρθι, και ο «Πρωταθλητής του ιλίγγου», η 1η ταινία όπου ο Ρέντφορντ ήταν και παραγωγός και πραγματικά εκείνο το χρονικό διάστημα δημιουργήθηκε μία μοναδική αίσθηση με το όνομα του Ρέντφορντ να επισκιάζει σχεδόν αυτό του σταρ Πολ Νιούμαν και να πρωτοστατεί παντού σε εξώφυλλα περιοδικών και σε άρθρα εφημερίδων.  «Ο Δραπέτης» προβλήθηκε επίσης στο ίδιο αφιέρωμα του 32ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου την Τρίτη 26/11 στο Τριανόν με πολλούς σινεφίλ νεότερης ηλικίας να σπεύδουν να το δουν καθώς δεν είχε τύχει να το παρακολουθήσουν ούτε στην τηλεόραση.

Τέλος επανερχόμενοι στους «Δύο Ληστές» αξίζει να προσθέσουμε την μοναδική φωτογραφία του Κόνραντ Χολ με τα μεγάλα ανοικτά πλάνα των εκτάσεων της πολιτείας της Γιούτα και του Μεξικό όπου γυρίστηκε η ταινία, την πάντα προσεγμένη δουλειά της Ίντιθ Χεντ στα κοστούμια (τι μοναδικό και το κολάζ σκηνών όπου οι Δύο Ληστές μαζί με την Έττα πηγαίνουν στη Ν. Υόρκη για να πάρουν το ατμόπλοιο για τη Νότια Αμερική και δη τη Βολιβία για να συνεχίσουν εκεί τις ληστείες τους) και φυσικά το σενάριο του Γουίλιαμ Γκόλντμαν που χρυσοπληρώθηκε τότε από το στούντιο της 20th Century Fox αλλά άξιζε και κέρδισε και το Όσκαρ.

Ένα αγέραστο φιλμ που βλέποντας το στην όμορφη μεγάλη οθόνη του Τριανόν σου χάριζε μία ανεπανάληπτη εμπειρία και μία σινεφίλ αγαλλίαση.  

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ