Κόντρα στην «κακή» μας φύση

Ο έλληνας κατά το πέρασμα των χρόνων, έχει χαρακτηριστεί ως ένας λαός , ο οποίος ξεχώριζε πάντα και έχει καταγραφεί στην ιστορία για την γενναιότητα του και τι ιδιαίτερο πνεύμα του.

Σαν λαός έχουμε καταφέρει ακατόρθωτα για άλλους επιτεύγματα και επιτυχίες. Ωστόσο , όσο και αντιφατικό και αν είναι , ένα χαρακτηριστικό μας έχει υπάρξει καταστροφικό για όλα τα επιτεύγματα μας , και δεν είναι άλλο από την διχόνοια ανάμεσα μας που μας διακρίνει.

Η διχόνοια μας κάνει την εμφάνιση της:

Ξεκινώντας από την μυθολογία , με τις συχνές διαμάχες ανάμεσα στους θεούς του Ολύμπου,

Στα ομηρικά έπη (διαμάχη Αχιλλέα- Αγαμέμνονα)

Ιστορικά , νικήσαμε τον πάνοπλο και πολυάριθμο στρατό και στόλο της πανίσχυρης Περσικής Αυτοκρατορίας, για να αυτοκαταστραφούμε με τον Τριακονταετή εμφύλιο Πελοποννησιακό πόλεμο.

Αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος, δημιούργησε την μεγαλύτερη μέχρι τότε αυτοκρατορία του κόσμου , την οποία σε διάστημα λιγότερο από έναν αιώνα εξασθένησαν οι εσωτερικές διαμάχες και συγκρούσεις (πχ. Συμμαχικός πόλεμος)

Συνεχίζοντας την μελέτη της ιστορίας μας βλέπουμε παρόμοια παραδείγματα και αποτελέσματα αυτοκαταστροφής καθ όλη την διάρκεια των χρόνων φτάνοντας στο σήμερα

Αλωση της Πόλης, επανάσταση του 1821, το 1940-45 όπου αντισταθήκαμε στους Ιταλούς, Γερμανούς και Βούλγαρους, κατορθώνοντας το αδύνατον για να αυτοκαταστραφούμε για άλλη μια φορά με τον Εμφύλιο Πόλεμο , ισοπεδώνοντας ότι είχε απομείνει όρθιο.

Η λίστα αυτοκαταστροφής μας είναι μεγάλη και ενώ είμαστε ίσως ο πιο χαρισματικός και ευφυής λαός , η εμπάθεια, η ιδιοτέλεια και ο εγωισμός μας ακολουθούν από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα , εμποδίζοντας την ομόνοια, την ενότητα, την συνοχή μας και κατ επέκταση την εξέλιξη μας οδηγώντας μας στην καταστροφή.

Είναι η πληγή μας, πληγή που και σήμερα στην κρίση που βιώνουμε κάνει αισθητή την παρουσία της,

Ο κορονοϊός είναι η νέα παγκόσμια απειλή , που κηρύχθηκε ως πανδημία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Δεν είμαι ειδικός για να αναφερθώ στο τι ή ποιος ή γιατί προκλήθηκε, μπορώ να αναφερθώ όμως στις τεράστιες απώλειες και επιπτώσεις που θα προκληθούν σε κάθε κοινωνία, όπως οικονομικές , ψυχολογικές, επαγγελματικές και άλλες που θα ακολουθήσουν. Η μεγαλύτερη και η πιο τραγική ωστόσο είναι το γεγονός ότι υπάρχουν απώλειες ανθρωπίνων ζωών.

Για άλλη μια φορά διχόνοια ανάμεσα μας κάνει αισθητή και πάλι την παρουσία της, ένας «εμφύλιος» φαίνεται να ξεκινάει και για άλλη μια φορά έχουμε χωριστεί σε αντίθετα μέτωπα

Σε αυτούς που ακολουθούν πιστά τα μέτρα και σε αυτούς που παρεκκλίνουν από αυτά

Σε αυτούς που στιγματίζουν , κρίνουν και βρίζουν και σε αυτούς που συμπαραστέκονται

Σε αυτούς που χλευάζουν ή διακωμωδούν και σε αυτούς που συμφωνούν .

Όμως πριν βιαστούμε να καταδικάσουμε τους συνανθρώπους μας , ίσως πρώτα να σκεφτούμε ότι :

-Μια κατάσταση κρίσης κλονίζει την ικανότητα κάποιων ανθρώπων να αντιμετωπίσουν και να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στην διαχείριση και αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης .

-Συναισθήματα όπως η αβεβαιότητα, το άγχος, η απελπισία κυριαρχούν σε κάποιους ανθρώπους οδηγώντας τους σε αντίστοιχες συμπεριφορές σε σχέση με κάποιους που αντιμετωπίζουν την κατάσταση πιο ψύχραιμα

-Κάποιοι αντιμετωπίζουν με χιούμορ η με άρνηση κάποια γεγονότα , όχι από αδιαφορία για τους ίδιους ή τους συνάνθρωπούς τους αλλά ως άμυνα μπροστά στο φόβο του αγνώστου και το αίσθημα αβοηθησίας που βιώνουν .

- Οι άνθρωποι που είναι μόνοι, δίχως συντροφικότητα, εγκλωβισμένοι σε τέσσερεις τείχους, βιώνουν πιο έντονα συναισθήματα απομόνωσης και κατάθλιψης απ ότι αυτοί που το μοιράζονται με έναν σύντροφο ή άλλα αγαπημένα πρόσωπα .

-Η οικονομική ζημιά θα μας επηρεάσει όλους, ωστόσο για κάποιους θα υπάρχουν καταστροφικές και μη αναστρέψιμες συνέπειες τους οποίους οφείλουμε να ενισχύσουμε και να στηρίξουμε όπως και όσο μπορούμε .

-Είναι ένα πλήγμα που αφορά όλους τους τομείς της κοινωνίας μας και όλους μας ξεχωριστά.

Κανείς μας δεν ήθελε να νοσήσει, κανείς μας δεν θέλει να νοσήσει και κανείς μας δεν θα θελήσει να νοσήσει.

Κανείς μας δεν ήθελε ή θέλει να θέσει σε κίνδυνο τον ίδιο του τον εαυτό, τους συνανθρώπους του και πόσο μάλλον τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Ας βγάλουμε τον «καλό» μας εαυτό, ας προσπαθήσουμε να αντισταθούμε στην «κακή» μας φύση, αυτή της διχόνοιας και ας «επιστρατεύσουμε» όλα εκείνα τα μοναδικά χαρακτηριστικά που μας έχουν ξεχωρίσει στους αιώνες. Ας αναγνωρίσουμε, ας κατανοήσουμε και ας βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που αδυνατούν να διαχειριστούν την κατάσταση αυτή και ας αφήσουμε τον «λιθοβολισμό» γιατί μόνο όλοι μαζί και ενωμένοι μπορούμε να ξεπεράσουμε την όποια απειλή και να ορθοποδήσουμε πάλι όπως μόνο εμείς ξέρουμε και έχουμε αποδείξει.