Μια συζήτηση γεμάτη εικόνες με τον πατρινό φωτογράφο Γιώργο Λιόπετα

Γιώργο θα ήθελα να μου λύσεις την εξής απορία. Γιατί ένας επαγγελματίας φωτογράφος επιλέγει να ασχοληθεί αποκλειστικά με τους γάμους;

 Η αλήθεια είναι ότι η πρώτη μου επαφή με την φωτογραφία ήρθε μέσω των γάμων όταν ήμουν 14 χρονών.  Από τότε ουσιαστικά φωτογραφίζω γάμους αλλά δεν ασχολούμαι αποκλειστικά με την φωτογραφία γάμου. Εκτός από φωτογραφία γάμου, φωτογραφία studio αλλά και φωτογραφία δρόμου, μου αρέσει να δημιουργώ αλλά και να παίρνω μέρος σε editorials. Φωτογραφήσεις, με ένα συγκεκριμένο θέμα, όπου διάφοροι καλλιτέχνες, όπως florists, event planners, designers, stylists κ.α. συνεργάζονται και δημιουργούν ένα μοναδικό project με σκοπό να εμπνεύσουν κάποιους αλλά και να εκφραστούν οι ίδιοι.

Ο λόγος που έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια να φωτογραφίζω κυρίως γάμους είναι ο τρόπος έκφρασης μου μέσω αυτών. Ο γάμος είναι ένα πολύ σημαντικό event όπου από νωρίς θα φωτογραφίσω λεπτομέρειες (τα νυφικά παπούτσια, τα προσκλητήρια, το νυφικό φόρεμα, τα κοσμήματα κλπ), θα φωτογραφίσω πορτρέτα ανθρώπων καθημερινών, που δεν έχουν σχέση με τον χώρο της μόδας, και τέλος θα φωτογραφίσω τη δεξίωση όπου ανάλογα με το γούστο του ζευγαριού, μπορώ να συναντήσω πολλά αξιοσημείωτα πράγματα. Μέσω όλων αυτών, εκφράζομαι απόλυτα και αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα άφηνα ποτέ τους γάμους.

Πότε και πως ξεκίνησε η επαφή σου με τον χώρο της φωτογραφίας; Θυμάσαι;

 Η επαφή μου με την φωτογραφία ξεκίνησε πριν γεννηθώ. Οι γονείς μου είναι ιδιοκτήτες γνωστού φωτογραφείου της Πάτρας (Quick Film). Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, περιτριγυρίζομαι από κάτι τις φωτογραφικό, αφού από μικρή ηλικία ήθελα να βοηθάω τους γονείς μου. Τότε με τις εμφανίσεις των φιλμ, αργότερα με τις φωτογραφίσεις κλπ. Οπότε το ερέθισμα προς τον έρωτα μου για την φωτογραφία, ήρθε χωρίς καν να το καταλάβω.

Αυτό που με έκανε να πω ότι από αυτό θα ζήσω, για αυτό θα πονέσω, για αυτό θα προσπαθήσω και ας φτάσω όσο πιο ψηλά μπορέσω, ήταν ένα σεμινάριο φωτογραφίας που με παρακίνησε η μητέρα μου, Ντίνα, να παρακολουθήσω. Όταν νόμιζα πως φωτογράφος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος κρατά μία φωτογραφική μηχανή και απλά πατάει "ένα κλικ", αυτό το σεμινάριο με έκανε να αναθεωρήσω, να καταλάβω πολλά και να γοητευτώ απεριόριστα από το παιχνίδι μεταξύ του φωτός και της σκιάς. Όπως μου αρέσει να λέω, κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά, "είδα το φως".

Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν περάσει 5 χρόνια γεμάτα περιπέτειες και συγκινήσεις!

Ο πολύς κόσμος δεν το ξέρει. Τι κάνει έναν φωτογράφο να ξεχωρίζει έναντι άλλων; Έχει καλύτερα κλικ, καλύτερο εξοπλισμό ή κάνει καλύτερη επεξεργασία; Υπάρχουν στη φωτογραφία στάδια και διαδικασίες που ακολουθούνται και μπορούν να διακρίνουν έναν φωτογράφο από έναν άλλον;

Σίγουρα πίσω από ένα πετυχημένο φωτογράφο δεν κρύβεται μόνο ένα κλικ, αλλά μία δυναμική γυναίκα! Σοβαρά τώρα, θεωρώ ότι ένας πετυχημένος φωτογράφος είναι ο συνδυασμός διαφόρων παραγόντων όπως αυτοί που πολύ σωστά είπες, αν και δεν πιστεύω στην αξία του εξοπλισμού. Ναι μεν, είναι σημαντικός, αλλά δεν θα κάνει θαύματα. Επίσης κάποιες από τις καλύτερες φωτογραφίες που έχω δει, δεν έχουν τραβηχτεί με μηχανές αξίας χιλιάδων. Παρ’ όλα αυτά, ο εξοπλισμός, η επεξεργασία και το "κλικ" είναι όλα εξίσου σημαντικά. Σημαντικότερο από όλα όμως, κατά την γνώμη μου, είναι η οπτική γωνία, "the way you see things" όπως μου αρέσει να λέω.

Υπάρχουν φωτογραφίες που έχεις τραβήξει και εσένα σου αρέσουν πολύ, αλλά δεν έτυχαν της ίδιας αποδοχής από τους άλλους; Και το αντίστροφο. Φωτογραφίες που δεν σου άρεσαν καθόλου αλλά ενθουσίασαν;

Εννοείται ότι έχω τραβήξει εικόνες που ενθουσίασαν λίγους, αλλά εγώ τις ερωτεύτηκα. Επίσης πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να "χαζεύει" μπροστά από μία εικόνα που ίσως να μην έλεγε πολλά σε κάποιους. Για αυτό άλλωστε, με γοήτευσαν οι τέχνες από πολύ μικρή ηλικία. Βρίσκω πολύ όμορφο, πολύ ρομαντικό, μία εικόνα, ένας πίνακας, ένα άγαλμα να μην αρέσει σε όλους. Να σου κάνω μία ερώτηση? Γίνεται ένα άρωμα να αρέσει σε όλους?... Όχι. Και αυτό διότι πίσω από το "μου αρέσει" υπάρχει η ιδιαιτερότητα του γούστου. Παρ’ όλα αυτά, το ότι σε κάποιον δεν αρέσει ένα άρωμα, δεν έχει να κάνει επ' ουδενί με την ποιότητα του.

Παρά το νεαρό της ηλικίας σου βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή ανάμεσα στους καλύτερους φωτογράφους γάμων στην Ελλάδα, ενώ από ότι είδα στο site σου έχεις κάνει δουλειές και στο εξωτερικό. Βελτιώνεσαι με το πέρασμα του χρόνου; Μπορεί ένας φωτογράφος να γίνει καλύτερος και πως;

Πρώτα απ΄όλα σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα λόγια. Είναι πολύ όμορφο να γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που με θεωρούν έναν από τους καλύτερους φωτογράφους του χώρου. Άλλωστε ο χώρος αυτός έχει πολλούς καλλιτέχνες φωτογράφους με μεγάλη εμπειρία και αμέτρητες φωτογραφήσεις ανά τον κόσμο, οπότε μπορώ να πω ότι με τιμάς. Όσον αφορά τη δική μου δουλειά, θεωρώ ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας μου, δεν έχω αγγίξει το ταβάνι των δυνατοτήτων μου και ότι έχω πολλά περιθώρια εξέλιξης.

Η τέχνη της φωτογραφίας επηρεάζεται από τα βιώματα και τις προσωπικές εμπειρίες του εκάστοτε καλλιτέχνη. Οπότε, με την πάροδο του χρόνου, θεωρώ ότι ωριμάζοντας και δουλεύοντας σκληρά και με προσήλωση θα καταφέρω να εξελιχθώ και να επιτύχω τις προσωπικές μου φιλοδοξίες και όνειρα.

Επίσης αγαπάω τα ταξίδια. Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος είναι τα βιώματα του, οι εικόνες και οι εμπειρίες του. Κάθε φορά που συμφωνώ να κάνω μία δουλεία στο εξωτερικό, νιώθω ξεχωριστά, μιας και είναι τρομερό το συναίσθημα να νιώθεις ότι αναγνωρίζεται η αξία σου και εκτός συνόρων. Μέχρι στιγμής η φωτογραφία με έχει ταξιδέψει στην Ιταλία και τη Γαλλία και φέτος θα ταξιδέψω μέχρι τη Νέα Υόρκη για ένα ξεχωριστό elopement καθώς και κάποια προσωπικά projects.

Οι γάμοι διαλύονται, οι στιγμές περνάνε αλλά η φωτογραφία μένει. Είναι η αποτύπωση ενός συναισθήματος μια δεδομένη στιγμή ή ενδεχομένως πολλές φορές και μια ωραία μικρότερη ή μεγαλύτερη ιστορία. Είναι λοιπόν η φωτογραφία από τα λίγα «αθάνατα» πράγματα στο πέρασμα του χρόνου;

Η φωτογραφία έχει κάτι το μαγικό, πραγματικά. Όπως πολύ σωστά είπες, μέσω της εικόνας, μιας φωτογραφίας, μπορείς να αποτυπώσεις ένα συναίσθημα, μία ανάμνηση, μία ιστορία... Πόσο όμορφο πράγμα... Μία εικόνα να είναι ικανή να πει μία ολόκληρη ιστορία. Ιστορία που ο κάθε ένας μας ξεχωριστά μπορεί να πλάσει με τον δικό του τρόπο. Όπως επίσης η φωτογραφία σαν μέσο ανάμνησης, μπορεί να "ενυδατώσει" την μνήμη κάποιου, οπότε να είναι παράγοντας, περισσότερων από μία, ιστοριών.

Η φωτογραφία άπαξ και τυπωθεί μένει αθάνατη. Άλλες φορές θα ξεθωριάσει, άλλες φορές θα τσαλακωθεί, αλλά η ανάμνηση, η εικόνα, θα μείνει για πάντα ζωντανή.

Για όποιον ενδιαφέρεται να δει δουλείες του, το επίσημο site του Γιώργου εδώ