Χιούμορ, συγκίνηση & προβληματισμός μέσα από το φιλμ "Οι Δύο Πάπες" - Παίζεται και στην Πάτρα

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ταινία «Οι Δύο Πάπες» του Βραζιλιάνου σκηνοθέτη Φερνάντο Μειρέγιες που είναι παραγωγή της πλατφόρμας του Netflix και που αφού έκανε πρεμιέρα σε γνωστά Φεστιβάλ όπως του Telluride & του Λονδίνου, προβάλλεται από 12 Δεκεμβρίου 2019 στις Ελληνικές αίθουσες και στην Πάτρα στα Odeon Veso Mare.

Είναι ένα φιλμ που ξεκινά πολύ εντυπωσιακά θα λέγαμε με την εκλογή του νέου Πάπα το 2005 και εκεί μαθαίνουμε στοιχεία που πολλοί Ορθόδοξοι ενδεχομένως δεν γνωρίζουμε, όπως τον τρόπο εκλογής που θυμίζει και λίγο με τα χαρτάκια και μπαλάκια…λοταρία (ένας καρδινάλιος για να εκλεγεί νέος Προκαθήμενος της Καθολικής εκκλησίας χρειάζεται 77 ψήφους). Όλα αυτά λαβαίνουν χώρα κεκλεισμένων των θυρών στην περίφημη αίθουσα με τις περίτεχνες τοιχογραφίες του Μιχαήλ Άγγελου, της Καπέλα Σιξτίνα που σε αφήνουν έκθαμβο και με το ανάλογο ενδυματολογικό στοιχείο, τους καρδινάλιους ντυμένους στα κόκκινα.

Για τις ανάγκες της ταινίας χρειάστηκε να αναπαραχθούν μέσα σε χρονικό διάστημα ολίγων εβδομάδων αυτές οι «ζωγραφιές» και ουσιαστικά στήθηκε από την αρχή μία πειστικότατη «ρέπλικα» της αίθουσας αυτής που νομίζεις σαν το φιλμ να γυρίστηκε όντως εντός της εμβληματικής και ιστορικής αυτής αίθουσας του Βατικανού.

Προχωρώντας, η ταινία κερδίζει τον θεατή με ένα βασικό στοιχείο το χιούμορ που αναδύεται σε αρκετά σημεία με αποκορύφωμα τη σκηνή που ο μετέπειτα Πάπας Φραγκίσκος από την Αργεντινή πείθει τον Πάπα Βενέδικτο, τον Γερμανικής καταγωγής Πάπα που παραιτήθηκε το 2013, να φάνε μαζί λαχταριστή πίτσα και να πιουν αναψυκτικά (υπάρχει και σκηνή όπου παρακολουθούν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 στην τηλεόραση πίνοντας και μπύρα).

Στις πιο σοβαρές διαστάσεις της ταινίας που αφορούν στην «άκαμπτη», συντηρητική στάση της Καθολικής εκκλησίας σε πολλά κρίσιμα ζητήματα όπως την αγαμία, την ομοφυλοφιλία, τη φτώχεια, την κακοποίηση ανήλικων αγοριών από καθολικούς ιερείς, όπως τουλάχιστον εκφραζόταν μέχρι πρότινος και το ομολογουμένως «θεαματικό» και ειλικρινές άνοιγμα που επιχειρεί ο Πάπας Φραγκίσκος (θαυμάσιος ο 72χρονος Τζόναθαν Πράις) που από την πρώτη στιγμή θα αφήσει στην άκρη τις περιττές και αχρείαστες πολυτέλειες, το φιλμ προσπαθεί χωρίς πάντα να τα καταφέρνει. Παρόλ’ αυτά κι ενώ η εικόνα που βγάζει το φιλμ είναι γενικά θετική έως και σε σημεία κολακευτική για τον Πάπα και τους Καθολικούς (μην ξεχνάμε πως απευθύνονται σε πάνω από 1 δις, 200 εκατομμύρια πιστούς) δεν αφήνει στο απυρόβλητο πρόσωπα και πράγματα ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος (κάπως άτσαλα) είναι η αλήθεια στο προβληματικό παρελθόν του Φραγκίσκου, ο οποίος είχε κατηγορηθεί ότι δεν ενήργησε όπως έπρεπε την δύσκολη περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή τη δεκαετία του ’70 όπου διώχθηκαν και Καθλικοί ιερείς.

«Άλλαξα», όμως παραδέχτηκε ο Φραγκίσκος, ρίχνοντας το βάρος του στους φτωχούς και ενδεείς του κόσμου και το κυριότερο, κι αυτό είναι που βγάζει συγκίνηση προς το φινάλε, θέλησε να ακολουθήσει τις προσταγές των καιρών και να αντιμετωπίσει όλα τα τρομερά που συμβαίνουν, από τις οικονομικές ανισότητες και την βία έως την κλιματική αλλαγή.

Τον Πάπα Βενέδικτο κάνει ο 82χρονος Άντονι Χόπκινς που επίσης είναι πολύ καλός και ξεχωρίζει κυρίως προς το τέλος.

Ο Βενέδικτος είναι σήμερα 92 ετών ενώ ο Φραγκίσκος είναι νεότερος του κατά 10 χρόνια.

Μία ταινία λοιπόν που προβληματίζει, που θυμίζει πρόσωπα και καταστάσεις και που με χιούμορ και συγκίνηση ανοίγει την αυλαία για να μπούμε στα άδυτα αυτού του κολοσσού όπως είναι η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία.

*Το φιλμ διεκδικεί και 4 Χρυσές Σφαίρες – Golden Globes, καλύτερης ταινίας – δράμα, σεναρίου, α’ ανδρικού για τον Τζόναθαν Πράις και β’ ανδρικού ρόλου για τον Άντονι Χόπκινς και λογικά θα έχει υποψηφιότητες και στα Όσκαρ.

Στο τέλος του φιλμ υπάρχει και πλάνο των πραγματικών προσώπων, του Βενέδικτου και του νυν Πάπα Φραγκίσκου.

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ