ΗΜΕΡΕΣ 11η έως 19η: Περιμένοντας τα αποτελέσματα της βιοψίας

Ενώ οι άλλοι γύρω μου ανησυχούν, εγώ, συνεχίζω να μην αγωνιώ.

Ίσως να οφείλεται και στην άγνοια που έχω. Γιατί όπως έχω ήδη πει, δεν άρχισα να ψάχνω στο internet, ούτε να ρωτάω δεξιά κι αριστερά για τον καρκίνο.

Όπως έκανα κάθε φορά που ήμουν άρρωστος έτσι και τώρα αφήνομαι στα χέρια των γιατρών και κάνω ό,τι μου πουν. Ούτε με πολλές ερωτήσεις τους ζαλίζω, ούτε «στενός κορσές» τους γίνομαι.

Τις πρώτες ημέρες μετά την επιστροφή από την Αθήνα, νιώθω ακόμα αδιαθεσία από την επέμβαση που έκανα για τη βιοψία.

Επιπλέον, κάποιες φορές μού βγαίνει ένας εκνευρισμός, ο οποίος μάλλον οφείλεται στο κόψιμο του τσιγάρου.

Οι ημέρες κυλάνε χωρίς να ακολουθώ τη συνηθισμένη καθημερινότητα (σπίτι-δουλειά-σπίτι).

Αυτές είναι οι πρώτες αλλαγές που έχουν συμβεί: κόψιμο του τσιγάρου (Πώς έκοψα το τσιγάρο όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο) και αλλαγή καθημερινότητας.

Ωστόσο, ασχολούμαι με την υποστήριξη της υποψηφιότητας του (αδελφικού φίλου) Κώστα Μάρκου*, ο οποίος κατεβαίνει υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας.

Καθημερινά το πρωί, συναντιόμαστε στο γραφείο του Γιώργου Μάρκου*, αυτός, εγώ και ο γιος του Κώστα, ο Βασίλης και κάνουμε τον επικοινωνιακό σχεδιασμό.

Άρα μέχρι τις 7 Ιουλίου που είναι οι εκλογές, έχω απασχόληση, καθώς έχει αρχίσει να μού εκδηλώνεται μια άρνηση να πάω στη δουλειά.

Από το μεσημέρι και μετά, σπανίως βγαίνω από το σπίτι.  

Και το μυαλό μου «ταξιδεύει» σε διάφορες σκέψεις, ακόμα και στο ενδεχόμενο ο θάνατος να είναι κοντά (Πόσο θα ζήσω;) σε μια εβδομάδα, δηλαδή τα περιμένουμε την Τρίτη 25 Ιουνίου. Στα γενέθλιά μου.

Φτάνει Τρίτη, αλλά τα αποτελέσματα δεν έχουν βγει ακόμα.

Το ίδιο την Τετάρτη, το ίδιο και την Πέμπτη.

Είναι οι γνωστές ημέρες που δείχνουν χρόνος, δεν περνάνε με τίποτα, καθώς δεν έρχονται τα νέα που περιμένεις.

Παρασκευή 28 Ιουνίου, στις 10:01 το πρωί, επιτέλους,  φτάνουν στο e-mail μου τα αποτελέσματα της βιοψίας. Τα προωθώ αμέσως στον Κώστα Μάρκου* για να τα στείλει στον Ογκολόγο κ. Χαράλαμπο Καλόφωνο που θα αναλάβει ως θεράπων γιατρός μου.

Τα στέλνω και στον φίλο γιατρό Πάνο Κίτρου* ο οποίος μου απαντά με το εξής μήνυμα: «Είναι από τα πιο όμορφα νέα που έχω ακούσει στη ζωή μου, να ξέρεις, αδελφέ μου».

Ο τύπος του καρκίνου είναι «αδενοκαρκίνωμα» που θεωρείται η πιο ήπια μορφή.

Εξ ου και η χαρά του Πάνου...

* Κώστας Μάρκου. Γιατρός ενδοκρινολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, και Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Από τον Ιούλιο του 2019 είναι και βουλευτής Αχαΐας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τον Κώστα είμαστε αδελφικοί φίλοι περίπου 35 χρόνια.

Αλτρουιστής και βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Ανήκει στην περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου, αλλά σε εκείνους εκείνης της γενιάς που την επομένη δεν επιδίωξαν να χτίσουν καριέρα κομίζοντας την αντιδικτατορική τους δράση.

*Γιώργος Μάρκου. Δικηγόρος. Αδελφός του Καθηγητή Ιατρικής και βουλευτή Αχαΐας Κώστα Μάρκου. «Κολλητοί» από το 1983 που γνωριστήκαμε. Ήμασταν και οι δύο παιδιά.

Εγώ φοιτητής, ο Γιώργος μόλις είχε γυρίσει από το Παρίσι που είχε ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του. Δεθήκαμε, αυτός, εγώ και ο αείμνηστος φίλος μας Χρήστος Δημόπουλος που έφυγε από τη ζωή το 2015.

*Πάνος Κίτρου. Γιατρός, επεμβατικός ακτινολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Γιός του πνευμονολόγου (και καλού μου φίλου) Μιχάλη Κίτρου. Τον Πάνο τον γνωρίζω από τότε που ήταν μικρό παιδί.Και σε αυτόν οφείλω την διάγνωση και του καρκίνου του προστάτη το 2009 και του καρκίνου τώρα. Αυτός με πίεσε και τις δύο φόρες να κάνω εξετάσεις που οδήγησαν στα συγκεκριμένα ευρήματα. Αν δεν υπήρχε η επιμονή του Πάνου, πιθανόν να ανακάλυπτα τον καρκίνο, όταν θα ήταν πολύ αργά…