TEDxPatras 2019: Όσα είδαμε στο τρίτο και τελευταίο session

Το TEDxPatras 2019 ολοκληρώθηκε

Άρωμα Πάτρας, μελωδίες με νοσταλγία από πιάνο, ακορντεόν, τρομπέτα, κοντραμπάσο-μπάσο, τύμπανα, γιουκαλίλι και φωνές γεμάτες ζεστασιά γέμισαν τη σκηνή του TEDxPatras 2019, με την έναρξη του 3ου και τελευταίου session. Και ήταν οι δικοί μας Πατρινοί Carte Postale που έστησαν μια γιορτή από νότες που ξεχύθηκαν ανάμεσα στους θεατές που πρόσμεναν την ολοκλήρωση μιας μέρας αφιερωμένης στη διάδοση ιδεών, στην αφήγηση σημαντικών ιστοριών, στην ανταλλαγή απόψεων- με λίγα λόγια, στη συλλογή στιγμών που μόνο η μαγεία ενός TEDx event μπορεί να γεννήσει.

Τον τελευταίο κύκλο ομιλιών άνοιξε η παιδαγωγός Μαρία Ντάβου. Η ομιλήτρια, ως εκπαιδευτικός, μοιράστηκε από σκηνής το παράλογο των αγκυλώσεων που μαστίζουν την ελληνική εκπαίδευση. Σε ένα σύστημα όπου οι μαθητές για πολλές δεκαετίες διδάσκονται πως η αξία και η ικανότητά τους είναι μετρήσιμη και αποτυπώσιμη στα σκορ που επιτυγχάνουν στα διαγωνίσματα. Και στην άλλη πλευρά εκπαιδευτικοί που με τη σειρά τους έχουν διδαχθεί πως η αξία τους εδράζεται στην ικανότητα να εντοπίζουν τα λάθη των μαθητών τους. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που έχει στερέψει τη διάθεση των παιδιών για νέα γνώση. Και η απάντηση της Μαρίας Ντάβου; “Ας χακάρουμε το σύστημα!” Ας αποβλέψουμε στον εναγκαλισμό της φυσικής τάσης των μαθητών να ερευνούν, στην ενίσχυση της ικανότητάς τους να κοιτούν τον κόσμο και να αναρωτιούνται. Ας γίνουμε όσα χρειάζονται για να ανοιχτούν στο πέλαγος της αβεβαιότητας, παραμένοντας ευτυχισμένοι.

Η συγγραφέας και παρουσιάστρια Χίλντα Παπαδημητρίου σε μια αφήγηση ζωής αναφέρθηκε από σκηνής του TEDxPatras 2019 στις προσωπικές «βεβαιότητες» και «αβεβαιότητες». Για εκείνη βεβαιότητες είναι η μόρφωση, η ανθρωπιά, η συμπόνια, η ανάγκη έκφρασης του βαθύτερου εγώ. Έχοντας τα ως δεδομένα πορεύθηκε στη ζωή και αντιμετώπισε ανατροπές που δημιούργησαν συνθήκες αβεβαιότητας. Σπούδασε νομικά, αλλά επέλεξε να μην εξασκήσει το αντικείμενο αυτό. Αναζήτησε την προσωπική της έκφραση μέσα από την Τέχνη. Η αναζήτηση αυτή την οδήγησε να μετουσιώσει τα μουσικά της ακούσματα και το προσωπικό της κριτήριο σε ένα δισκάδικο, που έγινε σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της μουσικής. Αντιμετωπίζοντας την εργασιακή αβεβαιότητα, που έφερε η κατάρρευση της μουσικής βιομηχανίας, ως ευκαιρία για να αλλάξει τη ζωή της, στράφηκε αρχικά στη μετάφραση και εν συνεχεία στη συγγραφή. Έχοντας να αντιμετωπίσει νέες απαιτήσεις, διαπίστωσε για μια ακόμη φορά την ουσιαστική διαφορά μεταξύ των λέξεων “δουλεία” και “δουλειά”. Για να καταλήξει πως, όσα κι αν ζήσεις, η ουσία της ζωής παραμένει αβέβαιη και άπιαστη...

Κι από τον χώρο της μουσικής και της λογοτεχνίας, μεταβήκαμε στο χώρο της επιχειρηματικότητας. Ο Ceo και Co-Founder της Norbloc, Αστυάναξ Κανακάκης, περιέγραψε τις επιπτώσεις της αβεβαιότητας που περιβάλλει κάθε νέα τεχνολογία που κατέχει τη δύναμη να μετασχηματίζει τον εργασιακό χώρο- και όσα επιτελούνται μέσα σε αυτόν. Μέσα σε μόλις δέκα λεπτά, ο ομιλητής δημιούργησε, για χάρη των ακροατών, μια πλήρη παρουσίαση της τεχνολογίας block chain. Μια τεχνολογία αρκετά ισχυρή ώστε να δημιουργεί, να αναπτύσσει και να καταγράφει τη χρονική εξέλιξη από μια σειρά διαφορετικές πραγματικότητες εντός διαφορετικών οικοσυστημάτων. Σε μια απολύτως συναρπαστική αφήγηση που η χρήση κρυπτοσυχνοτήτων για την επίτευξη κέρδους συσχετίστηκε με τη δύναμη των αρχών και των οργανισμών εξουσίας να ορίζουν όσα συναποτελούν την ταυτότητα κάθε ανθρώπου, ο Αστυάναξ Κανακάκης διατύπωσε το απόλυτο ερώτημα: Καθώς η οικονομική και κρατική εξουσία- οι δύο βασικοί παράγοντες που μέχρι σήμερα αρκούσαν για να αναγνωριστεί η “θεσμική” ύπαρξη ενός ανθρώπου- υποχωρούν κάτω από το βάρος της αβεβαιότητας, τι είναι πιθανό να τις αντικαταστήσει- και τι είναι πιθανό να κάνουν προς απάντηση όσοι για χρόνια και χρόνια τις ασκούν;

Το 5ο TEDxPatras έκλεισε με μια συναρπαστική ομιλία του Peter Sage. Ο τελευταίος ομιλητής του TEDxPatras 2019 βάσισε τις παρατηρήσεις του για την ανθρώπινη συμπεριφορά σε όσα μας διαμορφώνουν, ως ένα ακούσιο σαμποτάζ βασισμένο στο συνδυασμό των βιολογικών μας περιορισμών και της μειωμένης αντιληπτικής μας ικανότητας. Ένας συνδυασμός που μας καταδικάζει να είμαστε ανόητα βέβαιοι για τα πιο αβέβαια πράγματα στον κόσμο. Ένας συνδυασμός που μας κάνει να μοιάζουμε με το μυρμήγκι που προχωρά βέβαιο πως κατευθύνεται νότια, αγνοώντας το γεγονός πως προχωρά πάνω στην πλάτη ενός ελέφαντα που βαδίζει με κατεύθυνση τον Βορρά. Ποια είναι λοιπόν η λύση; Να μάθουμε ποιες πλευρές της κατάστασης εντός της οποίας υπάρχουμε μπορούμε να ελέγξουμε- και να τις ελέγχουμε αποτελεσματικά. Να επιλέγουμε εκεί που η επιλογή μας μπορεί να μεταβάλλει την πραγματικότητα. Να αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας σαν την κατοικία μας: απαγορεύοντας την είσοδο σε κάθε είδους “μολυσματική απειλή”, προσκαλώντας όσα μας βοηθούν να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας και να γίνουμε ευτυχισμένοι και δημιουργικοί και κάνοντας έξωση σε ό,τι μας αρρωσταίνει.