ΗΜΕΡΕΣ 281η-287η με καρκίνο: τα άσχημα νέα που με επηρεάζουν

Τρίτη εβδομάδα του Μαρτίου, τρίτη ανοσοθεραπεία ενόψει. Δευτέρα 16 Μαρτίου, πάω γα τις καθιερωμένες εξετάσεις αίματος, πριν από κάθε θεραπεία. Είναι κι αυτές ένα μέρος της νέας ρουτίνας που διαμορφώνεις παλεύοντας με τον καρκίνο. Παράλληλα, κλείνω ραντεβού να με εξετάσει ο ογκολόγος μου κ. Καλόφωνος, λόγω  του συριγμού και του βήχα που μού έχουν εμφανιστεί τις τελευταίες ημέρες. 

Τρίτη 17 Μαρτίου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ραντεβού με το γιατρό και ανοσοθεραπεία. Φτάνω στο Νοσοκομείο του Ρίου και πάω κατευθείαν στο γραφείο του κ. Καλόφωνου.

Με εξετάζει εξονυχιστικά. «Σε βρίσκω μια χαρά. Δεν με ανησυχεί ο βήχας που έχεις» μου λέει και προσθέτει «το θέμα τώρα είναι να δούμε αν θα αποδώσει η ανοσοθεραπεία». Με ενημερώνει ότι το Κράτος έχει εγκρίνει σε πρώτη φάση έξι θεραπείες. Οπότε, μόλις κάνω και την πέμπτη, πρέπει να κάνω αξονική θώρακος, για να δούμε τα αποτελέσματα.

Την πέμπτη ανοσοθεραπεία, σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα την κάνω την Μεγάλη Τρίτη. Οπότε αμέσως μετά θα κάνω την αξονική και άρα πριν το Πάσχα θα ξέρουμε πώς βαδίζουμε. Για να δούμε, πόσο ωραίο θα είναι αυτό το Πάσχα…

Βγαίνω από το γραφείο του κ. Καλόφωνου και πάω στο θάλαμο νοσηλείας για να κάνω τη θεραπεία. Στο θάλαμο βρίσκεται ήδη ένας ακόμα ασθενής, περίπου 70 ετών που κάνει τη δική του θεραπεία. Τον επισκέπτεται ένας γιατρός που είναι και συγγενής του, ανιψιός του.

Τα νέα που τού φέρνει δεν είναι ευχάριστα. Τού ανακοινώνει ότι βγήκαν τα αποτελέσματα μιας μαγνητικής εγκεφάλου και εντοπίζουν εστία όγκου στον εγκέφαλο. Όπως έμαθα μετά, είχε κι αυτός καρκίνο στον πνεύμονα, όπως κι εγώ και τώρα του έκανε μετάσταση στον εγκέφαλο.

«Μού είχες πει, ότι στην περίπτωση που υπάρξει μετάσταση θα έπρεπε να σε ρωτήσω για το αν θες να συνεχίσεις τις θεραπείες. Λοιπόν σε ρωτάω, να προχωρήσουμε να κάνουμε ακτινοβολίες για να χτυπήσουμε την εστία στον εγκέφαλο;» τον ρωτάει ο γιατρός.

Μένει αμίλητος για πολύ ώρα. Μετά από κάνα δεκάλεπτο ο γιατρός τον ξαναρωτάει για να πάρει την απάντηση: «ε, ας κάνουμε και τις ακτινοβολίες».

Παρά το γεγονός ό,τι δεν το έδειξε, πήρε μεγάλη στενοχώρια ο άνθρωπος. Κι αυτός και η σύζυγό τους, η οποία, όπως μού είπαν, καθόταν στο διάδρομο έξω από τον θάλαμο και έκλαιγε, μόλις έμαθε τα νέα.

Δεν το κρύβω, με επηρέασε κι εμένα. Στενοχωρήθηκα για τον άνθρωπο. Βρέθηκα στη θέση του πριν ένα μήνα, όταν διαγνώστηκαν νέες εστίες καρκίνου, παρά τις ακτινοβολίες, την εγχείρηση και τις χημειοθεραπείες. Και μπορεί να ξαναβρεθώ στη θέση του σε ένα μήνα, όταν θα ξανακάνω εξετάσεις.

Δεν υπάρχει χειρότερη εξέλιξη, από εκεί που περιμένεις βελτίωση, να επέρχεται επιδείνωση. Στις θεραπείες που κάνεις εναποθέτεις όλες τις ελπίδες. Γι' αυτό και προσπαθείς να αντέξεις ακόμα και τις πιο οδυνηρές παρενέργειες. Και εκεί που περιμένεις να ακούσεις ένα καλό νέο, έρχονται τα άσχημα. Ε, λογικό είναι να απελπίζεσαι...

Τις επόμενες ημέρες, με βαραίνουν και με επηρεάζουν όσα συνέβησαν την Τρίτη. Με επιβαρύνουν ψυχολογικά. 

Δεν είναι κι από τις καλύτερες εβδομάδες αυτή που περνάω. Παρότι, προσπαθώ να μην το βάλω κάτω. Αρκετές φορές καταφεύγω στα αστεία, ψάχνω και δημιουργώ αφορμές να γελάσω. Ο αυτοσαρκασμός και το balck χιούμορ, είναι μια διέξοδος.  

Όπως το Σάββατο το βραδάκι. Η συζυγός μου που έχει κόλλημα με τον φωτισμό του σπιτιού (πρέπει να είναι τόσος, όσο…, ούτε περισσότερος, ούτε λιγότερος) με ρωτάει: να σβήσω το κεντρικό φως ή θες περισσότερο φως;

Και της απαντώ: σβήστο, πρέπει να συνηθίζω στα σκοτάδια! Γελάμε...

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς